شجاعت زنان صدر اسلام: صفیه رضی الله عنها
به قلم: اسماء هورامی
عده ای از مردم خیال می کنند که زن مسلمان یعنی زنی ترسو که تنها در منزل نشسته و قادر به انجام اموری چون جهاد و … نیست. در زیر به داستانی توجه فرمائید تا میزان شجاعت زنان صحابه برایتان روشن شود:
صفیه عمه رسول الله صلی الله علیه وسلم و خواهر حمزه رضی الله عنه است و در جنگ احد شریک بود. وقتی مسلمانان مواجه باشکست شدند و عده ای از انان پا به فرار گذاشتند، او بشدت جلو فراریان را می گرفت و به طرف میدان جنگ برمیگرداند.
در غزوه خندق رسول الله صلی الله علیه وسلم تمام خانم ها را در یک قلعه اسکان دادند و حسان بن ثابت را مامؤر حفاظت آنان کردند. این فرصت برای یهود فرصتی بسیار طلائی بود. گروهی از یهود قصد حمله به خانوم ها را کردند و یک نفر یهودی به خاطر بررسی اوضاع خود را به قلعه رساند صفیه از برنامه یهودی ها مطلع شد. به حسان گفت: این یهودی(اشاره به آن مخبر) برای بررسی اوضاع آمده است تا زمینه را برای حمله آماده کند. شما بیرون قلعه بروید و او را نابود کنید. حسان ناراحتی و ضعف جسمی داشت و توان حمله را به خود ندید صفیه چوب خیمه را کند و به یهودی حمله برد او را از پای در اورد و به قلعه برگشت و به حسان گفت: به دلیل مرد و نامحرم بودن یهودی لباس ها و وسایلش را بیاورید و سرش را نیز از بدن جدا کنید به داخل قلعخ بیاورید.
حسان بن ثابت چون انسان ترسوئی بود این کار را هم نتوانست انجام بدهد. انگاه صفیه دوباره بیرون قلعه رفت و سر او را برید و داخل قلعه اورد و از بالای دیوار به جایی که یهودی ها تجمع داشتند به بیرون انداخت وقتی سر از تن جدا شده جاسوس خود را دیدند. به همدیگر گفتند: ما می دانستیم که محمد صلی الله علیه وسلم خانوم ها را بدون محافظ مرد در قلعه رها نمیکند.
صفیه در سال بیستم هجری در سن ۷۳ سالگی وفات کرد. هنگام جنگ خندق که در سال پنجم هجری صورت گرفت ۵۸ سال داشت. امروز برای خانوم های ۵۸ ساله انجام کارهای خانه نیز مشکل است. چه جایی که بتوانند با مردان مقابله کنند و آنان را از پای در آورند. علی الخصوص در چنین شرایطی که یک طرف تنها زنان و طرفی تجمع یهودی باشد.
بیدار شویم:
امروزه که کفار سکولار همگی زن و مرد قبح شکنی کرده و به فرهنگ و دین و عقاید ما یورش آورده اند خود را بار دیگر سازماندهی کرده و در برابر این دشمنان قرار بگیریم حتی اگر یکی از اعضای خانواده و یکی از اطرافیان و هم محله ای های ما باشند.