استراتژي ابوبکر صديق براي مبارزه و جلو گیري از دخالتهاي بیگانگان (۲۰۰)
بر گرفته از کتاب روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم
مؤلف: ابوحمزه المهاجر هورامی
در جريان سركوبي مرتدها، بسياري از قبايل عرب به همسايگان قدرتمند خود يعني ايران و روم پناهنده شدند. قبايلي كه در همسايگي قلمرو حكومت ايران يا روم قرار داشتند، با وفات رسول خدا صلى الله عليه وسلم كوشيدند تا خود را به يكي از اين دو قدرت نزديك كنند. ايران و روم نيز اين قبايل را به نفع خود به استحمار كشيدند و آنان را به شورش بر ضد حكومت اسلامي فرا خواندند و از آنان در برابر خلافت اسلامي پشتيباني كردند.[۱]
نخستين اقدام ابوبكر صديق براي مبارزه با دخالتهاي بيگانگان، اين بود كه لشكر اسامه بن زيد را برابر با دستور رسول خدا صلى الله عليه وسلم به شام اعزام كرد؛ اين اقدام خليفه ي اول قبايل عرب را ضعيف كرد و آنان را سر جايشان نشاند. ابوبكر صديق خالد بن سعيد بن عاص را در رأس لشكري به حمقتين كه از مناطق مرزي شام بود، فرستاد و عمرو بن عاص را به تبوك و دومه الجندل گسيل كرد؛ علاء حضرمي را به بحرين و سواحل خليج فارس اعزام كرد. مثني بن حارثه ي شيباني نيز پس از سركوب مرتدهاي بحرين به جنوب عراق رفت.
[۱] العتوم ، حركةالردة، ص ۹۰