تاریخ و چیستی جنبش ببرهای تامیل ؛ چرایی حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک ) و درسهایی که از آن باید آموخت ( ۱ )
ارائه دهنده : ابوسلیمان هورامی
پایان چریکهای موسوم به ببرهای تامیل (ایلم) در سریلانکا را نباید رویدادی خارج از چارچوبه تحولات جهانی سکولاریستهای ویرانگر به حساب آورد. در دنیای سکولاریستی که مسیر و مدار امور به سمتی هدایت میشود که فرهنگ و اندیشههای سکولار – لیبرالی غرب فراگیر شود، از خرده فرهنگها و به تبع آن اقوام مختلف، حمایتی جز حمایتهای آرشیوی به روش مثلاً یونسکو به عمل آورده نمیشود. بدیهی است در دنیای سکولاریستی که سمت و سوی آن از این قرار تعریف شده است که خرده فرهنگها و قومیتها برای امواج فرهنگ سکولاریستی جهانی جا باز کنند و خود به موزهها و کتابخانهها بروند، جنبشی قومی که برای کسب هویت ملی و استقلال سرزمینی میجنگد، اگر از درایت رهبران جنبش بیداری اسلامی برخوردار نباشد و نتواند پشتوانه ی مردمی ، مادی و نظامی هم فکرانش در سراسر دنیا را به دست آورد و واقعیت عینی و عقیدتی ملتش را نادیده بگیرد ، به سرنوشت جنبش ببرهای تامیل دچار خواهد شد ؛ که زیر سنگینترین و خشنترین حملههای ارتش سریلانکا به کلی نابود شدند.
سازمان ملل به جای محکوم کردن حکومت ظالم واشغالگر جمهوري دموكراتيك سوسياليستي سريلانكا در روش نادرستش در برخورد با قضیه ی ملیتها و آزادیهای عمومی و انسانی مورد ادعای خودش ، یکجانبه به محکوم کردن« بخشی »از فعالیتهای چریکهای ملی گرای کمونیست تامیل پرداخت . غرب که همواره به بهانه های مختلف در مسائل کشورهای جهان دخالت می کند، گویی که جرایم موجود در جمهوري دموكراتيك سوسياليستي سريلانكا که از طرف حکومت و احزاب فاشیستی سینهالی و تامیلی بر سر مردم بی پناه تامیل می آید ، برایش خط ناخوانایی است که سواد خواندنش را ندارد. هرچند که بهانه مداخله غربی ها در چین و هند، اقتصاد این کشورها و در افغانستان و پاکستان و عراق وسومالی و…اتهام ارتباط داشتن با بیداری اسلامی و مجاهدین مخالف اشغالگران سکولاریست با شعار مبارزه با تروریسم است، اما به نظر می رسد که هنوز هیچ نفعی در جمهوري دموكراتيك سوسياليستي سريلانكا وجود ندارد که توجه دولت های سکولاریست غربی را به خود معطوف کند و به بهانه ی آن هم که شده از قتل و عام هزاران تامیلی به دست حکومت مرکزی و چریکهای مسلح از یکطرف و کشت و کشتار مسلمانان تامیل توسط چریکهای تامیل سخنی به میان آورند.