ماه: ژانویه 2024

با تمرکز بر دارالاسلام ایران و جهاد شافعی های غزه، نگاهی به حکومتهای اسلامی بر دارالاسلام در مسیر تاریخ  (2)

به قلم: کیوان مریوانی

نکته دیگر این است که حاکمان بر مسلمین در آن زمان ها خواهان خلافت بوده و در امر رسیدن به خلافت اسلامی کوتاهی کرده اند اما در این زمان که مومنین قصد دارند با تمسک به شورا و نظارت عمومی بار دیگر با ارتقاء دادن این حکومتهای بدیل اضطراری اسلامی بار دیگر به خلاف اسلامی بر منهاج نبوت برگردند عده ای به واسطه تبلیغات سوء کفار و مرتدان سکولار داخلی و دارودسته ی منافقین بومی خلافت را نوعی کهنه پرستی می دانند و به آن خرافات می گویند آیا چنین شخصی حاضر است که اصلاً خلیفه تعیین کند!؟ آیا تعیین خلیفه فرض کفایی نیست که حتماً باید عده یا برای کسب آن تلاش کنند؟ یا به قول این دسته، مسلمین باید تا زمان نامعلومی در گناه بمانند به امید اینکه الله خلیفه ای را از آسمان نازل کند.

عثمان بن عفان رضی الله عنه خلیفه راشد رسول الله صلی الله علیه وسلم درست گفته است آنجا که می‌گوید: إن الله ليزع بالسلطان ما لا يزع بالقرآن (ابن باز، مجموع فتاوى ابن باز ۳۶۷/۳). همانا خداوند بوسیلهء ‌حکومت از کارهایی جلوگیری می‌نماید که بوسیلهء ‌قرآن جلوگیری نمی‌شوند. بله، با خلافت اسلامی و قدرت حکومتی آن کاری انجام می شود که صرفاً با تذکر هزاران آیه و حدیث انجام نمی شود و باید به این قدرت رسید.

حقیقت این است که باید با زور و قدرت عده ای را مدیریت کرد نه با سخنرانی و خطبه و تظاهرات و… چرا که اگر مسلمینرا به سوی راه صحیح و به وسیله قدرت راهنمایی ننمود پس باید منتظر حضور آنان در پای صندوق های رأی گیری به سبک دموکراسی خواهان سکولار شد همانگونه که در مصر و تونس و لیبی می بینیم…

به مخالفان دارالاسلام ایران می گوییم اگر شما از قیامت نمی ترسید و برایتان مهم نیست که حال مومنین به چه عاقبتی می انجامد پس ما مانند شما نیستیم و همه اسباب شرعی را برای جمع امت به کار می گیریم و در عجزمان هم معذور هستیم ان شاء الله.

شما در خواب غفلت و در توهمات فرقه بازی به بهانه های پوچ جاهلی بمانید تا کفار سکولار جهانی و مرتدان سکولار داخلی و دارودسته ی منافقین بومی هویت اسلامی و مسیر صحیح حرکت به سوی حکومت اسلامی بر منهاج نبوت را با دلخوش کردن شماها به تفرق و حزب بازی و ضرار سازی مسخ و نابود کنند اما ما دست روی دست نمی گذاریم بلکه فرمان الله را به جای آورده و احکامش را بدون در نظر گرفتن مصلحت های دروغین اجرا می نماییم هر چند شما خوش نداشته باشید و بدانید که برپایی این دین با کتابی هدایتگر و شمشیری یاری دهنده ممکن است و جز «اهل جماعت شدن» راهی نیست.

شما در خواب بمانید تا دارالاسلام ایران به تدریج با «جبهه» ای که از شافعی های غزه تا یمن و حنفی های سوریه تا افغانستان و شیعیان جعفری سراسر دنیا و زیدی های یمن و سلفی های کردستان عراق و اخوانی ها و… تشکیل داده  سرزمین شما را تصرف کند و آن وقت است که انگشت پشیمانی خواهید گزید…

شمایی که به زندگی در دارالکفر  و تفرق و ضرار سازی و جنگهای داخلی و مشغول کردن مسلمین به مسلمین و پشت بستن به یکی از کفار سکولار خارجی یا داخلی عادت کرده اید و فقط در پوست مرد هستید و حقیقت شما چیز دیگری است، اگر شما مرد میدان جهاد از کانال جماعت واحدی نیستید و نمی توانید به سفارش رسول الله صلی الله علیه وسلم «اهل جماعت» شوید پس بگذارید مردان آن پیش بیایند و بینی کفار سکولار و اشغالگر خارجی و مرتدین سکولار محلی را به خاک بمالند و با سم پراکنی ها و شبهات خود مانع «اهل جماعت شدن» سایر مومنین صادق نشوید.

خودتان هم می دانید سرگردان شده اید، نمی دانید از حماس و جهاد غزه حمایت کنید یا نه؟ چون در صورت باید از دارالاسلام ایران نیز حمایت کنید اما… بدانید که دین الله با «اهل جماعت» یاری شده است و این شما «اهل تفرق و حزب بازی و ضرار سازی» هستید که زیان خواهید کرد…

با تمرکز بر دارالاسلام ایران و جهاد شافعی های غزه، نگاهی به حکومتهای اسلامی بر دارالاسلام در مسیر تاریخ  (1)

به قلم: کیوان مریوانی

الحمد الله القوى المتین والصلاة والسلام على من بعث بالسیف رحمة للعالمین، اما بعد :

با قدرت گیری روز افزون دارالاسلام ایران و جنگ سیستماتیک آن با آمریکا و ناتو و صهیونیستها در منطقه و با قوت گرفتن احتمال خروج آمریکا از عراق و سوریه و گسترش قدرت دارالاسلام ایران به سوی یمن و … و با سخنان رهبران حماس و جهاد اسلامی فلسطین در میزان همسو بودن و هم جبهه ای بودن آنها با محور مقاومتی که دارالاسلام ایران رهبریت سیتماتیک آنرا بر عهده دارد، بحث های بی پایه و اساسی در مورد حکومت اسلامی وچگونگی شکل گیری آن مطرح شده است که نویسندگان آن از این حالتها خارج نیستند:

• یا کسانی بوده اند که به شدت از فرهنگ سکولار دمکراسی غربی شگفت زده و حیران بوده اند و نوعی اسلام به اصطلاح لیبرال و آبکی را نمایندگی می کنند
• یا وعاظ السلاطین و دعوتگران به سوی جهنم و الرویبضه ای که به عنوان سربازی در بخش جنگ نرم و روانی و تبلیغی طاغوتها انجام وظیفه می کنند
• یا حسودانی اهل فرقه بازی که انصاف و عدالت را کنار نهاده و تحمل دیدن فضل الله را بر بندگانش نداشته اند
• –          یا آنکه افرادی بودند که کبر و غرور در سینه آنها موج می زده است در نتیجه با دست گرفتن به نصوص متشابه و اقوال شاذ علما، حاکمیت بر دارالاسلام ایران را رد کرده اند تا شاید گناه خود را در تخلف از «اهل جماعت شدن» به گونه ای توجیه کنند .

اما اگر انسان مقداری انصاف داشته باشد و بدون تعصب به خلافت اسلامی در مسیر تاریخ در زمان خلافت راشده و پس از آن حکومتهای بدیل اضطراری اسلامی بنی امیه و بنی عباس و عثمانی ها و واکنش اهل علم نسبت به این حاکمیتها نگاه کند خواهد فهمید که مفهوم «اهل جماعت شدن» فراتر از آن چیزی است که عقل های آنان درک می کند.

ابتدا به خلافت راشده پس از وفات رسول الله صلی الله علیه وسلم نگاه می کنیم:

رسول الله صلی الله علیه وسلم فوت کرده و حال آنکه صحابه کرامحتی قبل از دفن ایشان به مشورت درباره تعیین خلیفه پرداخته اند چرا که آنان اینگونه از رسول الله فرا گرفته بودند که امت اسلامی نباید حتی یک روز بدون رهبر و امام باشد و مومنین نباید برای چند لحظه هم بدون جماعت باشند و جماعت تنها با یک امیر و رهبر بر دارالاسلام به وجود می آید تا اینها «اهل جماعت» شوند، در نتیجه فقط در مدینه پایتخت آن زمان دارالاسلام تعیین می شد که شورای اولی الامر در آن حضور داشتند بدون آنکه منتظر جواب از بقیه شهرها مانند مکه و غیره باشند و کسی هم ادعا نکرده که چون با او مشورت نشده پس رهبریت صحیح نیست و باطل است.

اما این که اجماع امت یا اهل حل و عقد شرط صحت خلافت است پس لازمه این سخن ابطال خلافت علی بن ابی طالب رضی الله عنه است چرا که بسیاری از صحابه مانند طلحه و زبیرو… به او بیعت ندادند و خلافتش هم صحیح بود.

اما پس از تنازل حسن بن علی رضی الله عنهما از خلافت و اجتماع دوباره امت بر یک شاه، دیگر خبری از اهل حل و عقد نیست و تمامی شاهان به صورت موروثی به حاکمیت بر دارالاسلام رسیده اند و با آنکه اهل علم هرگز این شاهان را به عنوان خلیفه قبول نداشته اند اما این حاکمیت آنها نیز در حالت ضرورت و اضطرار پذیرفته شده است و اهل علم «اهل جماعت» این حاکمیتها شده اند و چنانچه کسی با قدرت بر حاکم وقت شورش کرده و صاحب قدرت شده است نیز در معروف و در غیر معصیت الله به او بیعت داده اند همچنانکه عبدالملک بن مروان که بر عبدالله بن زبیر خروج کرد و پس از شهادت او خود را حاکم خواند.

در زمان شاهیگری بنی عباس می بینیم که کشمکش برای  حاکمیت به اوج خود رسیده و تعداد حاکمانی که به دست خروج کنندگان کشته شده اند کم نیست. البته شرط قریشی بودن که مورد پذیرش تمام مذاهب اسلامی است در شاهیگری امویان و عباسیان وجود داشته اما در عثمانی ها این شرط هم وجود نداشته اما باز هم علما به صحت حاکمیت آنها فتوا دادند.

حال آن کسانی که دم از رضایت امت برای تعیین حاکمیت قبل از بازگشت خلافة علی منهاج نبوة  می زنند آیا می دانند که بیش از هزار سال از تاریخ  مسلمین حاکمها بدون رضایت و حتی مشورت مسلمین انتخاب شده اند؟ آیا در چنین حالت ضرورت و اضطراری که پیش آمده به بطلان حاکمیت اموی و عباسی و عثمانی فتوا می دهند و خودشان اهل فرقه بازی و تفرق می شوند و از «اهل جماعت بودن» استعفا می دهند؟

ادامه دارد …. ان شاء الله