واکنش مسلمین در برابر تهاجمات کفار سکولار و اشغالگر جهانی به یکی از «۳ابزار»

واکنش مسلمین در برابر تهاجمات کفار سکولار و اشغالگر جهانی به یکی از «۳ابزار»

به قلم: ابوعبدالله جاف جوانرو

مسلمین برای مقابله با تهاجمات متحدانه ی کفار اشغالگر جهانی و مرتدین محلی نیاز به سپری دارند که در برابر این تهاجمات بتوان در پناه آن با این دشمنان مهاجم مقابله کرد .

قانون شریعت الله و سپس تاریخ مسلمین تنها قدرت نظامی ناشی از «۳ابزار» را به عنوان سپر به ما معرفی می کند که چهارمی ندارد  . این سه ابزار عبارتند از :

۱-    خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ که اولین و مهمترین ابزار و وسیله ست (مثل حکومت رسول الله صلی الله علیه وسلم و خلفای راشدین رضی الله عنهم)

۲-    حکومت بدیل اضطراری اسلامی که در زمان نبود خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ انجام وظیفه می کند (مثل حکومت امویها و عباسی ها و عثمانی ها)

۳-    شورای واحد مجاهدین که در صورت نبود خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ و حکومت بدیل اضطراری اسلامی انجام وظیفه می کند .

غیر از این «سه ابزار» که تنها  و سیله و ابزارهای ضمانت حفظ وحدت و حتی ایجاد وحدت و شورای متخصصین هستند دیگر هیچ ابزار و وسیه ی دیگری برای مسلمین وجود ندارد که بتواند به پیروزی و نصرتی که الله وعده اش را داده دست پیدا کند، و هر چه بعد از این «سه ابزار» آگاهانه، هدفمند و حرکتی وجود دارد کلا تفرق و سستی و ذلیلی و هدر رفتن انرژی مسلمین است.

حالا اگر در سرزمینی یکی از این ۳ ابزار وجود داشت تمام مسلمین باید نظام اسلامی را ـصرف نظر از مذهبش ـ از خود بداند و برای تکمیل و رفع نقص آن، همه کوشش خود را مبذول کند. هم اکنون حکومتهای بدیل اضطراری اسلامی به صورت عموم از مدارس دینی و مساجد پایه گذاری شده و براساس معارف و احکام دینی و ارزشهای دینی بر اساس یکی از مذاهب اسلامی شکل گرفته اند. مسلمین به صورت عام و علمای دینی به صورت خاص در مقابل چنین نظامی نمی توانند بی تفاوت باشند. هیچ مصلحت و هیچ انگیزه شخصی یا صنفی یا سیاسی نمی تواند و حق ندارد از حمایت حوزه نسبت به نظام اسلامی مانع شود.

بدتر از حمایت نکردن و درصدد تکمیل بر نیامدن و کمر به اصلاح ضعفهای حکومت اسلامی نبستن این است که انسان با زبان یا عمل به دشمنان این تنها سپرهای مسلمین کمک کند! متأسفانه گاهی دیده می شود که پست ترین و رذلترین و بی ارزش ترین دشمنان قانون شریعت الله و حکومتهای بدیل اضطراری اسلامی  به وسیله کسانی تأیید می شوند. چرا؟ به چه بهانه ای؟ چون در نظام، فلان نقص وجود دارد؟ وقتی نقص هست، باید در کنار کفار سکولار و اشغالگر جهانی و مرتدین محلی قرار بگیری و عملا این دشمنان حکومت اسلامی را تأیید کنی، یا باید تلاش کرد تا آن نقص برطرف شود؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *