به کورتی تاغووت كێ یه
تاغووت هه‌موو ده‌سه‌لاتدارێكه كه ده‌سه‌لات له خوا وه‌رناگرێت، وه هه‌موو حوكم یاسایه‌كه كه له شه‌ریعه‌تی خواوه نه‌هاتبێـت، وه هه‌موو ده‌ستدرێژیكارێكه كه له‌سنوری حه‌ق ده‌رئه‌چێت ده‌ستدرێژی له ده‌سه‌لاتی خوا له خوایه‌تی خوا له حاكمیه‌تی خوا ئه‌كات، ئائه‌وه قیزه‌ونترین و خراپترین ده‌ستدرێژیه، وه نزیكترین مانای تاغووتیشه له‌رووی ماناو زاراوه‌وه.
چی یه مانای نه‌ته‌وایه‌تی و نیشتیمانی
خوشك و برای به‌ریزم ئایا تا ئێستا بیستوته چی یه مانای نه‌ته‌وایه‌تی و نیشتیمانی؟؟ : مانای ئه‌وه‌یه بیكه‌یته بتێك و جگه له خوا بیپه‌رستی به‌و مانایه‌ی خۆشویستن و رق لێ بونت له‌سه‌ر خاك و نه‌ته‌وه دروست بكه‌ی جا ئه‌و خاكه كوفری له‌سه‌ر جی به‌جێ ئه‌كرێ جا ئه‌و نه‌ته‌وه‌یه كافر بێ دینی تیایه ئه‌وه كێشه نیه مادام كوردستانیه یان مادام كورده ئه‌وه ئه‌بێ خۆشیت بوێ پشتگیری بكه‌ی ئه‌گه‌ر هه‌رچه‌ن كافرو بێ دینیش بێ ئه‌وه موشكیله نیه ، وه هه‌ركه‌سێكیش له‌نه‌ته‌وه‌كه‌ت نه‌بوو ، هاونیشتیمانت نه‌بوو ، ئه‌وه به‌كه‌م سه‌یری بكه‌ی و رقت لێی ببیته‌وه ، ئه‌گه‌ر موسلمانیش بێ .
به‌لام له دینی خوا بروامان وایه ئه‌م زه‌ویه موڵكی خوایه ئه‌بێ له ره‌زامه‌ندی خواشدا مامه‌له‌ی له‌گه‌ل بكه‌ین ، مولكی هیچ نه‌ته‌وه‌و كه‌سێك نیه جگه له‌خوا ، ئه‌گه‌ر له هه‌ر خاكێك حوكمی خوای تیا نه‌ئه‌كرا و دژایه‌تی ئه‌كرا ئه‌وه نیشتیمان وخاكی من نیه و ئه‌و گه‌له له من نیه منیش له‌و نیم ، وه هه‌ر خاكێك حوكمی خوای تیا ئه‌كرا ئه‌وه ولاتی منه و نیشتیمانی منه خه‌لكه‌كه‌شی برا و كه‌سی منه كه ئه‌گه‌ر هه‌ر زمان و ره‌نگ و كه‌سێك بن دۆستایه‌تی و دوژمنایه‌تیم له‌سه‌ر دین و ئیمانه نه‌ك له‌سه‌ر نه‌ته‌وه‌و نیشتیمان ئه‌وه‌یه عه‌قیده‌ی موسلمان زه‌وی هه‌مووی مولكی خوایه هیچی باشتر نیه له شوێنیكی تر ته‌نها ئه‌وه نه‌بێ كه ملكه‌چی حوكم و به‌رنامه‌ی خوایه . ئه‌و جیاكاریه‌ی ئه‌مرۆ دروست بوه ژه‌هرێكه به‌هۆی سیکولاره کان و صهێونیه‌كانه‌وه هاتوه ، بۆ ئه‌وه‌ی ولاتانی موسلمانان هه‌ر له‌شه‌ڕ و دووبه‌ره‌كی یه‌كتر خواردن و یه‌كتر كوشتن بن و بیر له گه‌رانه‌وه‌ی دینه‌كه‌یان نه‌كه‌نه‌وه سه‌ر له‌نوێ بۆ پیشه‌وایه‌تی جیهان گه‌رانه‌وه‌ی خه‌لافه‌تی ئیسلامی بۆیه ئه‌و نه‌خۆشیه كوشندانه‌یان هێنا بۆمان تا ئیستاش كه‌سانێكی بێ عه‌قڵ به‌و زوڕنایه هه‌ڵه‌په‌ڕن
مەلا و حیزبە بەناو ئیسلامیەكان و مەدخەلیە دوڕووه کان بناسه له کوردستانی عیراقدا
هه موان ده زانین به پێی ئایه تی « لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُواْ الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُواْ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ قَالُوَاْ إِنَّا نَصَارَى ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ » دوژمنی سه ره کی موسلمانان مشرکین غیر اهل الکتاب (سیکولاریسم) و یه هودن و هه ر «مشرکین غیر اهل الکتاب (سیکولاریسم)» به ردوام له گه ل ئه هلی ئیمان شه ر ده که ن به پێی فه رموده ی : وَلا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّى یَرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا وَمَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُوْلَئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَهِ وَأُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (البقره:۲۱۷ ) امام طبری می فرمایند : قال أبو جعفر : یعنی تعالى ذکره : ولا یزال مشرکو قریش یقاتلونکم حتى یردوکم عن دینکم إن قدروا على ذلک ، کما حدثنا ابن حمید قال : حدثنا سلمه قال : حدثنی ابن إسحاق قال : حدثنی الزهری ویزید بن رومان عن عروه بن الزبیر : ” ولا یزالون یقاتلونکم حتى یردوکم عن دینکم إن استطاعوا ” ، أی : هم مقیمون على أخبث ذلک وأعظمه ، غیر تائبین ولا نازعین یعنی : على أن یفتنوا المسلمین عن دینهم حتى یردوهم إلى الکفر ، کما کانوا یفعلون بمن قدروا علیه منهم قبل الهجره . حدثنی محمد بن عمرو قال : حدثنا أبو عاصم قال : حدثنا عیسى عن ابن أبی نجیح عن مجاهد فی قول الله عز وجل : ” ولا یزالون یقاتلونکم حتى یردوکم عن دینکم إن استطاعوا ” ، قال : کفار قریش .
ئێستاکه ئه گه ر ده وله تی ئیسلامی خه واریجش بن ، هه ر له سه ر موسلمان حیساب ده کرێن . با بزانین له شه ری نێوان موسلمانێکی خه واریج و شیطان په رست ده بێ لایه نگری له کێ بکرێت ؟
به پێی ئایه ته کانی سوره تی روم ده بێ لایه نگری له کێ بکرێت ؟
الم ﴿۱﴾غُلِبَتِ الرُّومُ ﴿۲﴾فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ ﴿۳﴾ فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَمِنْ بَعْدُ وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ ﴿۴﴾ بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۵﴾ وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۶﴾
ده بی بزانریت ئایا ئەزانن زۆربەی مزگەوتەكانی كوردستان هەولیر و سلیمانی و كەركوك هیچ جیاوازیەكیان نەماوە لەگەل پەرستگاكانی لالش ی شەیتان پەرستەكان بەتایبەت مزگەوتی بەناو بەهەشتی عبداللطیف ئەزانن بۆ ؟ ادامه خواندن مەلا و حیزبە بەناو ئیسلامیەكان و مەدخەلیە دوڕووه کان بناسه له کوردستانی عیراقدا
ئه‌وكه‌سانه‌ی ئه‌ڵێن كوشتن و كوشتار نیه له ئیسلام سه‌رتان دای له‌به‌رد
ئه‌ی ئه‌م ئایه‌تانه چی یه
سورة التوبة الا ية۲۹
قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ
ئایه‌ته‌کانی پێشووتر باسی جه‌نگ کردن بوو له‌گه‌ڵ بتپه‌رست و یاخییه‌کاندا، به‌ڵام ئه‌م ئایه‌ته پیرۆزه فه‌رمان به جه‌نگ له‌گه‌ڵ خاوه‌ن کتێبه‌کاندا ده‌دات، واته: له‌گه‌ڵ جوله‌که‌کان و دیانه‌کان. وه ڕێگا خۆشکردنه له بۆ غه‌زای ته‌بووك له‌گه‌ڵ ڕۆمه‌کان و عه‌ره‌به‌کانی غه‌ساسینه له ووڵاتی شام، که ئه‌مانیش دیان بوون له‌گه‌ڵ ڕۆمه‌کاندا یه‌کیان گرتبوو. فه‌رمایشته‌که ئاڕاسته‌ی موسڵمانه‌کان کراوه ده‌فه‌رموێت: كوشتاربكەن له‌گه‌ڵ ئه‌وانه‌ی که خاوه‌ن کتێبن، چونکه ئه‌وانه به‌ڕاستی ئیمانیان به خوداو به ڕۆژی دوایی نیه، وه ئه‌وه‌ی خوداو پێغه‌مبه‌ری خودا(صلی الله علیه وسلم) حه‌رامیان کردووه ئه‌وان حه‌رامی ناکه‌ن و پەیرەوی لێ ناكەن، وه نه‌که‌وتوونه‌ته شوێن ئایینی ئیسلام و ملکه‌چی نابن، جا با كوشتاربكەن له‌گه‌ڵیاندا تا به ژیانی ژێر سایه‌ی ده‌وڵه‌تی ئیسلام ڕازی ده‌بن و له کاتی تواناو هه‌بوونیاندا ملکه‌چ ده‌که‌ن و جزیه ده‌ده‌ن. بۆ هه‌ڵسوڕاندنی کاروباری ووڵات و ڕێکخستنی ژیانی خه‌ڵك و چاکترکردنی باری گوزه‌رانی ژیانی موسڵمانان، پێویسته له‌سه‌رشانی موسڵمانانی خاوه‌ن پاره‌و سامان که ساڵانه زه‌کاتی سامانه‌کانیان بده‌ن، زه‌کاتیش پایه‌یه‌که له پایه‌کانی ئیسلام، وه‌کو نوێژو ڕۆژوو حه‌ج .. هه‌روه‌ها ئه‌و که‌سانه‌یش که موسڵمان نین به‌ڵام خاوه‌ن کتێبن ئه‌گه‌ر که‌وتنه ژێر سێبه‌ری ده‌وڵه‌تی ئیسلام، له‌سه‌ر ئه‌وانیش پێویسته ساڵانه هه‌ندێك له ماڵ و سامانیان بده‌نه خه‌زێنه‌ی ده‌وڵه‌ت .. جا ئه‌وه‌ی به‌و شێوه‌یه ده‌یده‌ن پێی ده‌وترێت(جزیة)، چونکه جه‌زادانه‌وه‌یه‌که به‌رامبه‌ر پاراستنی خۆی و ماڵ و منداڵی وه‌کو هه‌ر موسڵمانێکی تر .. هه‌روه‌ها به‌رامبه‌ر ئازادبوونی له جێبه‌جێ کردنی واجباتی ئایینه‌که‌ی خۆی، به‌و شێوه‌ی که ده‌یه‌وێت. خودا له‌م ئایه‌ته‌دا که ده‌فه‌رموێت: خاوه‌ن کتێبه‌کان _ مه‌به‌ست جوله‌که‌کان و دیانه‌کانه_ باوه‌ڕیان به خودا نیه .. له‌م ئایه‌ته‌دا که دێت باسی چۆنیه‌تی بێ باوه‌ڕییه‌که‌یان ده‌کات و ڕوونی ده‌کاته‌وه که باوه‌ڕه‌که‌یان هاوه‌ڵدانانی تیادایه بۆ خودای تاك و ته‌نها. ادامه خواندن ئه‌وكه‌سانه‌ی ئه‌ڵێن كوشتن و كوشتار نیه له ئیسلام سه‌رتان دای له‌به‌رد
دین سکولاریسم و قبیله گرائی ، ملیت و ناسیونالیسم(۴۰)
بر گرفته از کتاب روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم
مؤلف: ابوحمزه المهاجر هورامی
زمانی که در جامعهاى، دین الهی ملاك وحدت و هويت اجتماعى نباشد، ناگزير بايد به جاى آن چيز ديگرى گذاشت، دین سكولاريسم مفهوم «امت» را (كه به معنى تشخيص جامعه بر حسب عقيده دينى آسمانی است) كنار مىگذارد و به ناچار به مفهوم «ملت» مستمسك مىشود. ملت، در اينجا يك مفهوم و تشخّص اعتبارى برحسب ملاكهايى از قبيل نژاد، زبان، تاريخ مشترك و سرزمين است.
در شریعتهای آسمانی با وجود احترام به استقلال درون گروهی تمام قبایل و ملتها اعلام می گردد که مليت مسلمان ، عقيده اوست و تمام سرزمينهاي مسلمان نشين، ميهن مسلمانان است و همه برادرند و از حقوق يكسان در اين دنيا برخورداند.[۱] و اگر اسلام شخص را جدا كرده باشد ديگر نژاد، منطقه جغرافيايي، فرهنگ ، رنگ، زبان و… نمي تواند آنرا وصل نمايد و اگر وصل نموده باشد ديگر رنگ و زبان و نژاد و… نمي تواند آنرا بگسلد .
شریعت اسلام قوانين خود را جايگزين قيد و بندها و تكاليف طاقت فرسايي مي نمايد كه مردم بدان دچارند و عرفا پذيرفته شده و بعنوان فرهنگ عامه عموميت يافته اند : الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذي يَجِدُونَهُ مَکْتُوباًعِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَالْإِنْجيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَيُحِلُّلَهُمُ الطَّيِّباتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْل الَالَّتي کانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُوَنَصَرُوهُوَاتَّبَعُواالنُّورَالَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (اعراف/ ۱۵۷ )( به ويژه رحمت خود را اختصاص مي‌دهم به ) كساني كه پيروي مي‌كنند از فرستاده‌ي (خدا محمّد مصطفي) پيغمبر امّي كه (خواندن و نوشتن نمي‌داند و وصف او را) در تورات و انجيل نگاشته مي‌يابند . او آنان را به كار نيك دستور مي‌دهد و از كار زشت بازمي‌دارد، و پاكيزه‌ها را برايشان حلال مي‌نمايد و ناپاكها را بر آنان حرام مي‌سازد و فرو مي‌اندازد و بند و زنجير (احكام طاقت‌فرساي همچون قطع مكان نجاست به منظور طهارت، و خودكشي به عنوان توبه) را از (دست و پا و گردن) ايشان به در مي‌آورد (و از غُل استعمار و استثمارشان مي‌رهاند). پس كساني كه به او ايمان بياورند و از او حمايت كنند و وي را ياري دهند، و از نوري پيروي كنند كه (قرآن نام است و همسان نور مايه‌ي هدايت مردمان است و) به همراه او نازل شده است، بيگمان آنان رستگارند . قوانین دست و پاگیر و طاقت فرسا معمولا از دو کانال بر مردم تحمیل می شوند: ادامه خواندن دین سکولاریسم و قبیله گرائی ، ملیت و ناسیونالیسم(۴۰)
مدرنیسم و تجربه دینی(۳۹)
بر گرفته از کتاب روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم
مؤلف: ابوحمزه المهاجر هورامی
انقلاب صنعتى اروپا، چهره جامعه را متحول كرده بود و همه چيز براى انسان با چهره نوينى ظاهر مىشد. با پيشرفت حيرتانگيز علوم تجربى رنسانس خود را در قله كاميابى نسبت به انسان دوره قبل مىديد و خود را از تعلقات سنت رها مىيافت. تجدد و مدرنيسم، نگاه انسان به دين را متحول مىكرد، انسان پيشين كه در محروميت مادى به سر مىبرد با كاميابى خود در اين دنيا، خوشبختى خود را در اين دنيا يافت و ديگر به وعدههاى خوشبختى شریعتهای آسمانى در جهان ديگر بهاى لازم را نمىداد.
به تعبير باربور: «تصور مىكردند كه علم و پيشرفت مادى، خود به خود خوشبختى و فضيلت به بار مىآورد، انسان مىتوانست بهشت را براى خود بر روى زمين بسازد.»[۲] انسان متجدد خود را به دوره جديد متعلق مىدانست و لذا به عنوان كالاى دوره كهن و ما قبل تجدد مى نگريست كه در زعم وى، انسان متجدد نبايد خود را بدان ملزم نمايد[۳].
دئيستها كه پيشتر از آنها سخن گفتيم، منكر نبوت بودند – با تمسك به دوره تجدد، اصول و عقايد و شعاير دينى را به بهانه اينكه با روحيه جديد نمىخواند، مشكوك و بىاعتبار نشان دادند[۴]. «همين ديدگاه برخى غرب زده هاي جوامع مسلمين را معتقد ساخت كه اگر شرقى مىخواهد متمدن شود، بايد از فرق سر تا ناخن پا فرنگى شود، خطش خط فرنگى، زبانش زبان فرنگى، طرز لباس پوشيدنش همان طرز لباس پوشيدن فرنگى، آدابش، مراسمش، تشريفاتش، ادبياتش، عقايدش، فلسفهاش، هنرش، اخلاقش ،همه فرنگى شود.»[۵] ادامه خواندن مدرنیسم و تجربه دینی(۳۹)
ملاك ارزشمندی قوانین حقوقی از دیدگاه دین سكولاریسم (۳۸)
بر گرفته از کتاب روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم
مؤلف: ابوحمزه المهاجر هورامی
برای آشنایی با حقوق سكولار كافی است به معنای دین سكولاریسم توجه شود زیرا حقوق سكولار ریشه در دین سكولاریسم دارد. سكولاریسم مكتب یا اندیشه‌ای است كه به جدایی دین [ آسمانی ] ی از دنیا و در معنایی خشن به انكار دین و خرافی پنداشتن آن معتقد است از این رو از دیدگاه سكولار حقوق یعنی حق‌هایی كه منشأ الزام آنها و جعل‌شان دین [آسمانی] نیست و از تمامی مكاتب حقوقی كه دین را منشأ الزامات حقوقی به شمار نمی‌آورند به اسم حقوق سكولار می‌توان نام برد خواه مكتب حقوق طبیعی و خواه حقوق پوزیستی، از آن رو كه گرایش غالب و مسلط بر فلاسفه حقوق و حقوق‌دانان این روزگار، دیدگاه كسانی است كه برای قوانین حقوقی پشتوانه حقیقی قائل نیستند .[۱]
از نظر این مكاتب حقوقی قوانین حقوقی هیچ واقعیتی، در وراء خود ندارند، واقعیت آنها همین واقعیت جعلی و اعتباری و وضعی است كه قانونگذار به آنها می‌بخشد و از دیدگاه مكاتب تاریخی و پوزیستی مردم تنها قانونگذار معتبرند و آنان هستند كه اگر قانونی را پذیرفتند مشروعیت می‌یابد و اعتبار پیدا می‌كند و اگر موافق با خواست مردم نبود فاقد اعتبار و ارزش است به تعبیر دیگر مقبولیت مردمی قانون عین مشروعیت و ارزشمندی آن است[۲].
كوتاه سخن این كه ملاك ارزشمندی قوانین حقوقی از دیدگاه حقوق سكولاراز نوع لیبرال آن، مقبولیت آنها از سوی نخبگان و شرکتهایی است که امیال خود را از کانال مردم و با رای مردم و توسط مردم به مرحله ی اجرای در می آورند . از کانال مردم به این منظور که چنانچه از طرق تبلیغاتی متنوع و ابزارهای دیگر جنگ روانی مردم را نتوانند به صحنه بکشانند و رنگ و روی مردمی به اعمال خود ندهند ، نمی توانند مردم را با خود همراه کنند ( فرعون هم در جنگ علیه موسی علیه السلام سعی در توجیه ومردمی نمودن نیات خود داشت و از طریق مردم اهداف خود را به مرحله اجرا در آورد ) و هم به این دلیل كه ـ عملاً ـ چاره‌ای جز این نیست (اگر مردم قانونی را نپذیرند اجرا هم نخواهند كرد و وضع چنین قانونی لغو خواهد بود) و این دیدگاه امروزه بر محافل حقوقی جهان سکولار لیبرال غلبه و سیطرة چشمگیر دارد كه شاهد بر این مدعا، كثرت و تعدد كشورهای دموكراتیك در سطح جهان می‌باشد. ادامه خواندن ملاك ارزشمندی قوانین حقوقی از دیدگاه دین سكولاریسم (۳۸)
زمینه های شکل گیری نوین دین مشرکین غیر اهل کتاب در مغرب زمين (۳۷)
بر گرفته از کتاب روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم
مؤلف: ابوحمزه المهاجر هورامی
نتیجه تفکر اومانیستی، قرار گرفتن انسان در جایگاه خداوند است که پیامد مهم آن این است که انسان بدون کمک گرفتن از دین خدا و ارتباط با ماوراء طبیعت می تواند مشکلات خود را حل کند. انسان با عقل و دانش خود بی‌نیاز از دین خدا است. از سویی در اومانیسم بر حقوق نفسانی انسانی و نه حقوق و تکالیف دین خدا تاکید می‌شود که خود، از ارکان دین سکولاریسم است.
” در شرایطی که عوامل اجتماعی اعتماد به نهاد دین[ آسمانی ] را سلب می‌نمود دستاوردهای علم تجربی و تحولاتی که علم در حوزه‌های مختلف زندگی ایجاد کرده بود زمینه را برای جایگزینی علم و عقلانیت ابزاری به جای دین، در حل امور سیاسی اجتماعی فزونی بخشید[۱]
البته منظور از این عقلانیت هم استنتاج و استدلال منطقی نیست بلکه اصطلاحی ابزاری در جامعه شناسی است که هر آنچه انسان را به اهداف جامعه نزدیک کند شامل می‌شود. مقاصدی مصلحت جویانه که نسبت به دین خدا و ارزش‌های آن بی‌تفاوتند؛ مثلا بسیاری از سیاست مداران سکولار آمریکایی تجاوز به کشورهای دیگر را چنین توجیه می کنند که به مصلحت کشور آمریکا بوده و بدین ترتیب برخوردار از عقلانیت ابزاری است.
با این وجود ریشه های پیدایش دین سکولاریسم نوین را می توان از زمینه های زیر جستجو نمود :
زمینه یونانی دین سکولاریسم در نزد فلاسفه یونانی به معنای نیروی حیاتی ، زندگی ، مدت زمان ، نسل و سپس جاودانگی است در این واژه از دنیای کنونی در تمایز با دنیای آتی سخن به میان می آید . در یونان باستان نخستین بار در پنج قرن قبل از میلاد مسیح دو نظریه متضاد مطرح می شود .تضاد میان دنیای اسطوره و دنیای عقلانی ،تضاد میان خدایان جاودان وانسانهای فانی که در واقع تضاد میان منطق دین و منطق دولت یا تضاد میان منطق خصوصی و خانوادگی و منطق کشور و شرایط عمومی است. ادامه خواندن زمینه های شکل گیری نوین دین مشرکین غیر اهل کتاب در مغرب زمين (۳۷)
فرایند شکلگیرى و سازمان یابی دین سکولاریسم در قرون اخیر (۳۶)
بر گرفته از کتاب روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم
مؤلف: ابوحمزه المهاجر هورامی
از جمله پیشگامان دین مشرکین غیر اهل کتاب با اسم جدید سکولاریسم در قرن چهاردهم، دانتى (۱۲۶۵-۱۳۲۱) و پتر ارک (۱۳۰۴-۱۳۷۴) هستند. دانتى کاتولیک مذهب بود، اما منبع حقیقت را در خارج از حوزه مسیحیت مىجست. وى در قصیدهاى طولانى به تمسخر جهان آخرت پرداخت. پتر ارک، که اهل ایتالیا بود، در قصیدهاى به مادیگرایى و اومانیسم اظهار دلبستگى کرد.[۱] به این ترتیب، نهضت نوزایى در قرن چهاردهم و پانزدهم از ایتالیا آغاز گشت و حاملان فکرى آن، بخصوص در قرن پانزدهم، مدعى بودند که دین خدا تنها پاسخگوى مشکلات و نیازها نیست.
” یکى از زمینههاى شکلگیرى سکولاریسم در این زمان، اهتمام بیش از حد به علوم انسانى، مانند لغت، شعر، تاریخ و ادب، است. هدف این کار تبیین رابطه انسانها با یکدیگر و ایجاد تفاهم در جهت ایجاد جامعه برتر بود. بدینسان، محور تمدن الهى بر انسان متمرکز گردید، در حالى که محور علوم الهى تبیین رابطه انسان با خداوند است.”[۲]
” قدرتمندى دولتهاى بزرگ در قرن پانزدهم، که مرهون کشف باروت و تحولات سریع سیاسى و فرهنگى بود، از زمینههاى مهم شکلگیرى سکولاریسم است. این امر موجب سقوط دستگاه پاپ و تضعیف اشراف ملوکالطوایفى گشت. آشنایى بیشتر و عمیقتر اروپاییان با فرهنگ عهد کهن – یعنى مبانى فکرى و معرفتى یونانیان – نفوذ تفوقآمیز آن بر طرز تفکر مردم و بخصوص طبقه راهبر، موجب شکلگیرى نهضت روشنگرى در این قرن گردید”.[۳]
فرهنگ عصر جدید، بیش از آنکه روحانى و دینى باشد، دنیوى است. دولتها روزبه روز قومىتر شدند و جاى کلیسا را، که بر فرهنگ جامعه نظارت داشت، گرفتند. دولت و پادشاه با اتحادى که با بازرگانان ثروتمند داشت، جاى طبقه اشراف را گرفت و آن را در کشورهاى گوناگون به نسبتهاى متفاوت تقسیم کرد.[۴]
پیدایش قدرتهاى مطلقه و مستقل از سیطره کلیسا موجب سکولار شدن بیشترجامعه نصرانیت شد. طى جنگهاى متعدد پس از عصر روشنگرى، حکومتهاحساب خود را با کلیسا تصفیه کردند و تابعیت کلیسا و نصرانیت را به کنارى نهادند. جنگهاى متعدد و بخصوص جنگهاى سى ساله در اروپا،از زمینههاى دیگر نهادینه شدن دین سکولاریسم در غرب بود[۵]. ادامه خواندن فرایند شکلگیرى و سازمان یابی دین سکولاریسم در قرون اخیر (۳۶)
اصول کلی دین سکولاریسم (۳۵)
بر گرفته از کتاب روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم
مؤلف: ابوحمزه المهاجر هورامی
ناسازگاری دین با جامعه مدنی، قداست زدایی از فعالیت دولت و حاکمان، توجه به آزادیهای اجتماعی و حقوق اصیل افراد، مبتنی کردن نظام حقوقی جامعه بر حقوق طبیعی و نه حقوق دینی از سایر اصول سکولاریسم است[۱].
[۱] عبدالله نصری، انتظار بشر از دین، تهران، موسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، ۱۳۷۹، صص ۳۵۴-۳۵۵