از موانع وحدت (۷) نبود شورا یا تک روی و نپذیرفتن رای شوری (۲)
به قلم: کارزان شکاک
به دنبال تزلزل پایه های حکومت اسلامی در یک سال آخر حکومت عثمان رضی الله عنه و شکل گیری تدریجی گروههای شورشی و متخاصم در میان مسلمین زمزمه های تک روی و سرپیچی از رای شورای مسلمین کار را به تحمیل جنگهای داخلی جمل، صفین و خوارج کشاند و به این درجه از انحراف بسنده نکرد بلکه با شهادت امیرالمومنین علی ابن ابی طالب موجودیت شورا توسط معاویه نابود شد و حکومت سلطنتی موروثی جایگزین حکومت شورائی مسلمین گردید .
با انهدام این نهاد زیر بنائی و تولید فرق مختلف، از آن پس هميشه مسلمانان به علل مختلف و بهانه‌هاي گوناگون به جان يكديگر افتاده و صحنه‌هاي وحشت‌خيز و نفرت‌انگيز ننگيني از نبردهاي خونين به وجود آورده‌اند که علاوه بر گرفتن جان، ناموس و مال میلیونها مسلمان، باعث هدر دادن انرژی مومنین در تبدیل شدن به شاهدی برای سایرین و رساندن دعوت به سایر نقاط زمین شده اند .
با انهدام شورا و حکومت اسلامی بزرگترین بهانه هائی که مسلمین را در برابر هم قرار داده دو عامل قومیت گرائی جاهلی و فرقه گرائی مذهبی بوده است:
- نژادپرستی یا ناسیونالیسم از بارزترین علائم جاهلیت و توحشی است که به جای قانون شریعت الله ، عده ای سعی دارند هویت خود را با مواد ترشح شده از تخمدان پدر و مادر خود معرفی کنند همان چیزی که به یک حیوان هویت می بخشد .
- بهانه ی دیگری که کمی از اولی کند تر بوده، اما در برهه هائی از زمان اثر تخریبی اش بیشتر از یک ارتش صد میلیونی کفار بر علیه منافع دنیوی و اخروی مسلمین بوده ، موضوع تفرق و جنگهای فرقه ای میان مسلمین و بخصوص در این دوران تجدید دشمنی و شعله ور نمودن جنگ میان فرق معروف به اهل سنت با هم و با فرق معروف به شیعه است .
دسته ائی چون سلفیون آل سعود و غلات شیعه به این امر بسنده نکرده اند که با تجدید چاپ کتابهای تفرقه انداز قرون گذشته شعله های تفرق و جنگ داخلی را روشن نمایند بلکه نویسندگانی از میان زنده ها نیز سعی نموده اند جهت تولید دشمنی بین آنها و مشغول نمودن آنها به همدیگر چیزهای تازه ای بنویسند تا در چنین فراغی دشمنان تمام فرق اسلامی بدون مزاحمت به اهداف خود برسند .
بسیاری از این تفرقه اندازان با فراهم شدن زمینه ی فعالیت توسط دشمنان آگاه و مجریان جنگ اصلی روانی، انسانهای ناآگاه و غافل از خیر و شر مسلمین و قانون شریعت الله هستند که ناخواسته ابزار دست دشمنان قانون شریعت الله و عضو فعال جنگ روانی آن قرار گرفته اند که زهر تفرقه انداز و دشمن شاد کن خود را به بازار پر از هرج و مرج و بی صاحب مسلمین عرضه می دارند .
علی بن ابی طالب رضی الله عنه مردمان اطراف خود را سه گروه بیشتر نمی داند و می‌گوید: «دو گروه با نوع دید ونگاهی که به من دارند تباه می‌شوند: یکی آن که من را بسیار دوست دارند و این دوست‌داشتن مفرط آنان را به غیر حق می‌کشاند و دیگری گروهی که نسبت به من دشمنی و کینه فراوان دارند واین نفرت آنها را از مسیر حق خارج می‌کند. ولی بهترین گروه کسانی‌اند که: میانه‌رو و معتدلند. پس از این گروه باشید و به عامه مردم بپویندید. چون خداوند پشتیبان و یاری‌گر جماعت است و از دودستگی و تفرقه بپرهیزید که چون که افراد تنها سریع به وسیله شیطان از مسیر الهی خارج و در گمراهی خود نابود می‌شوند همچنان که گوسفند تنها و جدامانده از گله، نصیب گرگ می‌شود.[۱]
کسی که در کلام علی بن ابی طالب رضی الله عنه به خوبی دقت کند می‌بیند که او به سه گروه اشاره می‌کند: غلات، نواصب [۲]و معتدلها و میانه روها که با عامه مسلمین هستند نه خارج از آنها یعنی تابع شورای مسلمین هستند.
شما با کدام جریان هستی؟
[۱])نهج‌البلاغه، صفحه ۱۲۷ در ذیل (ومن كلام له وفیه یبین بعض احكام الدین ویكشف للخوارج الشبهة وینقض حكم الحكمین).
[۲] دشمنان کینه توز، ناسزا گو به علی بن ابی طالب رضی الله عنه که وی را لعنت نموده و از او برائت می جویند