تعریف صحیح آزادی و مرزهای آن از زبان الله متعال و اهل بهشت
به قلم : کارزان شکاک
الله متعال در مورد خلقت آسمانها و زمین و تکوین می فرماید: خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَالأَرضَ بِالحَقِّ ۚ إِنَّ في ذٰلِكَ لَآيَةً لِلمُؤمِنينَ (عنکبوت/۴۴) خداوند، آسمانها و زمین را بحق آفرید؛ و در این آیتی است برای مؤمنان.
همچنین در مورد قرآن و احکام آن و تشریع نیز می فرماید: ذٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الكِتابَ بِالحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذينَ اختَلَفوا فِي الكِتابِ لَفي شِقاقٍ بَعيدٍ (بقره/۱۷۶) اینها، به خاطر آن است که خداوند، کتاب (قرآن) را به حق نازل کرده؛ و آنها که در آن اختلاف می‌کنند، در شکاف و (پراکندگی) عمیقی قرار دارند.
در اینجا و چندین آیه ی دیگر الله تعالی آزادی را حق و در مقابل باطل قرار داده است. یعنی تعریف آزادی در اسلام در حقی که الله تعالی آن را حق می داند منحصر و تعریف می گردد؛ و مرزهای آزادی نیز تا آنجائی است که الله تعالی در خلقت و قرآن و شریعتش تحت عنوان حق بیان کرده است.
در این صورت اگر از ما بپرسند که آزادی از نگاه شما یعنی چه؟ ما در پاسخ خواهیم گفت: آزادی یعنی حرکت در دایره ی شریعت و قانون الله.
بر این اساس است که الله تعالی رسالت رسول الله صلی الله علیه وسلم را نیز بیان این حق و نشان دادن آزادی شرعی به انسانها معرفی کرده و در مورد کسانی که با اراده ای که الله تعالی به آنها داده مرزها و حدود این آزادی را به هم می زنند و دچار تخلف و انحراف می گردند می فرماید: إِنّا أَرسَلناكَ بِالحَقِّ بَشيرًا وَنَذيرًا ۖ وَلا تُسأَلُ عَن أَصحابِ الجَحيمِ (بقره/۱۱۹) ما تو را به حق، برای بشارت و بیم دادن فرستادیم؛ و تو مسئول (گمراهی) دوزخیان (پس از ابلاغ رسالت) نیستی!
با این وجود در این عالم هستی که خلقت و آفرینشش بر اساس آزادی سازمان دهی شده ای است تنها انسان و جن با اختیاری که دارند می توانند آزادی تعریف شده توسط شریعت الله را بر هم زده و در امور خود و حتی دیگران اختلال به وجود آورند.
در این صورت واضح و آشکار است که آزادی یعنی حقی که برای جهان و انسانها باید باشد در برابر باطل و انحرافی که نباید باشد و هر چه بعد از این آزادی تعریف شده توسط الله تعالی و شریعتش وجود دارد تماماً باطل است .
نکته ی مهم این است که این آزادی باید به تمام انسانها داده شود حتی اگر با جنگ مسلحانه و قتال باشد. این یکی از رسالتهای شریعت خاتم در برابر تمام انسانهای زمین است که الله تعالی می فرماید: وَما لَكُم لا تُقاتِلونَ في سَبيلِ اللَّهِ وَالمُستَضعَفينَ مِنَ الرِّجالِ وَالنِّساءِ وَالوِلدانِ الَّذينَ يَقولونَ رَبَّنا أَخرِجنا مِن هٰذِهِ القَريَةِ الظّالِمِ أَهلُها وَاجعَل لَنا مِن لَدُنكَ وَلِيًّا وَاجعَل لَنا مِن لَدُنكَ نَصيرًا (نساء/۷۵)
چرا در راه خدا، و (در راه) مردان و زنان و کودکانی که (به دست ستمگران) تضعیف شده‌اند، پیکار نمی‌کنید؟! همان افراد (ستمدیده‌ای) که می‌گویند: «پروردگارا! ما را از این شهر، که اهلش ستمگرند، بیرون ببر! و از طرف خود، برای ما سرپرستی قرار ده! و از جانب خود، یار و یاوری برای ما تعیین فرما!
در این صورت داشتن آزادی و اعطای آن به دیگران یک تکلیف، وظیفه و نعمتی است که اهل بهشت هم در مورد آن می گویند: وَقالُوا الحَمدُ لِلَّهِ الَّذي هَدانا لِهٰذا وَما كُنّا لِنَهتَدِيَ لَولا أَن هَدانَا اللَّهُ ۖ لَقَد جاءَت رُسُلُ رَبِّنا بِالحَقِّ ۖ وَنودوا أَن تِلكُمُ الجَنَّةُ أورِثتُموها بِما كُنتُم تَعمَلونَ (اعراف/۴۳) و می‌گویند: «ستایش مخصوص خداوندی است که ما را به این (همه نعمتها) رهنمون شد؛ و اگر خدا ما را هدایت نکرده بود، ما (به اینها) راه نمی‌یافتیم! مسلّماً فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند!» و (در این هنگام) به آنان ندا داده می‌شود که: «این بهشت را در برابر اعمالی که انجام می‌دادید، به ارث بردید!»
پس نگاه کنیم اعمالی که انجام می دهیم بر اساس آزادی تعریف شده توسط الله متعال است که ما را به بهشت برین می رساند یا بر اساس تعاریف منحرفین اهل تفرق و یا اهل جهنم ؟!