مخالفی که نباید دشمنش کرد
در جامعه با وجود قدرت اسلامی ممکن است تاویلات و سلایق مختلفی وجود داشته باشند. این اختلاف سلایق بر سر مسائل مختلف شخصی، سیاسی، اقتصادی و سایر مسائل زندگی نباید موجوب منازعه شود چون الله تعالی دستور می دهد: وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ (انفال/۴۶) و (در میان خود اختلاف و) کشمکش مکنید، (که اگر کشمکش کنید) درمانده و ناتوان می‌شوید و شکوه و هیبت شما از میان می‌رود (و ترس و هراسی از شما نمی‌شود) . شکیبائی کنید که خدا با شکیبایان است .
در اینجا الله تعالی صدمات کشمکش را سستی و درماندگی و از بین رفتن ابهت مسلمین معرفی می کند و بعد از آن دعوت به صبر می کند.
باید بدانیم که مخالفین دو دسته هستند :
– دسته ای از مخالفین که با اساس نظام اسلامی ما و تطبیق قانون شریعت الله دشمنی و مخالفت دارد که حسابش روشن است.
– دسته ای دیگر از مخالفین ما کسانی هستند که دنبال حق و حقیقت و تطبیق قانون شریعت الله و خدمت به دین و مسلمین هستند اما مسیر را اشتباهی طی می کند.
این دسته ی دوم با ما اختلاف سلیقه و اجتهاد و تأویل دارند؛ نباید با واکنشهای اشتباه خود این دسته را دشمن کرد، بلکه اگر آنها مرتکب این اشتباه شدند و با ما دشمنی کردند باید با صبر و حوصله و با بهترین روش شرعی سعی در بیدار کردن و آگاه کردن آنها و نرم کردن دلها و مهربان کردن دلها نسبت به همدیگرنمود.