چگونگی حفاظت از این دین و اینکه چگونه سرافرازی و عظمت دوباره آن را به امت مان بازگردانیم ؟
مؤلف: شیخ ابو سعد العاملی
بسم الله الرحمن الرحيم
إن الحمد لله نحمدُه و نستعينُه و نستغفره، و نعوذ بالله من شرور أنفسنا و من سيئات أعمالنا، من يهده اللهُ فلا مُضل له، و من يُضلل فلا هادي له و أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له، و أشهد أن محمداً عبده و رسوله.
همانا اسلام امانتی بر گردن امت اسلامی است و امانتی بر گردن صادقین، موحدین، مؤمنین و مجاهدین راه خداوند متعال است. امانتی بر گردن علماء، فرهنگیان و همه مردم است. امانتی است بر گردن مردان و زنان، عرب و عجم، انصار و مهاجر و همه کسانی که به خدا و روز قیامت ایمان دارند و در روز قیامت در مورد آن از همه پرسیده می شود، در روزی که نه دارایی و نه فرزندان نفعی نمی رساند، بلکه تنها کسی نجات پیدا می کند که با دلی سالم به پیشگاه خداوند متعال آمده باشد.
پس بر همه افراد امت واجب است که بیاندیشند که چگونه از این امانت محافظت کنند و در تبلیغ و جهاد به خاطر آن به پا خیزند تا آن را به نسل های بعدی به بهترین وجه برسانند همان گونه که به ما رسیده است، اگر چه این مسئله ما را دچار خستگی، درد، فداکاری، زندان، شکنجه، غربت، هجرت، تحت تعقیب قرار گرفتن،آوارگی، قتل، دوری از دوستان، خانواده، دوری از دنیا و هر آنچه در آن است، نماید. تمامی اینها بدین خاطر است که سخن الله، بلند مرتبه و والا مقام باقی بماند و سخن کسانی که کفر کرده اند، پایین و پست گردد. پس این مسئله باید برای تمام کسانی که در هر جا و به هر صورت برای دین خداوند متعال کار می کنند، مشغله ذهنی و قلبی شان گردد تا اینکه هدفی واحد برای همه امت اسلامی شود و همگی با یک صدا به آن بپردازیم و در همه جا و همه حال بدون خجالت و با هیچ گونه تردیدی آن را فریاد بزنیم، بلکه حتی باید در حالت خواب و بیداری نیز در مورد چگونگی حفاظت از این دین و اینکه چگونه سرافرازی و عظمت دوباره آن را به امت مان بازگردانیم، فکر و تأمل نماییم.
کسی که به این مسئله می اندیشد و در آن غرق شده است، یقین دارد که به فداکاری ای بزرگ، تلاشی بسیار و صبری عظیم بر مصیبت ها و مشکلات نیاز است تا اینکه درخت اسلام زنده بماند و هدفی که به آن امید داریم به واقعیت بپیوندد و به هدفی که همگی برای آن تلاش می کنیم و آن، زندگی در سایه دولتی اسلامی است که به شرع حنیف، به کتاب خداوند متعال و سنت پیامبرش صلی الله علیه وآله وسلم حکم می نماید، دست یافته باشیم آن گونه که سلف صالح، علماء، فقها و قضات صادق این امت آن را درک نمودند کسانی که تنها به سخن الله متعال و فرموده پیامبرش صلی الله علیه وآله وسلم گردن می-نهادند و نه برای سخن فاسدان و گمراهانی که قوانین باطل و احکام دروغین وضع کرده و با این احکام باطل حقوق بندگان را ضایع و دین و دنیا را به فاسد و تباهی کشاندند. و بر همین اساس همگی تلاش می کنیم که حکم تنها ازآنِ خداوند متعال باشد.
«إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ» یوسف ۴۰
«فرمانروائی از آن خدا است و بس.»
و با این اندیشه دین را برای خداوند متعال برپا می نماییم و این چنین آرزوهها و اهداف مان را محقق می سازیم، با قرار دادن کلمه الله که آن بلند مرتبه و والا مقام ترین است و کلمه کسانی که کفر ورزیدند پایین و پست است.
پس باید فداکاری، حرکت و عمل سخت کوشانه برای دین خداوند متعال بدون خستگی، توقف و سکون باشد. همانا پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم برای ما از فداکاری، بذل و بخشش برای رسیدن این دعوت مثال ها زده است. گویی که او را در جلوی خود می بینیم که خارج از طائف، جاهلان و فرومایگان او را دشنام می دهند و او را با سنگ می زنند تا جایی که کفش هایش به خون آغشته می شود. پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را می بینیم که در کنار کعبه نماز می خواند و بر پشتش شکمبه شتران می ریزند.
عجیب نیست پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را ببینیم در حالی که در صف های اول جنگ در احد است و دندانش شکسته است و صورتش مبارکش دچار زخم و جراحت شده است ـ پدر و مادرم فدایش بادـ و پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بر این اذیت و آزار صبر نمودند، نه به خاطر چیزی، مگر بخاطر رساندن این دعوت و این امانت و برپایی دین همانطور که خداوند متعال او را مسئول نموده بود.
جای تعجب نیست که اصحابش را ببینیم در حالی که با شدیدترین شکنجه ها مواجه می شوند، آن بلال بن رباح رضی الله عنه است که در سنگلاخ های مکه در گرمای شدید افتاده و بر روی سینه اش سنگی قرار داده اند، در همین حال بدون هیچ ترسی و شکی تکرار می کند به طوری که همه آن را می شنوند: «أحد أحد، أحد أحد». نمونه¬های این چنین، بی شمار هستند و الگوهای صبر بر بلاء از این نسل بی نظیر، بیشتر از آن است که قابل شمارش باشد. این نسل بزرگ که تاریخ را با خونشان نوشتند و این دین را به ما به بهترین نحو رساندند و در هیچ راهی فداکاری نمی کردند مگر برای سرافرازی سخن خداوند متعال و دون و پست کردن سخن کافران.
براستی فهم صحیح از این دین و ایمان راسخ در قلب ها بود که این افراد را برای حمل بار این امانت پروراند و بر اذیت و آزار ناشی از حفظ و تبلیغ آن ایستادگی می نمودند و آنچه که آن ها را به فداکاری -هایی مکلف نمود که کوه ها توانایی حمل آن را نداشتند، همین مسئله بود.
سپس به راستی گروهی که در عصر ما هجرت و جهاد نمودند و در راه خدا صبر و فداکاری پیشه کردند، فهم صحیحی که رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم و اصحابش بر آن بودند را درک کرده اند. آن-ها خداوند متعال را آنگونه که شایسته است، شناخته اند و هر آنچه که در اختیار داشتند را فدا کردند و آن ها را می بینیم که به شدیدترین وجه شکنجه می شوند و آواره شهرها شده اند، زندانی و تبعید می شوند، دشمنان دین به روش های گوناگون آن ها را شکنجه می دهند و زندان ها و بازداشتگاهایی را در تمام کشورهای دنیا برای شان قرار داده اند! و همانا آن ها را در کوبا، ابوغریب و زندان های سری، که خدا می داند تعدادشان چقدر است و برای آن ها ساخته شده است، دیدیم و این ستمدیدگان مظلوم انواع دردها، شکنجه ها، غربت ها و وحشت ها را در آنجا چشیدند! براستی تمام مردم جهان شنیدند آنچه را که آمریکا و یارانش از دولت های غربی و شرقی در بازداشتن مسلمانان از راه الله متعال و بمباران های کورکورانه و قتل عام زنان و کودکان بی گناه و تخریب خانه ها و ایجاد رعب و وحشت در میان مسلمانان و نیز دیگر روش هایی که برای آزار این گروه مؤمن صابر انجام دادند. فقط به این خاطر با آن ها دشمنی می کنند که می گویند پروردگارمان الله متعال است و برای حفظ این دین و تلاش برای زنده نگه داشتن و حکمرانی آن و حفظ حرمتش است که تلاش می کنند، تا این فرموده خداوند متعال را محقق نمایند:
«وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ» بینه ۵
«در حالی كه جز این بدیشان دستور داده نشده است كه مخلصانه و حقگرایانه خدای را بپرستند و تنها شریعت او را آئین (خود) بدانند، و نماز را چنان كه باید بخوانند، و زكات را (به تمام و كمال) بپردازند. آئین راستین و ارزشمند این است و بس.»
پس ای امت اسلام، براستی خداوند متعال جهاد را بر شما فرض کرده است تا بدان شما را زنده نگه دارد:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ» انفال ۲۴
«ای مؤمنان ! فرمان خدا را بپذیرید، و دستور پیغمبر او را قبول كنید هنگامی كه شما را به چیزی دعوت كند كه به شما زندگی (مادی و معنوی و دنیوی و اخروی) بخشد و بدانید كه خداوند میان انسان و دل او جدائی می‌اندازد (و می‌تواند انسان را از رسیدن به خواستها و آرزوهای دل باز دارد و او را بمیراند و نگذارد عمر طولانی داشته باشد كه مهمترین آرزوی دل هر انسانی است) و بدانید كه همگان در پیشگاه خدای سبحان گرد آورده می‌شوید ( و به حساب و كتابتان رسیدگی می‌گردد ).»
پس با جهاد آرزوها و اهداف امت برآورده می شود و عزت و کرامتش باز می گردد. و الحمد لله می بینیم که نتیجه و ثمره دعوت به جهاد موجب تحقق یافتن این وضعیت بر زمین شده است و براستی که خداوند متعال آمریکا و دولت های کفر و یارانشان از حاکمان مرتد را در افغانستان، پاکستان، سومالی، یمن، الجزایر، مالی، نیجیریه، ترکستان، ازبکستان و دیگر سرزمین های مسلمانان خوار و بی-ارزش نموده است. والحمد لله امت شروع به بازگرداندن سربلندی و تحقق آرزوهایش و بدست آوردن آنچه که برای بلند کردن پرچم دینش نیاز است و بازگرداندن مقدساتش و آنچه که دشمنان خداوند از حقوق وی سلب کرده¬اند، نموده است. پس باید پیوسته این راه پیموده شود و اهدافش تصحیح گردد و بر شدت اذیت و آزاری که در راه خداوند متعال وجود دارد، صبر شود. خداوند متعال می فرماید:
«وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» مزمل ۲۰
«هر خوبی و خیری را كه برای خود پیشاپیش می‌فرستید، آن را نزد خداوند بهتر و با پاداش بیشتری خواهید یافت. از خدا آمرزش بخواهید، چرا كه خدا آمرزگار و مهربان است.»