زندان سکولاریستها؛ بوستان یا آتش
نویسنده: ابومحمد عاصم
مترجم: ا. صدوقی
بسم الله الرحمن الرحیم
زندان آزمایشی است که مسلمان را پخته میکند، درهم میشکند، یا عقیدهاش را آلوده میگرداند.
این مبحث را ما فارغ التحصیلان زندان ـ همانطور که بعضیها دوست دارند ما را به این نام بنامند ـ پیوسته تکرار میکنیم، مقولهای که حاصل مشاهداتمان در محیط زندان است، لذا موضوع آن، بیان و توصیف حقیقت زندان و آثار گوناگون این محیط بر زندانیانی است که پشت میلهها و زیر سقفش زندگی کردهاند، در تک سلولیهایش بودهاند و با محیطهای شکنجهاش دست و پنجه نرم کردهاند.
هر کسی که در این محیط زندگی نکرده و آن را از نزدیک درک نکرده باشد، ممکن است که از بیانات و بازگشتهای عقیدتی (تراجعات) که از بسیاری از زندانیان دیده میشود، تعجب نموده یا غافلگیر شود.
اما کسی که در چنین محیطی زندگی نموده باشد و طعم انواع و اقسام سختیها و آزار و شکنجهها را در محیطهای آن چشیده باشد، چه بسا قبل از صدور هرگونه حکمی در مورد زندانیانی که تصریحاتی مبهم و یا مشکوک و دور از انتظار از آنها رخ دادهاست، مقداری درنگ و تأمل نماید یا چه بسا در قبول و پیروی از فتواهای مغـایر با عقاید و منـهج این زندانیان که گاهی تحت اجبـار و اکراه از آنها صادر مـیشوند، درنگ و تأمل کند.
از این نظر زندانی، از لحاظ اعتبار اقوال و افعالش “قاصر الأهلیة” است یعنی، افعال و اقوالش معتبر نبوده زیرا در معرض فشار و اکراه قرار دارد، و به همین دلیل جائز نیست که مسئولیت همهی اقوالش بر او حمل شود، تا زمانی که از اسارت و زندان آزاد شده و با میل و اختیار خود و بدون هیچ گونه فشار و اکراهی اقوالش را آشکار کند، و البته رعایت این مسئله در خصوص مشایخ حرکات جهادی، به دلیل شدید بودن دشمنی طواغیت با آنها و شدت فشارها و شکنجهها علیه ایشان، به مراتب اولیتر و ضروریتر میباشد. بدیهی است که شدت دشمنی طواغیت با کسی که شمشیرش را در برابر آنها کشیده یا دیگران را بر این کار تحریض نموده، با شدت دشمنی آنها علیه سایرین متفاوت است.
و به همین دلیل تمام کسانی که با ما ملاقات نموده و به ما مراجعه نمودهاند را در مورد آنچه که از مشایخی همچون شیخ «الخضیر» و شیخ «ناصرالفهد» و امثال آنها ـ که در زندان هستند ـ صادر شده، نصیحت نمودهایم که اولاً فریب فتاوا یا تراجعاتی که از آنها در زندان صادر شده است را نخورند، و ثانیاً مقداری درنگ و تأمل نموده و زبانشان را بر آبرو و حیثیت آن مشایخ دراز نگردانند و برایشان دعا کنند که خداوند متعال آنها را از کید طواغیت نجات دهد، و منتظر بمانند تا زمانیکه خداوند متعال آنها را آزاد میگرداند.
