چپ را در کردستان فراموش كن [ نوشته های یک سکولار قدیم سوسیالیست در کردستان]
نوشته : یونس قربانی فر
چپ تداعي گر بسي خاطره هاست ؛شورشگري ،مبارزه،مقاومت،پايداري،عدالت طلبي،انسان دوستي و بسياري ديگر از زيباترين جلوه ها و نمود ها ي كردار انساني. و سركوب ،كشتار،اعدام ،تبعيد ، شكنجه ، نابردباري و در كل برپايي دوزخ براي زمينيان، بخشي ديگر از خاطره هاي مرتبط با چپ هستند كه نمود پليد ترين وظالمانه ترين كردار هاي انساني مي باشند.
اين خاطره ها در گستره ي تاريخ جهاني تنها مختص به مردماني نيستند كه تجربه حاكميت و قدرت مداري احزاب و گروه هاي چپ را از سر گذرانيده باشند،بلكه در اذهان تاريخي تماني مردماني وجود دارند كه تجربه ي حضور و كنشگري گروه هاي چپ را از سر گذرانيده اند.در ميان ما نيز كه انديشه گري و عملگري سياسي را باچپ آغازيديم ،تاريخ چپ يادآور همان خاطره هاست؛مبارزه،شورشگري و ايستادگي در يك سو و در سوي ديگرنابردباري سياسي،اتهام زني به مخالفان ،عدم تساهل سياسي،عدم درك ديگري ،راديكاليسم بي بنياد،انشعاب ،تصفيه ،خيانت ودر كل رواج ضد دموكراتيك ترين رفتار هاي سياسي، كه خاطره هاي چپ در تاريخ ماست.
اگرچه مومنان جزم انديش اين ايدئولوژي در خاطره پردازي به شيوه اي خاص خاطره گزيني مي كنند و تنها بخشي از اين خاطرات را به يادها مي آورندو امروز نيز كه به صورت گروهي حاشيه اي درآمده اند از آن خاطره ها بنياد تاريخي پر افتخار مي نهند وريشه هاي مشروعيت و تدوام خويش را در اين شيوه از خاطره گزيني مي جويند.
البته اين مومنان حاشيه نشين امروز نيز خاطره افريني مي كنند ، كه آن خاطره ها چيزي نيستند جز؛ انشعاب ،خيانت ،عدم درك ديگري ،اتهام زني به مخالفان و همه را با بر چسب فرسوده و اشمئزاز آور مرتجع طرد و نفي نمودن و ترويج كردارهاي ضد دموكراتيك كه هر روز گروه هاي چند نفره يا چند صد نفره از بنيادگرايان چپ بر خاطرات خود مي افزايند.
و در چنين زمانه اي كه به اين حاشيه نشينان جزم انديش مي نگريم و اين خاطره آفريني ها را مي بينيم، خاطره پرداري گزينشي اشان را ،تلاشي از سر عجز در جهت تاريخ سازي براي اكنون خفت بارشان درخواهيم يافت.
براي اين حاشيه نشينان ،گذشته تنها روايت مبارزه و فداكاري رهروان اين ايدئولوژي است و ديگر ابعاد ارزش روايت پذيري ندارند، حال آنكه پاكباختگان يك ايدئولوژي هر چند شايسته تقدير و ارج گذاري هستند،ودر جايگاه والا ترين انسان ها قرار مي گيرند ،اما در تداعي خاطره هاي رهروان يك ايدئولوژي كه بيشتر در صدد فراهم سازي دوزخ براي انسان بوده اند ،به نا چار در حاشيه قرار مي گيرند ،هر چند هيچ گاه جايگاه والاي خود را از دست نمي دهند.
اما ميراث خوارا ن اين ايدئولوژي كه امروز نيز خاطر ه ساز كردارهاي ضد دموكراتيك هستند ، كردارهاي خود و اسلافشان را از ياد مي برند و مدام به يادآوري پاك باختگان مي پردازند و آن را چونان تماميت گذشته خود عرضه مي دارند.
وچنين شيوه اي از خاطره پردازي در حالي است كه اين جامعه هنوز گرفتار كژي ها و ناراستي هاي ست كه اين ايدئولوژي در فرهنگ سياسي بر جاي نهاده است ،كژي هايي كه نمونه هاي آن را در شكل آن خاطره ها ذكر نموديم…
اگر روايتگري در تاريخ بزرگترين هدفش ريشه يابي ناراستي ها و مشكلات امروزيان باشد، اين ايدئولوژي ريشه ي بخش بزرگي از واماندگي امروز ما مي باشد كه روايتگر تاريخ و خاطره پرداز امروز بايدبه آن توجه نمايد.بايد مدام خاطره ي كردار هاي ضد انساني چپ در سطح جهاني و رفتارهاي ضد دموكراتيك آنان را در سطح منطقه اي به ياد آورد تا از يك سو در روشنگري و روشن سازي اذهان نسل امروز بكوشد و از سوي ديگر خاطره پردازي و خاطره آفريني مومنان جزم انديش را بي اعتبارنمايد تا ديگر در نوستالژي تاريخ بر ساخته ي خود غرق نباشند و از سوي ديگر به آنان سفارش نمايد كه در عصر انديشه هاي دموكراتيك ايدئولوژي اي را كه در جوهره ي خود با آموزه هاي دموكراتيك در تضاد است، كنار گذارند و چپ را فراموش نمايند.، و چنين است كه بايد حكم نمود؛
” چپ را فراموش كن”