علت نا امیدی سکولارهای کمونیست حزب مزدوران اوجالان پ.ک.ک از اهل سنت و روی آوردن به جوانان ناآگاه کرد شیعه

علت نا امیدی سکولارهای کمونیست حزب مزدوران اوجالان پ.ک.ک از اهل سنت و روی آوردن به جوانان ناآگاه کرد شیعه

ارائه دهنده: ابو عبدالله موکریانی
هنگامی که کشورهای سکولار استعمارگر، به‎دلیل افزایش سطح آگاهی و بیداری ملت‎ها و نیز اوج‎گیری قیام‎های استقلال‎طلبانه، مجبور به ترک تدریجی مستعمراتشان شدند، برای آن‎که جای پایی در آن‎جا داشته باشند تا در مواقع نیاز بتوانند خواسته‎هایشان را عملی کنند، به چاره‎اندیشی افتادند که نتیجه‎اش در مرزبندی کشورها عیان شد. آن‎ها به شکلی مرزهای بین کشورها را مشخص نمودند که اولا یک قومیت در چند کشور تقسیم شود، ثانیا تا حد امکان، قومیت و مذهب مرزنشینان با مرکزنشین‎ها متفاوت باشد و به اصطلاح، مرزها استخوان‎های لای زخمی باشند که در هنگام ضرورت، بستر بحران و فتنه علیه حکومت مرکزی شوند. نمونه‎های فراوانی دال بر این مطلب، در جای‎جای کره خاکی می‎توان سراغ گرفت که محسوس‎ترین آن در ایران عزیزمان و کشورهای همسایه‎اش است. کردها در شمال عراق و در شرق و جنوب ترکیه، ارمنی‎ها در آذربایجان، کشمیر در هند و پاکستان و… .

از جمله بارزترین این مرزبندی‎ها ی سکولاریستها ، تقسیم کردهای اکثرا”سنی مذهب ایرانی تبار بین چهار کشور ترکیه لائیک، سوریه علوی، عراق سنی و ایران شیعی است که در اکثر آن‎ها زبان و قومیت مرکزی چیزی غیر از کردی است. همین تقسیم‎بندی باعث شده است در چند دهه‎ اخیر، کشورهای فوق‎الذکر هرکدام به‎نحوی با کردهای جدایی‎طلب دست و پنجه نرم کنند. در همین‎جا ذکر این نکته ضروری می‎نماید که منظور از کردهای تجزیه‎طلب، تمامی قوم کرد نیست، چراکه اکثریت مردم شریف و میهن‎دوست کرد (در ایران)، علاقه‎مند به کشور شان هستند؛ اگرچه خواسته‎ها و انتظاراتی نیز دارند. خاستگاه فعالیت‎های تجزیه‎طلبانه کردها در کشورهای منطقه در دوران معاصر، به ترکیه باز‎می‎گردد. پس از امضای قرارداد لوزان و تأسیس کشور سکولاریستی ترکیه، عدم به رسمیت شناختن قوم کرد سبب شد قیام‎های متعددی در این کشور شکل بگیرد که همگی به شدت سرکوب شدند. در پی این حوادث و افزایش ریشه‎های داخلی و خارجی نارضایتی در بین کردها، انجمنی سکولاریستی به نام «تحصیل‎کردگان دموکرات وطن‎پرست آنکارا» تشکیل شد و در سال ۱۹۷۸ با انتشار منشوری تحت عنوان «مسیر انقلاب کردستان»، رسما فعالیت خود را آغاز کرد. این حزب سکولار اولین کنگره خود را در ۱۵ جولای ۱۹۸۱ در مرز سوریه و لبنان تشکیل داد و همان‎جا مبارزه مسلحانه علیه دولت سکولار ترکیه را تصویب کرد. سومین کنگره این حزب سکولار در سال ۱۹۸۶ با تأسیس ارتش آزادی‎بخش خلق کردستان همراه شد. تئوری آن‎ها بر اساس نظریه‎های مارکسیستی – لنینیستی استوار بود و اعتقاد داشتند که کردستان یک مستعمره است که به چهار قسمت در کشورهای ترکیه، سوریه، عراق و ایران تقسیم شده است و رهایی آن جز به‎وسیله مبارزه مسلحانه ممکن نیست. مبارزه مسلحانه آن‎ها به رهبری عبدا… اوجالان بعد از جنگ عراق (۱۹۹۱) و فدرال شدن کردستان عراق وارد مرحله جدیدی شد. در این دوره افزایش سلاح و مهمات ارسالی به این حزب از کردستان عراق و نیز وجود یک پشتیبان معنوی، سبب شد که حملاتشان علیه ارتش سکولار ترکیه و مردم ترک گسترده‎تر شود. در مقابل، ارتش سکولار ترکیه هم در خلال سال‎های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۹ علیه مواضع آن‎ها وارد عمل شد که در جریان آن خساراتی نیز به روستاهای مرزی ایران وارد آمد که با اعتراض گسترده ایران همراه بود.

پس از برقراری رابطه مطلوب بین ترکیه سکولار و رژیم صهیونیستی، این کشور توانست با همکاری موساد و دولت کنیا، عبدا… اوجالان سکولار مسیلمه ی کذاب کوردها را در شهر نایروبی دستگیر کند. «پ.ک.ک» بعد از دستگیری سرکرده‎اش وارد فاز جدیدی از فعالیت‎هایش شد و به تحرکاتی در مناطق کردنشین ایران دست زد. در کنگره هشتم حزب، شاخه‎ای به‎عنوان «کادک» برای فعالیت در مرزها و مناطق ایران در نظر گرفته شد و در کنگره نهم، شاخه غرب و شرق نیز از حزب منشعب شدند و شاخه شرق پ.ک.ک در نهایت، تحت عنوان «حزب حیات آزاد کردستان ایران» (پژاک) شکل گرفت.

در نوروز ۸۳، با تشکیل اولین کنگره، پژاک فعالیت خود را رسما اعلام کرد و همزمان با آن برای ۳۰۰ نفر از اعضای کادر خود که اغلب ایرانی بودند، اولین دوره آموزشی پنج‎ماهه را در مقر هارون، در شرق کوه‎های قندیل کردستان عراق برگزار نمود.

 

البته سابقه فعالیت‎های جدایی‎طلبانه ی سکولارهای مرتد در مناطق کردنشین ایران عمری به درازای انقلاب ایران دارد و به پیش از تشکیل حزب مرتدین پژاک بازمی‎گردد. در سال‎های اول پس از استقرار نظام جمهوری در ایران و در حالی‎که نهال نوپای انقلاب در حال تثبیت نهادها و پایه‎های خود بود، جریانات ساختار‎شکن سکولار ی در این مناطق دست به فعالیت زدند که همگی از پشتیبانی دشمنان قسم‎خورده ی هر قانون وحکم دینی {مسیحی یهودی اسلامی سنی یا شیعی و…} بهره‎مند بودند؛ از جمله آن‎ها حزب سکولار دموکرات کردستان و گروهک سکولار کومله بودند که جنایات بسیاری را در کردستان برعلیه اهل سنت و نیروهای نظامی شیعه ی ایران روا داشتند. اگرچه حتی مردم منطقه هم از گزند اعمال تروریستی و جفاکارانه آن‎ها در امان نبودند، لکن به‎مرور زمان ورشد سواد و آگاهیهای عقیدتی واسلامی مردم و تثبیت قدرت و حاکمیت ایران، تقریبا از هم پاشیده شد و معدود اعضای آن در کشورهای مختلف اروپایی و نیز کردستان عراق به گوشه‎ای خزیدند، حتی اخیرا جلال طالبانی، رییس‎جمهوری عراق، به آن‎ها اعلام کرده است در صورتی می‎توانند به‎حضور خود در کردستان ادامه دهند که سلاح خود را تحویل دولت نمایند. جالب این‎که همین گروهک‎ها ی مرتد هم هم به جرگه منتقدین پژاک پیوسته‎اند …
حزب مرتد پژاک اگرچه تلاش می‎کند خود را یک حزب سکولار همه‎جانبه معرفی کند و ژست موجهی بگیرد و حتی در این راه مانند احزاب سیاسی ریشه‎دار سکولار اقدام به برپایی کنگره‎های سالانه، تأسیس شبکه‎های رادیویی و تلویزیونی و راه‎اندازی سایت‎های اینترنتی نموده است، لکن تنها بعد جدی فعالیت آن‎ها جنبه نظامی و مسلحانه است.

«هرک» یا نیروهای آزاد کردستان شاخه نظامی پژاک است که اولویت اصلی خود را نا‎امن‎کردن مرزهای غربی و شمال غربی ایران می‎داند.

عبدالرحمان حاجی احمدی، رهبر ۶۸ ساله پژاک، فردی شدیدا چپ‎گرا ی کمونیست است که هوادار مطلق عبدا… اوجالان و دارای اندیشه Apoism یا آپوگرا (آپو = لقب اوجالان) است. وی اگرچه رهبر مرتدین پژاک است، اما در کوچکترین تصمیم‎گیری‎ها نیز از رهبران پ.ک.ک کسب تکلیف می‎کند و به‎قولی، از خود اراده چندانی ندارد. سکونت وی در آپارتمانی مخفی در حاشیه شهر کلن آلمان که دیوارهایش را تصاویر کشته‎شدگان پژاک پوشانده است و مصاحبه‎های پی‎درپی‎اش از آن‎جا برعلیه جوانان ضد سکولار کرداهل سنت ایرانی و جکومت شیعه مذهب ضد سکولار ایران، تاکنون چندین‎بار اعتراض‎های رسمی و غیر رسمی ایران را خطاب به دولت آلمان در پی داشته است؛ خصوصا که وی گذرنامه آلمانی نیز دارد.

پژاک از حمایت‎های علنی و پنهان بسیاری از کشورهای سکولار غربی در سطوح مختلف بهره‎مند است؛ به‎نحوی که حاجی احمدی، آزادانه به آمریکا می‎رود و در آن‎جا با مقامات عالی‎رتبه ایالات متحده مذاکره می‎کند، . در یکی از همین سفرها، احمدی موفق به دیدار با سران یک گروه صهیونیستی در آمریکا نیز می‎شود که همین، زمینه سفر او به تل‎آویو را فراهم می‎نماید و چندی بعد وی به آن‎جا سفر می‎کند. در این سفر، وی نظر مساعد مقامات صهیونیستی را جهت اختصاص ماهانه چندصد‎هزار دلار کمک نقدی، کمک به راه‎اندازی شبکه ماهواره‎ای نوروز، زمینه‎سازی برای تسهیل تردد اعضای پژاک به اروپا، ایجاد مراکز آموزش نظامی برای استفاده از سلاح‎های مدرن و پیشرفته و آموزش شبکه جاسوسی پژاک برای فعالیت در داخل ایران را جلب می‎کند.

اخیرا شبکه‎ای از پژاک در داخل ایران کشف شد که پیشرفته‎ترین وسایل و تجهیزات جاسوسی ساخت اسراییل را به‎همراه خود داشتند. پژاک برای اعزام نیروهای خود به اسراییل جهت آموزش از مسیر کشورهای عربی سکولار اقدام می‎کند و آن‎ها را به اورشلیم می‎فرستد.

پایگاه اصلی پژاک مقر هارون در ارتفاع ۳۰۰۰ متری کوهستان در کردستان عراق است؛ جایی که در کنار آن تصویر بزرگی از اوجالان بر سینه کوه نقش بسته است، اما پژاک پایگاه‎های موقتی فصلی مختصری هم در خاک ایران دارد؛ از جمله ارتفاعات شاهو در پاوه، قلعه‎ «رش» در آذربایجان غربی و ارتفاعات مریوان.

گروهک تروریستی پژاک علی‎رغم ادعاهای آزادی‎خواهانه‎ای که برای ملت ایران، خصوصا مردم کرد، دارد، با فعالیت‎های تروریستی خود در روستا و شهرهای مرزی کردستان ایران و سایر مناطق مرزی، بیشترین تلفات را به مردم محلی منطقه تحمیل نموده است؛ امری که خود آن‎ها نیز آن‎را پذیرفته‎اند.
پژاک یا همان حزب حیات آزاد کردستان، در کنگره‎ها و اعلامیه‎های رزمی که تاکنون منتشر نموده است، موضوعاتی همچون مسئله کرد در چارچوب تحولات دموکراتیک ایران، تلاش برای آزادی تمام اقشار جامعه و ایجاد روابط آزادانه بین خلق‎های ایرانی را اهداف خود اعلام کرده است. این در حالی است که تمامی فعالیت‎های آن، تروریستی، مسلحانه و بر ضد نهادهای حکومت دموکراتیک بوده و تاکنون هیچ‎گونه فعالیت قانونی و صلح‎طلبانه‎ای نداشته است. پژاکی‎ها همچنین خواستار ایجاد یک حکومت فدرالی در ایران هستند تا کردستان نیز یکی از ایالات کمونیستی این حکومت باشد.

 

آن‎ها با همین شعارهای فریبنده توانسته‎اند عده‎ای بسار اندک از مردم منطقه، از جمله جوانان ناآگاه سنی زاده را با خود همراه و وارد تشکیلات مخوف خودشان نمایند. نکته دیگر این‎که در این همراهی،زمانی که از آگاهی عمومی مردم اهل سنت از اهداف کمونیستی آنها باخبر شده و نفرت خود را با تشکیل جماعتهای مختلف اسلامی به نمایش گذاشتند مرتدین سکولار کمو نیست رانده شده دست به دامان شهرهای کردنشین شیعه مذهب شدند که عده‎ای هرچند اندک از جوانان شیعه استان‎های کرمانشاه، ایلام و همدان نیز به آن‎ها پیوسته‎اند.
گروهک مرتد پژاک اعتقادی به دین و مذهب ندارد و آن را افیون جامعه می‎داند، اما در مناسبت‎های دینی پیام‎های تبریک و تسلیت برای مردم ارسال می‎کند و حتی کشته‎های خود را شهید می‎نامد! دارا بودن همین اندیشه‎های سکولاریستی مارکسیست – لنینیستی، باعث شده که روحانیون وجوانان بیدارکرد اهل سنت به‎هیچ‎وجه مرتدین پژاک را قبول نداشته باشند و حتی مردم را از همراهی با آن منع نمایند. در این‎جا نگاهی گذرا به برخی اعتقادات و اندیشه‎های پژاک خواهیم داشت:

-درمسئله خلقت تابع نظریات تکاملی چارلز داروین یهودی هستند . واعتقادی به آفرینش جهان و انسان توسط الله نیستند که در همان ابتدای کتاب “برنامه واساسنامه پ.ک.ک به آن می پردازند.
-درمسئله ی اقتصاد ،سیاست،زنان وامور خانوادگی ، آموزش و پرورش و… تابع نظریات کارل مارکس یهودی بوده و با بزرگ نمائی ماتریالیسم دیالکتیک وبررسی مسئله ی خدا – دین و پیامبران از اساس، خدا واحکامش را رد می نماید.

– بر این باورند که قرابت و نزدیکی خاصی بین برگزیدگان فرزندان بنی‎اسراییل و قوم کرد وجود دارد؛

– کرد، نژاد برگزیده است و همراه آن‎ها، صهیونیزم و فرزندان بنی‎اسراییل؛

– دین به‎طور عام و اسلام به‎طور خاص، عامل عقب‎ماندگی و عدم تحول در شرق‎زمین، به‎ویژه خاورمیانه و ایران است؛

– اعتقاد به اشتراک جنسی در جامعه؛ و شرح امروزی کتاب ” خانواده و مسئله مالکیت ” فریدریش انگلس به زبان امروزی برای کردهای بی کس مصیبت زده .

– با رد اختیار و اندیشه های بشری و قدرت احکام دینی و پرداختن به نظریه ی جبری تکامل تاریخی مارکس و دادن نقش بنیادین به ابزار تولید ، انسان را به موجودی پائینتر از حیوان تنزل داده و عملا” به ترویج پوچگرائی ، نفی اخلاق و نسبی شمردن آن در رفتارهای خانوادگی، و… اقدام نمود.
و…..

از دیگر رفتارهای متناقض و عوام‎فریبانه مرتدین پژاک، استفاده از زنان در اعمال تروریسی خود است، به‎نحوی که با شعاری فمنیستی، دین را باعث عقب‎ماندگی و ستم به زنان می‎داند. پژاک شبکه‎هایی از زنان کرد را سازماندهی و آموزش داده است که جهت فعالیت‎های خود از آنها استفاده می‎کند.

فعالیت‎های تروریستی و شعارهای دروغین مرتدین حزب حیات آزاد کردستان چنان باعث رسوایی و مهجور شدن آن در میان کردهای سنی شده است که آخرین آمارها حکایت از خروج نیروهای کرد اهل سنت ایرانی از این حزب و جایگزینی نیروهای کردهای دیگر کشورها دارد؛ به‎حدی که برخی منابع از اکثریت ۷۰ درصدی نیروهای غیر ایرانی در این گروهک مرتد خبر می‎دهند.به علت همین نا امیدی سکولارهای کمونیست پژاك از اهل سنت است که به جوانان ناآگاه کرد شیعه روی آورده اند . با آنه این شکست فاحش مرتدین سکولار برای مسلمانان اهل سنت یک پیروزی محسوب می گردد اما چنانچه تدبیری بنیادین اتخاذ نگردد ممکن است در دراز مدت همین روی آوری کردهای فریب خورده ی شیعه مذهب همچون سندان وچکش مشکل ساز شوند.

از دلایل دیگر رخ دادن چنین شرایط ذلت‎باری برای نیروهای مرتد پژاک، اقدامات نیروهای امنیتی و نظامی ایران در مقابله با این گروهک در داخل و خارج خاک ایران است که البته با هماهنگی دولت ترکیه و مسئولین کردستان عراق بوده است.
مرتدین پژاک علی‎رغم جوسازی‎های سنگینی که در مورد توان‎مندی و موفقیت‎هایش توسط رسانه‎ها می‎شود، نتوانسته است موفقیت خاصی در همراه کردن قوم مسلمان کرد با اندیشه های سکولاریستی – مارکسیستی خود داشته باشد. با این همه، بسیاری از صاحب‎نظران بر این باورند که پژاک عاملی است برای انحراف اذهان جوانان مسلمان ایرانی از بازگشت دوباره به اسلام و اجرائی شدن احکام خدا در زمین و توجه به مسایل و مشکلات اساسی و خطرناک در منطقه که در یک کلام آنها‎ را از تولیدات و فراورده های دیکتاتوری سکولاریسم و حکومتهای فاسد منطقه جهت عدم بازگشت آنها به اسلام  و جلوگیری از وحدت اسلامی فرق و مذاهب اسلامی باید نامید .

یک دیدگاه در “علت نا امیدی سکولارهای کمونیست حزب مزدوران اوجالان پ.ک.ک از اهل سنت و روی آوردن به جوانان ناآگاه کرد شیعه”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *