خودباختگانی که مرعوب دشمنان شده اند بیدار شوند، آینده مال ماست
به قلم: احسان هورامی (کارشناس ارشد)
عده ای از مسلمین بدون در نظر گرفتن سیر تحولات تاریخی و صنعتی در کشورهای مختلف و کشور خود چنان مرعوب کشورهای سکولار اروپائی و آمریکا شده اند که به نحوی می توان نوعی بحران هویت و خودباختگی را در کلمات و حرکات آنها دید .
با آنکه کسی نمی تواند ترقی و پیشرفت تکنولوژی بعضی از کشورهای اروپائی و آمریکا را انکار کند اما باید پذیرفت که هنوز ما از آنها جلوتر هستیم. چرا؟ چون کشورهائی مثل اسپانیا، پرتغال، فرانسه، انگلستان و هلند از قرن ۱۵ و ۱۶ بدون کوچکترین دغدغه و تحریم و …. شروع کردند تا به اینجا رسیده اند و کشوری مثل آمریکا بیشتر از ۲۰۰ سال بعد از استقلالش از انگلیس شروع کرده تا به اینجا رسیده است، اما به عنوان مثال ایران چند سال است که شروع کرده؟ ۴۰ سال.
همین کشورهای اروپائی و آمریکا بعد از صد سال هم نتوانسته بودند در زمینه های علمی و تکنولوژی این مسیر ۴۰ ساله ی ایران را طی کنند. حالا شما بیائید و تاریخ شروع این کشورهای اروپائی و آمریکا با تاریخ شروع ایران بعد از انقلاب و میزان پیشرفت هر یک را مقایسه کنید. اصلاً قابل مقایسه نیستند و ایران بسیار جلوتر از آنها حرکت کرده است.
پس مسلمین نباید مرعوب کفار سکولار جهانی و نوکران محلی آنها شوند. آنها ایمان و اراده ی ما را هدف قرار داده اند و تمام تلاش آنها بر این است که مسلمین با این شتاب بی نظیری که دارند در مسیر ترقی واقعی و مستقل و خود کفاء قرار نگیرند و همیشه در حال سنگ اندازی و نا امید کردن مردم و جنگ روانی هستند.
اگر واقع بین باشیم واضح و روشن می بینیم که ما غیر از قدرت عقیدتی و دینی و معنوی، در زمینه های تمدن مادی و ترقی هم بسیار جلوتر از آنها در حال حرکت هستیم و توانائی های ما نیز به صورت بالقوه بسیار بیشتر از آنها بوده است.
پس به جای مرعوب دشمن و تسلیم جنگ روانی آنها شدن واقع بین باشیم ، و اگر در هر زمینه ای صحبت می کنیم سیکل طبیعی آن را در نظر بگیریم.
اگر دیگران از قرن ۱۵ و ۱۶ و یا از قرن ۱۸ شروع کرده اند تا به اینجا رسیده اند ما از کی شروع کرده ایم و در این چند سال میزان پیشرفت ما بیشتر بوده است یا آنها؟ اگر با همین اقتدار و سرعت به پیش رویم آینده مال کیست؟
پاسخ به این سوال است که می تواند به ما بگوید چرا آمریکا و تمام متحدینش تا این اندازه در هراس افتاده اند و دست و پا می زنند. چون آینده ای را می بینند که در آن جائی برای زورگوئی و جنایات و چپاول آنها و نوکران عربی و غیر عرب آنها وجود ندارد .