روزگار تاریکی ….! آه چی گویم از ضعف امت در حق فلسطین
به قلم: مجاهده غریب
درین صبح با صدای موذین چشمانم را باز کردم و با نگاه کردن به افق آسمان با خود گفتم هنوز خیلی وقت مانده به قضا شدن نماز، شکر که قضا نشده قبل از آنکه بخوانم، و از جایم برخاستم و وضو کردم نماز ادا نمودم، و نا خود آگاه فکر قلبم به سوی مردم مظلوم فلسطین و فلسطینیان رفت و حزن برم داشت، به حقشان دعا نموده و تلفن را برداشتم تا خبر های بگیرم از پرچم دستان امت پیامبر که دارن با اهدا کردن خونشان از دین و عزت و ناموسشان دفاع می‌کنند، و هر روز همان غم ها با خبر های الم ناکی بر خوردم و دیدم، دیدم چیزی را که نباید آنگونه ببینم، غم دیدم، خون دیدم، شهدا را دیدم، درماندگی را دیدم، بی غیرتی و دوری کشور های مسلمان ها را از فلسطین دیدم، که دارن به خاطر حفظ جان آرامش خودشان بی طرفه گی خود را اعلان می‌کنند، در حالیکه دارن برادران و خواهرانشان با خاک و خون غلت میزنند و عین خیالشان هم نیست،
مگر اینها در پیشگاه الله چی جوابی دارن.؟!
اصلا اینها مسلمان هستند.؟!
اگر مسلمان هستند که باید به ریختن یک خون مسلمان کافری را آرام نگذارند،
اما اینها بخاطر راحتی خیش دفاع نمیکنند از برداران خود،
مگر اینها وجدان ندارند، مگر اینها با دیدن طفلی که هنوز دست راست و چپش را نمیشناسد آتش زده میبینندش خونشان به جوش نمی آید.؟!
این دیگر چه رذالتیست که دامنگیر این غرب پرستان شده.؟!
اون صلاح الدین ایوبی و اون معتصم بالله ها کجا شدن که بخاطر خواهر مسلمانی جهان غرب را خوابشان را حرام کرده بود به آنها.؟!
آه چی گویم از ضعف امت
در حق فلسطین
حمایت من از غزه نوشتن دعا و اشک است ولی
اشکِ واژه‌هایم
آن‌قدر قدرتمند نیستند
که مرحمی شود بر زخم‌هایش
برای غزه باید کاری کرد
واژه‌ها داروودرمان نمی‌شوند
واژه‌ها مرهم زخمشان نمی‌شوند
واژه‌ها سایه‌بان نمی‌شوند
برای غزه باید کاری کرد