استفاده از تجربه و توان سکولاریستهای کافر در چه صورتی؟
ارائه دهنده : عبدالله جوانرویی
رسول الله صلی الله علیه و سلم و ابوبکر صدیق، عبدالله بن اریقط را طبق قرارداد قبلی اجیر کردند تا آنها را از راههای مخفی به مدینه راهنمایی کند، و او هر چند مشرک (سکولار) و کافر اصلی بود اما مردی نجیب و امین بود و خبر مسلمانان را به سکولاریستهای قریش انتقال نمی داد. این کار به معنای آن است که در هنگام ضرورت استفاده از تجربه و توان سکولاریستها ی کافر در صورت امین بودن از شخصیت آنها اشکالی ندارد.
مورد دیگر اینکه : کفار عموماً چون از افکار و عقاید مختلفی پیروی می کنند دارای قلبهای مختلفی هستند، و هرگز یک دل و متحد نخواهند شد . الله تعالی می فرماید: تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّىٰ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ (حشر/۱۴) شما آنها را جمع و متّفق می‌پندارید در صورتی که دلهاشان سخت متفرق است، زیرا آن قوم دارای فهم و عقل نیستند.
بر این اساس کفار همیشه بین خود به خاطر منافع دنیوی و عقاید مختلفی که دارند همیشه با هم درگیر بوده اند، در چنین حالاتی اگر رهبر دارالاسلام جهت تجزیه ی دشمنان و تمرکز بر دشمن اصلی با بخشی از اینها پیمانی ببندد و حتی امتیازی بدهد طبق شریعت الله عمل کرده است.
رسول الله صلی الله علیه وسلم با قبایل مختلف سکولار (به زبان عربی = مشرک) بنی خزاعه و بنی فزاره و… پیمان بست و حتی با یهودیان اطراف مدینه و مجوس الاحساء و نصرانی های نجران هم پیمان بست تا مانع از اتحاد آنها توسط سکولاریستهای قریش شود و با تجزیه ی دشمنان راحتتر بتواند بر دشمن اصلی و سر افعی تمرکز داشته باشد.
در اینجا رهبر «دارالاسلام» با حاکمیتهای کوچک کفار پیمان بسته است و «دارالاسلام» یعنی : سرزمینی که «قانون اساسی» آن بر اساس شریعت الله باشد و رهبر آن هم مسلمان باشد .
در این صورت پیمان طاغوتها با طاغوتها را نمی توان با پیمان دارالاسلام با طاغوتهای خارجی مقایسه کرد. یعنی اگر طاغوتی چون آل سعود یا امارات یا بحرین و ترکیه و… با رژیم صهیونیستی یا آمریکا و ناتو و … پیمانی بر علیه مسلمین می بندد هرگز قابل قیاس با پیمان «دارالاسلام» با حکومتهای کافر بر علیه سایر کفار نیست.