ماه: اکتبر 2022

فهرستی از اولویت‌های بیداری اسلامی

به قلم: ع. سليمی

اقدام به هرکار و تلاش مهم و صادقانه در راستاي اصلاح فرد و جامعه در پرتو تعاليم تعـالي

بخش اسلام، نيـازمند تعيـين اولويت ها و مهـمترين هاست ، تا مبلغ مخلص با چشمي بازو معرفت مطلوب در مسير راهيان راه ايمان و داعيان دعوت حق گام بر دارد .

نهضت بيداري اسلامي نيز با توجه به عـمق مسئولـيت ها و گـستردگي زميـنه فعاليت در جهت تعميق ارزشهاي ايماني و تحقق « توحيد وتقوا وعدالت وحريت» در گستره ي حـيات بـشريت، بيـش از پيـش نيازمند تعيين اولويت ها و محورهاي مهم ومهمتر انديشه و عمل بوده و براين باور است که، اهـمال آنهـا سبـب سردرگمي و به هرز رفتن توانها و استعدادها خواهد گرديد.ايـنک مواردي بـيست گانه را که بسان منشور و دستورالعملي است، به صاحبان رسالت در ميدان دعوت اسلامي به صورت بسـيار خلاصه ارائه مي نماييم، به اين اميد که مورد توجه مبلغين وداعيان حکيم وموعظه گران مخلص قرار بگيرد. ان شاءالله

۱- به جاي پرداختن به« فروع و جزئيات» اهتمام به «اصول و کليّات»

۲- به جاي توجه بيش از حد به «نوافل و مستحبات » اولويت دادن به « فرائض و واجبات.»

۳- به جاي مشغول شدن به امور« اختلاف و نزاع» برانگيز، اولويت دادن به موارد « اتحاد و وفاق» آميز.

۴- به جاي اهتمام بيش از حد به « شکل و ظاهر» رفتار ، توجه بيشتر به « معني و ماهّيت»کردار.

۵- پرهيز از « افراط و تفريط» و روي آوردن به « اعتدال » و ميانه روي.

۶- دوري از سختگيري و« ايجاد نفرت» و اهتمام به آسانگيري و« تعميق الفت»

۷- گريزاز تنگ نظري و« تقليد» و روي آوردن صاحبان اهليت به « اجتهاد و تجديد»

۸- به جاي پرداختن به « مباحثات ذهني» توجه به« کار و فداکاري»

۹- پرهيز از« احساسات» و عکس العمل گرايي واهتمام به «تفکر» و برنامه ريزي .

۱۰- دوري از«تعصب و تند روي» در مورد ديگران وتوجه به«تحمل وکنار آمدن» با آنان.

۱۱- روي گرداني از« تحريک احساسات» و اولويت دادن به « تعليم و تربيت».

۱۲- فرود آمدن از آسمان «خيالات»، به سرزمين « واقعيات »

۱۳- بجاي توجه بيش از حد به « کميّت» ، اولويت دادن به « کيفيّت»

۱۴- دوري از «تکبر» و انانيت والتزام به« تواضع» و اخوت.

۱۵- به جاي افتخاربيش از حد به « گذشته»، روي آوردن به عمل و برنامه ريزي براي «حال و آينده»

۱۶- به جاي پرداختن به مسائل صرفاً « سياسي» ، اولويت دادن به کار و خدمات « فرهنگي و اجتماعي»

۱۷- گريز از « اختلافات» نزاع برانگيز و توجه به « انتقادات» سازنده و صادقانه و الفت آميز.

۱۸-« محبت با اهل ايمان» و جهاد همه جانبه و«قاطعيت عليه دشمنان».

۱۹- رهايي از تنگ نظري انديشه هاي « محلي و منطقه اي» و اهتمام به رسالت «جهاني» بيداري اسلامي .

دلیل اینهمه مخالفت با جماعت و دارالاسلام چیست؟

به قلم: ابوعبدالله جاف جوانرو

الله تبارک و تعالی را سپاس میگویم که نعمت های فراوانش را بر ما ارزانی فرمود و با رحمت های بی دریغش خیر و برکت را در زمین گستراند وبندگانی را برای عبادت خود برگزید و این منتی است بر بندگان،تا خود را از عذاب الهی رهایی بخشند.

قران کریم در جای جای آیه های خویش مومنین و مسلمانان را به پیروی از قران وسنت و شورای اولی الامر و امت و پرهیز از تفرق و گروه گروه شدن امر کرده است و به این شورا هم امر کرده است: «فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ» (نساء۵۹) هرگاه در مسئله ای اختلاف نمودید آن را به خدا و رسولش برگردانید.

بعد از پیدایش نابود شدن شورا توسط معاویه و ایجاد تفرق و مذاهب عدید در اسلام و فرقه فرقه شدن مسلمین به تدریج در کنار اهل دعوت راستین کسانی پیدا شدند که  با علم خطایی که داشتند،هم خود گمراه بودند و هم دیگران را گمراه ساختند.این افراد با گمراهی های فکری و با انتشار کتب متفاوت سعی در به دام انداختن مردم در چاه گمراهی بودند و به همین علت عده کثیری از امت اسلامی تابع هوا و هوس هاس بسیاری از این ناجوانمردان شدند و به نام  فلان فرقه و حزب و گروه  بیشتر وبیشتر از دین مبین اسلام دور شدند.

اما با ظهور مجدد شوراهای مختلف در دارالاسلام  کاروان دعوت به سوی وحدت و جماعت دوباره حرکت کرد و با مجاهدت های فراوان این مجاهدان عرصه ی علم و عمل زحماتشان به بار نشست و امروزه میبینیم که عده کثیری از مسلمین به بیداری اسلامی و حرکت در مسیر اتحاد برگشته اند وبحمدلله در سرتاسر این زمین خاکی در حال دعوت و فعالیت هستند و مردم را به بازگشت به قران و سنت و وحدت اسلامی و جماعت تشویق میکنند که جماعت هم تنها توسط  رهبریت واحد دارالاسلام شکل می گیرد؛ اما از انجا که همیشه در مقابل حق،باطل صف آرایی کرده و درصدد نابودی حق و حقیقت میباشد در این زمان نیز معاندان راه  جماعت و دارالاسلام (که همان راه امام ابوحنیفه وجعفر صادق و شافعی و زید ومالک و احمد حنبل و امثالهم میباشد) پی تخریب وبدنام کردن دارالاسلام و جماعت به بهانه های پوچ شیعه یا حنفی یا شافعی و غیره میباشند که بإذن الله هیچ گاه موفق نخواهند شد.

یکی از این مخالفت ها جلوگیری از حق قانونی و شرعی اهل جماعت و حامیان دارالاسلام به خصوص در جوامع سکولاریستی می باشد. ممانعت از دعوت مومنین شریعت گرا و محدود کردن آنها گواه بر این است که این معاندان ترس و واهمه ای بیش از انچه که فکر میکنیم از دارالاسلام دارند و با شنیدن اسم دارالاسلام و بخصوص قدرت نظامی و پیشرفتهای غیر قابل انکار آن تنشان به لرزه در می اید.

سوالی که بنده از این افراد سکولار و کشورهای سکولار دارم این است:اگر ادعایی مبنی بر حقانیت خود دارید پس دلیل این همه عناد و کینه با دارالاسلام  چیست؟آیا نه این که مردم خود عقل دارند و قادرند حق و باطل را از هم دیگر تشخیص دهند؟ اما به مدد ونصرت الله تعالی هیچ گاه کفار سکولار جهانی و مزدوران محلی آنها به اهداف پلید خود نخواهند رسید و ان شاءالله مردم نیز هر روز بر اندوخته هایشان مبنی بر گمراه بودن و ضد شریعت و اخلاق بودن سکولاریستها پی میبرند و به جماعت بازمیگردند.

و در اخر توصیه ای به دوستانم در گروهها و کانالهای مجازی دارم!از الله بترسید و به انچه که در مورد رهبریت و وحدت اسلامی و دارالاسلام میگویید عمل کنید که خیر دنیا وآخرت فقط وفقط در قران وسنت و جماعت است. خود را مشغول فعالیت های جانبی نکنید و حداقل به انچه که خود ادعا دارید جامه عمل بپوشانید و سدی در مقابل دارالاسلام و خادمی مجانی برای کفار نشوید که عقوبتی سخت در انتظار مخالفان جماعت و وحدت است.

کجاست عقل سلیم؟ کدامین فطرت پاک میپذرد؟

چرا بلوچها و سایر مسلمین باید به سکولاریسم و دموکراسی ملی گراها جواب رد بدهند؟

به قلم: محمد بلوچ

عده ای از طرفداران احزاب سکولار و کافر محلی وجود دارند که بر اثر تبلیغات متنوع و فریبنده ی سکولاریستها ( = مشرکین= احزاب) واقعاً به چنان توهمی دست پیدا کرده اند که خیال می کنند این احزاب سکولار دست نشانده و کنترل شده توسط آمریکا و ناتو می توانند در خدمت به قوم و مذهب آنها کار مثبتی انجام دهند.

اینها لازم است قبل از هر چیز در مورد حکم سکولاریستها ( = مشرکین= احزاب) و سکولاریسم بر اساس مذهب خودشان اندکی سر تامل فرو ببرند و مطمئن شوند که آیا مذهب و اسلام آنها این اجازه را به آنها می دهد که  قوانین شریعت الله را کنار بزنند و به سکولاریسم معتقد شوند و برای عملی کردن آن در یک جامعه اسلامی بکوشند یا نه؟!

سوره مائده به طور مفصل و با اسلوبی جالب حکم افرادی که از نظام اسلامی اعراض می کنند و برای ایجاد نظام های غیر اسلامی می کوشند را بیان داشته است:

• با «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ» شروع می شود
• و در «إِنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ»حکم محارب فی الارض را بیان می فرماید
• و در «وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما» حکم قطع دست دزد را صادر می فرماید،
• –         و سپس پیامبر خود را تسلی می دهد ومی فرماید؛ اگر چه هستند افرادی که از نظام اسلامی اعراض کنند و به دنبال نظام های طاغوتی بروند، اما نباید این مایه اندوه تو باشد « يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ».( ای پیامبر! مایه اندوه تو نگردد ( عمل) کسانی که در کفر بر یکدیگر سبقت می‌گیرند، کسانی که به زبان می‌گویند مؤمن هستیم، ولی از دل مؤمن نمی‌باشند.)
• و در ادامه حکم آنها را با وضاحت کامل بیان می فرماید ؛ « وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ االْكافِرُون». ( و هر کس به آنچه الله نازل نموده حکم نکند پس بی گمان کافر است).
• و در ادامه با خطاب به پیامبر صلی الله علیه وسلم، به تمام امت اسلام دستور می دهد که در هر عصر و زمان و در هر شرایط، بایستی بر اساس حکم خداوند متعال حکومت کرد، و نباید ادعا های  پوشالی و شعار های دروغین کفار سبب شود که به نظام های غیر اسلامی چنگ بزنید؛ «وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَلا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْك». ‏و (به تو ای پیغمبر فرمان می‌دهیم به این که) در میان آنان طبق چیزی حکم کن که خدا بر تو نازل کرده است، و از امیال و آرزوهای ایشان پیروی مکن، و از آنان برحذر باش که (با کذب و حق‌پوشی و خیانت و غرض‌ورزی) تو را از برخی چیزهائی که خدا بر تو نازل کرده است به دور و منحرف نکنند (و احکامی را پایمال هوی و هوس باطل خود نسازند).
• –         و در آیه (۵۰) با استفهام انکاری می فرماید: «أَفَحُكْمَ الْجاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْماً لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ» (آیا (آن فاسقان از پذیرش حکم تو بر طبق آنچه خدا نازل کرده است سرپیچی می‌کنند و) جویای حکم جاهلیت (ناشی از هوی و هوس) هستند؟ آیا چه کسی برای افراد اهل یقین بهتر از خدا حکم می‌کند؟).

 یعنی چرا باید تعدادی، حکم انسان را بر حکم خالق انسان ترجیح دهند؟!

چرا باید تعدادی سکولاریسم  و شاخه های مختلف آن چون لیبرالیسم یا کمونیسم را بهتر از حکم الله بدانند؟!  چگونه ممکن است یک مسلمان موحد دموکراسی را بر قرآن ترجیح دهد؟! دموکراسی که به معنی حاکم کردن قانون مردم بر مردم به جای حاکم کردن قانون الله بر مردم است.

به تمام این دلایل واضح اسلامی هر کسی که خودش را مسلمان و پایبند به قوانین شریعت الله می داند باید به هر قانونی غیر از قانون شریعت الله جواب رد دهد و در ارتقای جامعه ی اسلامی خودش به حکومت اسلامی بر منهاج نبوت تلاش و کوشش کند هرچند در این مسیر دعوت با انواع مشکلات دست و پنجه نرم کند.