دلایل شرعی در انهدام حسینیه های شیعیان ۱۲ امامی و مساجد زیدی های یمن
به قلم : ابواسامه بوکانی
دین اسلام دارای قوانین فراگیر ، روشن و آشکاری است که از طهارت و پاکی گرفته تا آداب حکومت داری و اقتصاد و آموزش و پرورش و جنگ و ….. تمام زندگی یک مسلمان را پوشش می دهد . این روزها سوالی که بسیاری از مسلمین را به خود مشغول نموده است آداب جهاد و قتال و جنگ مسلحانه در اسلام می باشد .
در اسلام جنگ جهت آزاد نمودن انسانها از بردگی انسانها ، جنگ با کسی که به سرزمین مسلمین هجوم آورده است ، جنگ با کسانی که از دین و قانون شریعت الله دست کشیده و مرتد شده اند ، جنگ با مسلمانان شورشی و اهل بغی و جنگ به خاطر دفاع از خود و حقوق شخصی مشروع دانسته شده است .
اینها هر یک دارای فقه جداگانه ای هستند که در توان این مقاله نیست و هریک تحقیقات جداگانه و متخصصین خاص خود را می طلبند . نکته ای که بنده قصد دارم به آن بپردازم جایگاه مکانهای عبادی کفار اهل کتاب محارب در هنگام فتح سرزمینهای آنها توسط مسلمین می باشد .
الله متعال در قرآن سوره النساء آیه ۷۶ می فرماید : کسانى که ایمان دارند، در راه خدا پیکار می کنند ؛ و آنها که کافرند، در راه طاغوت. پس شما با یاران شیطان، پیکار کنید (و از آنها نهراسید) زیرا که نقشه شیطان، (همانند قدرتش) ضعیف است.
اسلام دینی است که سزای کسانی که آگاهانه بی گناهی را به قتل برسانند دوزخ می شمارد. خداوند در قرآن سوره المائده آیه ۳۲ می فرماید: به همین جهت، بر بنى اسرائیل مقرر داشتیم که هر کس، انسانى را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روى زمین بکشد، چنان است که گویى همه انسانها را کشته؛ و هر کس، انسانى را از مرگ رهایى بخشد، چنان است که گویى همه مردم را زنده کرده است و رسولان ما، دلایل روشن براى بنى اسرائیل آوردند، اما بسیارى از آنها، پس از آن در روى زمین، تعدى و اسراف کردند.
و در آیه ۳۹ و ۴۰ سوره سوره الحج آمده است: به کسانى که ظلم شده ، اجازه جهاد داده شده است؛ چرا که مورد ستم قرار گرفته اند؛ و خدا بر یارى آنها تواناست. همانها که از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، جز این که مى گفتند: «پروردگار ما، خداى یکتاست» و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسیله بعضى دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده می شود، ویران مى گردد و خداوند کسانى که او را یارى کنند (و از آیینش دفاع نمایند) یارى مى کند؛ خداوند قوى و شکست ناپذیر است. در سوره بقره آیه ۱۹۰ نیز آمده است: و در راه خدا، با کسانى که با شما مى جنگند، نبرد کنید و از حد تجاوز نکنید، که خدا تعدى کنندگان را دوست نمى دارد.
در این جا ما آشکارا و به روشنی می بینیم که یکی از اهداف جهاد و جنگ مسلحانه ی مسلمین ، جلوگیری کردن از ویرانی دیرها و صومعه ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده می شود بیان می گردد .
و در تاریخ غزوات و جنگهای صدر اسلام و حتی پس از آن از ویرا ن نمودن مکانهای عبادی کفار و مشرکین غیر اهل کتابی که حتی در جنگ مسلحانه با مسلمین بوده اند پرهیز شده است ، حالا چه رسد به کفار و مشرکینی که صدها و بلکه هزاران کیلومتر آن طرفتر در دیرها و صومعه ها و معابد شرکی خود مشغول عبادت باشند .
بر خورد ما با غیر مسلمانان در دوستی و سر پرستی آنان دو نوع است :
۱- آنانکه با خدا و رسول سر جنگ و عناد دارند. رابطه جنگ و قتال است ( ال عمران ۲۱ – نساء ۱۴۱ – ممتحنه ۱-ال عمران ۲۸ نساء ۱۴۴ – نساء ۱۳۹ – ۱۳۸ مجادله ۲۲ )
۲- آنانی که به خاطر دین ما را نکشته اند و ما را از دیارمان بیرون نکرده اند . رابطه قسط است ( ممتحنه ۹-۸ )
اینها واقعیتهای دین ما هستند ، و نکته ی دیگر این که : ما فراموش نکنیم که تابع دلیل و برهان هستیم و الله متعال و رسولش صلی الله علیه وسلم به ما هشدار می دهد که نباید همانند جاهلان تابع ظن و گمان بوده و کور کورانه و از روی هوای نفس عمل کنیم و به این شکل به ما یاد می دهد که :
اینانند که اگر از ایشان دلیل و برهان علمی ((غیر از شک و گمان)) بخواهیم چیزی ندارند . (احقاف ۴- انعام ۱۴۸ – بقره ۱۱۱) .
اینانند که خداوند به عنوان تابعین جهل و خرافه که از علم رو گردانند و فکر و روح خود را در شک و تردید نگه داشته اند نام برده و مورد خطاب قرار می دهد (لقمان ۲۳- روم ۵۹) بر مبنای این آگاهی هاست که آنهمه بر علم و یادگیری و آگاهی سفارش شده و از شک و گمان برحذر گردیده ایم :
” ایاکم و الظن فإن الظن اکذب الحدیث ” (الؤلؤ و المرجان ۱۶۶۰) از ظن و گمان پرهیز کنید زیرا ((ظن)) دروغترین سخن است .
و برمبنای جهل و ظن اگر ((من دعا رجلاً بالکفر و قال : یا عدوالله لیس کذلک الاحار علیه (متفق علیه ) آنکه شخص را با نام کافر بخواند یا بگوید: ای دشمن خدا و اینطور نباشد این کلمه بسوی خودش بر می گردد. این است آموزشی دقیق و دیدگاهی عینی نسبت به جامعه و افراد موجود در آن. دیدگاهی کاملاً علمی و کاملاً حقیقی بدور از هر گونه شک و احتمالی . دقیقاً برخلاف تمام دیدگاههای دیگر.
حالا می رسیم به سوال اصلی :
زمانی که مسلمین از ویران نمودن معابد شرکی کفار اصلی چون یهود و نصارا و کشتن عبادت کنندگان مشرک موجود در این مکانهای شرکی منع شده اند ، برادران ما با چه دلیل و حجتی از قرآن و سنت صحیح و با پیروی از فتاوای کدام یک از اصحاب بزرگوار و تابعین و امامان سلف صالح این امت ، به انهدام حسینیه ها ی شیعیان ۱۲ امامی و مساجد زیدی ها و قتل عام افراد موجود در آن می پردازند ، که صدها و بلکه هزاران کیلومتر دورتر از میدان جنگ به سر برده و هیچ نقشی هم در جنگ ندارند ؟
ممکن است گفته شود که در حسینیه ها به اصحاب رسول الله و ام المونین توهین می شود و اعمال بدعی و شرکی هم صورت می گیرد و….
اما با این وجود ، باز این جواب قانع کننده نیست ؛ چون طبق فتوای ابن تیمیه رحمه الله در اواخر کتاب «الدر البهیه من فتاوی ابن تیمیه» حتی منحرفترین و غلاه شیعه را نیز نمکی توان با نصارا مقایسه نمود که پس از یهود و مشرکین غیر اهل کتاب در ردیف پایینتری از دشمنی با اسلام قرار دارند . ابن تیمیه رحمه الله می گوید این غلاه شیعه با نصارا قابل مقایسه نیستند چون نصارا کفار اصلی هستند و پیامبر و قرآن و …. مسلمین را قبول ندارند و….
یا ممکن است گفته شود چون در این مکانها ملاهای آنها بر علیه مجاهدین تبلیغ می کنند:
باز این هم جواب قانع کننده ای نیست ، چون اولاً یهود و نصارا در معابد خود آنهم در زمان جنگ با مسلمین ، نمی آیند تا برای پیروزی مسلمین دعا کنند ! و یا بی طرف یک جا بنشینند ؛ بلکه آنها نیز سربازان خود را به جنگ مقدس بر علیه کفار ۰ منظورشان مسلمین است ) تحریک کرده و می کنند و مهمتر از آن اینکه : بیشتر از ۹۰ درصد ملاهای مساجد اهل سنت در سراسر دنیا تحت کنترل حکومتها فاسد و مرتد و یا اخوان المفسدین و سلفی های حیض و نفاس و دستشویی مدخلی هستند و همگی بر علیه مجاهدین تبلیغ می کنند و این دلیلی برای تخریب معبد و مساجد و کشتن انسانهای موجود در آن نمی شود .
یا ممکن است گفته شود چون فلان کشور یا فلان گروه شیعه با مجاهدین در حال جنگ هستند :
باز این جواب هم قانع کننده نیست که به این بهانه به تمام شیعیان جهان تاخت ، آن هم به دلیل کاری که دیگران مرتکب شده اند و ممکن است این شخص کاملاً با آن مخالف باشد . علاوه بر آن ، نه رسول الله صلی الله علیه وسلم و نه اصحاب و پیروان صالح آنها به جرم این که فلان طایفه ی یهود یا نصارا خیانت کرده و باعث قتل مسلمین شده اند ، به تمام یهودیان یا نصارا اعلام جنگ ننمودند بلکه تنها بر علیه همان قبیله و متحدینش اعلام جنگ کردند . و خجالت آور تر اینکه اکثر کشورها و احزابی که بر علیه مجاهدین می جنگند مثل عربستان و مصر و الجزائر و پاکستان و افغانستان و اخوان المفلسین و سلفی های مدخلی و صوفی های منحرف و غیره همگی از میان اهل سنت و مذاهب رایج اهل سنت هستند ، آیا می توان به این بهانه بر علیه تمام پیروان این مذاهب اعلان جنگ نمود و مساجدشان را منفجر و افراد موجود درآن را قتل عام نمود ؟
پس این مکانها به چه دلیلی تخریب گشته و این همه انسان به چه گناهی کشته می شوند ؟
این سوالی است که مدتها ذهن بنده و چند نفر از برادرانمان را به خود مشغول نموده و تمایل دارم از طرف دوستداران جهاد و به خصوص برادران مجاهد و مخلص دولت اسلامی پاسخ مناسبی به آن داده شود .