ماه: آوریل 2025

فریب نخوریم تنها عامل بازدارنده اسلحه هست و اسلحه

به قلم: خالد سیف الله المسلول

بعد از اتفاقات غزه و حمایت و پشتیبانی جبهه ی مقاومت از جمله دارالاسلام ایران از جهاد اهل سنت غزه، و بعد از مذاکرات اخیر بین دارالاسلام ایران با دارالکفر اصلی آمریکا در عمان، گاه از زبان افرادی شنیده می شود که می گویند ما چه نیاز به اسلحه و موشک و اینهمه تجهیزات نظامی داریم، عصر عصر گفتمان است و دموکراسی وووو .

از عقبة بن عامر رضی الله عنه روایت است که می گويد: از رسول الله صلى الله عليه وسلم شنيدم که بالای منبر می فرمود: وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ (انفال/۶۰) آنچه از قدرت در توان تان است، برای جنگ با آنان آماده سازيد. و رسول الله صلی الله علیه وسلم در توضیح اضافه کرد:

«أَلا إنَّ القُوَّةَ الرَّميُ، أَلا إنَّ القُوَّةَ الرَّميُ، أَلا إنَّ القُوَّةَ الرَّميُ»[۱] بدانيد که نيرو همان تيراندازی است؛ بدانيد که نيرو همان تيراندازی است؛ بدانيد که نيرو همان تيراندازی است.

یکی از معجزه های این آیه و حدیث به کارگیری کلمات «قُوَّةٍ = قدرت و نیرو» و « الرَّميُ = تیر اندازی» است که با گذشت زمان و تغییر تکنولوژی های مختلف از تیرو کمان و شمشیر به انواع سلاحهای مختلف و مدرن کاربرد دارند.

 به هر حال این خاص کردن کلمه ی عام و مطلق «قُوَّةٍ = قدرت و نیرو» به «الرَّميُ = تیر اندازی» نه تنها باعث روشنگری برای مومنین می شود، بلکه علاوه بر آن، راههای سوء استفاده ی دارودسته ی منافقین و الرویبضه و ائمة المضلین و دعاة علی ابواب جهنم از کلمه ی «قُوَّةٍ = قدرت و نیرو» را می بندد که می خواهند با بازی با این کلمه، ایمان و شعور و دنیا و سایر ضرورتهای مسلمین را به بازی بگیرند. 

دکتر محمد یسری می گوید:

 جهاد، از بزرگترین لوازم و وسائل در راستای رفع موانع و باز کردن راه و مسیر بر‌ روی دعوت و دعوتگران می‌باشد؛چرا که دشمنان اسلام و شریعت ربانی ـ غالبا ـ از اشغال‌گری در دیار اسلام و غصب‌ کردن حقوق دست نمی‌کشند مگر اینکه با قدرت و زور آنها را مجبور به این کار کرد، و هر اندازه درباره‌ی تحقق بعضی از مصالح یا دفع بعضی از مفاسد از طریق فعالیتهای سیاسی گفته شود، باز هم می‌بینیم که راه آزاد کردن و باز پس گیری مقدسات و دیار اسلام و برپایی سلطان شریعت تنها از مسیر بخشیدن جان و مال در راه الله می‌گذرد -و باید هم اینگونه باشد-، راهی که نهایت آن چیزی نیست جز إحدی الحُسنَیَین یا پیروزی، یا شهادت.[۲]

این جهاد هم که تنها از کانال دارالاسلام و جبهه ی همسو با دارالاسلام انجام می شود نیاز به تکنولوژی روز دارد که گاه تنها از عهده ی حاکمیت بر دارالاسلام بر می آید، مثل همین موشکها و سایر قدرتهای نظامی که دارالاسلام ایران در برابر آمریکا و ناتو و صهیونیستهای جنایتکار تهیه کرده و از بخشی از این قدرت نظامی رونمائی و استفاده کرده است.

این قدرت نظامی است که مانع تهاجمات این کفار به دارالاسلام ایران شده و مانع جلوگیری از افغانستانی شدن و لیبی شدن و سومالی شدن و عراقی شدن و سوریه ای شدن و یمنی شدن دارالاسلام ایران توسط آمریکا و انگلیس و متحدین آنها شده است.

این قدرت نظامی دارالاسلام ایران است که آنها را به پای میز مذاکره کشانده است

قبلا هم ان قدرت نظامی امارت اسلامی افغانستان بود که آمریکا را به پای میز مذاکره کشاند

پس بعد از نصرت الله، اسلحه تنها عامل بازدارنده و تنها عامل آزادیبخش برای مومنین اهل جماعت در دارالاسلام است.

---

[۱]  مسلم۱۹۱۷

[۲]   معالم فی أصول الدعوة، تألیف دکتر محمد یسری، ص ٦۹.

همگام با مجاهدین غزه، ایران در سودان با اسرائیل و صهیونیستهای عرب در حال جنگ است

 به قلم: مسعود سنه ای

جنگ کنونی با آمریکا و شرکا و مزدوران آن چون اسرائیل و صهیونیستهای عرب حالت سیتماتیک دارد و جبهه ای فراگیر است.

یعنی به عنوان مثال هم اکنون ایران در یمن و غزه و لبنان و سودان و عراق و اوکراین در حال جنگ مستقیم نظامی با آمریکا و شرکای آمریکاست و اینکه کسی بگوید ایران وعده صادق ۳ را در مورد صهیونیستها انجام نداد یا آمریکا را رها کرده و… یا یک جاهل به مسائل جنگی است یا یکی از مجریان جنگ روانی دشمن است که قصد دارد قدرت نظامی و دیپلماتیک ایران را زیر سوال ببرد و میان مردم احساس خودکم بینی و یاس و ناامیدی درست کند.

در سودان به صورت مشخص، آمریکا و اسرائیل و صهیونیستهای عرب چون امارات از نیروهای شورشی پشتیبانی سریعRSF)) به رهبری “ژنرال حمیدتی” حمایتهای بی دریغی کردند و جنایات فجیعی در حد جنایات صهیونیستها در غزه را مرتکب شدند که دنیا را تکان داد، تمام دنیا نظاره گر این جنایات بود و هیچ واکنشی به کشتار اینهمه مسلمان نشان نمی داد تا اینکه دارالاسلام ایران از طریق حمایت از عبدالفتاح البرهان، رئیس‌جمهوری سودان و فرمانده نیروهای مسلح وفادار به عمر البشیرSAF))، رهبر سابق اسلام‌گرا و همچنین از طریق یک “سازمان چتر” معروف به “کیزان” متشکل از عناصر پراکنده از ارتش عادی و واحدهای شبه‌نظامی به دفاع از مردم اهل سنت سودان پرداخت و با کمک‌های نظامی و فنی، از جمله تحویل پهپادهای رزمی مهاجر-۶ ساخت ایران نقش مهمی در شکست آمریکا و اسرائییل و مزدورانشان در سودان و نجات مردم اهل سنت سوریه دارد.

دیروز ۲۰فروردین هم محموله جدید تسلیحاتی دارالاسلام ایران به سودان رسید.

در این صورت سودان هم در کنار حماس و جهاد اسلامی فلسطین و غیره بخشی از جبهه ی مقاومت در برابر آمریکا و صهیونیستهای عبری و عرب در منطقه شده است و هرگونه پیروزی آنها پیروزی ایران محسوب می شود.

آیا جنگ دارالاسلام ایران با آمریکا و اسرائییل را از این زاویه نگاه کرده اید؟ همان زاویه ای که دشمنان هم خوب آنرا می بینند و از عوامل بازدارنده در برابر دخالتهای بیجای آنها شده است؟

دارالاسلام پیوسته در جنگ با این دشمنان است بخصوی با آمریکا که به قول شیخ اسامه بن لادن تقبله الله، آمریکا «سرافعی» است و باید بر آن تمرکز کرد که با له شدن «سرافعی» در سرزمینهای اسلامی، سایر اعضای آن مثل طاغوتهای آل سعود و اسرائیل و اردن و مصر و بحرین و … هم خودبه خود نابود می شوند.

احوال اطاعت از امیر در جهاد

کاتب: أبومحمود کندزی

گاه پرسیده می شود که اطاعت از امیران در کدام امور لازم و در کدام امور لازم نیست؟

در جواب باید گفت که برای اطاعت امیران سه حالت می‌باشد:

اول: اطاعت کردن از امیران در آن اموری که الله عزوجل بر آن فرمان داده است، این نوع اطاعت به اجماع امت واجب می‌باشد.

دلیل: از انس بن مالک (رضی الله عنه) روایت شده که رسول الله ﷺ فرمود: «اسْمَعُوا وَأَطِيعُوا، وَإِنِ اسْتُعْمِلَ عَلَيْكُمْ عَبْدٌ حَبَشِيٌّ، كَأَنَّ رَأْسَهُ زَبِيبَةٌ» [رواه البخاری]

از امیر طاعت کنید و سخنش را قبول کنید، اگر چه بالای شما یک غلام حبشی امیر مقرر گردد گویا سَرش به اندازه کشمش باشد.

دوم: پذیرفتن حکمش در گناه: این نوع اطاعت به اجماع امت حرام است.

دلیل: از ابن عمر (رضی الله عنه) نقل شده که از رسول الله ﷺ نقل کرده؛ که فرموده: “السَّمعُ والطَّاعةُ حقٌّ مَا لَم یؤمَر بالْمَعصِیَةِ، فإِذا أُمِرَ بِمَعصیةٍ فَلاَ سَمعَ ولا طاعَةَ”.[رواه البخاری والمسلم]

پذیرفتن حکم امیر لازمیست تا زمانی که به گناه فرمان نداده باشد، پس زمانی که به گناه فرمان داد، سپس از امیر اطاعت و حکم او پذیرفته نمی‌شود.

سوم: پذیرفتن سخن امیر در امور جنگی، سیاسی و غیره اما وقتی که بر خلاف شریعت نباشد: پس در این هم به اندازه توان اطاعت واجب می‌باشد، تا زمانی که چنین مشقت و تکلیفی نباشد که از توان شخص بیرون شود.

قال کاسانی (رحمه الله): “ولو أمرهم بشئ لایدرون أینتفعون به أم لا فینبغي لهم ان یطیعوه فیه إذا لم یعلموا کونه معصية لأن اتباع الإمام في محل الإجتهاد واجب کاتباع القضاة في مواضع الإجتهاد.”

[بدائع الصنائع: ۱۰۰/۷]

کاسانی (رحمه الله) گفته است: اگر امیر به مجاهدین به چنین چیزی فرمان دهد که اینها ندانند در آن نفعی برایشان حاصل می‌شود یا خیر؟ پس در چنین امر هم بالایشان لازم است که فرمانش را قبول کنند، وقتی که گناه بودن این کار برایشان ثابت نشده باشد، زیرا اطاعت امیر در امور اجتهادی واجب است، به مانند (اطاعت از) قاضی در مسائل اجتهادی.

لندغران کلان و عمده فراری های مخالف ا.ا.افغانستان

به قلم: ابومحمود کندزی

لندغرانی که ۲۰ سال برای آمریکا و ناتو و سایر کفار اشغالگر غلامی کردند و با همینی اربابان خود سرزمین افغانستان را از نجاست خود پاک کردند هم اکنون در چگونگی برخورد با ا.ا.افغانستان به دو دسته ی عمده و با دو خط مشی مختلف تقسیم شده اند:

دسته ای که مذاکره و گفتگو را بر راه حل نظامی ترجیح می دهند. مثل «شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان» که در ترکیه مستقر است  و«حرکت ملی صلح و عدالت» به رهبری حنیف اتمر

دسته ی دیگر بر جنگ و عملییاتهای کور نظامی تاکید دارد؛ مثل «جبهه مقاومت ملی افغانستان» و «جبهه آزادی»

این دو دسته از لندغران کلان هم هر یک اکثرا بر اساس مسائل قومیتی و جغرافیایی و زبانی شکل گرفته اند؛ مثلاً «شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان» عمدتا تاجیک، ازبک و هزاره محور است. «جبهه مقاومت ملی افغانستان» و «جبهه آزادی» عمدتا تاجیک محور، «حرکت ملی صلح و عدالت» پشتون محور و «حزب عدالت و توسعه» هزاره محور هستند. هر چند در برخی از این تشکیلات، از اقوام دیگر هم حضور دارند، اما این حضور به قدری کمرنگ است که می‌توان آن را نادیده گرفت.

این لندغران همگی ۲۰ سال شاهد جنایات آمریکا و متحدین آمریکا در افغانستان بودند و همچون سگان بوکش در اختیار این کفار اشغالگر بودند و دستشان به خون و ناموس مردم مسلمان افغانستان آلوده است.

بهترین فرصت برای آنها استفاده از عفو عمومی بود اما عده ای حماقت کردند و عده ای هم از ترس مردم خود، حتی در صورت عفو از سوی ا.ا.افغانستان جرئت ماندن در افغانستان نداشتند