تاریخ خونین کفار سکولار در سرزمینهای اسلامی را بشناسیم، حمله روسیه به ایچکریا در ۱۱ دسامبر ۱۹۹۴ (۲)
به قلم: کارزان شکاک
در ۲۳ نوامبر ۱۹۹۴، نه هلیکوپتر Mi-8 روسی از نیروی هوایی ارتش ناحیه نظامی قفقاز شمالی (SKVO) حملات موشکی به شهر شالی انجام دادند و خلبانان با مسلسلهای سنگین به بازار شلیک کردند. بیش از صد غیرنظامی در شالی کشته و زخمی شدند.
در ۲۴ نوامبر ۱۹۹۴، هفت هلیکوپتر نظامی MI-8 روسی که از یک پایگاه نظامی در شهر موزدوک اوستیایی برخاسته بودند، حملات موشکی به فرودگاه غیرنظامی شیخ منصور و هواپیماهای مسافربری انجام دادند. شش نفر کشته و ۲۵ نفر زخمی شدند و کل ناوگان هواپیماهای غیرنظامی در جمهوری چچن ایچکریا نابود شد.
در ۲۴ نوامبر ۱۹۹۴، رئیس سابق شورای عالی فدراسیون روسیه، آر. خاسبولاتوف، که در روستای تولستوی-یورت مستقر بود، گزارشی به کرملین ارسال کرد مبنی بر اینکه چچن آماده حمله زمینی به گروزنی و سرنگونی “رژیم دودایف” است.
در ۲۶ نوامبر ۱۹۹۴، واحدهایی از شورای موقت چچن که توسط کرملین ایجاد و تجهیز شده بودند، به همراه افسران، افسران ارشد و سربازان روسی که از واحدهای نخبه نزدیک مسکو استخدام شده بودند، با پشتیبانی هواپیماهای نظامی و تانکهای لشکرهای تامان و کانتمیروفسکایا، صبح زود به جمهوری چچن ایچکریا حمله کردند. نیروهای «شورای موقت» شامل ۱۲۰۰ مزدور، ۵۰ تانک، ۵۰ نفربر زرهی و هشت هواپیمای سوخو-۲۷ بودند.
در همان روز، رسانههای روسی گزارش دادند که «تانکهای مخالفان به گروزنی نفوذ کرده و به کاخ ریاست جمهوری نزدیک میشوند.» نیروهای هوایی ساختمان بانک ملی جمهوری چچن ایچکریا را در مرکز گروزنی و مناطق مسکونی اطراف آن بمباران کردند.
فیلمبرداران تلویزیون روسیه در گروزنی ساختمان بانک در حال سوختن را به بینندگان نشان دادند و خاطرنشان کردند که «محل اختفای دودایف مشخص نیست، زیرا کاخ ریاست جمهوری خالی است.» آوتورخانوف، «رئیس شورای موقت»، واقع در ۶۰ کیلومتری گروزنی، در روستای زنامنسکایا، به خبرنگاران اطمینان داد که واحد لابازانوف «لانه دودایف»، یعنی کاخ ریاست جمهوری، را تصرف کرده است.
با این حال، تا زمان ناهار، ۱۴ تانک روسی هنوز در حال سوختن بودند و اجساد سیاه شده مزدوران در مقابل کاخ ریاست جمهوری پراکنده بودند. در مجموع، مهاجمان بیش از ۵۰۰ مزدور را از دست دادند، ۲۰ تانک منهدم شد و تانکهای باقی مانده و دهها نفربر زرهی به عنوان غنیمت توسط چچنیها به غنیمت گرفته شدند.
بیش از ۲۰۰ مزدور، از جمله ۷۰ نظامی روس، توسط چچنیها اسیر شدند. بقیه وحشتزده فرار کردند. شکست تشکیلات جنایتکار «شورای موقت» و مزدوران روسی کامل و ویرانگر بود.
در ۲۶ نوامبر ۱۹۹۴، پ. گراچف، وزیر دفاع روسیه، دخالت نیروهای روسی در جبهه مخالفان را تکذیب کرد. گراچف در حالی که لبهایش را به نشانهی تحقیر جمع میکرد، اعلام کرد: «ببخشید، چه کسی و چه احمقی تانکها را به شهر میآورد؟ من میتوانستم فقط با یک هنگ چترباز، نظم را در عرض دو ساعت به آنجا برگردانم.» این لاف احمقانه بارها به وزیر دفاع بیش از حد مطمئن روسیه یادآوری شد.
در ۲۶ نوامبر ۱۹۹۴، به مناسبت پیروزی بر تشکلهای خائنین ملی و اشغالگران روسی، ستونی از زندانیان در خیابانهای گروزنی رژه رفتند.
رهبری چچن فهرستی از افسران و سربازان اسیر شده روسی را که از واحدهای نظامی نخبه ۴۳۱۶۲ و ۰۱۴۵۱ مستقر در منطقه مسکو استخدام شده بودند، به خبرنگاران ارائه داد. زندانیان به رسانهها گفتند که توسط سرویس امنیت فدرال روسیه (FSB) برای تصرف گروزنی استخدام شدهاند. به افسران قول آپارتمان و پول داده شده بود.
در ۳۰ نوامبر ۱۹۹۴، به دنبال گراچف، فرمانده کل نیروی هوایی روسیه، سرهنگ ژنرال دینکین، نیز شروع به انکار دخالت زیردستان خود در حمله به گروزنی کرد. فرمانده کل در یک کنفرانس مطبوعاتی ویژه اظهار داشت: “حتی یک هواپیمای روسی در وقایع چچن دخیل نبوده است.”
به گفته وی، “هواپیماهای تهاجمی ناشناس” بر فراز جمهوری ایچکریای چچن پرواز کرده و حملات موشکی و بمبی به گروزنی انجام دادند. یکی از خبرنگاران پرسید: “اگر همانطور که شما ادعا میکنید، چچن بخشی از روسیه است، پس هواپیماهای کدام کشور در آسمان روسیه اینقدر راحت هستند و یک شهر روسیه را بمباران میکنند؟” دینکین زیر لب چیزی نامفهوم زمزمه کرد و از پاسخ دادن به سوال طفره رفت.
۳۰ نوامبر ۱۹۹۴٫ زندانیان روسی که از خیانت دولت خود خشمگین بودند، شروع به ارائه شهادتهای مفصل به روزنامهنگاران، از جمله روزنامهنگاران غربی، کردند. در یک کنفرانس مطبوعاتی با حضور خبرنگاران خارجی، یکی از افسران اسیر شده روسی اظهار داشت:
«نیروهای روسی، به همراه مخالفان، به گروزنی حمله کردند. من شخصاً در گروهی متشکل از سه تانک بودم که قرار بود مرکز تلویزیون گروزنی را تصرف کنند. در نزدیکی استودیوی تلویزیون، گردان معروف آبخازی شامیل باسایف به ما حمله کرد. تانکها و پیادهنظام نیروهای مسلح جمهوری چچن ایچکریا ما را محاصره کردند و با آتش سنگین شروع به سرکوب ما کردند. ما مقاومت بیشتر را بیفایده دانستیم، زیرا واحدهای مخالف ما را رها کرده و فرار کرده بودند.
دو تانک ما مورد اصابت قرار گرفت و سوخت و خدمه آن تسلیم امنیت مرکز تلویزیون شدند. به نظر میرسید که ستون زرهی عمداً برای نابودی به گروزنی آورده شده است.
خلع سلاح دودایف و ارتش او هدف اصلی بود. ستون زرهی نتوانست شهر را تصرف و حفظ کند. ارتش دودایف توسط جنگجویان باتجربه و مسلح اداره میشد، در حالی که ستون به یک هدف زنده تبدیل شد.»