شبکه‌های ماهوره ای نجدی منتسب به اهل سنت و جماعت؛ ابزار تفرقه، نه دعوت به توحید
به قلم: صلاح الدین مجاهد
تفکر نجدیت یعنی تفکر شیخ محمد بن عبدالوهاب در سرزمین نجد که تحت عنوان «الدعوة النجدیة» از خود نام برده اند و بسیاری از پیروان آنها خود را سلفی نیز می نامند و مرد عوام به آنها وهابی هم می گویند؛ اما گزینه ی بهتر همان نجدیت یا «الدعوة النجدیة» است که خودشان برای خود انتخاب کرده اند.
این فکر که با شعار از بین بردن مذاهب سنتی سربرآورده خودش به شاخه های مختلفی تقسیم شده است، نجدیت درباری و رسمی آن که توسط کفار محارب و اشغالگر خارجی و طاغوتهای حاکم بر مسلمین مورد استفاده قرار می گیرد دارای رسانه های مختلف ماهواره ای و کاناهل و گروههای مختلف در فضای مجازی است که شغل اصلی آن مشغول کردن مسلمین به مسلمین و رها کردن دشمنان اشغالگر خارجی و مزدوران آنها در سرزمینهای اسلامی است .
هم اکنون کافی است بپرسید زمانی که امت اسلامی زیر تیغ ظلم و ستم کفار شاغالگر خارجی و دست نشانده های آنها در سودان و فلسطین و سایر سرزمینهای اسلامی خون می‌ریزد، شبکه‌هایی چون کلمه، نور، توحید و امثال آنان، که خود را پیروان «منهج محمد بن عبدالوهاب نجدی» می‌خوانند، کجا هستند؟
چرا در برابر طاغوتهای زمان و حاکمان خائن که خون مسلمانان را در یمن، فلسطین، سومال و سودان می‌ریزند، خاموش‌اند؟
این شبکه‌ها که نام توحید را بر خود نهاده‌اند، امروز به ابزار تفرقه بدل شده‌اند.هر روز زبانشان برای طعن و دشنام به شیعه، صوفی و سایر مسلمانان باز است،اما در برابر کفار آشکار اشغالگر، در برابر ظلم طاغوتهای حاکم بر سرزمینهای اسلامی چون امارات و آل‌سعود، چون مردگان خاموش‌اند.
آیا این است دعوت به توحید؟
آیا این است پیروی از سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم که فرمود: «أفضل الجهاد كلمة حق عند سلطان جائر»؟
به خدا سوگند، اینان نه دعوتگران به توحید، که خادمان طاغوت‌اند.
زبانشان علیه مظلومان تیز است و در برابر ظالمان بسته.
دعوتشان نه برای وحدت امت، بلکه برای دامن زدن به تفرق بیشتر و فروپاشی آن است.
آنان که سکوت در برابر ظلم اصلی را برگزیدند، شریک همان ظالمانی‌اند که خون مسلمانان را می‌ریزند.