حزب التحریر در جایگاهی هست که ا.ا.ا را به خاطر عدم جهاد با کفار حربی سرزنش کند؟
به قلم: عنایت الرحمن مهاجر
بعد از این سخن مولوی عبدالکبیر معاون سیاسی ریاست الوزراء ا ا ا یک‌عده چادر پوشان تحریری اعتراض دارند که اگر افغانستان با اسرائیل سرحد ندارد با چین که کافر حربی است سرحد دارد چرا با اینها وارد جنگ نمی‌شود؟
نمیدانم اینها چیزی بنام وجدان در درون شان دارند یا خیر؟
در بیست سال گذشته که کشور ما تحت اشغال آمریکا و ناتو قرار گرفته بود و جهادِ که مانند نماز و روزه فرض عین گشته بود و در پشت دروازه های ما رسیده بود اینها کجا بودند؟
چرا شوق جهاد شان خفته بود؟ اون زمان پول و پیسه و زندگی راحت خوش شان میامد و با خیلی سخن اندک خود و دیگران را فریب می‌دادند که ما مبارزه سیاسی می‌کنیم.
ولی امروز کسانی را طعنه ترک جهاد می‌دهند که در گذشته امتحان شان را داده اند اگر امروز هم زمینه مساعد شود پیشتازان میدان معرکه همین ها خواهد بود _بإذن الله تعالی_ نه تحریری های مفت خور.
اگر میگویند جهاد بعد از تاسیس دولت اسلامی و به دستور امیر مسلمان ها صورت می‌گیرد، ا. ا. ا. نیز دارای یک دولت اسلامی بود که بعد از حمله ناتو سقوط کرد، و هم امیر داشت که ایشان ( لوی ملا صیب رحمه الله ) حکم جهاد را به فتوای ۵۰۰ تن علماء جید کشور صادر نمود چرا به فتوایش لبیک نگفته مرتکب ترک فرض شدند؟
خوب گذشته که گذشت اگر دیروز وجدان های شان مُرده بود و از شوق جهاد آگاهی نداشتند امروز برای‌شان فرصت مساعد شده است، تی‌تی‌پی از خود امیر دارد، ساحه تمکین دارد بروند پیوست شوند و گذشته شان را جبران کنند. اما این را همه میداند که این غیرت در وجود این ها نیست ضرب المثل مشهورِ داریم که زهر را زهر‌خور می‌خورد جهاد و مبارزه کار هر فاسق و فاجر نیست میدان معرکه ایمانِ میخواهد که در وجود اینها نیست.