نصرت با تفرق نمی آید
به قلم: ابوخالد کوردستانی
زمانی که معاویه بنیانگذار سلسله ی پادشاهی امویان بر علیه خلافت اسلامی و امیرالمومنین علی ابن ابی طالب رضی الله عنه و پس از آن با امیر المومنین و خلیفه ی مسلمین حسن بن علی رضی الله عنهما وارد جنگ و درگیری شد و سمع و طاعة نکرد علاوه بر آنکه فتوحات قطع شد مسلمین به انواع جنگهای داخلی نیز گرفتار شدند .
ایمان داریم که وعده ی الله حق است اما نصرت الله بعد از تفرق نمی آید که منبع سستی و فشل و شکست است، بلکه بعد از اتحاد و وحدت می آید که منبع قدرت و عزت و شکوه است. تفرقه اندازان در واقع مانع تحقق وعده ی الله تعالی می شوند همچنانکه بعضی از گناهان ما نیز مانع بعضی از نعمتهای الله می گردند .
مسلمین با وحدت و پرهیز از تفرق و گرفتن اسباب شرعی بر الله تعالی توکل می کنند و الله تعالی چنین مومنینی را ذلیل دست دشمنان نمی کند، اما آندسته از گروههای متفرقی چون گروه جولانی و فتاحی و انصار و… که بر ناتو (از کانال حکومت سکولار ترکیه) و آمریکا توکل کرده اند، و یا گروههای مسلح سکولار کوردی که به مزدوران آمریکا چونامارات و آل سعود و رژیم صهیونیستی و … دل بسته اند آیا انتظار نصرت از سوی الله را دارند؟ این محال است؛ و الله تعالی تنها کسانی را دوست دارند که در یک صف واحدی در حال جهاد باشند نه تفرقه اندازانی که به سوی عذاب در حرکتند .
الله تعالی می فرماید: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنْيَانٌ مَّرْصُوصٌ (صف/۴) خداوند کسانی را دوست می‌دارد که در راه او متحد و یکپارچه در خط و صف واحدی می‌رزمند، انگار دیوار سربی بزرگی هستند .
اینها جماعت هستند و رحمت و اهل اخلاص و ایمان و یقین ؛ و تفرقه اندازان مشوقین به سوی عذاب چنانچه رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: الجماعة رحمة، والفُرقة عذاب[۱]
پس نصرت فقط از طرف الله است و بس… و الله تعالی هرگز تفرقه اندازان را نصرت نداده و نمی دهد.
[۱] أحمد والطبراني والبيهقي