اربکی‌ها یا سنگوری های افغانستان که اینبار در لباس بسیج مردمی فرورفته اند را بیشتر بشناسیم
به قلم: علیرضا احمدی(بامیان)
اگر به تاریخ باستان نگاه کنیم رومیها جهت جنگ با کشورهای دیگر از مزدوران استفاده می کردند . این کار امروزه به یک استراتژی تبدیل شده است که به آن می گویند جنگ نیابتی . یعنی کشوری یا افرادی به نیابت و به نمایندگی از کشور یا افراد دیگری وارد جنگ می شوند.
مثلاً امروزه آل سعود و امارات به نیابت از آمریکا در یمن در حال جنگ هستند یا حکومت سکولار ترکیه به نیابت از کفار اتحادیه ی اروپا (ناتو) در سومالی و لیبی و عراق و سوریه و افغانستان و… در حال جنگ است . به همین شکل این کفار در سرزمینهای مختلف افرادی را نیز اجیر کرده اند که به نیابت از آنها وارد جنگ با دشمنانشان شوند.
برنامه ی تولید اربکی ها یا سنگوری ها در افغانستان توسط جنرال بدنام آمریکایی دیوید پتریوس آغاز شد، البته در عراق هم گروههائی تحت عنوان صحوات توسط آمریکا ساخته شدند که همین ژنرال مدتی رهبریت و هدایت آنها را بر عهده داشت. این ژنرال بدنام آمریکا در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ میلادی از فرماندهان ارشد ناتو در بوسنی و هرزگووین بوده‌است که تاریخ شاهد جنایت این کفار سکولار جهانی و سکولاریستهای منطقه ای صرب در حق مسلمین است.
اینها با تولید مزدوران داخلی تحت عنوان صحوات در عراق یا اربکی در افغانستان دو هدف عمده داشتند:
اول : اینکه توسط افغانها به آزار و اذیت و ایجاد دشمنی فی مابین افغانها دست بزنند، تا بدینوسیله زمینهء جنگ و درگیری داخلی را مهیا سازند و بعد از ایجاد ظلمت و تاریکی و با استفاده ازان، کوله بار خود را ببندند و کوچ کنند.
دوم : اینکه برای رسیدن به اهداف فوق باید از افرادی همانند اربکی ها استفاده نموده و از اینها قربانی بگیرند ، زیرا آنها می دانستند که ملت افغان تحمل بی بند و باری های ملیشه های اربکی را نخواهند داشت. به علت اینکه کارکردها و عملکردهای ملیشه های گلم جم و سربازان کمونیستی هنوز هم در اذهان مردم زنده است و اکنون هم داستانهای جنایات آنها در مجالیس سیاسی گرم است و علاوه بر آن، در هر شهر و قریه ، آثار و نشانه های بجامانده از آنزمان تاکنون دیده می شود.
اربکی ها امروز کاپی و نمونه ای از تکرار عملکرد سربازان کمونیستی دیروز است. آنها در نهایت بدست مجاهدین نابود شد ند و سرانجام محتوم ، برای اربکی ها نیز نابودی و بربادی می باشد. این همان حقیقت است که آمریکائیان نیز در مورد عاقبت آنها آگاهی دارند و هدفمندانه آنها را به دهان شیر می اندازند.
این گفته و عمل اشغالگران امریکایی شهرت جهانی دارد که برای حصول اهداف و مصالحه خویش از هیچ چیز کوتاهی نخواهند کرد و برای کسب حداقل اهداف شوم خویش ملت را قربانی می کنند. دارایی های شان را چپاول نموده ، مشکلات گوناگون را بهانه ساخته و حتی برای استعمال سلاحهای کیمیایی و اتومی نیز حاضر هستند.
در سال ۱۹۴۵ میلادی در زمان جنگ جهانی دوم بمب های اتومی که بر شهرهای هیروشیما و ناکازاکی فرو انداخته شد، در مدت کمتر از سه روز بیش از دو صد هزار انسان را به قتل رسانید. آنها از کشتار و مظالم اربکی ها هیچ ابایی ندارند زیرا اهداف آنها خروج مصئون عساکر و نظامیان خویش از کشور می باشد و در این راه اگر هرچه بر سر مردم وملت افغان بیاید، کمترین احساسی نیز در مقابل ان نخواهند داشت.
هر قدر اربکی دزدی کند در این خاک باقی خواهد ماند، در کشور اقوام که مسلح شوند اول منافع شخص را در نظر گرفته دشمنان فامیلی و شخصی خویش را تهدید و از بین میبرند. پس اربکی سازی کشت تخم دشمنی و جنگ در کشور است، در نتیجه بیگانگان آنرا دَرو و حاصل میگیرند.
امریکا و امریکائیان نه برای کمک آمده بودند و نه خدمتگار در اداره کابل وجود دارد، امریکا نیز حامی دهشت افگنان (اربکیزم) است، این واقعیت را همه مردم میدانند ولی سیاست مداران هراس دارند از گفتن چنین چیز.
از هزاران مورد فجایعی است که روزانه در کشور اتفاق میافتد. حوادثی که نه عاملان آنها به میز محاکمه کشیده میشوند و نه کسی به سراغ قربانیان آنها می رود؛ زیرا کسانی که مرتکب این جنایتهای هولناک میگردند از آن چنان قدرت و تسلطی بر مردم مناطق یاد شده برخوردارند که کسی را یارای مقاومت در برابر آنها نیست. به همین دلیل اکثر قربانیان این نوع جنایتها به خاطر حفظ جان خود و ادامه حیات خانواده و فامیلشان به هیچ مرجع قانونی مراجعه نمیکنند و اگر هم مراجعه بکنند به خاطر ساختار پیچیده حاکمیت اداره کابل در ولایتها و مناسبات ویژه میان اربکی‌ها و صاحبان قدرت، هیچ منفعتی عاید قربانی نمیشود؛ بل در عوض مقصر شناخته شده و مجبور به تحمل مجازات دیگر نیز میشوند.
درین روزها که امارت اسلامی در حال قدرت گیری مجدد است شایعات بیشتر وجود دارد که قدرت هژمونی در منطقه دوباره میخواهد این پروسه را این بار در لباس بسیج مردمی گسترش بدهد و افراد بیشتر بد اخلاق جامعه را جمع آوری بکند تا آمار جنایت که برایشان نه چندان چیز حاصل کرده بود دوباره ارقام آنرا بیشتر بسازد.
بناء به همه اقشار این ملت ستم دیده پيام مان اینست، که نگذارید به حیث یک مسلمان تا ازین پدیده شوم، امریکا و ناتو و اداره کابل به اهداف طویل مدت منطقوی از کشور مان نائل بگردد، که بعدا پشیمانی آن حتی به نسلهای بعدی قابل جبران نخواهد بود.