کفران نعمت با دامن زدن به تفرق
به قلم: ابوعبدالله جاف جوانرو
خداوند متعال می فرماید: هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ (انفال/۶۲او همان کسی است که تو را با یاری خود و توسّط مؤمنان تقویت و پشتیبانی کرد. یعنی بعد از نصرت الله، عاملی که باعث تقویت و پشتیبانی مومنین می شود خود مومنین هستند و این نعمتی است که الله تعالی در آیه ی بعدی در مورد آن می فرماید: وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً مَّا أَلَّفَتْ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (انفال/۶۳) و (خدا بود که) در میان آنان الفت ایجاد نمود ( و دلهای پر از حقد و کینه آنان را به هم نزدیک و مهربان کرد، به گونه‌ای که) اگر همه آنچه در زمین است صرف می‌کردی نمی‌توانستی میان دلهایشان انس و الفت برقرار سازی . ولی خداوند ( با هدایت آنان به ایمان و دوستی و برادری) میانشان انس و الفت انداخت ، چرا که او عزیز و حکیم است.
به همین دلیل در آیه ی بعدی الله تعالی خطاب به رسول الله صلی الله علیه وسلم که رهبر دارالاسلام و حکومت اسلامی است می فرماید: یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللّهُ وَمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ (انفال/۶۴) ای پیغمبر ! خدا برای تو و برای مؤمنانی که از تو پیروی کرده‌اند کافی و بسنده است.
در اینجا واضح است که الله تعالی با قرآن و شریعتش قلبهای مومنین را به هم نزدیک کرده و بین آنها الفت و انس ایجاد کرده است و با وحدتی که میان این مومنین ایجاد کرده آنها را بعد از نصرت خودش تنها عامل تقویت و پشتیبانی همدیگر و رهبر دارالاسلام معرفی می کند.
البته در همین سوره و در چند آیه قبل الله تعالی هشدار داده است که: وَأَطِیعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ (انفال/۴۶) و از خدا و پیغمبرش اطاعت نمائید و ( در میان خود اختلاف و) کشمکش مکنید، ( که اگر کشمکش کنید) درمانده و ناتوان می‌شوید و شکوه و هیبت شما از میان می‌رود ( و ترس و هراسی از شما نمی‌شود).
پس الله تعالی با ایجاد وحدت میان قلبهای مومنین با ۱- الله واحد ۲- قرآن واحد ۳- پیامبر واحد ۴- قبله ی واحد، به آنها نعمت بزرگی داده است که هیچ چیزی و هیچ کسی غیر از الله قادر نخواهد بود اینگونه میان مومنین الفت و وحدت ایجاد کند، حالا اگر مومنین این موارد وحدت آفرین را رها کرده و با مطرح کردن مسائل قومیتی و نژادی و زبانی و مسائل ریز فقهی قابل چشم پوشی در واقع کفران نعمت کرده است و خودش و دیگران به سمت و سوی درماندگی و ناتوانی سوق می دهد که ثمره ای غیر از ،از بین رفتن شکوه و هیبت مومنین ندارد که در نتیجه ی آن ترس مومنین از دل کفار برداشته می شود و دشمنان در اشغال سرزمین های مومنین و زور گوئی به مومنین طمع می کنند.
پس آن خطیب اهل سنت یا آن فعال مجازی اهل سنت یا شیعه یا حتی آن مداح شیعه که سخنان آنها در جلسات مذهبی یا خوانندگی و مدّاحی یا منابر به این نتیجه منتهی بشود که به وحدت مسلمین لطمه وارد کند و دشمنان ما را در اهداف جنگی روانی شان موفّق بکند بدون شک آنها دچار کفران نعمت شده اند و فرصت سربلندی و با عزت زندگی کردن و قدرت گیری و آزاد سازی زمین را هدر داده‌اند و کفران کرده‌اند و مشمول کسانی شده اند که الله تعالی در موردشان می فرماید:أَلَم تَرَ إِلَى الَّذينَ بَدَّلوا نِعمَتَ اللَّهِ كُفرًا وَأَحَلّوا قَومَهُم دارَ البَوارِ(ابراهیم/۲۸)آیا ندیدی کسانی را که نعمت خدا را به کفران تبدیل کردند، و قوم خود را به سرای نیستی و نابودی کشاندند؟!
این روزها که مثل روز روشن است که دشمنان با مطرح کردن مسائل نژادی و قومیتی و ناسیونالیستی و با برجسته کردن مسائل ریز فقهی مذهبی مورد اختلاف قصد دامن زدن به تفرق و جنگ داخلی میان مسلمین را دارند، پس حتی بیان مطالبی که در قلب مومنین نسبت به هم کینه ای ایجاد کند یا آنها را نسبت به هم بد بین یا بی خیال کند بدون شک کفران نعمت و حرکت در مسیر اهداف و نقشه های دشمنان است .