ماه: جولای 2022

داستان آغازین حرکت اسلامی طالبان در افغانستان از زبان ملا محمد عمر مجاهد

ترجـــمه: طارق.

من مدرسهء کوچکی را تٲسیس نمودم که در آن حدود پانزده ٳلی بیست نفر طلبه مشغول تعلیم علوم دینی بودند، خودم در آن مدرسه درس می خواندم که یک روزی در اثناء درس خواندن فکری به ذهنم خطور کرد که تا هنوز با چنین فکری مواجه نشده بودم.

کتاب را بسته کردم و با یک تن از دوستانم راه افتادم، آیا در آن زمان آیه [لا یکلف الله نفسا ٳلا وسعها] برایم کفایت نمی کرد؟ در حالیکه وقتی با این فکر مواجه شدم اسلحه، فوج، مال و دولت را نداشتم!!! پس آیا در آن زمان باید خود را نامکلف تصور می کردم؟

نخیر من فقط بر خداوند متعال توکل کردم و با خداوند عهد راستین بستم تا باید کار جهاد و مبارزه را پیش ببرم.

با همراه خود تا منطقه ـ سنگسارـ رفتم و در آنجا از شخصی به نام سرور باشندهء منطقهء تلکانِ قندهار، یک موتورسایکل را قرض گرفتم و مسیر زنگاوات را در پیش گرفتم.

قبلا ما از زنگاوات تا تلکان پیاده آمدیم که به سبب خار و خاشاک زیاد راه رفتن بسیار مشکل بود من به همراه خود

گفتم:

این شب را به یاد داشته باش حتما خداوند اجرش را خواهد داد ٳن شآءالله.

صبح آن روز فعالیت خود را آغاز نمودیم، به یکی از مساجد محل رفتیم و در آنجا هفت تن از طالبانی را که مشغول درس بودند گردهم جمع کردیم و به ایراد سخنان مختصری پرداختم و گفتم:

دین خداوند مخفیانه پیش می رود اما چور و چپاول در هر جا و بر هر راه، آشکارا انجام داده می شود. شخصی از ماشین سواریش پایین کرده می شود مورد هدف گلوله قرار می گیرد ولی کسی از ترس نمی تواند او را دفن نماید، با درس خواندن ما در مساجد مشکلات هیچ گاه حل نخواهند شد و با سردادن نعره های زنده باد و مرده باد هیچ کاری پیش نخواهد رفت.

اگر شما خدمت دین خداوند را خالصانه انجام می دهید پس درس و تدریس از شما می ماند و این را نیز بدانید که هیچ کس با من وعدهءکمک و همکاری یک افغانی را نکرده است، اگر مردم قریه ما را نان می دهند یا نمی دهند به خودشان برمی گردد و اختیار خودشان را دارند با ما غیر از توکل بر خداوند، توشهء وجود ندارد و این کار تا یک هفته، ماه و یا سال نخواهد بود بلکه تا آخرین رمق زندگیم این مسیر را ادامه خواهم داد.

آنها را اطمینان دادم که فاجران و فاسقان در دشمنی خداوند شب و روز مبارزه می کنند و باک هیچ چیزی را ندارند اما ما که ادعای خدمت به دین خداوند را داریم تا این اندازه ترس و اضطراب داریم که توان مقابله با آنان در خون ما یافت نمی شود.

از میان هفت طالبان مذکور حتی یک تن به من جواب قاطعانه نداد و باالفور آماده همکاری نشد، خداوند گواه است که همه با هم گفتند:

ادامه خواندن داستان آغازین حرکت اسلامی طالبان در افغانستان از زبان ملا محمد عمر مجاهد

قريظة وأمريكا مرتع غدر ومنبع شر      

الكاتب : أبو يحيى الليبي

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله وعلى آله وصحبه ومن والاه وبعد:

فبعد شهرٍ من الحصار المحكم، مع زلزلة الخوف ولوعة الجوع وشدة البرد وإطباق الأعداء، في حالة وصفها القرآن أدق وصفٍ فقال عز شأنه: {إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ۝ هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا}[الأحزاب/۱۰، ۱۱]، حتى يروى عن أم سلمة رضي الله عنها أنها كانت تقول : “قد شهدت مع النبي صلى الله عليه وسلم مشاهد فيها قتال وخوف – المريسيع، وخيبر، وكنا بالحديبية، وفي الفتح، وحنين – لم يكن من ذلك شيء أتعب لرسول الله صلى الله عليه وسلم ولا أخوف عندنا من الخندق؛ وذلك أن المسلمين كانوا في مثل الحرجة وأن قريظة لا نأمنها على الذراري والمدينة تحرس حتى الصباح يسمع تكبير المسلمين فيها حتى يصبحوا”اهـ بعد هذا كله جاء الفرجُ من عند الله ومن حيث لا يحتسب المؤمنون، فكانت منحة خالصة ونعمة سابغة من الله سبحانه : {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا}[الأحزاب/۹]، وانقلبت الأحزاب قافلة لم تشفِ صدرها أو تَنلْ ثأرها، بل تضاعف غيظها من غير أن تجد له منفساً، وأبدلت بعد بطرها خزياً وأسفاً، وقد طوت الصحاري وقطعت القفار، وحشدت لمعركتها تلك ما في وسعها، ونثرت كل ما حوته كنانتها، ووصلت إلى أبواب المدينة يدفعها الوغر، وتحركها الضغينة، وتأزها العداوة الدفينة، وعاينت عدوّها الذي قتّل أشرافهم وأسر سراتهم، ومع ذلك حيل بينهم وبين ما يشتهون، فرجعوا بصفقة المغبون، وبذل الدهر لا بعزّه، وإنه – والله- لكمدٌ وأيّ كمد: {وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا} [الأحزاب/۲۵]

فبعد هذه المعركة العصيبة التي اشتد فيها النّصَب، وخمصت البطون، وكثرت الظنون، وطال معها السهد، وزاغت الأبصار، وتتابعت المشاغل حتى أُخِّرت الصلاة الوسطى عن وقتها -رجع رسول الله صلى الله عليه وسلَّم إلى بيته وقد انكشفت الغمة وتنزلت السكينة ليأخذ قسطاً من الراحة، فما أن وصَل ولبث قليلاً حتى جاءه القوي الأمين جبريل عليه السلام داعياً إياه للخروج إلى بني قريظة، فعن عائشة رضي الله عنها قالت : “لما رجع رسول الله صلى الله عليه وسلم من الخندق وضع السلاح واغتسل، فأتاه جبريل عليه السلام وهو ينفض رأسه من الغبار، فقال: قد وضعت السلاح؟! والله ما وضعتُه، اخرج إليهم قال النبي صلى الله عليه وسلم: فأين؟ فأشار إلى بني قريظة، فخرج إليهم رسول الله صلى الله عليه وسلم” متفق عليه، فقام رسول الله صلى الله عليه وسلم فزعاً فاستنهض أصحابه وأمرهم بالمسارعة ونادى عليهم : ألا لا يصلينَّ أحد العصر إلا في بني قريظة، فانطلقت جموع الصحابة رضي الله تعالى عنهم حتى وصلوا حصونهم، وتبعهم رسول الله صلى الله عليه وسلم فحاصروهم وناوشوهم، وقد روى الحاكم – وقال صحيح على شرط الشيخين – أن النبي صلى الله عليه وسلم ناداهم قائلاً : يا إخوة القردة والخنازير! فقالوا : يا أبا القاسم لم تك فحّاشاً، فلم يزالوا كذلك حتى نزلوا على حكم سعد بن معاذ سيد الأوس رضي الله عنه.

ادامه خواندن قريظة وأمريكا مرتع غدر ومنبع شر      

انقلاب ملت ها، آیا پایان پادشاهی جبّارانه است؟

به قلم: ابو عبیده عبدالله العدم

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله و الصلاة و السلام علی رسول الله و آله و صحبه و من والاه.

وبعد….

بنده در برخی دوره های آموزشی سازمان دهی و مدیریت جنگهای چریکی،بارها به گوش برادرانم می خواندم که برخی کشورها هستند که- طبق اطلاعات اولیه-بسیار سخت است که جنگ چریکی موفقی در آنها شکل بگیرد. و این باتوجه به عوامل متعدد جغرافیایی و اجتماعی و اقتصادی آن مناطق بود که مانع رسیدن مجاهدین به اهداف خود و پیروزی و تمکین می شد مانند برخی کشورهای خلیج و مصر و تونس و لیبی وغیره. بسیاری از اوقات حیران می ماندم که چگونه این رژیم های طاغوتی را که بلاد و عباد را به فساد کشیده اند،باید از بین برد و هیچ راهی نمی دیدم جز لشکرکشی امواج ایمانی از افغانستان برای فتح این کشورها و برپایی حکومت اسلامی در آنها، البته بعد از تمام کردن کار آمریکا یا تضعیف آن به طوری که مشغول مشکلات خود شده و از دخالت در کشورهای اسلامی دست بردارد چرا که آمریکا همچون گردنه صعب العبوری در برابر شکل گیری هر گونه حکومت اسلامی قرار گرفته است.

زمانی من معتقد بودم که برپایی حکومت اسلامی ده ها سال زمان خواهد برد بلکه حتی شیخمان ابومصعب سوری معتقد بود که برپایی حکومت اسلامی با در نظر گرفتن وضعیت اسفناکی که ملتهای مسلمان در آن به سر می برند و تسلط دشمن خارجی و داخلی برآنها،حداقل به پنجاه سال زمان نیاز دارد.

با بررسی دقیقتر فهمیدم که حوادث یازده سپتامبر و جنگ سکولاریستی علیه افغانستان و عراق که به دنبال آن شکل گرفت،این روزگار قحطی  پیش روی ما  که -ما و فرزاندنمان باید رنج آن را بر خود هموارمی کردیم تا می دیدم که آرزویمان تحقق یافته و با چشمانمان آن را زنده و واقعی جلوی خود می دیدم- را کوتاه کرده است.

اما چیزی که این لحظه بدان معتقدم اینست که الله تعالی بر ضعف و عجز و کمبود امکانات ما رحم آورده و از سوی خود و به قدرت خویش، تغییر را توسط لشکری بوجود آورده که هیچ کس گمان نمی کرد بعد از این که سالها برای رام شدن آن تلاش شده بود، از خود حرکتی نشان دهد.

آری!ملتهای مسلمان امروز به حرکت در آمده اند و علیه جلادهایشان خروشیده اند تا الله تعالی به گروه تحت فشار مجاهدین که تمام امتها علیه آن متحد گشته بودند و زمین با تمام وسعتش برآنها به تنگ آمده بود،نور امیدی نشان دهد که از صبح درخشانی خبر می دهد و هرچند این نور کمرنگ است اما به سرعت درخشیدن خواهد گرفت تا زمین از قسط  وعدالت پر شود همانطور که با ظلم و ستم پرشده بود.

این تغییر الهی در منطقه عربی که به حرکت ملتها انجام گرفته است،حرکتی که وفق سنتهای تکوینی است که الله تعالی در هستی به ودیعت نهاده- و هیچ کس را استثناء نمی کند-،در واقع به خواست الله تعالی آغاز پایان پادشاهی و حکومت ظالمانه جبارانه ای است که ده ها سال  است  بر گردن مسلمین سوار و برآنان مسلط بوده است،و امیدواریم که به دنبال پایان این حکومت جبارانه ،به کمک الله تعالی خلاف بر منهج نبوت بیاید همانطور که محبوب مصطفی صلی الله علیه وسلم در حدیث صحیحی که امام احمد و غیر او از حذیفه بن یمان روایت می کند به این مژده می دهد:

عن حذيفة بن اليمان قال: قال: رسول الله صلى الله عليه وسلم تكون النبوة فيكم ما شاء الله أن تكون، ثم يرفعها إذا شاء أن يرفعها، ثم تكون خلافة على منهاج النبوة، فتكون ما شاء الله أن تكون، ثم يرفعها إذا شاء الله أن يرفعها، ثم تكون ملكاً عاضاً فيكون ما شاء الله أن يكون، ثم يرفعها إذا شاء أن يرفعها، ثم تكون ملكاً جبريةً فتكون ما شاء الله أن تكون ثم يرفعها إذا شاء أن يرفعها، ثم تكون خلافة على منهاج النبوة.

“حذیفه بن یمان رضی الله عنه روایت می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:نبوت آن اندازه که الله بخواهد در میان شما خواهد بود،سپس الله تعالی هر گاه بخواهد آن را بر می دارد ،سپس خلافتی بر منهج نبوت خواهد بود و آن اندازه که الله تعالی بخواهد ادامه خواهد داشت سپس الله تعالی هرگاه بخواهد آن را بر می دارد،سپس پادشاهی ستمکارانه می آید و آن اندازه که الله تعالی بخواهد ادامه خواهد داشت وسپس هرگاه الله تعالی بخواهد آن را بر می دارد،سپس پادشاهی ظالمانه جبّارانه خواهد آمد و آن اندازه که الله بخواهد ادامه خواهد داشت و سپس هرگاه الله تعالی بخواهد آن را بر می دارد،سپس خلافتی بر منهج نبوت خواهد آمد”.

این بشارت نبوی دلیل راستینی بر اینست که خلافت راشده به خواست الله آمدنی است و خون شهیدانمان به خواست الله به هدر نخواهد رفت اما لاجرم  قبل از تولد این خلافت، درد زایمان خواهد بود و نمی دانم که این درد چقدر طول خواهد کشید.اما چیزی که می دانم و از نتایج این انقلابات برایم واضح است چنین است:

ادامه خواندن انقلاب ملت ها، آیا پایان پادشاهی جبّارانه است؟

پیام أمیمه همسر دکتر ایمن الظواهری به عنوان «پیامی به خواهران مسلمان»

ارائه: ابوعبدالله موکریانی

خانم أمیمه حسن احمد محمود حسن همسر سابق طارق انور است، یکی از مجاهدان القاعده که در سال ۲۰۰۲ در افغانستان شهید شده بود، پس از شهادت همسرش با شیخ ایمن الظواهری ازدواج کرد. أمیمه حسن خواهر طارق حسن یکی دیگر از مجاهدان القاعده است که در سال ۱۹۹۲ در راه بازگشت از افغانستان به مصر دستگیر و به اعدام محکوم شد.

پیام همسر دکتر ایمن الظواهری که در شاخۀ مطبوعاتی جماعت بین المللی القاعده، ســـحـاب منتشر شده است مصرانه از زنان مسلمان خواسته است تا با رعایت حجاب و پوشش اسلامی و پرورش کودکانشان، از همسران مجاهد و امت اسلام حمایت کنند.

به این شکل می بینیم که اولین سفارش این خواهر مجاهده محافظت از حجاب اسلامی است، چیزی که هم اکنون تمام دشمنان به عنوان اولین قدم در مبارزه با شریعت الله به مبارزه با آن برخواسته اند.

همچنین مجاهده امیمه از زنان مسلمان خواسته است تا مال خود را به مجاهدان اهدا کنند. وی افزود ای خواهران مسلمان مجاهد ، در کنار همسران خود ایستاده و آنان را یاری دهید .

خانم أمیمه حسن از زنان مسلمان خواست از طرق مختلف موجود از دین اسلام محافظت کنند و در صورتی که مجاهدان اسلام به کمک ما محتاج باشند از آنها حمایت شود. همچنین در ادامه پیام‌ آمده است: در صورتی که مجاهدین به کمک مالی، اطلاعاتی یا حتی انجام عملیات استشهادی ما نیاز داشته باشند با درخواست آنها موافقت کنیم کما اینکه ما در دیگر کشورهای اسلامی از قبیل عراق، افغانستان، فلسطین و چچن شاهد همکاری زنان مسلمان با مجاهدان برای مبارزه با کفار بودیم و هستیم.

به لطف خداوند، تمام مجاهدان خدا در صحت و سلامت کامل در سرزمین عزیزمان قرار دارند. مجاهده امیمه با اشاره به زنانی که همسران، برادران و پسران خود را در جهاد در راه حق از دست داده‌اند نوشته، کشته شدن این افراد در راه اسلام مانع از ادامه راه ما برای پیروزی اسلام نمی‌شود. امینه حسن با استناد به دلایل قرآنی و تاریخی در پیروزی حق بر باطل از زنان مسلمان خواست تا آخرین قطره خون برای پیروزی حق مقاومت کنند.

توشه مشتاق از سیرت شهدای اهل سنت عراق که پوزه آمریکا را به خاک مالیده و افتخارات امت را زنده کرده و روح جهاد و شهادت را در کالبد خفته امت دمیدند (۶)

به قلم: نورالدین بیرم(ابو عبدالرحمن)

ارائه: سایت بنیان جهاد علیه دین سکولاریسم و احزاب مختلف آن

ابو همام اردنی رحمه الله

ابو همام اردنی رحمه الله ابتدا در هتلی به عنوان آشپز کار می کرد، مدت زیادی از فارغ التحصیل شدنش از دانشگاه نگذشته بود که الله تعالی به او منت نهاده و او را هدایت کرد و توفیق توبه و بازگشت به سوی الله تعالی را نصیبش کرد در نتیجه کارش را در هتل به خاطر گناهان و منکراتی که در آنجا بود-همانند بسیاری از هتل ها در بلاد مسلمین-ترک کرد و هنگامی که ابوهمام به احکام دین پایبند شد و ایمانش ترقی کرد به فکر هجرت و نصرت اسلام و مسلمین در سرزمین بین النهرین شد، میان او و ابوعبدالرحیم رحمه الله رابطه دوستی خوبی در شهر عمان وجود داشت و این باعث شد که آنها هر دو این هدف را دنبال کنند تا اینکه الله تعالی به خاطر صداقت و اخلاصشان-والله حسیبهما- راه رفتن به سوی سرزمین عزت و میدان جهاد را میسر نمود.

هنگامی که ابوهمام رحمه الله وارد بین النهرین شد عزمش را برای اجرای عملیاتی استشهادی جزم کرده بود و وضعیتش همانند برادرش ابو عبدالرحیم بود، در آن زمان ابوجعفر مقدسی رحمه الله مشغول ایجاد پایگاهی برای آموزش جنگجویان جدید بود.

وقتی ابوجعفر دانست که ابوهمام قبلا آشپز بوده است جریان اردوگاه را با او درمیان گذاشت و به او گفت که نیاز به برادری چون او دارد تا بتواند برای کارآموزان غذا آماده کند، ابوجعفر فضیلت این کار را برایش بیان کرد و توضیح داد که چون این کار نفعش به دیگران هم می رسد اجر زیادی دارد، ابوهمام در قبول درخواست ابوجعفر تأخیر نکرد و باقی ماندن و خدمت به برادرانش را به اجرای عملیات ترجیح داد.

در یکی از شبها الله تعالی چنین مقدر کرد که من در پاس نگهبانی همراه او باشم، آن شب آرامش زیادی بر منطقه حکمفرما بود چون هواپیماهای جاسوسی که صدای طنین انداز و آزاردهنده اش معروف است در منطقه پرواز نمی کرد. آن فضای آرام برای صحبتی آرام مناسب بود، ما با هم نشستیم و از امور گوناگونی سخن گفتیم تا اینکه سخن ما به سخن درباره ابوانس شامی رحمه الله رسید، ابوهمام شیخ ابوانس را بسیار دوست داشت و برای همین درباره او بسیار سخن گفت و از کراماتش در فلوجه صحبت کرد، در اثنای صحبتش حرکات چهره اش شیرینی سخنش را بیشتر می کرد انگار که سخن از قلبش خارج می شد و این به خاطر صداقت او در سخنانش بود و بعد از اینکه سخنش درباره شیخ به پایان رسید شروع به سخن گفتن درباره خود و شغلش در اردن کرد اما وقتی سخنش به موضوع پدرش رسید غم و اندوه چهره اش را پوشاند و ناگهان ساکت شد، سکوتش مرا وادار کرد که درباره پدرش از او سؤال کنم و به او گفتم: امیدوارم پدرت سلامت باشد؟، او در حالی که اشک از چشمانش سرازیر بود گفت: «پدرم پیر است و عمرش را در رنج و تلاش به خاطر بدست آوردن لقمه نانی برای خانواده اش گذرانده است و من به خاطر او نگرانم چون او بعد از الله غیر از من کسی را ندارد که به او کمک کند و در مخارج خانه با او همکاری کند به خصوص که برادرانم همگی در سن طفولیت هستند، سوگند به الله اگر نصرت لا اله إلا الله برای من محبوبتر از دنیا و مافیها نمی بود، یک چشم بهم زدن نیز از او جدا نمی شدم»، به او گفتم: «ای ابوهمام! قبل از اینکه تو بزرگ شوی و به پدرت کمک کنی چه کسی او را کمک می کرد؟، گفت:  “ الله “ ، گفتم: پس دلت باید آرام باشد، چون آن کسی که او را رزق می داده و او را کمک می کرد هنوز متکفل رزق اوست، سپس سخنانی را که امام مجاهد ابن نحاس دمیاطی رحمه الله در کتاب با ارزشش “ مشارع الأشواق “ در جواب به بهانه دوم سستی کنندگان از جهاد که عبارت است از ترس به خاطر فرزند و والدین و خانواده، بیان نموده برایش گفتم، آنجا که امام ابن نحاس می گوید: «این را از ذهنت بیرون انداز وآن را به کسی بسپار که تو و او را خلق کرده و در باره رزقش در غیاب تو به کسی توکل کن که تو  و او را رزق داده است، چگونه تدبیر جهان هستی را به الله تعالی واگذار کرده ای-و از این جهت نگران نیستی-اما تدبیر امور فرزندت را بعد از مرگت، به او نمی سپاری؟ اصلاً آیا تو دخالتی در تدبیر امور فرزندت داری در حالی که ملک آسمانها و زمین از آن اوست؟ سوگند به الله تو نه برای او و نه برای خودت مالک نفع و ضرر یا مالک مرگ و زندگی نیستی و نمی توانی نه لحظه ای به عمر او اضافه کنی و نه ذره ای به رزقش بیفزایی و ای بسا [ اگر نزد آنان هم بمانی و ترک جهاد کنی] مرگ تو را وارد قبر کند و اسیر اعمالت در برزخت شوی و فرزند عزیزت بعد از تو یتیم شود و مال و ارثت را دشمن یا دوستی بگیرد و عیالت بی خانمان یا مقیم مکانی شوند… تا اینکه این فرموده الله تعالی را ذکر می کند:

﴿ ‏ يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْماً لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ ‏. ‏ إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَداً وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ ‏﴾ :  ‏ اي مردمان !  ( از خشم و عذاب ) خدا بپرهيزيد، و از روزي بترسيد كه نه پدري مسؤوليّت اعمال فرزندش را مي‌پذيرد و كاري براي او برآورده مي‌كند، و نه فرزندي اصلاً مسؤوليّت اعمال پدرش را مي‌پذيرد و كاري براي او برآورده مي‌سازد . وعده خدا ( به فرا رسيدن قيامت ) حق است . پس زندگاني دنيا شما را گول نزند و ( مال و مقام و نفس امّاره و اهريمن ) فريبكار شما را درباره خدا نفريبد . ‏ ‏ آگاهي از فرا رسيدن قيامت ويژه خدا است، و او است كه باران را مي‌باراند، و مطّلع است از آنچه در رحمهاي ( مادران ) است، و هيچ كسي نمي‌داند فردا چه چيز فراچنگ مي‌آورد، و هيچ كسي نمي‌داند كه در كدام سرزميني مي‌ميرد . قطعاً خدا آگاه و باخبر ( از موارد مذكور ) است . ‏  (لقمان: ۳۳-۳۴)(مشارع الأشواق: ۱/۱۱۹-۱۲۰)،بعد از این سخنان او به من گفت: «قسم به الله در این هیچ شکی ندارم اما قلب غمگین می شود برادرم».

بعد از چند روز، همراه ابوجعفر به اردوگاه رفت و وقتی دوره آموزش نظامی تمام شد همراه برادرانش به بغداد رفت و در آنجا در درگیریهای متعددی مشارکت کرد که آخرینش نبرد سنگین الیوسفیة بود و این جنگ میان ارتش الله و ارتش شیطان چند روز طول کشید و طی آن ابوهمام به همراه گروهی از شیران توحید جانشان را فدا کردند در حالیکه ثابت قدم بودند و تزلزلی بدانان راه نیافت و روی به دشمن بودند نه پشت به دشمن، الله تعالی همگی شان را رحمت کند.