ای برادر مجاهدم؛ سوگند به پروردگار پیروز خواهیم شد .. ( ۱)
دیوان اعلام جماعت پشتیبانان اسلام در کردستان ( پاک )
مترجم: ع . کیانی
ارائه دهنده : ابوسلیمان بیسارانی
تقدیم به شیر مردان میدان جهاد …
تقدیم به مردان خون و انتقام …
تقدیم به آن حامیان و حافظان دارالاسلام …
تقدیم به سلاله¬ی پاک از نسل صحابه¬ی کرام … .
تقدیم به هر مجاهد قهرمان، در سنگر نشسته …
این کلمات را به تو اهداء می¬کنيم و از خداوند عزوجل مسألت می¬نماییم که به وسيله¬ی آنها به تو نفع برساند و تو را بر آنچه که بر آن هستی ثابت قدم فرماید.
الحمد لله حَمداً يليق بجلاله وكبريائه وعظمته التي لا تطيقها العقول، الحمد لله على سابغ نعمه، وعلى اصطفاء الإسلام ديناً لصفوة بريته، وقد بعث به المرسلين الذين اختارهم من خليقته، وجعلنا قوامين بشريعته وعلى ملته، ذابين عن كتابه وسنة نبيه، عاملين بهما بحوله وتوفيقه، وأشهد أن محمداً عبده المصطفى، ونبيه المجتبى، وعلى آله وصحابته أهل الشهامة والوفا ثمّ أمّا بَعد:
هر قدر که نصر و پیروزی مسلمانان به طول بیانجامد و اذیت و آزار کافران زیادتر شود دلهای مسلمین بیشتر به نصرت الهی امیدوار می¬شود و مشتاقانه انتظار روزی را خواهند کشید که در آن ظلم و طغیان را در هم شکنند و دنیا را از پلیدی شیاطین انس و جن پاک کنند. شب ستم و بیداد بسی دراز شد و دوران خواری و ذلت بسی طولانی، حال دیگر وقت بازگشت است؛ وقت بازگشت به زمانی است که اسلام در آن حکمفرما بود و این سخنی وهم آلود نیست بلکه واقعیتی آشکار است که محقق خواهد شد. بله ما پیروز خواهیم شد و تمکین و نصرت از آن ما مسلمانان خواهد بود و بینی کافران به خاک مالیده خواهد شد و رسوا و زبون خواهند شد. مگر نه اینست که خداوند ﻷ می¬فرماید:
(وكانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ) الروم ۴۷
«و يارى کردن مؤمنان، بر ما فرض است.»
(إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهاد) غافر ۵۱
«ما به يقين پيامبران خود و مؤمنان را در زندگى دنيا و در روزى كه گواهان به پا مىخيزند يارى مىدهيم.»
(كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ) مجادله ۲۱
«خدا مقرّر كرده است كه حتماً من و فرستادگانم چيره خواهيم گرديد آرى، خدا نيرومند شكست ناپذير است.»
“پيروز خواهيم شد”؛ این کلمات را رهبر و محبوب ما محمد مصطفی صلی الله علیه وسلم هنگامی که در جنگ بدر این آیه را می¬خواند: (سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ) قمر ۴۵ «به زودی اين جمع در هم شكسته می¬شود و پشت می¬كنند و می-گریزند.» آن را تکرار می¬نمود.
بـله دیر یا زود دشمنان این دین شکست خواهند خورد اگر چه در دسته¬ها و حزب-هایی جمع شوند، اگرچه محکم و مسلح و مسلط باشند. اگرچه کینه و دشمنی خویش را آشکار کرده باشند باز شکست خواهند خورد.
پیروزی ما در راه است و عراق و افغانستان و شیشان و سومالی و تمامی بلاد اسلام به آغوش مسلمانان بازخواهند گشت. و پرچم لا اله الا الله بر بالای کاخ سفید آمریکا (خداوند آن را سیاه گرداند) برافراشته خواهد شد، و این جای تعجب نیست چرا که رهبر ما محمد صلی الله علیه وسلم فرمود:
«ليَبْلُغَنَّ هَذَا الدين مَا بَلغَ الليْلُ وَالنَّهَارُ، وَلا يَتْرُكُ اللهُ بَيْتَ مَدَرٍ وَلا وَبَرٍ إِلا أَدْخَلهُ اللهُ هَذَا الدِّينَ بِعِزِّ عَزِيزٍ أَوْ بِذُلِّ ذَلِيلٍ، عِزّاً يُعِزُّ اللهُ بِهِ الإِسْلامَ وَذُلاً يُذِلُّ اللهُ بِهِ الكُفْرَ وَأَهْله.» ( مسند أحمد )
«یقیناً گسترش اين دین به هر جا که پرده¬ی شب بر آن فرو افتد و روشنی روز بر آن بتابد خواهد رسید و خداوند بر پشت و پهنه زمين خانه¬اى در شهر و بادیه باقى نمى-گذارد مگر اينكه دین اسلام را يا با عزّت ـ اگر آن را بپذیرند ـ و يا با خواری و ذلت ـ اگر آن را نپذیرند ـ بر آنان داخل مى¬كند. عزّتی که خداوند بدان اهل اسلام را اکرام می¬دارد و خواری که بدان کفر و اهلش را رسوا می¬سازد».
در حدیثی دیگر رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود:
«بَشِّرْ هَذِهِ الْأُمَّةَ بِالسَّنَاءِ وَالتَّمْكِينِ فِي الْبِلَادِ وَالنَّصْرِ وَالرِّفْعَةِ فِي الدِّينِ وَمَنْ عَمِلَ مِنْهُمْ بِعَمَلِ الْآخِرَةِ لِلدُّنْيَا فَلَيْسَ لَهُ فِي الْآخِرَةِ نَصِيبٌ» ( به روایت أحمد )
«اين امت را به مجد و رفعت و تمكين در روي زمين و پيروزي و رفعت مقام در دین بشارت ده پس هر كس از آنان عمل آخرت را براي دنيا انجام دهد، برايش در آخرت هيچ بهره¬اي نيست.»
اوباما و قبل از وی بوش و بلر و همچنین تمامی سران کفر به ما وعده شکست و هزیمت داده بودند ولی خداوند به ما وعده¬ی نصر و پیروزی بر ظلم وطغیان داد:
(وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ) نور ۵۵
«خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند وعده مىدهد كه قطعاً آنان را حكمران روى زمين خواهد كرد، همان¬گونه كه به پيشينيان آنها خلافت روى زمين را بخشيد؛ و دين و آيينى را كه براى آنان راضی است، پابرجا و ريشهدار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنيّت و آرامش مبدّل مىكند، آنچنان كه تنها مرا بپرستند و چيزى را شريك من نگردانند، . بعد از اين (وعده راستين) كساني كه كافر شوند، آنان كاملاً بيرون شوندگان (از دائره ايمان و اسلام) بشمارند.»
و امروز ما منتظر هستیم که ببینیم کدامین وعده محقق می¬شود و سوگند به پروردگار که جز وعده¬ی الهی محقق نخواهد شد و این وعید کفر به اذن الهی نقش بر آب خواهد شد و طوفان حق آن را همچون ذرات غباری در هوا پراکنده می¬کند و این وعده به اذن خداوند نزدیک خواهد بود.
(قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَ تُحْشَرُونَ إِلى جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمِهادُ) آل عمران ۱۲
«به آنها كه كافر شدند بگو: (از پيروزى موقت خود در جنگ اُحُد، شاد نباشيد!) بزودى مغلوب خواهيد شد؛ و سپس به سوى جهنم، محشور خواهيد شد. و چه بد جايگاهى است.»
قولوا لأحزابٍ تکاثرَ جَمعُها *** اَتُحاربـونَ اللهَ ذا السلطان!
به آن گروه¬هایی که نیرو و سربازان خود را جمع کرده اند بگو آیا با پروردگار قدرتمند و توانا درافتاده¬اید؟!!
خِبتم خَسرتم ربّنا هو غالبٌ *** والدینُ منصورٌ مدی الازمانِ
زیانمند شدید و ناکام ماندید؛ بلکه پروردگار ما چیره است. و دین او در هر عصر و زمانی پیروز و پاینده است
پس هر قدر که ضلالت و گمراهی و نادانی ریشه دواند و فساد و تباهی انتشار یابد و آبروها هتک شود سرانجام اسلام باقی خواهد ماند و جوانههـاى خود را بیـرون مـی-آورد، و ریشه¬های خود را محکم و استوار می¬سازد. و این اول به فضل خداوند میسر است و سپس به وسیله¬ی جهاد قهرمانانی مخلص و تلاش عالمانی راستین و داعیانی صادق و خون شهیدانی که راه را هموار می¬سازد. پس وقفه و سستی چرا؟ یأس و اندوه بعضی برای چیست؟ مگر نه اینکه خداوند فرموده است:
(وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ) آل عمران ۱۳۹
«و سست نشويد! و غمگين نگرديد! و شما برتريد اگر ايمان داشته باشيد.»
لم الحزنُ وَالدَّمعُ الذي يَتَحَدَّرُ؟! *** وَقلبك مِن فَرَطِ الأَسى يَتَفَطّرُ!
این حزن و ماتم و این اشک ریختن برای چیست؟! و برای چه قلبت از شدت حزن و اندوه اینگونه شکافته می شود!
لم اليَأسُ وَالبُؤسُ المُقيمُ ألا تَرى *** بِـأن وُعـودَ الله لا تَتَـغيّرُ
چرا این همه نامیدی و فقر ماندگار؟ مگر نمی بینی که وعده¬های خداوند هیچکدام تغییر نمی¬کند!؟
إذا اكتَبرَ الأَعداءُ عَدّاً وَعُدّةً *** فَلا تَنس أَنَّ الله أَعلى وَأكْبَرُ
هنگامی که می¬بینی دشمنان از لحاظ تعداد و امکانات قدرتمند شده¬اند فراموش مکن که خداوند بالاتر و بزرگتر از آنها است.
فَلا بُدَّ مِن يَومِ اعتلاءٍ وَصَحوةٍ *** وَأصنَامهم مِن دَوسها تَتَكسّرُ
لاجرم یک روز باید برخاست و بیدار شد و باید روزی بت¬هایشان زیر پای این بیداری شکسته و خرد شود.
وَلا بُدَّ مِن يَومٍ تَرى كُلَّ بَاطِلٍ *** زَهوقا ذَليل الرَأس، وَالحَقُّ يَظهَرُ
و لاجرم روزی خواهد آمد که در آن هر باطلی را می¬بینی که ذلیل و سرافکنده و محو می¬شود و حق و حقیقت پیروز می¬گردد
كَأني أَرى مَـوج السَرايا مُلبّدٌ *** وَأسمَع كلَّ الكَـون «اللهُ أكبرُ»
گویی من موج سپاهیان آماده و مجهز را نظاره می¬کنم و از سرتاسر کائنات صدای «الله اکبر» را می¬شنوم
وَلا زَحتَنَنْ للحَقّ، فَالحَقُّ ظَاهِرٌ *** وَلَكِن تُرى هَل كُنتَ للحَقِّ تَنصرُ!
هرگز برای حق غم مخور چرا که حق همواره پیروز است. در عوض بنگر که آیا تو حق را یاری داده¬ای یا نه؟!
برحذر باش و خداوند تو را از وسوسه¬هایی که شیطان حفظ کند. چون شیطان برقلب مجاهد القا می¬کند و تلاش می¬کند که وی را از ادامه راه باز دارد و از مسیر حق منحرف و یا منصرف ¬گرداند. و یا اینکه وی را از توان و امکانات کفار بیمناک می-سازد و در نتیجه ریسمان یقین مجاهد را که بدان نصرت خدا را می¬طلبید پاره مـی¬کند. و به وی می¬گوید که چگونه پیروز می¬شوید درحالی که دشمنان در همه جا هستند و در سرزمین اسـلام از سویی به سوی دیـگر و از نقطه¬ای به نقطه¬ای دیگر مـی¬روند. بر سر بغداد و دیالی و سامراء چه آمد؟ چگونه انتظار پیروزی دارید در حالی که دوستانت در این راه دستگیر شده¬اند برخی مجروح و برخی دیگر کشته و عده¬ای هم از ادامه راه ملول و ناتوان گشته¬اند، و این پیروزی رؤیایی که آرزوی آن را داشتی و به خاطر رسیدن به آن می¬جنگیدی و سختی راه را تحمل می¬نمودی کجاست؟
اینها وسوسه¬های پلید شیطانی است که انسانهای ضعیف در برابر آن رنگ می¬بازند و تسلیم می¬شوند و گرفتار یأس و ناامیدی می¬شوند و از مسیر حق چون که در آن مشقت و سختی می¬بینند به بیراهه می¬روند. اما کسی که خود دارای عقیده¬ای محکم و استوار است همیشه به مقابله با دشمنان خدا به پا می¬خیزد و مطمئن است که نصرت خداوند در راه است و این وعده¬ی الهی است که محقق می¬شود:
(وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ * إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ * وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ) صافات ۱۷۱-۱۷۳
«وعده¬ي ما راجع به بندگان فرستاده¬ي ما قبلاً (در لوح محفوظ) ثبت و ضبط گشته است. و آن اين كه ايشان قطعاً ياري مي‌گردند و لشكر ما حتماً پيروز مي‌شوند.»
و یقیناً این وعده¬ی الهی در زندگی دنیا قبل از روز آخرت محقق می¬شود چون که خداوند می¬فرماید:
(إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهاد) غافر ۵۱
«ما به يقين پيامبران خود و كسانى را كه ايمان آوردهاند، در زندگى دنيا و (در آخرت) روزى كه گواهان برپاى مىايستند يارى مىدهيم.»
ما می¬دانیم که نتایج این جنگ قبل از وقوع آن قطعیت یافته است و پایان آن قبل از شروع، نمایان است. و تنها وظیفه ما حرکت در مسیر این یقین است و شتاب و عجله نخواهیم کرد و هرگز هم مأیوس نخواهیم شد مگر نه این است که خداوند می¬فرماید:
(وكانَ حَقًّا عَلَيْنـا نَصْـرُ الْمُؤْمِنِينَ) روم ۴۷
«وهمواره يارى کردن مؤمنان، بر ما واجب بوده است.»
آنچه را که ما بر عهده¬ی خویش قرار داده¬ایم تلاش برای فراهم ساختن اسباب نصرت دین و شریعت خداوند است و محقق شدن این پیروزی چیزی نیست که در اختیار بندگان باشد بلکه تحقق آن تنها از آن پروردگار است:
(وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ) آل عمران ۱۲۶
«و پيروزى تنها از جانب خداوند تواناى حكيم است.»
و تنها زمانی نصرت خداوند محقق می¬شود که در علم پروردگار زمان آن فرا رسیده باشد نه تقدیر ناقصی که در ذهن خود فرض کرده¬ایم. و لازمه این نصر اعتقاد و ایمان راسخ به وعده¬های الهی و توکلی تمام و کمال بر آن است.
(كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ) مجادله ۲۱
«خداوند چنين مقدر كرده است كه من و پيغمبرانم قطعاً پيروز مي‌گرديم. بي‌گمان خداوند نيرومند چيره است.»
هر کسی که اندکی در این راه شک و تردید به خود راه بدهد هنوز ایمان در قلب وی استقرار نیافته است حال باید با توبه و استغفار به معالجه خویش بپردازد و گرنه چنین شخصی مستحق نصرت نیست.
کسی¬که با مشاهده¬ی بلاها ومصائبی¬که دشمنان این دین برسر امت اسلام آورده¬اند گمان برد که خداوند این امت را به حال خود رها کرده است و دشمن را بر آنان مسلط گردانیده تا در نتیجه از نصرت الهی مأیوس و ناامید شود، مسلماً به خطا رفته است بلکه چنین کسانی فراموش کرده¬اند که خداوند رسولش را با هدايت و دین حق نفرستاده، تا از مغلوب شدگان باشد بلکه می¬فرماید:
(هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ) توبه ۳۳
«او كسى است كه رسولش را با هدايت و دین حق فرستاد، تا آن را بر همه دينها غالب گرداند، هر چند مشركان آن را نپسندند.»
لاجرم روزی فرا می¬رسد که دین اسلام بر تمامی ادیان غالب می¬آید و مردم تنها خداوند را عبادت خواهند نمود. آیات قرآنی بیشماری دلالت بر نصرت و تمکین و اجابت دعوت پیامبران و اتباع راستین آنها دارد و شاید هیچ جدالی بین حق و باطل در نگرفته و نبردی میان و کفر و ایمان رخ نداده است مگر اینکه سرانجام، پیروزی از آن حق و اهل ایمان بود است.
(وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ * إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ) أنبياء ۱۰۵ ـ ۱۰۶
«و در حقیقت ما پس از ذکر در تمام کتب (انبیاء پیشین) نوشتیم که زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد. به راستی اين (سخن) مردمان عبادت‌پيشه را كافي و بسنده است.»
قریب به اتفاق اهل تفسیر گفته¬اند مراد از « ذکر» در این آیه¬ی مبارکه، لوح المحفوظ است. یعنی خداوند این جمله را در لوح المحفوظ هم ثبت نموده كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد و با ذکر دوباره¬ی آن در زبور اراده¬ی تاکید نموده است و برخی نیز گفته¬اند که « زبور» اسم جنس است برای تمامی کتب انبیاء مثل تورات و انجیل و قرآن و آنچه از جنس آن باشد.
بنابراین بر وعده¬ی تمکین تاکید شده است به صورتی مؤکد و تأکید شده. و بیانگر قطعیت آن مطلب از سوی خداوند در ام¬الکتاب و سایر کتاب¬های آسمانی است.
پيامبر صلی الله علیه وسلم که صادق ـ در زمین ـ و تصدیق شده ـ در آسمـان ـ است فرمود: «إن الله زوى لي الأرض فرأيت مشارقها و مغاربها وإن أمتي سيبلغ ملکها ما زوي لي منها.» ( رواه المسلم )
«خداوند زمين را برايم جمع کرد تا اينکه مشارق و مغارب آن را ديدم. و به زودي فرمانروايي امتم به اندازه¬ای خواهد رسید که خداوند از زمین برایم جمع کرد».
پس بنابراین هر مسلمانی باید به این حقیقت ایمان داشته باشد که خداوند سرنوشت این امت را به حال خود رها نساخته و هرگز هم رها نمی¬سازد. بلکه خود متکفل دفاع از آن شده است و اگر خداوند خواسته باشد که با حکمت بالغه¬ی خود نصر و پیروزی را به تأخیر اندازد حقیقت آن کسی جز او و راسخان در علم درک نخواهند کرد. و آنچه که برای ما مسلم است این است که پیروزی در راه است و حرکت آن اجتناب ناپذیر است.
نصر و پیروزی جلوه¬ها و نمود متفاوتی دارد واضح¬ترین آن این است که بر دستان مؤمنان الهی محقق می¬شود و مجاهد موحد خود با چشمان خویش شکست دشمن و پیروزی فاتحانه خویش را می¬بیند. پیروزی داود بر جالوت و کشته شدن آن در جنگ با وی: (وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ) بقره ۲۵۱٫ یا پیروزی موسی بر فرعون و سپاهیان وی که خداوند می¬فرماید: (فَأَنْجَيْناكُمْ وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ) بقره ۵۰ «و شما را نجات بخشيديم؛ و فرعونيان را ـ در حالى كه شما نظاره مىكرديد ـ غرق كرديم.» و همچنین پیروزی عظیمی که خداوند به پیامبر صلی الله علیه وسلم بخشيد و توانست دولت اسلامی را تأسیس کند و مردم را از شرک رها ساخت و به توحید دین اسلام فرا خواند که خود واقعا پیروزی و فتح بزرگی است:
(اِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً) فتح ۱
«ما براى تو پيروزى آشكارى فراهم ساختيم.».
(إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ * وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا) نصر۲-۱
«هنگامى كه يارى خدا و پيروزى فرا رسد، و مردم را مي‌بيني كه دسته دسته و گروه گروه داخل دين خدا مي‌شوند (و به اسلام ايمان مي‌آورند).»
و در زمان کنونی بهترین نمونه¬ی آن پیروزی، پیروزی مجاهدان ما در افغانستان است هنگامی که خداوند آنان را در برابر دولت کفر و سکولار سوسیالیست روسیه پیروز گردانید و تمامی دنیا شاهد شکست و هزیمت کمونیست و عقب نشینی مذبوحانه آن از افغانستان بود. فروپاشی اتحادیه¬ی جماهیر سوسیالیستی شوروی به دست پا برهنگان و گرسنگانی صورت گرفت که تنها توشه¬ی اول و اخر آنها الله اکبر بود.
و این از نوع پیروزی¬هایی است که انسان هر لحظه طالب و امیدوار آن است:
(وَ أُخْرى تُحِبُّونَها نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ) صف ۱۳
«و نعمت ديگرى كه آن را دوست داريد به شما مىبخشد، و آن يارى خداوند و پيروزى نزديك است؛ و مؤمنان را بشارت ده به اين پيروزى بزرگ.»
اما شکل دیگری از پیروزی نیز وجود دارد که حقیقت آن بر بسیاری پوشیده مانده است تا حدی که برخی آن را نه پیروزی و انتصار بلکه شکست می¬دانند و آن شهادت و شکنجه و اسارت در راه خداست. وقتی که کلمات سنگین اسارت و قتل و تعذیب به ذهن متبادر می¬شود برخی گمان می¬کنند که همانا مترادف شکست و هزیمتند، در حالی که در باطن خود حامل نصر و پیروزی است. آیا جز این است کسی که در راه خدا کشته شود شهید است آنگونه که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«منْ قُتِل في سبيلِ اللَّه فهُو شَهيد» «هر آنکه در راه خدا کشته شود، شهيد است.»
آیا این سخن، سخن پیامبر صلی الله علیه وسلم نیست که فرمود: «ما أَحدٌ يدْخُلُ الجنَّة يُحِبُّ أنْ يرْجِعَ إلى الدُّنْيَا ولَه ما على الأرْضِ منْ شَيءٍ إلاَّ الشَّهيد، يتمَنَّى أنْ يَرْجِع إلى الدُّنْيَا، فَيُقْتَلَ عشْرَ مَرَّات، لِما يرى مِنَ الكرامةِ.» (مُتفقٌ عليه ) و در روايتی دیگر: «لِمَا يرَى مِنْ فَضْلِ الشَّهَادَةِ.»
«هيچکدام از آناني که به بهشت درآيند، دوست ندارند که به دنيا بازگردند اگرچه همه آنچه بر زمين است از آن او باشد، مگر شهيد، که بواسطه¬ی فضل و کرامتي که از آن مي¬بيند، آرزو مي¬کند که به دنيا بازگشته و ده بار کشته شود. و در روايتي آمده که بواسطه آنچه در مورد فضيلت شهادت مي¬بيند.»
و آیا این سخن، سخن پیامبر صلی الله علیه وسلم نیست که فرمود: «أَرْوَاحُهُمْ فِي جَوْفِ طَيْرٍ خُضْـرٍ لَهَا قَنَادِيلُ مُعَلَّقَةٌ بِالْعَرْشِ تَسْرَحُ مِنْ الْجَنَّةِ حَيْثُ شَاءَتْ ثُمَّ تَأْوِي إِلَى تِلْكَ الْقَنَادِيلِ» (روه مسلم )
«روح شهیدان در درون پرندگان سبزی قرار خواهد گرفت که بر قندیل¬هایی که در زیر عرش آویزان هستند می¬روند و در بهشت می¬گردند و به هر جا که بخواهند پرواز می¬کنند و سپس باز به سوی آن قندیل¬ها روانه می¬شوند.»
و آیا باز این سخن پیامبر صلی الله علیه وسلم نیست که فرمود:
«إِنَّ لِلشَّهِيدِ عِنْدَ اللَّهِ سبع خِصَالٍ: يُغْفَرُ لَهُ فِي أَوَّلِ دُفْعَةٍ مِنْ دَمِهِ، وَيَرَى مَقْعَدَهُ مِنَ الْجَنَّةِ، وَيُحَلَّى حِلْيَةَ الإِيمَانِ، وَيُجَارُ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَيُزَوَّجُ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ، وَيَأْمَنُ من الْفَزَعِ الأَكْبَرِ، وَيُوضَعُ عَلَى رَأْسَهِ تَاجُ الْوَقَارِ: الْيَاقُوتَةُ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا، وَيُزَوَّجُ اثْنَتَيْنِ وَتِسْعِينَ زَوْجَةً مِنَ الْحُورِ الْعِينِ، وَيُشَفَّعُ فِي سَبْعِينَ إِنْسَانًا مِنْ أَقَارِبِهِ» (رواه احمد و طبرانی )
«برای شهید نزد خداوند هفت ویژگی هست؛ به هنگام ریخته شدن اولین قطره¬ی خونش تمامی گناهانش بخشیده می¬شود و جایگاه خود را در بهشت می¬بیند و حله¬ی ایمان را بر وی می¬پوشانند و از عذاب قبر در امان خواهد بود و از سختی روز قیامت نجات پیدا می¬کند و بر سرش تاج وقار خواهد بود که یاقوت¬های آن از تمامی دنیا و آنچه در آن است بهتر است و هفتاد و دو حوری را به ازدواج وی در می¬آورند و برای هفتاد و دو تن از نزدیکان خود شفاعت خواهد کرد.»
أَرواحهُم في عُلا الجَناتِ سَارحة ** تَأوي القَنادِيلَ تَحتَْ العَرشِ تَزدَهِرُ
ارواحشان برفراز باغ¬های بهشت پرواز می¬کند و در کنار چراغ¬هایی تابان زیر عرش، جای گرفته و می¬درخشد.
وَحَيثُ شَاءَت مِن الجَناتِ مَحتِلُها ** طَـيرٌ مُغـرِدَة أَلوانها خـضـرُ
و درقالب پرنده¬ای سبز و خوش آواز هرجا که خود بخواهند در بهشت پرواز می¬کنند
إنَّ الشَهيـدَ شَفيـعٌ في قَرابَتِـه ** سَبعونَ مِنهُمْ كَما في مُسنَدٍ حُصِروا
همانا شهید برای هفتاد تن از خویشان خود شفاعت می¬کند همانگونه که در مسند امام احمد بیان شده است
آیا این پیروزی نیست چه پیروزی و فتحی بهتر از این؟
(وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ) آل-عمران ۱۶۹
«و هرگز كساني را كه در راه خدا كشته مي‌شوند، مرده مشمار، بلكه آنان زنده‌اند و بديشان نزد پروردگارشان روزي داده مي‌شود.»
معانی پیروزی جز با خون و فداکاری محقق نمی¬شود و اگر از جان گذشتگی چنین کسانی نباشد چگونه پیروزی میسر می¬شود کجایند کسانی که در این مهم لحظه¬ای درنگ و تامل کنند؟ اینان پیروزی را چگونه تفسیر نموده¬اند؟ و آن را چگونه می¬بینند؟ آیا اینان سرگذشت آن غلام نوجوان را نشنیده¬اند که جان خود را فدا کرد تا مردم از عبادت بندگان پروردگار خارج و به سوی عبادت پروردگار بندگان راهنمایی کند. و مردم نیز همگی گفتند به پروردگار این غلام ایمان آوردیم. (قطعه¬ای از قصه اصحاب أخدود، تخریج مسلم ) پس عذابشان دادند و به چاله¬های آتش افکنده شدند. پس غلام و هر آنکه به پروردگار وی ایمان آورده بود کشته شد، تا جایی که به نظر می¬رسد داستان پایان غم¬انگیزی دارد. اما در حقیقت اینگونه نیست پیروزی راستی با آن غلام بود بعد از آنکه عده زیادی به پروردگارش ایمان آوردند و رستگار شد و نجات پیدا کرد. رستگار شد به بهشتی که وسعت آن به پهنای آسمانها و زمین است. و نجات پیدا کرد از عذاب خداوند. پس این است پیروزی حقیقی. چه بسیارند کسانی که می¬میرند اما کلماتشان ماندگار است و نمی¬میرد، اهدافشان متوقف نمی¬شود و از بین نمیرود، بلکه همانند نوری است برای راه كساني كه بعد از آنان آمده¬اند.
و چه بسیار پیامبرانی بوده¬اند که خداوند آنها را برای هدایت قوم خود فرستاد ولی قومشان آنان را به قتل رساندند و به پروردگارش ایمان نیاوردند جز عده قلیلی.