ﮐﻔﺮ ﺩﻭﻥ ﮐﻔﺮ، ابزار دارودسته ی منافقین جهت عدم کفر به طاغوت (۲)
به قلم: ابومحمود کندزی
ﺍﻭﻝ : ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﻭ ﺭﮐﻦ ﺍﺻﻠﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﺎﻓﯽ ﻭ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ.ﺷﺮﻁ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺻﺤﺖ ﺁﻥ، ﮔﻮﺍﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﮐﻦ ﺍﺻﻠﯽ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻔﯽ (ﻻ ﺍﻟﻪ ) ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ( ﺍﻻ ﺍﻟﻠﻪ ) ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﮐﻔﺮ ﻭﺭﺯﯾﺪﻥ ﺑﻪ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺍﺳﺖ، ﻓَﻤَﻦْ ﻳَﻜْﻔُﺮْ ﺑِﺎﻟﻄَّﺎﻏُﻮﺕِ ﻭَﻳْﺆْﻣِﻦ ﺑِﺎﻟﻠَّﻪِ ﻓَﻘَﺪِ ﺍﺳْﺘَﻤْﺴَﻚَ ﺑِﺎﻟْﻌُﺮْﻭَﺓِ ﺍﻟْﻮُﺛْﻘَﻰ [ ﺍﻟﺒﻘﺮﺓ ۲۵۶:] « ﭘﺲﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﮐﻔﺮ ﻭﺭﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻭﯾﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﭼﻨﮓ ﯾﺎﺯﯾﺪ » ﭘﺲ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ «آگاهانه» ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺭﮐﻦ ﯾﮑﺠﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻭﯾﺰ ﻣﺤﮑﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﺎﻭﯾﺰ ﻣﺤﮑﻢ ﭼﻨﮓ ﻧﺰﻧﺪ ﻫﻼﮎ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ، ﺯﯾﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻠﺔ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ همان ﮐﺎﻓﺮﺍنی ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ که به آنها کفر نکرده است.
ﺍﯾﻦ احزاب و ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ سکولار در اصل جزو یکی از طاغوتها – وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا [مشرکین= احزاب = سکولاریستها] هستند که در همان قدم اول باید به آنها کفر شود. ﺍﮔﺮ ﺯﻋﻢ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺍﻧﺪ و جزو مسلمین هستند انگار گفته ایم که یهود و نصارا و مجوس و صابئین هم جزو مسلمین هستند، ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺩﻋﻮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﯾﺮﺓ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻮﻥ ﺭﮐﻦ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﮐﻦ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺁﻥ ﺑﯿﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﺎﻗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﮐﻔﺮ ﻭﺭﺯﯾﺪﻥ ﺑﻪ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.
ﭘﺲ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﻔﺮ ﻭﺭﺯﯾﺪﻥ ﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻗﺮﯾﺶ ﺑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻫﺎ ﮐﻔﺮ ﻧﻮﺭﺯﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯾﻤﺎﻥ، ﺑﻪ ﮐﻔﺎﺭ ﻗﺮﯾﺶ ﻧﻔﻌﯽ ﻧﺮﺳﺎﻧﯿﺪ، ﻭ ﻧﻪ ﺧﻮﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺖ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﻤﺎﻥ کفر به تمام طاغوتها و ﺑﺮﺍﺀﺕ ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭﯼ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ کفار سکولار یا مشرک را ﯾﮑﺠﺎ ﻧﺴﺎﺧﺘﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻂ ﺑﺎ ﺷﺮﮎ ﺁﺷﮑﺎﺭ، ﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺩﻧﯿﻮﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻔﻌﯽ ﺭﺳﺎﻧﯿﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺧﺮﻭﯼ، ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ در مورد این کفار سکولار (مشرک) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﻭَﻣَﺎ ﻳُﺆْﻣِﻦُ ﺃَﻛْﺜَﺮُﻫُﻢْ ﺑِﺎﻟﻠَّﻪِ ﺇِﻻَّ ﻭَﻫُﻢْ ﻣُّﺸْﺮِﻛُﻮﻥَ [ ﻳﻮﺳﻒ ۱۰۶:] «ﻭ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﺭﻭﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﺍﻧﺪ ». ﻭﺷﺮﮎ ﺷﮑﻨﻨﺪﻩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ،ﻟَﺌِﻦْ ﺃَﺷْﺮَﻛْﺖَ ﻟَﻴَﺤْﺒَﻄَﻦَّ ﻋَﻤَﻠُﻚَ ﻭَﻟَﺘَﻜُﻮﻧَﻦَّ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﺨَﺎﺳِﺮِﻳﻦَ [ﺍﻟﺰﻣﺮ ۶۵:] « ﺍﮔﺮ ﺷﺮﯾﮏ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻗﻄﻌﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺯﯾﺎﻧﮑﺎﺭﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪﯼ ».
ﻭﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ سکولار خودشان یکی از طاغوتها هستند که باید به آنها کفر شود و خودشان هم ﺑﻪ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻫﺎﯼ ﺷﺮﻕ ﻭﻏﺮﺏ ﮐﻔﺮ ﻧﻤﯽ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﯿﺰﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ مزدور و ﻫﻤﮑﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﻓﺼﻞ ﺧﺼﻮﻣﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﺩﺍﻭﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﮐﻔﺮﯼ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ سکولاریستی ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﻣﺤﮑﻤﺔ ﮐﻔﺮﯼ ﺁﻥ ﺭﺍﺿﯽ ﻭﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﻧﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻫﺎﯼ ﻋﺮﺏ (ﻭ ﻋﺠﻢ ) ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ سکولاریستی ﮐﻔﺮ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻭﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﻠﺤﺪ ﺍﺳﺖ، ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ، ﺍﻭﻟﯿﺎﺀ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﭘﯿﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﮎ. ﭘﺲ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ دسته ی کفار سکولار و سایر کفار ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ و بعد به الله ایمان بیاورند ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺣﮑﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ.
ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻫﺎی سکولار ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﭼﺸﻢ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻫﺎﯼ سکولار ﮐﻔﺮ ﻏﺮﺑﯽ ﻭ ﺷﺮﻗﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺑﺮﮐﺴﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ . ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻔﺮ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﯾﻨﻬﺎ، ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻫﺎﯼ سکولار ﻋﺮﺏ ﻭﻋﺠﻢ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻧﺪ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﮐﻔﺮ ﻧﻮﺭﺯﯾﺪﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺗﻨﮕﺎﺗﻨﮓ ﺑﺮﺍﺩﺭﯼ، ﺩﻭﺳﺘﯽ، ﻣﻮﺩﺕ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﮐﻔﺮﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﮑﺠﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﮐﻔﺮﯼ سکولاریستها (مشرکین) ﻓﯿﺼﻠﻪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﭘﺲ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﮐﻦ ﺍﻭﻝ ﻭﺣﺪﺍﻧﯿﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻔﺮ ﺑﻪ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﺤﻘﻖ ﻧﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﮑﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﮐﻦ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﭘﺲ ﺩﺭ ﮐﻔﺮ سکولاریستها ﺍﯾﻦ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻫﺎ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ سکولاریستی ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﯼ ﺁﻥ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﺮ ﻭﺍﮐﺮﺍﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﺑﺎﻃﻞ سکولاریستی ﺷﺎﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻭﻣﮑﻠﻒ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ.