чашм андози жараёни жибхайи жахонийи исломий барои жиход бар зидди секуляризм
Бисмиллахир рохманир рохим.
Аммо баъад: ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.
Муносиб мебинем дар ин замоники шохиди хазиматхойи ошкори амрико парчамдори мушрикини замони хозир ва муттахидини жахоний ва муздурони махаллияш дар сарзаминхойи исломий хастем, чашм андози жараёни жибхайи жахонийи исломий барои жиход бар зидди секуляризм дар дорул исломхоро ба сурати мухтасар ва мовридий хидмати тамоми бародарон ва хохарони мўъминам ироя дихам:
۱-Хам акнун доирайи огохихо васиъ шуда ва ба истелохи илм зиёд шуда аст, дар ин сурат мо бо такия бар дарсхойи муқаддамотий ва қиёмат шуносий – биизниллах – вориди доирайи мўъминини мужохиди шудаемки аллох таоло дар мовридишон мефармояд:
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ».[۱]
۲-Ба дунболи ин, жихати таъмини
«أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ»
ва иртиқойи хукумати бадили изтирорийи исломийи феълий ба
«خلافةً على مِنهاجِ نُبُوَّةٍ»[۲]
бо дар назар доштани
وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً ۚ»[۳]
вориди жиходи сегона бо тамоми секуляристхо хохем шудки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар шевайи бархурд бо онхо амр карда аст:
جَاهِدُوا الْمُشْرِكِينَ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ وَأَلْسِنَتِكُمْ[۴]
Ва ба ин шикл бо аъмоли худ муаллими дигарон мешавем. Дар ин сурат мо барои созмондехийи “ амал” талош мекунем ва шуъори мо хам ин аст:
: لَستُ معلِّمَكُم إلّا بِالعمل[۵].
۳-Барои харакат дар ин масир ва танзими иқдомоти амалийи худ, мутаносиб бо шароити хос ва вазъи мовжуди хар мантақа ва ниёзхойи рузишки – мумкин аст бо вазъи мовжуд ва ниёзхойи рузи соири манотиқ тафовутхойи дошта бошад – “ увлавият бандий” хохем кард.
Еки аз сифати хоинин ва дорудастайи мунофиқиники хамиша вужуд дошта ва хоханд дошт бархам задани огохона, амдий ва ихтиёрийи увлавият бандихост ва саъй доранд мўъмининро ба мархалайи бикашонанд ва барои марохили баъдий даъват дихандки агар хамон марохил хам фаро барасанд харгиз худишон дар ин мархала нез хамрохи мўъминин нахоханд буд.
Яъни бо онки увлавиятхоро ба хам мезананд ва бо мўъминин нестанд агар хамон увлавият хам замониш бирасад бо мўъминин нахоханд буд аллох таоло бо зикри ибрати дар мовриди ин гурух мефармояд:
إِذْ قَالُواْ لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكاً نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ
Пайғамбар гуфт: оё худро чанон мебинидки агар қитол бар шумо вожиб шуд аз жангидан шона холий накунид?
قَالُواْ وَمَا لَنَا أَلاَّ نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَارِنَا وَأَبْنَآئِنَا
Гуфтанд: чигуна мумкин аст дар рохи худо жанги мусаллахона накунем, дар холики аз хона ва фарзандонимон ронда шудаем?
فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنْهُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (بقره/۲۴۶)
Аммо хенгомики дастури жанги мусаллахона ба онон дода шуд, хамма жуз иддайи ками аз ишон сарпичий карданд ва худованд огох аст аз ситамкорон.
۴-Дар ин сурат ин ситамкорон ва равофизи мовжуд дар мазхаб ва мантақайи худро нез шиносоий кунид. Сохиби манхаж мегуяд:
«فلا يُنكَر أن يكون في المنتسبين إلى الأئمة الأربعة من هو زنديق ملحد مارق من الإسلام، فضلا عن أن يكون رافضيا!»[۶]
Инкор немекунемки дар миёни мунтасибин ба имомони арбаъа фарди зиндиқ ва мулхиди бошад, чи расид ба инки дар миёни онхо фарди рофизий бошад!
Пас дар миёни мазохиби арбаъа хам касони мулхид ва рофизий ёфт мешаванд. Инжостки бояд мутаважжих шудки равофиз дар миёни тамоми мазохиби исломий вужуд доранд ва мухтасси ба шиъа ё шофеъий ва ханафий ва …… нест. Равофиз чи касони хастанд? Касони хастандки дар мовқеъи ниёз шуморо рахо мекунанд. Инхо бахши аз дорудастайи бузурги мунофиқин ва секулярзадахо хастанд; онхоро шиносоий кунид ва бо хазр ва хушёрийи хоста шуда дар қуръон, дар барномарезийи худ лахзайи чашм аз онхо барнадорид.
۵-Системи хамишагий ва мудовими интиқод аз худ дар масоили зохирий ва ижроийро ба хамрохи ирояйи бадил ва жойгузини муносиб бо вазъи мовжуди худ ва ниёзхойи рузитон бар қарор кунид ва хамчун ойина ва озмойишгохи дақиқ ба осибшиносийи муборизотийи худ бипардозид. Айбхоро рафъ кунем қабли аз инки дигарон аз коноли ин айбхо ба мо хамла кунанд.
۶-То метавонид қудратманд шавид. Нигох кунид аз кудом коноли шаръий метавонид қудрат ба даст биёварид хатман ин корро бикунид.
Агар қудрат дар халф ва сендико ва синфи бозоргоний ё санъат ё муаллимий ва хатиби ва имоми масжид ва шўройи махал ва анжумани илмий ё анжумани занон ё анжумани фархангий ва адабий ва варзиший ва ғейрих аст хатман мавонеъро аз тариқи шаръий бардорид ва бо пархезгерий касби қудрат кунид.
۷-Барои бардоштани мавонеъики қатъан вужуд хоханд дошт аз конолхойи қонуний даст ба хар иқдоми шаръий бизанид.
Ба далили кинорагирий ва томошочи будани амсоли шумо афроди ғейри солих вориди марокизи қудрат шуданд, ва алова бар он, афроди суджу ва нуфузи дар миёни системи хукуматий нез вужуд дорандки мумкин аст ба хамрохи ин афроди ғейри солих ва бархалофи қавонини кишварий барои мо ижоди мушкил карда ва санг андозийхойи анжом диханд, барои бардоштани ин мавонеъ хатман ва бидуни шарм хатто бо истинод ба
«اذْكُرْنِي عِندَ رَبِّكَ »[۷]
Ба тамоми абзорхойи қонуний дафъи ин офатхо панох бибарид ва дар сурати тавон барои чанин хадафи мажмаъи аз улил амр ва мутахассисини умури хуқуқий тўлид кунид. “ вазъи мовжуд” ва “ ниёзхойи руз “ ва “ хадафи дур ё наздики” худро дар назар бигирид на абзорхойики шаръий хастанд ва бояд истефода шаванд аммо мумкин аст ба мейли шумо набошад.
۸-Харгиз имрузи шумо мисли дируз набошад. Ин яъни инки харгиз дар жо назанид ва бо бардоштани мавонеъ ва тей кардани марохили увлавият бандий шуда ва дар назар гирифтани марохили такомулий “ се абзор” хамиша руба жилов дар харакат бошид ва харгиз фаромуш накунидки мо танхо ек умр бо солхойи махдуд дар ихтиёр дорем.
Сахоба дар ек насл алова бар худ кулли шибхи жазирайи Арабистон ва ду императорийи бузурги он замонро тағйир доданд, холо нигох кун дори чикор мекуни? Ва ба чи мезон пеш рафтайи? Ва дар китоби зиндагит чи менависики бояд дар рузи қиёмат онро ба унвони гузоришкори дунёйи худит бихони замоники ба шумо хитоб мешавад:
اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا (اسراء/۱۴)
Китоб ( аъмоли худитро бихон. Кофий астки худит имруз хисобгари хувиштан боши.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الجَنَّة وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ، وَأَعُوذُ بِكَ مَنَ النَّارِ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ.
رَبَّنَا أَعِزَّنَا بِالإِسْلامِ، وَأَعِزَّ بِنَا الإسْلامَ، اللَّهُمَّ أَعْلِ بِنَا كَلِمَةَ الإسْلاَمِ، وَارْفَعْ بِنَا رَايَةَ القُرْآنِ.
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
[۱] حجرات/۱۵ . مؤمنان تنها کسانیند که به خدا و پیغمبرش ایمان آوردهاند ، سپس هرگز شکّ و تردیدی به خود راه ندادهاند، و با مال و جان خویش در راه خدا به جهاد برخاستهاند. ایشان به حقیقت راستگو (و همان راستگویان) هستند.
[۲] ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ / پس از آن خلافت یک بار دیگر بر منهج نبوت قائم خواهد شد / رواه الطیالسی في مسنده (۱/۳۴۹-۳۵۰) ، والبزار (۳/۳۵۲-۳۵۳)، وأحمد في المسند (4/273 ،۱۶۳) والبيهقي في دلائل النبوة (۶/۴۹۱)
[۳] توبه/۳۶٫ (اي مؤمنان) با همه مشركان بجنگيد همان گونه كه آنان جملگي و متّفقا با شما ميجنگند.
[۴] رواه أبوداود ۳/۲۳ (۲۵۰۴) وأحمد ۳/۱۲۴ والنسائی (٧/۶) (۳۰۹۶) وابن حبان في صحيحه (۱۶۱۸) و الحاکم ۲/۸۱ والدارمی ۲/۲۱۳ / با مشرکان جهاد کنید به وسیله ی اموالتان و جان ها و زبان هایتان
[۵] تاریخ طبری به نقل از عمر بن خطاب رضی الله عنه / نصیحت و سخنرانیِ من، رفتار من است.
[۶] منهاج السنة النبوية، الناشر: جامعة محمد بن سعود الإسلامية، ج ۴، ص ۱۳۴
[۷] وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْكُرْنِي عِندَ رَبِّكَ (یوسف/۴۲) (يوسف خطاب) به يكي از آن دو كه ميدانست آزاد ميگردد گفت : مرا در پيش سرور خود (يعني شاه مصر) يادآور شو (و شرح حال مرا بدو بگو. باشد كه از زندان رهايم كند) .