اهل سنت در برابر وحدت فراگیر اسلامی و شعارهای تخدیری احزاب و شبکه های رسانه ای
به قلم : کیوان مریوانی
تمام احزاب به ظاهر اسلام گرای ما گاهگاهی دادو فریاد می زنند که «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» و گاه دهها مقاله و سخنرانی و حتی کنفرانس هم در شبکه های مختلف ماهواره ای ترتیب می دهند اما در عمل هیچ حرکتی برای وحدت ظاهری از آنها دیده نمی شود.
این احزاب و گروههای متفرق و رنگارنگ در برابر افکار عمومی مسلمین هیچ بهانه ای برایشان نمانده است. چون مردم می دانند با خدائی واحد و پیامبری واحد و قرآنی واحد و آخرتی واحد و دشمنانی واحد و هزاران نقاط مشترکی که وجود دارد مساله ی اتحاد و وحدت برای مسلمینی که شبیه به هم هستندو تاریخ مشترکی دارند پرتنش تر از اتحاد میان چین و آمریکا و ناتو و صدها فرقه ی سکولاریستی چپ و راست نیست که بر علیه مسلمین هر وقت بخواهند با هم متحد می شوند.
مسلمین هم اکنون فهمیده اند که مساله ی وحدت نه پرتنش است و نه زمان بر؛ تنها مشکل این است که در میان رهبران این احزاب و گروهها میل و اراده ای صادقانه برای اتحاد وجود ندارد و وضعیت فعلی باب میل این رهبران و شبکه ها است که هر کدام عده ای را با خود همراه کرده و با شعارها و غوغاسالاری خاص خودشان روزگار میگذرانند.
پس اهل سنتی که خواهان وحدت اسلامی با تمام مسلمین و فرق اسلامی هستند باید بدانند که اگر به میل این احزاب و گروهها باشد هرگز در کوتاه مدت و حتی در دراز مدت اتحادی اسلامی شکل نمیگیرد و اگر می بینند هر از گاهی این احزاب و گروهها و شبکه های ماهواره ای و مجازی آنها بحثهائی در مورد وحدت و اتحاد مسلمین را شروع می کنند تنها وقت کشی و تخدیر طرفداران ساده و فریب خورده ی آنهاست.
پس با گذشت اینهمه سال و ثابت ماندن این احزاب، که حتی به صورت مذاهب مدرنی هم درآمده و صفت «کلُّ حزبٍ بَما لَدَیهِمْ فَرِحُونَ» را در خود جمع کرده و در سطح رهبری آنها هیچ واکنش عملی صادقانه ای برای وحدت صورت نمی گیرد، در این صورت اهل سنت باید با تمسک به منابع شرعی و آنهمه مشترکاتی که وجود دارد بیخیال این رهبران و احزاب رنگارنگ آنها شده و خودشان قدمهای عملی بردارند و اجازه ندهند که سرنوشت دنیا و قیامت آنها توسط این احزاب به بازی و حتی به سخره گرفته شود.
وحدت تنها از کانال یکی از «۳ابزار»برتر صورت می گیرد که عبارتند از:
۱- خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ که اولین و مهمترین ابزار و وسیله ست (مثل حکومت رسول الله صلی الله علیه وسلم و خلفای راشدین رضی الله عنهم)
۲- حکومت بدیل اضطراری اسلامی که در زمان نبود خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ انجام وظیفه می کند (مثل حکومت امویها و عباسی ها و عثمانی ها و تمام حکومتهائی که بر اساس یکی از مذاهب اسلامی حنفی و شافعی و شیعی زیدی و ۱۲ امامی و مالکی و… تاکنون حکومت کرده اند)
۳- شورای واحد مجاهدین که در صورت نبود خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ و حکومت بدیل اضطراری اسلامی انجام وظیفه می کند .
غیر از این «سه ابزار» که تنها وسیله و ابزارهای ضمانت حفظ وحدت و حتی ایجاد وحدت هستند دیگر هیچ ابزار و وسیله ی دیگری برای اتحاد مسلمین وجود ندارد، و هر چه بعد از این «سه ابزار» وجود دارد کلاً تفرق و سستی و ذلیلی و هدر رفتن انرژی مسلمین است.