رابطه حضور آمریکا در افغانستان با صلح
ارائه دهنده: ابومحمود کندزی
بعد از اشغال مستقیم افغانستان توسط آمریکا در سال ۲۰۰۱ آمریکا به تدریج پایگاه های خود را در مناطق مختلف افغانستان مستحکم نموده که از آنجا حملات وحشیانه خود را تا حال بر علیه مسلمین افغانستان سازماندهی و آنرا تمدید می نماید. از سوی دیگر آمریکا توسط یک تعداد از جیره خواران اش دست به تطبیق پروژه های مختلف زده که هدف از آن سکولاریزه ساختن یک تعداد از نخبگان جامعه است تا اینکه الگوی باشند برای اقشار مختلف جامعه، که تا الحال کار این پروژه ها با اسالیب مختلف توسط نهاد های مختلف ادامه دارد.
اگر در اصل قضیه برگردیم حکام و بعضی از سیاسیون اغوا شده ای که در کاسه آمریکا غذا میخورند دلیل حضور آمریکا و ناتو را در افغانستان مبارزه با تروریزم، ایجاد صلح سرتاسری و ثبات پایدار در افغانستان عنوان می کنند، در حالی که نخست سرخط رسانه ها را صلح با حزب اسلامی به خود مشغول کرده بود، مذاکرات دولت افغانستان با حزب اسلامی پایان یافت و حزب اسلامی به رهبری حکمتیار به پروسه صلح پیوست که اصلا تحول در بهبود وضعیت امنیتی کشور دیده نشد و این درست زمانی است که چندی بعد دونالد ترامپ راهبرد جنگی اش را در مورد افغانستان اعلام نمود که اوضاع افغانستان بیشتر از پیش به حالت وخامت درآمد، حملات هوای را شدت بخشیدند، جنگ در میادین نبرد شعله ورتر شد و حملات در پایتخت و ولایات خصوصا بالای اماکن مذهبی افزایش یافت، چنانچه یوناما می گوید: “در حملات بالای اماکن مذهبی در افغانستان ۲۶۱ تن کشته شده اند” و همچنان طبق توافق دولت آمریکا، حکومت افغانستان میخواهد رقم تلفات نظامیان را در میادین جنگ پنهان نگهدارد که این خود نشان دهنده رقم بیشتر تلفات نظامیان نسبت به گذشته است.
حال اینکه حزب اسلامی به پروسه صلح پیوسته و خطری از جانب آن به حکومت افغانستان متصور نیست و اینکه بحث و گفتگوها در مورد به میز مذاکره کشانیدن طالبان فضای گرم رسانه ها را به خود مشغول نموده است و در این اواخر فشار های هم بالای رهبری سیاسی و نظامی پاکستان از سوی دولت آمریکا وارد میشود تا اینکه پای طالبان را به میز مذاکره با دولت افغانستان بکشاند چنانچه رکس تیلرسون وزیر خارجه آمریکا در جریان سفرش به تاریخ (۱/۸/۱۳۹۶) به افغانستان و ملاقات با سران حکومت وحدت ملی در فرودگاه بگرام گفت؛ روابط آمریکا با پاکستان مشروط به همکاری های آن کشور در پروسه صلح افغانستان خواهد بود.
پرسش در اینجاست که آیا بعد از به میز مذاکره کشانیدن طالبان و پیوستن آنها به پروسه صلح، امنیت و ثبات در افغانستان تامین خواهد شد یا خیر؟! پس سخن واضح است که نخیر! و این سروصدا های صلح هم سرابی بیش نیست و فریب ایست برای افکار عمومی، و همین که طالبان به درخواست دولت افغانستان لبیک بگویند و به پروسه صلح هم بپیوندند آمریکا دست اش سبک میشود برای تولید گروهی مسلح معارض با حکومت دست نشانده و موافق با خود بر علیه چین و روسیه و ایران .
پس شعله ورتر شدن آتش جنگ در افغانستان که هیزم سوخت آن مردم بی دفاع افغانستان اند وسیله ایست برای رسیدن اهداف خصمانه آمریکا در منطقه و در حقیقت صلحی که آمریکا خواهان آن است جنگ است و تا زمانیکه دست آمریکای اشغالگر و مزدوران اش از سر سرزمین مان قطع نگردد به وجود آمدن صلح خیال است و محال. صلح واقعی زمانی به میان میآید که امت وحدت نموده و زیر چتر یک حکومت اسلامی مجری قانون شریعت الله، یک رهبر و در یک جغرافیای واحد در یک فضای صمیمیت اخوت و برادری با هم زیست نمایند و بدون شک که امام(رهبر اسلامی )سپری است که از عقب آن می جنگید و توسط آن محافظت میشوید!