تاریخ خونین کفار سکولار در سرزمینهای اسلامی را بشناسیم، حمله روسیه به ایچکریا در ۱۱ دسامبر ۱۹۹۴ (۳)
به قلم: کارزان شکاک
در اول دسامبر ۱۹۹۴، فرماندهی روسیه از ورود هواپیمای حامل هیئتی از دومای دولتی روسیه به گروزنی جلوگیری کرد. نمایندگان در اینگوشتیا فرود آمدند و از طریق زمینی به گروزنی سفر کردند. آنها با چشمان خود شاهد بودند و بعداً به خبرنگاران گفتند که چگونه هشت هواپیمای سوخو-۲۷ منطقه مسکونی گروزنی را که دودایف، رئیس جمهور جمهوری چچن ایچکریا، در آن زندگی میکرد، بمباران کردند. واحدهای پدافند هوایی چچن در آن روز یکی از این هواپیماها را سرنگون کردند.
در اول دسامبر ۱۹۹۴، رئیس جمهور جمهوری چچن ایچکریا به فرمانده کل نیروی هوایی روسیه، سرهنگ ژنرال دینکین، تلگراف زد: “من به شما و نیروی هوایی روسیه به خاطر دستیابی به برتری هوایی بر ایچکریا تبریک میگویم. ما روی زمین ملاقات خواهیم کرد.”
دینکین وحشتزده فوراً کنفرانس مطبوعاتی دیگری را فراخواند و شروع به اطمینان دادن به خبرنگاران کرد که دودایف تیمی از قاتلان را برای ترور او به مسکو فرستاده است.
او با نادیده گرفتن شهادت نمایندگان دومای دولتی و لاشه هواپیمای سوخو-۲۷ سرنگون شده بر فراز گروزنی که از تلویزیون روسیه پخش شد، بار دیگر تأکید کرد که هیچ هواپیمای نیروی هوایی روسیه بر فراز قلمرو چچن پرواز نکرده و نمیکند.
در اول دسامبر ۱۹۹۴، افسران اسیر وزارت دفاع روسیه، دروزدوف و پروکوپوف، در حضور نمایندگان دومای دولتی و روزنامهنگاران خارجی، به تفصیل شرح دادند که چگونه دپارتمان ویژه لشکر تامان، سربازانی را برای اعزام به چچن استخدام میکرد.
در اول دسامبر ۱۹۹۴، رئیس جمهور جمهوری چچن ایچکریا، د. دودایف، آمادگی خود را برای مذاکره با رئیس جمهور روسیه، ب. یلتسین، اعلام کرد. با این حال، کرملین به این پیشنهاد پاسخی نداد.
در دوم دسامبر ۱۹۹۴، یکی از افسران اسیر روسی، روساکوف، که روزنامهنگاران او را از حمله به کاخ سفید و گلولهباران تانک به شورای عالی RSFSR در مسکو در سال ۱۹۹۳ میشناسند، در یک کنفرانس مطبوعاتی شرح داد که چگونه افسران FSB او را از طریق دپارتمان ویژه استخدام کردند و قول دادند که در صورت مرگش ۱۵۰ میلیون روبل به خانوادهاش بپردازند.
در ۲ دسامبر ۱۹۹۴، سرگئی یوشنکوف، رئیس کمیته دفاع دومای دولتی و رئیس هیئت پارلمانی روسیه در جمهوری چچن ایچکریا، در یک کنفرانس مطبوعاتی در گروزنی اظهار داشت: «تکیه بر زور در روابط روسیه و چچن محکوم به شکست است. تجربه دست اول من مرا متقاعد میکند که مذاکرات تنها راه خروج از وضعیت فعلی است.
طرف چچنی برای آنها آماده است و پیششرط تعیین نمیکند.» یوشنکوف در ادامه گفت که شخصاً هواپیماها و هلیکوپترهایی با نشانهای رنگشده در موزدوک دیده است و خواستار پیگرد قانونی همه افراد درگیر در این ماجرا شد.
یوشنکوف نوار ویدیویی حاوی شهادت یک خلبان آزمایشی از یک کارخانه تعمیرات در نزدیکی استاوروپول را نشان داد که شرح میداد چگونه سرویس امنیت فدرال (FSK) او را برای شرکت در عملیات جنگی در چچن استخدام کرده و قراردادی به مبلغ ۱۰ میلیون روبل به علاوه غرامت فوت امضا کرده است.
در ۴ دسامبر ۱۹۹۴، «صلحبان» آر. خاسبولاتوف در مسکو ظاهر شد، در حالی که به طور معجزهآسایی به همراه همدستانش از چچن فرار کرده بود. خاسبولاتوف اعلام کرد که «ماموریت حفظ صلح او در چچن» به پایان رسیده است. «روسیه در حال اعزام نیرو است و من نمیتوانم اوضاع را کنترل کنم.»
آر. خاسبولاتوف، به عنوان رئیس شورای عالی فدراسیون روسیه، اقدامات زیادی برای جلوگیری از به رسمیت شناختن رسمی حاکمیت دولتی جمهوری چچن ایچکریا توسط کرملین انجام داد، که در نهایت منجر به جنگی شد که تا به امروز ادامه دارد.
در ۵ دسامبر ۱۹۹۴، سرویس امنیت فدرال فدراسیون روسیه، در تلاش برای کاهش اعتراضات عمومی ناشی از شکست سنگین خود در چچن، اعلام کرد که «مزدوران خارجی از طریق مرزهای روسیه به چچن پرواز کردهاند.»
در همین رابطه، سرویس امنیت فدرال این احتمال را «منتفی نکرد» که «گروههای تروریستی اعزامی به روسیه توسط دودایف در مناطق مختلف فدراسیون روسیه فعال شوند». این بیانیه به این معنی بود که سرویس امنیت فدرال (FSK) حملات تروریستی در روسیه را با “ارتباط چچنی” آغاز کرده است.
در ۶ دسامبر ۱۹۹۴، معاون رئیس جمهور اینگوشتیا با دفتر د. دودایف، رئیس جمهور جمهوری چچن ایچکریا، تماس گرفت و او را به مذاکره با گراچف، وزیر دفاع روسیه دعوت کرد. استپاشین، مدیر FSK و ارین، وزیر کشور نیز حضور داشتند.
مذاکرات با “سیلوویکیها” بینتیجه پایان یافت، زیرا طرف روسی هیچ چیز جدیدی ارائه نداد و صرفاً اولتیماتوم یلتسین را تکرار کرد. با این وجود، س. شاخرای، یکی از سرسختترین دشمنان مردم چچن، علناً اعلام کرد که “روز مذاکره با دودایف، روز شرم ملی برای روسیه خواهد ماند.”