ماه: ژانویه 2017

دروغ دموكراسي

 

به قلم   : شريف عبد الله/ مصر

مترجم : انجمن « اطعمهم من جوع و آمنهم من خوف »  بیساران

 

زمانی که ايالات متحده آمريكا، تصميم گرفت به عراق حمله کند، نه به مشورت با اعضای داخلی شورای امنيت سازمان بين الملل اهمیتی داد و نه حتی به ماهیت دموکراتیک مجمع عمومی سازمان ملل متحد توجهی کرد، در حالی که  هر دوی اين­ها – شورای امنيت و مجمع عمومی – در اصل ایده­هایی آمريكايی بودند كه در سال ۱۹۵۴ نويد آن به جهان داده شد، با این وجود، بوش، رئيس جمهور آمريكا، به اين اعتبار كه مشكل بزرگ مسلمانان، عدم وجود دموكراسی در جوامع و حكومت­هايشان است، می آيد تا برايمان، به زور، آن دموكراسی – دروغ- را بياورد.

بوش به این امید که مسلمانان از طریق او، در سايه ی گسترده ی دموكراسی  زندگی كنند، دموکراسی­ خود را ، که سرانجام به کشورهای عربی نیز خواهد رسید، برگزيده و عنايت الهی بر مردم مي­داند  تا آنان را از تاريكی [ دين اسلام !! ] به سوی نور دموكراسی و آزادی ببرد و بنابراين دموكراسی و آزادی ، برنامه­ای آسمانی برای بشريت است كه بوش آن را نوید می داد.

بوش برای مسلمانان فتوا صادر می کند كه دموكراسی تناقضی با اسلام ندارد!

جالب این جاست که برخی ازروشنفكرنمايان مسلمان نيز می خواهند ما را به سمت این دموكراسی سوق دهند و تصور می کنند اين موضوع ، تنها در آزادی انتخاب حاکم از طریق صندوق­های رأی، خلاصه می­شود اما حقيقت اين است كه انديشه­ی دموكراسی ناشی از تصورات كلی درباره ی زندگی و هستی ست و برگرفته از تمدنی­ست كه با اسلام اختلافی ريشه­ای و عميق دارد:

• تمدن غربی براساس جدايی دين از زندگی بنا شده است و وقتی دين از زندگی جدا شد، چه كسی جامعه و حكومت را با مقررات و احكام و قوانين ، سازمان­دهی می­كند؟! طبق مبادی تمدن غرب، اين كار توسط مردم انجام می­شود.
• هنگامی که در اسلام حاكم و قانون­گذار خداوند سبحان و تعالی است و مردم فقط زمامدار حکومت هستند که خداوند حق انتخاب حاكم را به آن ها داده است، بنابراین پيمان خلافت، پيمانی از سر رضايتمندی و اختيار است و  خليفه نماينده ی مردم در اجرای اسلام است. پس نه امت  ونه حاكم و نه شوراها هیچ قدرتی در قانون­گذاری ندارند.

برای روشن شدن اين مطلب ناگزيريم چند نكته را بيان كنيم:

• پيش از ورود شرع، حكمی وجود نداشت:

شرع حنیف مقرر کرده كه حاكم خداوند سبحان و متعال است و درنتيجه مصدر احكام، وحی­ای ست كه بر رسول الله –صلی الله علیه و سلم- نازل می شد. خداوند مي­فرمايد: «إِنْ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلَّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ» «فرمانروائی از آن خدا است و بس. خدا دستور داده است که جز او را نپرستید»(یوسف/۴۰) و نيز مي­فرمايد: «وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الْكَافِرُونَ» «و کسی که بدانچه خداوند نازل کرده است حکم نکند، او و امثال او متمرّد (از شریعت خدا) هستند»(مائده/۴۷) و نيز می فرمايد: «وَأَنْ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ« « و (به تو ای پیغمبر فرمان می‌دهیم به این که) در میان آنان طبق چیزی حکم کن که خدا بر تو نازل کرده است»(مائده/۴۹)

ادامه خواندن دروغ دموكراسي

اسلام و دموکراسی: باهم یا ضد هم ؟

نویسنده: حسن الحسن

مترجم : انجمن « اطعمهم من جوع و آمنهم من خوف »  بیساران

 

 

ما به ناچار باید در مورد موکراسی و ابعاد مجسم آن در جهان اسلام، با نهایت آرامش، بینش و وسعت نظر بحث کنیم. برخی گمان می­کنند بحث در مورد بینش دموکراتیک و تعیین میزان ارتباط آن با اسلام، بحثی سفسطه­انگیز و بی فایده است. اما این قضاوتی بسیار سطحی­ست زیرا جریان دموکراسی مقامی جهانی پیدا کرده است تا جایی که غرب، که تمدن و نفوذش بر جهان سلطه یافته، از یک سو آن را به عنوان تنها راه اصلاح زندگی بشر ترویج می­دهد و از سوی دیگر، به ترویج و انتشار آن در جهان فرا می­خواند و در این راه حتی از زور و تحمیل نیز استفاده می­کند، مخصوصاً در جهان اسلام.

معیار سلامت وضعیت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در هریک از کشورهای جهان از نگاه غرب بستگی به تحکیم ارزش­های دموکراتیک در آن کشور داردو علاوه­براین میزان سلامت و رفاه جامعه نیز با گستره­ی تغییردموکراسی در آن کشور سنجیده می­شود.

غرب براین فرض است که جهان اسلام تا زمانی­که از دموکراسی دور باشد، در معرض بی­ثباتی و لرزش و تلاطم است و اقتدار دیکتاتوری، چیزی که از نظر غرب منبع تنش و نگرانی دائم برای سایر جهان است، در آن فراگیر خواهد بود و رهایی مسلمانان از کوره­ی ظلم و ستم و بی عدالتی ممکن نیست، مگر با پیشرفت دموکراسی کشورهایشان.

در دهه­های اخیر بیش­تر دولت­ها و گروه­های سیاسی در جهان اسلام ادعای دموکراسی دارند و آن را تبیلغ می­کنند و براین باورند که تبلیغ و ترویج دموکراسی هدف اصلی آن­هاست با وجود تناقض­های عملی یا عقیدتی که در این بینش وجود دارد و در بیش­تر موارد هر دو تناقض را می­توان در آن دید.

اهمیت و حساسیت موضوع زمانی روشن می­شود که دموکراسی، به عنوان نظریه­ای شایسته، برآینده­ی امت اسلامی تحمیل شود. به همین خاطر ما به ناچار باید به بحث در مورد بینش دموکراتیک بپردازیم و با نهایت آرامش و وسعت نظر ابعاد مجسم آن را در جهان اسلام مشخص کنیم.

در ابتدا باید ماهیت ارتباط بین دموکراسی و اسلام را بدانیم. دموکراسی، عامل تعیین کننده­ی هویت امتی­ ست که با آغوش باز از آن استقبال می­کند و آن را معیار مناسبی برای اعطای مشروعیت به هر سیستم، قانون یا اندیشه­ی حاکم بر امور زندگی به شمار می­آورد. قوانینی که در صورت عدم مشروعیت، در میان ملت جایی نخواهند داشت، مگر با زور.

ادامه خواندن اسلام و دموکراسی: باهم یا ضد هم ؟

ارتباط میان دین و دموکراسی

 

مولف  : شیخ حامد بن حمد العلی

مترجم : انجمن ” اطعمهم من جوع و آمنهم من خوف ” بيساران

 

تعیین رابطه ی میان دین ودموکراسی با درک مفهوم هر یک از آن دو ممکن خواهد بود.مفهوم دین، مانند بسیاری از مفاهیم دیگر، که در برخی از مقاله های سابق، از آن سخن به میان آمد، از جمله مفهوم اصلاح، فساد، تمدن و روابط بین تمدن ها بر مردم ملتبس شده است.

دین در اصطلاح غربی، یک مرحله ی زمانی در زندگی ملت است که اروپا با ورود به مرحله ی علم و عقل بشری، از آن گذشته است. بعضی از فلاسفه ی غربی مانند ولتر و روسو می گویند : “دین از تولیدات قسیسان و کاهنان تیز هوش است که برای درمان مشکلات جامعه، به هر ترفندی بود، آن را به وجود آوردند”.

با این وصف ما ناچار به توضیح مفهوم دین هستیم :

کلمه ی “دین” در قرآن کریم به کار رفته است و به این ترتیب، حداقل در میان مسلمانان، به خاطر درک مفاهیم شرعی(حقوقی) مربوط به آن ، به یک معنای مشروع تبدیل شده است، از جمله ی این مفاهیم :

–        حکم تعهد به دین اسلام

–        حکم ادیان دیگر

–        حکم پای بندی به دینی غیر از اسلام

–        حکم اعتقاد به دینی دیگر، در کنار اعتقاد به اسلام

 

همه ی این مسائل در قرآن و سنت آمده است و امت اسلامی، بدون هیچ اختلافی، بر آن ها اجماع دارندو تنها برخی از معاصرین، کسانی که درباره ی آن ها در مقالات سابق سخن گفتیم و گفتیم که آن ها اسلام و مسلمانان را الگو قرار نمی دهند بلکه می خواهند، نظراتشان را که در مخالفت با اسلام خلاصه می شود، ارائه دهند ؛ دچار سردرگمی گشته اند .

ادامه خواندن ارتباط میان دین و دموکراسی