ماه: مارس 2019

علمای سکولار؛ پارادوکسی در قالب روشن فکری دینی

مؤلف: شیخ ابوسعد العاملی (حفظه الله)

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله وحده، والصلاة والسلام علی من لا نبی بعده، و بعد…

سکولاریسم یعنی جدایی دین از دولت و سیاست و میدانهای رهبری و شؤنات زندگی .. و منحصر کردن فعالیت­ها، اهداف و وظایف دین درگوشه­ی صومعه­ها و کنیسه­ها و مساجد .. تا اینکه دین تبدیل به مسئله­ای شخصی و فردی شود­ .. دینی که از فعالیت و نشاط­های زندگی دنیا دور و تهی است .. به معنای دیگر، یعنی اینکه دین فعالیت و وظایفش فقط در حد ارتباط بنده با پروردگارش باشد و حق خداوند بر بندگانش فقط در انجام عبادات و شعائر تعبدی و دور از چهارچوب زندگی سیاسی و حکومت داری و اداره­ی زندگی باشد .. و داعیانش این گونه ندا سر می­دهند که: سهم خداوند از فعالیت روزمره­ی افراد فقط گوشه­ی مسجد و کلیسا و عبـادت بنـدگان در این امـاکن می­باشد .. و دیگر کـارهایی مانند: حکـومت­داری و مباحث دولت و سیاست و اهداف کـلی آن و چهارچوب و جزئیات زندگی مردم همه­اش مربوط به قیصر { قیصر در اینجا نماد حاکمان و رهبران و فرمانروایان است. } و خصوصیات اوست .. وآنچه که مربوط به قیصر است خداوند را درآن دخالتی نیست و از آن بی­بهره است .. وآنچه که حق مسلم اوست به قیصر تعلق می­گیرد و برای او حق کاملی وجود دارد که دخالت و مشارکت نماید .. چه این دخالت، منع کردن و حذر دادن از چیزی باشد که خداوند آنرا روا نموده باشد و یا حلال کردن حرامهایش باشد. {لذا می­بینیم که در بسیاری مواقع و موارد (قیصر و سربازانش) حتی وارد فعالیت مساجد می­شوند و کلمات خطیبان و داعیان را خود نوشته و یا دست کاری می­کنند و اینکه چه وقت باز باشد یا بسته .. چه وقت فعالیت کند یا تعطیل باشد .. چه کسی وارد و یا خارج می­شود .. و برای این کار دوربینها و جاسوسانی را گماشته­اند که رکوع و سجود بندگان خدا را کنترل کنند .. سبحان الله حتی مساجد، در شریعت و قانون این قیصریان سکولار معاصر خالصانه برای خدا نیست و در آن دخالت می­کنند }

خداوند متعال می­فرماید: )وَجَعَلُواْ لِلّهِ مِمِّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالأَنْعَامِ نَصِيباً فَقَالُواْ هَذَا لِلّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَذَا لِشُرَكَآئِنَا فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمْ فَلاَ يَصِلُ إِلَى اللّهِ وَمَا كَانَ لِلّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَى شُرَكَآئِهِمْ سَاء مَا يَحْكُمُونَ( انعام۱۳۶

«بت­ پرستان هميشه دچار اوهام و خرافاتند مثلاً اينگونه که: مشركان سهمي از زراعت و چهارپاياني را كه خدا آنها را آفريده است براي خدا قرار مي­دهند و به گمان خود مي­گويند: اين براي خدا است (و با اين سهم به خدا تقرّب مي­جوئيم و بدين منظور آن را به مهمانان و ناتوانان مي­دهيم) و اين براي شركاء (و معبودهاي) ما است (و با اين سهم نيز به بتها و اصنام تقرّب مي­جوئيم و بدين منظور آن را صرف رؤسا و پرده‌داران و خادمان بتكده‌ها و معابد مي‌نمائيم) امّا آنچه به شركاء (و معبودهاي) ايشان تعلّق مي‌گيرد به خدا نمي­رسد (و صرف آن در راه او ممنوع است) و آنچه متعلّق به خدا مي­باشد به شركاء (و معبودهاي) ايشان مي­رسد (و مي­تواند صرف آنها گردد و به سرپرستان و خدمتگذاران اصنام ايشان داده شود). چه بد داوري مي‌كنند».{ ابن­کثیر در تفسیر این آیه می­فرماید: «­… این سرزنش و توبیخی است از طرف خداوند متعال به مشرکانی که بدعت و کفر و شرک را اختراع می­کنند و برای خدا بهره و نصیب ناچیزی از متاع و کالایی دنیایی قرار می­دادند، حال آنکه او خود خالق همه چیز است ..» ج۳ ص۳۴۴٫

چرا اسلام دين جهانى و برای تمام عصرهاست

ارائه دهنده : ابو محمد  مهابادی / مدرس

با دین و ديندارى نبايد ستيزه كرد زيرا گرايش به دين در وجدان جهانى جاى دارد و در همه جا مظاهر آن ديده ميشود و هيچ قدرت نظامى يا انديشة فلسفى يا نگرش علمى، نتوانسته‌است ريشة دين‌باورى را بر كند و يا رسوم آنرا بكلي بر اندازد! اما ديندارى هم مانند ديگر پديده‌هاى طبيعى، آفاتى دارد كه آنرا بيمارگونه ميكند. بايد آفتها را شناخت و با آنها به مبارزه برخاست. نزاع با ديگران درباره بنياد دين، درست نيست وبجايى هم نخواهد رسيد.

شمشير “دين‌ستيزان” كندتر و كوتاهتر از آنست كه ريشۀ ديندارى را بزند بويژه كه خود، حيران و گمگشته‌اند و راه خدا را بدرستي نمي‌شناسند! پس چنانكه گفتيم بايد آفتهاي دين‌باوري را شناخت و بدترين آنها، بي‌ترديد خرافات است كه در گذشت روزگار چون غباري بر چهـــــرة دين نشسته و صورت پاك و روشن آنرا تيره ساخته است. نسل نو را بايد از خرافه‌ها با خبـــر و بر حذر داشت تا فرداي دين، فرداي روشني باشد. بعلاوه پيروان اديان توحيـــدي بهتر است بجــــاي ستيزه‌گريهاى با يكديگر، هر كدام فوائد و امتيازات دين خود را با دليل و مدرك نشان دهند و خدمات آئين شان را به بشريت بازگو كنند و آنگاه گزينش دين فردا را به نسل فردا سپارند.

ما در اينجا از خدمات فرهنگ و تمدن اسلامي به جهانيان و نقشي كه اسلام در اين باره بر عهده داشته، سخنى نميگوييم زيرا كه “اين رشته سر دراز دارد” ولي در خلال چند اصل، از مباني اين آئين الهی سخن بميان ميآوريم و داورى را بخوانندگان ارجمند ميسپاريم:

۱- اسلام، دين خرد گرايى و ارزشمند شمردن “عقل” و “فكر” و “برهان” است و آيات قرآني كه دراين باره آمده از هفتاد آيه در ميگذرد. قرآن كريم ميفرماید:(وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ) يونس: ۱۰۰٫  يعني: «(الله) پليدى را بر كساني مينهد كه عقل و خرد را بكار نميبرند».

چپ را در کردستان فراموش كن [ نوشته های یک سکولار قدیم سوسیالیست در کردستان]

 نوشته :  یونس قربانی فر 

چپ تداعي گر بسي خاطره هاست ؛شورشگري ،مبارزه،مقاومت،پايداري،عدالت طلبي،انسان دوستي و بسياري ديگر از زيباترين جلوه ها و نمود ها ي كردار انساني. و سركوب ،كشتار،اعدام ،تبعيد ، شكنجه ، نابردباري و در كل برپايي دوزخ براي زمينيان، بخشي ديگر از خاطره هاي مرتبط با چپ هستند كه نمود پليد ترين وظالمانه ترين كردار هاي انساني مي باشند.

اين خاطره ها در گستره ي تاريخ جهاني تنها مختص به مردماني نيستند كه تجربه حاكميت و قدرت مداري احزاب و گروه هاي چپ را از سر گذرانيده باشند،بلكه در اذهان تاريخي تماني مردماني وجود دارند كه تجربه ي حضور و كنشگري گروه هاي چپ را از سر گذرانيده اند.در ميان ما نيز كه انديشه گري و عملگري سياسي را باچپ آغازيديم ،تاريخ چپ يادآور همان خاطره هاست؛مبارزه،شورشگري و ايستادگي در يك سو و در سوي ديگرنابردباري سياسي،اتهام زني به مخالفان ،عدم تساهل سياسي،عدم درك ديگري ،راديكاليسم بي بنياد،انشعاب ،تصفيه ،خيانت ودر كل رواج ضد دموكراتيك ترين رفتار هاي سياسي، كه خاطره هاي چپ در تاريخ ماست.

اگرچه مومنان جزم انديش اين ايدئولوژي در خاطره پردازي به شيوه اي خاص خاطره گزيني مي كنند و تنها بخشي از اين خاطرات را به يادها مي آورندو امروز نيز كه به صورت گروهي حاشيه اي درآمده اند از آن خاطره ها بنياد تاريخي   پر افتخار مي نهند وريشه هاي  مشروعيت و تدوام خويش را در اين شيوه از خاطره گزيني مي جويند. 

البته اين مومنان حاشيه نشين امروز نيز  خاطره افريني مي كنند ، كه آن خاطره ها چيزي نيستند جز؛ انشعاب ،خيانت ،عدم درك ديگري ،اتهام زني به مخالفان و همه را با بر چسب فرسوده و اشمئزاز آور مرتجع طرد و نفي نمودن و ترويج كردارهاي ضد دموكراتيك كه هر روز گروه هاي چند نفره يا چند صد نفره از بنيادگرايان چپ بر خاطرات خود مي افزايند.