شبهه : با ابزار حکومت روابط بین مذاهب را سیاسی نکنید….
به قلم: ابوعبدالله جاف جوانرود
امروزه که ندای بیداری اسلامی و دور ریختن مسائل پوسیده ی تفرقه انداز توسط مذاهب مختلف اسلامی حنفی و مالکی و شیعه و شافعی و حنبلی وزیدی در دارالسالام ایران حال ریخته شدن به زباله دانی تاریخ است و مسلمین به تدریج قصد دارند به وحدتی اسلامی دست پیدا کنند دو گروه دچار ترس و هراس شده اند: یکی احزاب مختلف سکولار و دیگری دارودسته ی منافقین .
چرا ترس و هراس؟ چون وحدت همیشه منبع قدرت و شوکت و عزت بوده است، بخصوص وحدتی که با پشتوانه ی قدرت نظامی و حکومتی دارالاسلام همراه باشد و راه را بر تفرقه اندازان مخرب ببندد، و این برای کفار و دارودسته ی منافقین یعنی مصیبت؛ به همین دلیل بهترین گزینه را در این می بینند که بحث در مورد گفتگوی شرعی بین مذاهب اسلامی که در نهایت منجر به تقریب و نزدیکی این مذاهب می شود را بر نتابند و و مسلمین را بیشتر متمایل به جنگ و درگیری بین مذاهب اسلامی کنند.
یکی از شبهاتی که این دشمنان مطرح می کنند این است که روابط بین مذاهب را سیاسی نکنید. یعنی حکومت کاری به نززدیکی یا دوری مذاهب نداشته باشد. چرا؟ چون اگر نظارت حکومتی وجود نداشته باشد مثل کشورهای سکولار قطعاً روز به روز ما شاهد تفرق بیشتر و تولید فرقه ها و مذاهب متنوع و رنگارنگ خواهیم بود به جای وحدت اسلامی .
همه باید بدانیم که حرکت در مسیر وحدت اسلامی و ایجاد وحدت اسلامی یک امر سیاسی است که الله تعالی به آن امر کرده است و می فرماید: وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا. اگر قدرت حکومتی نباشد قدرتی وجود دراد که جلو تولید فرقه های مختلف را بگیرد و مسلمین را به سوی وحدت اسلامی هدایت کند؟ قطعاً خیر.
پس مشکل همه ی این احزاب سکولار و دارودسته ی منافقین همین قدرت حکومتی دارالاسلام است. به همین دلیل به همراه تمام کفار سکولار جهانی جبهه ی واحدی را تشکیل داده و این دارالاسلام را مورد هدف قرار داده اند.
آیا کسانی در میان مومنین و حتی اهل دعوت را نمی بیند که به میل خود و به بهانه های مختلف بنی اسرائیلی گوشه گیری و تک روی و حزب بازی و فرقه گرائی را در پیش گرفته و در مسیر جنگ روانی همین احزاب مختلف سکولار و دارودسته ی منافقین قرار گرفته اند؟
اینکه سکولاریستها و دارودسته ی منافقین می خواهند مانع سازماندهای حرکتهای وحدت گرایانه ی مذاهب اسلامی توسط قدرت حکومتی دارالاسلام شوند شوند و مذاهب و جماعتها و فرقه های اسلامی را در مسیر تفرق و تحزب قرار دهند نیز باز عملی سیاسی است اما سیاستی ضد اسلامی و سکولار و حرکت در مسیر شیطان.
پس فریب دسیسه ها و جنگ روانی شیطان و یارانش را نخوریم.