رمضان ماه تغییر و پیروزیها
نویسنده: ابومحمد اردنی
مترجم: عبدالرحمن
بسم الله الرحمن الرحیم
حمد سپاس خداوندی را که در مسیر زندگی بندگانش ایستگاههایی برای یادآوری و آگاهسازی آنان قرار داده است و با مقرر داشتن زمانهای پر برکتی که اجر و ثواب اعمال نیک در آن چند برابر است برآنان منت نهاده و این زمانهای پر برکت را فرصت مناسبی برای استجابت دعاهایشان قرار داده است و سلام و درود بر پیامبر صلی الله علیه و سلم که فرمودند: «من صام رمضان ایمانا و احتسابا غفر له ما تقدم من ذنبه» یعنی « هر کس رمضان را با ایمان، و به نیت اجر و پاداش قیامت روزه بگیرد، گناهان گذشته او بخشیده خواهد شد.» و سلام بر آل و اصحاب پیامبر و تمام کسانی که تا روز قیامت از آنان به نیکی پیروی میکنند.
خداوند سبحانه و تعالی میفرماید:
«شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى» بقره ۱۸۵
«ماه رمضان است که قرآن در آن فرو فرستاده شده است تا مردم را راهنمایی کند و نشانه ها و آیات روشنی از ارشاد و هدایت باشد.»
براستی که ماهی بزرگ و زمانی ارزشمند به ما روی آورده است. ماه خیر و برکت، ماه قرآن، ماه جدایی حق از باطل، ماه فتوحات و پیروزیها، ماه رمضان، همان ماهی که وقایع و رخدادهای عظیمی در آن به وقوع پیوسته که چهرهی تاریخ را دگرگون ساخته است.
در همین ماه بود که غزوهی بزرگ بدر روی داد، غزوهای که سرآغاز عزت مؤمنان بود و خداوند آن را روز فرقان و جدایی نام نهاد و در آن دوستان خداوند رحمان از دوستان شیطان جدا شدند البته چیزی جز عقیده آنان را ازهم جدا نکرد.
«إِذْ أَنتُم بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيَا وَهُم بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَى وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَلَوْ تَوَاعَدتَّمْ لاَخْتَلَفْتُمْ فِي الْمِيعَادِ وَلَكِن لِّيَقْضِيَ اللّهُ أَمْراً كَانَ مَفْعُولاً لِّيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَن بَيِّنَةٍ وَيَحْيَى مَنْ حَيَّ عَن بَيِّنَةٍ وَإِنَّ اللّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيم» انفال ۴۲ «زماني را كه شما در طرف نزديكتر (به مدينه منوّره) بوديد آنان در طرف دورتر مستقرّ بودند و كاروان در مكان پائينتري از شما قرار داشت. اگر با همديگر وعده (جنگ) ميداديد به وعده خود وفا نميكرديد، وليكن تا خداوند كاري را تحقّق بخشد كه ميبايست انجام گيرد، و بدين وسيله آنان كه گمراه ميشوند با اتمام حجّت بوده و آنان كه راه حق را مي‌پذيرند با آگاهي و دليل آشكار باشد. بيگمان خدا بر هر چيزي توانا است.»
و اینچنین بود که در روز هفدهم از ماه رمضان سال دوم هجرت، پدران و فرزندان با نیزهها و شمشیرهایشان در برابر هم ایستادند تا بدین وسیله خداوند دوستانش را عزتمند گرداند و دشمنانش را خوار و ذلیل سازد و بربندگان مؤمنش منت نهد.
«وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ» آل عمران ۱۲۳
«و خداوند شما را در بدر پیروز گردانید حال آنکه شما گروهی اندک و نا چیز بودید پس تقوای الله داشته باشید تا بلکه بتوانید شکر او را به جای آورید.»
و در سال هشتم هجری باز هم در ماه رمضان بود که فتح بزرگ مکه روی داد، همان فتحی که خداوند به وسیلهی آن دینش را عزت بخشید و سپاهش را نصرت داد و مسجدالحرام را از پلیدی بتها و مشرکان پاک نمود و بدین ترتیب مردم گروه گروه به دین خدا گرویدند.
و بازهم در سال ۶۵۸ هجری و در روزجمعه که روز بیست و پنجم از همین ماه مبارک بود، مسلمانان یکباره به فرماندهی “ملک مظفر قطز” برای جنگ با تاتار به پا خواستند، همان تاتاری که سرزمین مسلمانان را اشغال کرده و دولت اسلامی را ازمیان برداشته بود وکرامت مسلمانان را پایمال کرده و آنان را به هرسویی آواره کرده بود. پس خداوند متعال نیز این فرماندهی دلیر و این مبارز شجاع را برانگیخت تا عزت این امت را برایش بازگرداند و کرامت و رفعت از دست رفتهاش را باز ستاند پس در جنگ مبارکی به نام “عین جالوت” در برابر دشمن ایستاد و زمانی که خورشید از وسط آسمان گذشته بود و مسیر سایهها به طرف مقابل میچرخید و باد وزیدن گرفته بود وخطیبان برای بیان خطبهی جمعه بر منابر ایستاده و مردم دست به دعا برداشته بودند، در چنین لحظاتی پیروزی به نام مسلمانان رقم خورد و مصیبت شکست از آن کافران شد و بدین ترتیب بار دیگر ریشهی ستمگران بریده شد. الحمدلله رب العالمین.
آنچه را که ذکر کردیم تنها نمونههای اندکی از پیروزیها و فتوحات بیشماری است که مسلمانان در این ماه مبارک به آن نایل شدهاند اما اگر بخواهیم همهی این پیروزیها را برشماریم سخن به درازا میکشد.
و ما نیز هرگاه این ماه مبارک را ملاقات مـیکنیم آن روزهای بزرگ و پـرافتخار را به یاد خود مـیآوریم تا در میان واقعیتهای ناگواری که امروز مسلمانان تجربه میکنند، شور و اشتیاقمان برای تکرار آن روزهای بزرگ بیشتر و بیشتر شود. واقعیتهایی که بیانگر ذلت مسلمانان و هجوم وحشیانهی دشمنانشان و تسلط کفار و طواغیت بر امت اسلام است.
و این بار نیز ماه پربرکت رمضان درحالی به استقبالمان میآید، که چندین سالی است از جنگ جهانی همه جانبهای میگذرد که طاغوتهای جهان به رهبری آمریکای صلیبی، برضد اسلام و یاران و مجاهدانش به راه انداختهاند .. بله جنگ جهانی برضد اسلام! این همان حقیقتی است که باید هر مسلمانی آن را در گوش خود فرو کند، اگر چه دشمنان اسلام آن را با نامهای دیگر، و با ادعای جنگ برعلیه تروریسم و… حقایق این جنگ را وارونه نشان میدهند. پس بر یکایک مسلمانان واجب است که هر یک بر حسب قدرت خود، برای جنگ با این دشمنان الله و ترساندن کافران و مرتدان به پا خیزند و در این راه هر آنچه را که در توان دارند به کار گیرند. همانگونه که خداوند متعال میفرماید: «وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ» انفال ۶۰
«براي (مبارزه با) آنان تا آنجا كه مي‌توانيد نيروي و اسبهاي ورزيده آماده سازيد، تا بدان دشمنِ خدا و دشمن خويش را بترسانيد، و كسان ديگري جز آنان را نيز به هراس اندازيد كه ايشان را نمي‌شناسيد و خدا آنان را مي‌شناسد.»
و میفرماید:
«قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ» توبه ۱۴
«با آن كافران بجنگيد تا خداوند آنان را با دست شما عذاب دهد و آنان را خوار کند و شما را بر آنان پيروز گرداند و (با پيروزي مؤمنان) سينه‌هاي اهل ايمان را شفا دهد (و درد و اذیت کفار را ازدرون آنان بزداید).»
و نیز میفرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُواْ فِيكُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ» توبه ۱۲۳
«اي مؤمنان با كافراني بجنگيد كه به شما نزديكترند، و بايد كه از شما شدّت و حدّت ببينند. و بدانيد كه خداوند با پرهيزگاران است.»
و همچنین آیات و احادیث بسیار و متعدد دیگری نیز جنگ و قتال با کفار را بر مسلمانان واجب میگرداند تا اینکه فتنهای باقی نماند و دین تنها از آن خداوند گردد. حتی میبینیم در قرآن یک سورهی کامل با نام “سورهی قتال” (سورهی محمد که نام دیگرش سورهی القتال است) نامیده شده است که خداوند متعال در این سوره چنین میفرماید:
«فَإِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ مُّحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ» محمد ۲۰
«زمانيكه سوره محكمي نازل ميگردد و قتال در آن ذكر مي‌شود (و روشن و آشكار به جنگ دستور مي‌دهد) منافقان بيماردل را ميبيني همچون كسي به تو نگاه مي‌كنند كه به سبب (سكرات) موت بيهوش افتاده است. پس مرگشان باد!»
بنابراین فریضهی جهاد از فرایض قطعی اسلام است و هیچ کس چنین حقی ندارد که آن را از دین جدا سازد و حکم وجوب آن را لغو بداند. پس هرکس فرض بودن جهاد را ناپسند بداند و بدان راضی نباشد و نسبت به آن سر تسلیم فرو نیاورد، به راستی که لباس اسلام را از گردن خارج کرده است و از دائره اسلام خارج شده است، مسیحیت یا یهودیت یا ارتداد، فرقی ندارد، به هرحال اگر با چنین تفکری بمیرد بر غیر اسلام مرده است.
بنابراین اگر هر مسلمانی این موضوع را به درستی فهم کند، قطعاًً درخواهد یافت که جنگی که امروز آمریکا و هم پیمانانش آن را جنگ علیه تروریسم میخوانند، درحقیقت جنگ علیه دین، فرایض و احکام اسلام است و منظورشان از لانه زنبورهایی که اکنون خوابیدهاند، تنها مسلمانان مجاهدی نیست که در جماعتی جهادی مانند القاعده یا غیر از آن فعالیت میکنند بلکه منظور آنها هر مسلمانی منتسب به دین اسلام است و منظورشان از خواب این زنبورها، درحقیقت کوتاهی و کم توجهی این مسلمانان نسبت به واجبات دینشان است. پس هرگاه مسلمانان از خواب غفلت بیدار شوند و به دینشان رجوع کنند و واجبات دینی خود را بشناسند و در ادای آن واجبات سعی و کوشش کنند، در این صورت آنان همانند لانه زنبورهای خوابیدهای هستندکه اکنون بیدار شدهاند، پس لازم است از طرف آمریکا و همپیمانانش با آنان مقابله شود و به هرشیوهای از بین برده شوند؛ این است طبیعت و حقیقت جنگی که برافروخته شده است، جنگی که یک طرف آن نیروی کفر به سرکردگی آمریکا و همپيمانانش از کفار غرب و شرق و فرومایگانی از طواغیت مرتد سرزمینهای اسلامی، آری تمام این کفار در یک طرف قرار گرفتهاند و طرف دیگر آن، همه مسلمانان ملتزم به اسلام و پايبند به قرآن قرار دارند.
آری هم اکنون در عصری به سر میبریم که مردم را به دو دسته تقسیم میکند و آنان را از هم جدا میکند و خداوند دراین روزهای جداییساز صفحهی جدیدی را برای اهل اسلام گشوده است که إن شاء الله، واقعیت تلخی را که همچون گرههایی برگردن این امت پیچیده است، تغییر خواهد داد.
در چنین روزهایی هیچ مؤمنی نباید از یاری دینش دست بکشد و نسبت به آن بیتفاوت بنشیند و نقشی در نصرت دین نداشته باشد. خداوند میفرماید:
«لَا يَسْتَوِي مِنكُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُوْلَئِكَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِّنَ الَّذِينَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا» حدید ۱۰
«کسانی از شما که پیش از فتح (مکه، برای نصرت اسلام) انفاق کردهاند و (در راه خداوند) جنگیدهاند. (با دیگران) برابر و یکسان نیستند. آنان درجه و مقامشان برتر از درجه و مقام کسانی است که بعد از فتح انفاق کردهاند و جنگیدهاند.»
وتلک حروب من یغب عن غمارها *** ليسلم؛ يقرع بعدها سن نادم
و این جنگهایی است که هرکس از سختی و مشقتهای آن خود را مخفی کند تا در سلامتی و آسایش بماند به زودی از روی پشیمانی دندانهایش را بر هم میفشارد.
پس بر هر مسلمانی واجب است که به پا خيزد و به صف ياريدهندگان دين اسلام بپيوندد و به کاروان آنان ملحق شود و پیوسته به انجام وظایفش بپردازد تا اینکه مسئولیت بزرگی را که به وی روی کرده است، ادا کند. و با تلاش در راه نصرت دین و بذل مال و جان گرانبهای خود فریضهای را که نسبت به دینش به گردن دارد به جای آورد چراکه خواه ناخواه باید بداند تنها چیزی که دشمنانش آن را هدف قرار دادهاند دینش است نه چیزی دیگر.
قد هيئوك لأمر لو فطنت له *** فاربأ بنفسك أن ترعي مع الهمل
براستی که تو را برای امری مهم آماده کردهاند که امید است آن را درک کنی؛ پس خودت را ارزشمندتر بدان از اینکه همانند شترانی باشی که بیساربان و رها دائما میچرخند (و با انسانهایی که تنها به فکر عیش و نوش هستند همراه شوی)
پس بر مسلمانان واجب است که این ماه مبارک را فرصتی برای مراجعه و محکم کردن صفوف خود و ترتیب و دستهبندی دوبارهی اجتهادات و امورات مهم خود بدانند تا اینکه امید و اشتیاقمان نسبت به عزتها و پیروزیهایی که مسلمانان در همین ماه مبارک بدست آوردهاند، جدی باشد نه خیالی و همانند سراب.
شایسته نیست که این ماه نزدمان همچون مسافر و یا رهگذری باشد که میآید و ميگذرد؛ مادامی که این ماه در نزد سلف صالح ما، ماه تلاش و اجتهاد و ماه پیروزیها و جهاد بوده است، چرا که این ماه، ماه طاعات و طلب خیرات است، ماهی است که خداوند متعال شرف و بزرگی آن را بر سایر ماهها ترجیح بخشیده و روزهها و شب زندهداریهایش را فرصتی برای بخشش گناهان وآزاد ساختن بندگان از آتش جهنم قرار داده است. پس شایسته است که ما نیز در این ماه مراجعهای نسبت به اعمال خود داشته باشیم و از بهترین توشهها که همانا تقوی است، توشه برگیریم. همانا خداوند متعال میفرماید:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» بقره ۱۸۳
«ای مؤمنان روزه بر شما واجب شده همانگونه که برکسانی که قبل از شما بودهاند واجب بوده است تا شاید تقوا پیشه کنید و پرهیزگار شوید.»
پس بزرگترین حکمت روزه را در این آیه میبینیم که خداوند به بندگانش میفرماید : «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» یعنی «شاید تقوا پیشه کنید و پرهیزگار شوید»
باشد که تقوا پیشه کنید و به رعایت حقوق الله بپردازید و بندگی و عبودیت خود را برای او خالص گردانید و توحید او را محقق سازید و از شرک و تندید بپرهیزید و تا جایی که میتوانید در این راه سعی و تلاش کنید.
باشد که تقوا پیشه کنید و از هر آنچه که خداوند متعال را به خشم میآورد، اجتناب ورزید و بیشتر و بیشتر از او اطاعت کنید و عیبها و نقصهایتان را با لباس تقوی بپوشانید، چرا که بهترین پوشش و لباس، تقوی است.
إذا المرء لم يلبس ثيابا من التقی *** تجرى عريانا و إن كان كاسيا
اگر انسان لباسی از تقوا نپوشیده باشد در حقیقت عریان است اگرچه لباس برتن داشته باشد.
وخير خصال المرء طاعة ربه *** ولا خير فيمن كان لله عاصيا
و بهترین خصلت انسان اطاعت از پروردگارش است؛ و در کسی که نافرمانی پروردگارش را میکند هیچ خیری نیست.
امام عمر رضی الله عنه درمورد معنی تقوی از أبی بن کعب رضی الله عنه سؤال کرد. أبی جواب داد: ای امیر المؤمنین آیا تاکنون از راهی که پر از خار باشد عبورکردهای؟ فرمود: بله، پرسید: هنگام عبورکردن از این راه چکار کردهای؟ فرمود: لباسم را جمع کرده و با احتیاط بسیار گام نهادهام و برای محافظت خود از خارها بسیارتلاش کردهام. أبی گفت: تقوی نیز چنین است.
پس تقوی یعنی حساسیت مؤمن نسبت به قرار گرفتن در معرض فتنه و گناه و اشتباه، و ترس مداوم از مخالفت امر خداوند متعال، و حذر همیشگی نسبت به کوتاهی در ادای حقوق او و محافظت دائمی از خود در برابر خارهای راه که در حقیقت همان شهوات و شبهات و فتنهها و مهالکی است که بر مسیر حرکت مؤمن قرار گرفتهاند.
خل الذنوب صغیرها *** و کبیرها ذاک التقی
گناهان را چه کوچک و چه بزرگ ترک کن؛ که تقوا همین است.
واصنع کماش فوق أر *** ض الشوک یحذر ما یری
و همانند رهگذری باش که از راهی پر از خار میگذری؛ پس از خارهايي که در مسير ميبيني حذر کن
لاتحقرن صغیرة *** إن الجبال من الحصی
گناهان صغیره را حقیر و کوچک مشمار که کوههای بزرگ از سنگ ریزهها به وجود آمدهاند
و امام علی رضی الله عنه در مورد تقوی چنین میفرماید: «تقوی یعنی، ترس از خداوند جلیل و عمل کردن به قرآن و قناعت کردن به اندک و آمادگی برای روز رحلت از دنیا.»
و غیر از وی در میان سلف، بزرگان دیگری نیز چنین سخنانی را بیان فرمودهاند که کلام همهی آنها حول یک محور میچرخد و مفهوم واحدی را میرساند چرا که همگی آنان تنها از یک منبع سیراب شدهاند وتنها از یک چشمهی گوارا نوشیدهاند.
پس بر هر مسلمانی واجب است که در این ماه عظیم برای تجدید ایمانش بکوشد زیرا ایمان اولین سلاحی است که با آن در برابر توطئههای کفار میایستد؛ پس باید در این ایام توشهاش را از تقوی بردارد و این ماه را همانند چشمهای بداند که برآن میگذرد، پس لازم است با روزه و نماز و ذکر و توبه و بازگشت به سوی الله، سهم خود را از این چشمه برگیرد تا بتواند مسیر حرکتش را تصحیح کند و عزمش را از نو جزم کند؛ بلکه او نیز یکی از انصار و یاوران حقیقی دینش گردد.
پس این ماه فرصت مناسبی است برای بسیاری از اهل علم و کسانی که با نام عالم شناخته شدهاند، تا کوتاهیهای خود را نسبت به دین جبران کنند و از قرار دادن دین به عنوان وسیلهای برای خدمت حکام و پیشبرد اهداف طواغیت دست بردارند و بسیار پرهیز کنند از اینکه حقایق شرعی را به مصلحت طواغیت تغییر داده و آنان را به عنوان ولی امر شرعی و امام مسلمانان معرفی کنند. پس فرصت خوبی است که از این اعمال توبه نموده وگذشتهی خود را اصلاح گردانند و حقایق را بیان کنند و مسلمانان را از چنین دروغهایی برحذر دارند. چرا که از ابوهریره روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «من لم یدع قول الزور والعمل به، فلیس لله حاجة فی أن یدع طعامه و شرابه» [تخریخ امام البخاری]
«هرکس سخن دروغ و عمل به آن را رها نکند پس بداند که خداوند هیچ نیازی ندارد که او از خوردن و آشامیدن دست بکشد.»
و نيز فرصتي است تا بسياري از دعوتگران که در راه دعوت کوتاهي کردهاند به خود بازگردند و تقواي خداوند پيشه کنند و نفس خود را از انحرافات و تکیه کردن به دشمنان خداوند تصفيه و پاک گردانند، و خود را از شبهات خود باختهگان و شایعه پراکنان و پشت کنندگان به مجاهدان ـ همانهایی که بر سر راه جهاد مانع تراشی میکنند و مانع راه جهاد مجاهدان اسلام میشوند ـ پاک و منزه گردانند.
هرکس سخن دروغ و عمل به آن را رها نکند پس بداند که خداوند هیچ نیازی ندارد که او از خوردن و آشامیدن دست بکشد!!
و همچنین فرصت مناسبی است که بسیاری از مسلمانان ثروتمند، وظیفهی فراموش شدهی خود را نسبت به برادران مجاهدشان در تمام سرزمینهای اسلامی به یاد آورند و بدانند جهاد با مال هم ردیف جهاد با جان آمده است. پس در گرسنگی روزههایشان، تنگ دستان و فقرا و مساکین را از یاد نبرند و فراموش نکنند که برادران زندانی و اسیرشان و همچنین مجاهدانی که دشمنان الله در تعقیبشان هستند، فرزندان و همسرانی دارند که بسیاری از آنان در ضعف و نیازمندی به سر میبرند. بنابراین اگر خود را مؤمنانی صادق میدانند، حتما باید مصیبتهای آنان را عمیقاً احساس کنند و از غم آنان غمگین شوند و تا جایی که در توان دارند از ناراحتیهایشان بکاهند .. هرکس به امور مسلمانان اهمیت ندهد مسلمان نیست و مسلمان در دوستی و ترحم نسبت به یکدیگر همانند جسدی هستند که اگر عضوی از آن به درد آید سایر اعضا در تب و شب زندهداری با وی همراه میشوند.
این چنین مفاهیم و آموزههایی، یک مؤمن صادق را وامی دارد برادران مصیبتزدهاش را به یاد آورد و برایشان دعا کند و درنبود آنها جانشین شایستهای بر خانوادههایشان باشد و نسبت به فرزندانشان ترحم نماید و از نعماتی که خداوند به وی عطا کرده است به آنان ببخشد و درکم کردن رنجها ودردهایشان تلاش کند.
براستی که پیامبر صلی الله علیه وسلم در رمضان و هنگامی که جبرئیل او را ملاقات میکرد و قرآن را بر وی میخواند از هر زمان دیگری بخشندهتر بود و سرعت سخاوت پیغمبرصلی الله علیه وسلم از باد شدیدتر و بیشتر بود.
و همچنین رمضان فرصت مناسبی است که مسلمانان به نفس خود مراجعه کنند وخود را به خاطر بی توجهی و دوری کردن از قرآن محاسبه نمایند .. رمضان ماه قرآن است.
«شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ» بقره ۱۸۵
«ماه رمضان است كه قرآن در آن فرو فرستاده شده است تا مردم را راهنمائي كند و نشانه‌ها و آيات روشني از ارشاد و هدایت باشد و (ميان حق و باطل) جدائي افكند.»
و خداوند متعال کسانی که از قرآن دوری کردهاند، این چنین نکوهش میکند:
«وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً» فرقان ۳۰
«و پيغمبر عرض مي‌كند، پروردگارا ! قوم من اين قرآن را رها و از آن دوري كرده‌اند.
و از بزرگترین انواع دوری و ترک قرآن این است که تطبیق و تحکیم احکام قرآن ترک شده است و قوانین و حدود قرآن در همه جنبههای زندگی مسلمانان، مخصوصاً در دادگاهها و امور سیاسی و روابطشان فراموش شده است.
و همچنین برای کسانی که در رفاه و ناز و نعمت به سر میبرند و به دنیا دل بستهاند، فرصت مناسبی است که بیدار شوند و خود را برای جهاد و تحمل سختی و مشقت در راه نصرت دین، آماده کنند چرا که خداوند متعال این ماه را مدرسهای ساخته تا مؤمنان در آن قدرت اراده و صبر خویش را پرورش دهند و خود را به تحمل سختیها و ترک ناز و نعمت عادت دهند چون براستی که آسودگی و آسایش بهشت با آسودگی و آسایش دنیا به دست نمیآید و کسی که خود را به راحتی دنیا عادت دهد از راحتی بهشت دور میگردد. و اکنون نصرت دین نیازمند تلاش و صبر و سختی و اجتهاد است.
از ابی عثمان النهدی روایت است که: نامهی عمربن خطاب به دست ما رسید که درآن این جمله نیز آمده بود: «به زندگی خشن عادت کنید و خود را به تحمل سختیها وادارکنید و لباسهای فرسوده برتن کنید و زندگی سختی برای خود برگزینید و بسیار بپرهیزید از زندگی در رفاه و ناز و نعمت و پوشیدن لباسهای عجم …))
و در پایان ..
ماه رمضان که ماه تجدید توبه و بازگشت صادقانه و طلب اجر روزهها و نمازها و قیامهاست، پس بیگمان فرصت مناسبی نیز برای اجابت دعاهاست و خداوند متعال نیز بعد از آیههایی که مربوط به روزه گرفتن است چنین میفرماید:
«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» بقره ۱۸۶
«و هنگامي كه بندگانم از تو دربارهی من بپرسند (پس بگو) من نزدیکم و دعای دعا کننده را هنگامی که مرا بخواند پاسخ میگویم، پس آنان هم دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند باشد که راه یابند.»
پس هرگاه در این ماه عظیم، خواستی برای خودت وخانوادهات دعا کنی، برادران داعی و مجاهدت را در هرمکانی که هستند از دعاهای خیرت بیبهره مگردان و دائماً سعی کن در دعاهایت، نصرت اسلام و پیروزی مسلمانان و نابودی شرک و ذلت مشرکان و نجات مستضعفان و رهایی اسیران را از خداوند مسئلت کنی. براستی که دعا حداقل حقی است که برادرانت برگردنت دارند. مسلمان برادر مسلمان است، او را تنها و خوار نمیگزارد و او را تسلیم نمیکند. هرگز شایسته نیست که سلاح دعا را کوچک بدانی، چرا که براستی دعا سلاح بس بزرگ است که اگر از نصرت دینت و یاری برادرانت باسلاح و نیروی مادی ناتوان هستی، آنان را با سلاح دعا یاری کن.
خداوندا چنان هدایت و توفیقی را در این امت استوار گردان که در آن دوستانت عزتمند و دشمنانت خوار و ذلیل شوند وکتابت حاکم و قانون گزار گردد.
وصل اللهم وسلم على نبيك محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين