جنگ زرگری حکومت سکولار ترکیه در مورد عادی سازی روابط مزدوران عرب با رژیم صهیونیستی شوخی تلخ دشمنان با شعور مسلمین
به قلم: کارزان شکاک
حکومت سکولار ترکیه اولین کشور در تمام سرزمینهای مسلمان نشین بود که رژیم صهیونیستی را در سال ۱۹۴۹ به رسمیت شناخت و فعالیت دیپلماتیک خود را در تل‌آویو و در سال ۱۹۵۰ آغاز کرد و در تمام این سالها تا کنون روابط گسترده‌ی سیاسی، علمی، نظامی، اطلاعاتی، امنیتی و تجاری برقرار بوده است.
نکته ای که در روابط حکومت سکولار ترکیه با رژیم صهیونیستی قابل تامل اینکه : حکومت سکولار ترکیه همیشه در حالت «عملی» در تمام سیاستهای رژیم اشغالگر فلسیطن در کنارآن بوده است اما در حالت «زبانی» سعی کرده جنگ زرگری راه بیندازد و چنین نشان دهد که در جبهه مسلمین و مخالفین رژیم صهیونیستی است. به عنوان مثال:
- حکومت سکولار ترکیه «به ظاهر» به اعزام سربازان رژیم صهیونیستی به خاک مصر در سال ۱۹۵۶اعتراض کرد اما «عملاً» در کنار این رژیم وبریتانیا و فرانسه قرار گرفت.
- حکومت سکولار ترکیه در هنگام جنگ شش‌روزه که در سال ۱۹۶۷ آغاز شد و با اشغال قدس شرقی، کرانه بختری، شبه‌جزیره سینا و بلندی‌های جولان در سوریه به پایان رسید، در «زبان» از کشورهای عربی طرفداری کرد اما در «عمل» در کنار رژیم صهیونیستی بود.
- حکومت سکولار ترکیه با وجود به آتش کشیده شدن مسجدالاقصی در سال ۱۹۶۷ روابط خود با رژیم صهیونیستی را ادامه داد و این روابط تا سال ۱۹۸۰ در سطح سفیر تداوم یافت.
- به دنبال اشغال قدس شرقی توسط رژیم صهیونیستی و اعلام آن به عنوان پایتخت ابدی آن در سال ۱۹۸۰ حکومت سکولار ترکیه باز روابط خود را ادامه داد و عملاً در کنار رژیم صهیونیستی ماند .
- حکومت سکولار ترکیه به پیش‌نویس قطعنامه علیه نمایندگی اسرائیل در سازمان ملل متحد در سال ۱۹۸۹ رای مخالف داد و به این شکل برای چندمین بار به تمام مجامع بین اللملی ثابت کرد که «عملاً» در کنار رژیم صهیونیستی است.
- حکومت سکولار ترکیه به همراه رژیم صهیونیستی به صورت «علنی و رسمی» در سال ۱۹۹۴ یک توافقنامه همکاری در زمینه امنیتی، و در سال ۱۹۹۶ نیز یک توافقنامه همکاری دیگر در زمینه آموزش نظامی امضا کردند. بر اساس این توافق هر دو کشور اطلاعات امنیتی رد و بدل کرده و روسای سازمان های اطلاعاتی آنها نشست های دوره ای تشکیل می دهند. به موجب این توافق سازمان موساد یک مرکز اطلاعاتی در ترکیه تاسیس کرد.
- حکومت سکولار ترکیه در مقابل حملات رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۶ به لبنان و در سال ۲۰۰۸ به نوار غزه «عملاً» در کنار رژیم صهیونیستی بود و «زبانی» در حال جنگ زرگری .
- در اوایل سال ۲۰۰۹ رجب طیب اردوغان، نخست وزیر وقت حکومت سکولار ترکیه در اجلاس مجمع جهانی اقتصاد در داووس واکنش شدیدی به سخنان شیمون پرز، رئیس جمهور رژیم صهیونیستی در مشروع دانستن حملات خود به غزه نشان می دهد و حتی سالن کنفرانس را ترک می کند اما «عملاً» بنزین هواپیماهای جنگنده های رژیم صهیونیستی و خوراک و آب سربازانی که مسلمین را در غزه قتل عام می کنند را تامین می کند و این بار هم «عملاً» در کنار رژیم صهیونیستی قرار می گیرد و «زبانی» در کنار مسلمین و مشغول جنگ زرگری می شود.
- حتی حجم تبادلات اقتصادی ترکیه با اسرائیل در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱، پس از حمله به کشتی مرمره، ۳۰٫۷ درصد افزایش می یابد.
اما هرگز نباید فراموش کنیم که روابط استراتژیک ترکیه – رژیم صهیونیستی همیشه شریک سومی هم در کاخ سفید داشته است. این واقعیت حتی در برخی معاهدات ۳ جانبه نیز به صراحت وجود دارد.
مادلین آلبرایت، وزیر خارجه اسبق آمریکا، در شورای روابط خارجی آمریکا می گوید: “روابط محرمانه و اعتماد دوجانبه” از پیش شرط های روابط ترکیه و آمریکا است.
بنابراین ساده لوحانه است اگر بپذیریم که روابط حکومت سکولار ترکیه و حکومت سکولار آمریکا هر روز گسترده می شود، در حالی که روابط حکومت سکولار ترکیه و رژیم صهیونیستی خصمانه بماند . نگاه سیاست مداران امریکایی و البته اتحادیه اروپا به رژیم صهیونیستی نگاهی استراتژیک است و کشوری که دشمن رژیم صهیونیستی باشد، هیچ گاه نمی تواند به جمع دوستانه غربی ها “بار بیابد.”
مخالفتهای «زبانی» حکومت سکولار ترکیه با رسمیت یافتن روابط کشورهای مزدوری چون امارات و بحرین و … شوخی تلخی است که در جنگ زرگری با شعور و عقل مسلمین صورت می گیرد که بخشی از آن ریشه در حمایتهای مقطعی رژیم صهیونیستی از کُردهای سکولار پ.ک.ک و شاخه هایش و بارزانی ها و ماجراهای قبرس و حضور رژیم صهیونیستی در توسعه میدان های گازی مورد اعتراض است که در وقت مقتضی پس از پایان جنگ زرگری به اشاره ای خاتمه می یابند.
حکومت سکولار ترکیه خودش این باب ارتباط با رژیم صهیونیستی را باز کرده است ، اما هم اکنون با جنگ زرگری و «زبانی» می خواهد نشان دهد که مخالف چنین روابطی است. این مخالفتها علاوه بر آنکه جنبه عوام فریبی و بازی با شعور مسلمین دارد جنبه سیاسی و منافع سیاسی دارد و ربطی به مسائل عقیدتی ندارد.