دارالاسلام امارت اسلامي افغانستان؛ شرعي حاکمیت، نه بشري مشروعیت

دارالاسلام امارت اسلامي افغانستان؛ شرعي حاکمیت، نه بشري مشروعیت

دارالاسلام امارت اسلامي افغانستان یو شرعي او اسلامي نظام دی، ځکه چې په دې حاکمیت کې د قانون جوړونې سرچینه الله جل جلاله دی، نه انسانان.

کله چې د الله کتاب او د رسول الله ﷺ سنت نافذ وي، نو د نړۍ له هېڅ سکولر، بشري یا سیاسي مشروعیت ته اړتیا نه پاتې کېږي.

الله تعالی فرمایي:

«إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ»

(یوسف: ۴۰)

حکم یوازې د الله دی.

او همدارنګه فرمایي:

«وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ»

(احزاب: ۳۶)

مؤمن نارینه او ښځه دا حق نه لري چې د الله او د هغه د رسول ﷺ له پرېکړې وروسته بل انتخاب ولري.

  •  اسلامي حاکمیت او «همه‌شمول» اصطلاح

سکولر نړۍ هره ورځ د «همه‌شمول حکومت» شعار ورکوي، خو دا اصطلاح سیاسي ده، نه شرعي.

اسلام د واک بنسټ پر:

• قوم

• ژبه

• نژاد

• یا جغرافیه

نه ږدي.

اسلام ټول مسلمانان د ایمان او تقوا پر بنسټ په یوه صف کې دروي.

الله جل جلاله فرمایي:

«إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ»

(حجرات: ۱۳)

د الله په نزد تر ټولو عزتمند هغه دی چې ډېر متقي وي.

نو هغه نظام چې:

• شریعت نافذوي،

• د الله حکم حاکموي،

• او د رسول الله ﷺ سنت ژوندی کوي؛

هماغه په اصل کې تر ټولو عادل او رښتینی «همه‌شمول» نظام دی، که څه هم سکولر نړۍ یې ونه مني.

  •  د افغانستان خلک او شریعت

د افغانستان خلک مسلمانان دي،

او د الله د شریعت او حکم پر تطبیق راضي دي.

دوی د هغو قوانینو تجربه کړې چې:

• له غربه راغلي وو،

• دیموکراسي یې نوم و،

• خو پایله یې اشغال، فساد او ذلت و.

نو ځکه: د مسلمان ولس رضایت د الله د حکم په تطبیق کې دی،

نه د ملګرو ملتونو په سندونو کې.

  •  الله تعالی فرمایي:

«أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ ۚ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ» (مائده: ۵۰)

ایا د جاهلیت حکم غواړي؟

د یقین لرونکو خلکو لپاره د الله له حکم څخه غوره حکم نشته.

  پایله

• دارالاسلام امارت اسلامي افغانستان خپل مشروعیت له قرآن او سنت اخلي؛

• د بشر له جوړو شویو معیارونو بې‌نیازه دی؛

• اسلام د قوم، ژبې او رنګ دین نه دی، بلکې د تقوا او ایمان دین دی؛

• او هغه نظام چې د الله حکم نافذ کړي، هماغه حق دی—که ټوله نړۍ یې رد هم کړي.

«فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ»

(مائده: ۴۴)

له خلکو مه وېرېږئ، له ما وېرېږئ.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *