اختیارات طالبان از سنگر تا میدان

اختیارات طالبان از سنگر تا میدان

به قلم : ابو سلمان خراساني

طالبان همیشه افتخار میکنند که آنها پیشتازان جهاد اند و در حینیکه هیچگونه مجاهدی وجود نداشت ایشان جهاد کرده اند. بله درست است که اینها سابقه دور دارند اما سخن اینجاست که در این مدت طولانی چه خدماتی به دین اسلام انجام داده اند و چه تاثیراتی بر حیات اجتماعی، سیاسی، اخلاقی، تعلیمی و فرهنگی مسلمانان بوجود بیاورند؟

طالبان که خودرا حامیان دین مینامند بغیر از ساحه نظامی (جنگ) هیچگونه کاری در ابعاد دیگر خدمت دین انجام نداده اند، اینها راه حل مشکلات امت و شکست امریکا را در جنگ می بینند، همین است که در میدان جنگ تا حدی پیشتاز اند ولی در بخشهای اقتصاد، سیاست و غیره یا از دشمن ضربه دیده اند و یا شریک کفار در این ابعاد شده اند.

اگر ما اختیارات طالبان را از سنگر تا میدان بر رسی کنیم پی میبریم که تنها اختیار دارند تا بجنگند، از مردم نان بخورند، موترسایکل سواری کنند، عشر و زکات جمع آوری نمایند، امر به نماز و فضایل دیگر و چند مسایل ساده. کسانیکه به صفوف اینها تازه می پیوندند نیز فکر میکنند که جهاد تنها همین است و با این وسیله خدمت بزرگی به دین اسلام انجام میدهند. در حالیکه اگر ما بر عمق این امور طالبان فکر کنیم، تنها فایده آنها به خود طالبان و موقتی میباشد، و هیچونه زیر بنایی در اقامه دین نبوده و نمی باشد.
ادعای دیگر آنها این است که تطبیق شریعت مینمایند، می پردازیم به تحلیل این ادعای طالبان:

تحکیم شریعت از مسایل کوچک تا موارد بزرگ را در بر گرفته بر خورد و کلان و بر مقاتل و غیر مقاتل لازم التطبیق است. ولی اینها بجای تطبیق شریعت و قانون الهی قضیه های کوچک را موافق میل سران قوم و قوانین وضعی خودشان فیصله میکنند و حکم قضیه های بزرگ را اژ پاکستان دریافت مینمایند. همچنان شریعت آنها تنها بالای مردم تطبیق میگیرد و مقاتلین آنها از شریعت آزاد اند، هر کاری را خواستند میکنند، دلگی مشر یا به اصطلاح ساده سرگروپ آنها باید مصارف افراد خود را خود پیدا کند به هر وسیله ای که باشد، با دزدی، تهدید، غلول و غیره و هیچگونه بازخواستی از ایشان صورت نمیگیرد‌.
اینها در ۲۰ سال جنگ شان بغیر از جنگیدن هیچ ساحه دین را به پیش نبردند و نخواستند تا تمامی ابعاد دین و زندگی مردم در اختیارشان باشند، همین است که امور صحت، تعلیم، سیاست، فرهنگ، اقتصاد، اخلاق و اجتماع ساحات تحت کنترول طالبان تاکنون در اختیار کافران قرار دارد و آنها هر امری را که خواستند در این بخش ها انجام میدهند.

کفار از سه مورد میتواند تا دیگران را از خود کنند؛ تعلیم، صحت و پروژه های عام المنفعة. و در هر منطقه ای که این سه پروژه فعال باشد، آینده همان منطقه از آنهاست.

حال میاییم به این مساله که تعلیم تحت حاکمیت طالبان چگونه است؟ طالبان در ساحات تحت حاکمیت خود هیچگونه نظام تعلیمی ندارند تا اطفال مسلمانان با انگیزهٔ دینی پرورش بیابند و تمامی نظام تعلیمی از کفار بوده، برای اطفال منطقه نصاب تعلیمی غرب تدریس میگردد، نصابی که به جز وطن پرستی، غربیزم، دموکرات سازی و سیکولر سازی چیز دیگری تدریس نمیگردد، در صورت فارغ شدن از صنف دوازده امتحان کانکور میدهد و همینگونه به دام دجال می افتد، و از این طفل هیچگونه مرد مجاهد و خادم دین به میان نمی آید.

بخش دیگر فعالیت کفار در ساحات تحت کنترول طالبان، صحت است: درست است که دین مبین اسلام هیچگونه مخالفتی با صحت و مسایل طبی ندارد ولی طرز کارکرد غربیان طوری نیست که موافق آموزه های دین باشد و منافع مسلمین در نظر گرفته شود.
کفار پس از تعلیم بیشترین ضربه به امت مسلمه را از طریق پروژه های صحی میزنند، بنام واکسین اطفال را بی شعور و بی فرهنگ میسازند و پلان های دیگری هم در ماورای قضیه صحت وجود دارد. با این وجود طالبان جلو اینگونه فعالیت های شوم غربیان را نگرفته بلکه از تمامی این پروژه ها حمایت مینمایند.

مساله دیگری که کفار از طریق آن به اهداف خود میرسند پروژه های بنام عام المنفعه است و این چیز نیز در مناطق طالبان آزاد بوده، کافران از این طریق به اهداف آینده شان به سادگی میرسند.

در خلاصه میتوانیم بگوییم که طالبان در مناطق تحت حاکمیت شان بجز از جنگ و عشر وزکات کاری را انجام نداده اند، و نصف فعالیت های غربیان در مناطق اینها عملا جریان دارد.