ماه: نوامبر 2020

اتحاد اسلامی حداقل تلاش هر مومنی جهت رسیدن به وحدت اسلامی

به قلم: مسعود سنه ای

از بس علمای مختلف در مورد وحدت سخن گفته اند که باید جاهلترین مسلمان هم به این درجه از قناعت رسیده باشد که از اساسی ترین نیازهای  هر امت و جامعه‌ای برای رسیدن به شکوفایی و سعادت ، برخورداری از مولفه‌ی ارزشمند اتحاد و هماهنگی بین اعضای آن امت است و بسیاری از مشکلات و دگرگونی هایی که گریبانگیر جوامع می شود به خاطر فقدان عنصر اتحاد و همبستگی بین افراد آن جامعه می باشد .

باید بدانیم که بین اتحاد با وحد تفاوتهائی وجود دارد. اتحاد یعنی تقویت ما به الاشتراک در عین حفظ ما به الامتیاز[۱] مثل اتحاد بین شیعه و حنفی و شافعی و حنبلی و مالکی و زیدی . تمام این مذاهب در مواردی با همدیگر اختلافاتی دارند و حتی در طول تاریخ بارها با هم جنگیده اند و فقط کافی است بدانیم که امام شافعی رحمه الله توسط مالکی ها مورد ضرب و شتم قرار می گیرد و علیل می شود و بر اثر همین جراحات وفات می کند.

پس در «اتحاد» دو امر دارای نقاط متفاوت، جنبه های مشترک خود را تقویت کنند و از این حیث خود را هر چه بیشتر به یکدیگر نزدیک کنند، که از آن به اتحاد تعبیر می کنند. این اتحاد باعث می شود که مسلمین به تدریج به همدیگر نزدیکتر شده و با شناخت بیشتر از همدیگر به سوی وحدت خواسته شده در منابع شرعی برسند. وحدت در اصطلاح به معنای یکی بودن است که از آن به واحد تعبیر می کنند که در اولین قدم دلها با هم یکی می شوند که خداوند می فرماید: وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ ۚ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَّا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (انفال/۶۳)

 زمانی که خداوند دستور می دهد : وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا[آل عمران/۱۰۳]و همگى به ریسمان خدا [قرآن و اسلام، و هر گونه وسیله وحدت‏]، چنگ زنید، و پراكنده نشوید» . در اینجا دستور به وحدت و پرهیز از هر گونه تفرقی است.

و زمانی که خداوند دستور می دهد:« وَ لا تَكُونُوا كَالَّذینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَیِّناتُ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ [آل عمران/۱۰۵[ و مانند كسانى نباشید كه پراكنده شدند و اختلاف كردند (آن هم) پس از آنكه نشانه‏هاى روشن (پروردگار) به آنان رسید! و آنها عذاب عظیمى دارند.

در اینجا نوعی تهدید برای اهل تفرق است و تهدید آشکاری است برای کسانی که اهل وحدت نباشند و به تفرق گرایش داشته باشند که ثمره ای جز شکست و ضعف برای مسلمین در بر ندارند و خداوند متعال این نکته را به انسان یادآورمی شود که با عدم اتحاد و همبستگی به سستی و شکست مواجه می شوند: « وَ أَطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ریحُكُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرینَ [انفال/۴۶] و (فرمان) خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید! و نزاع (و كشمكش) نكنید، تا سست نشوید، و قدرت (و شوكت) شما از میان نرود! و صبر و استقامت كنید كه خداوند با استقامت كنندگان است».

اینجاست که باید از خودت بپرسی که در کدام مسیر در حال حرکت هستی؟  در مسیر اتحاد اسلامی که به وحدت اسلامی ختم می شود یا در مسیر تفرق که به ذلیلی و شکست در دنیا و عذاب الله تعالی ختم می شود؟

---

[۱] فاضل مقداد، ابوالفتح بن مخدوم، الباب الحادی عشر مع شرحیه النافع یوم الحشر و مفتاح الباب، چ مۆسسه مطالعات اسلامى، بی تا، ص ۲۱٫

مهم : امسال جمهوری اسلامی ایران نشان داد هفته وحدت برایش تاکتیک است یا استراتژی!

ارائه دهنده : ابوبکر الخراسانی

سالهاست که بسیاری از عوام که اهل تجزیه و تحلیل و یا اهل آگاهی بر منابع شرعی و شناخت دارالاسلام از دارالکفر از طریق منابع اهل سنت نیستند و علاوه بر این مرجع تقلید آنها ماهواره های کفار سکولار جهانی و دارودسته ی منافقین محلی شده است، طوطی وار تکرار می کردند که جمهوری اسلامی ایران در این ۴۰ سال از روی تاکتیک شعار وحدت سر داده و…

اما در هفته ی وحدت امسال اتفاقی افتاد که در هیچ یک از کشورهای سکولار و دموکراسی خواه هیچ بشری نمی تواند شاهد این اتفاق باشد . این اتفاق بزرگ که رسانه ای هم شد این است :

” نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی امروز (یکشنبه، ۱۱ آبان) مجلس با طرح الحاق دو ماده به کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده) به منظور تامین نظر شورای نگهبان موافقت کردند. بر همین اساس، یک ماده به عنوان ماده (۴۹۹مکرر) به کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده) مصوب ۲/۳/۱۳۷۵ با ۱۹۲ رأی موافق، ۷ رأی مخالف و ۱۳ رأی ممتنع از مجموع ۲۴۲ نماینده حاضر در صحن علنی به‌شرح زیر الحاق ‌شد:

هرکس از طریق توهین به ادیان الهی یا مذاهب اسلامی مصرح در قانون اساسی یا قومیت‌های ایرانی و یا از طریق طرح مطالب خلاف واقع یا نسبت‌های ناروا درخصوص مسائل قومی، دینی یا مذهبی موجب ایجاد تفرقه یا خشونت در جامعه گردد، چنانچه مشمول حد نباشد به حبس و جزای نقدی درجه پنج[۱] یا یکی از این دو مجازات محکوم می‌شود.

در تبصره این ماده آمده است: چنانچه جرم موضوع این ماده در قالب گروه مجرمانه سازمان‌یافته ارتکاب یابد و یا از سوی مأموران یا مستخدمان دولتی یا عمومی در حین انجام وظیفه یا به مناسبت آن واقع شود و یا از طریق نطق در مجامع عمومی یا با استفاده از ابزارهای ارتباطی در فضای واقعی یا مجازی منتشر شود، مجازات مقرر به میزان یک درجه تشدید می‌شود.”[۲]

کسی که شک شک دارد این حکومت بدیل اضطراری اسلامی ایران به خلافه علی منهاج نبوة قابل تکامل نیست باید در میزان آگاهی ها و شناخت خودش شک کند و کسی که برای حکومتهای کفری و ارتدادی سکولاریسم و دموکراسی سکولاریستها (مشرکین) تلاش می کند دشمن آشکار مسلمین و مانعی است که به هر شیوه ای و از کانال صحیحش باید برداشته شود.

جمهوری اسلامی ایران در این هفته ی وحدت امسال یکی از بزرگترین هدیه های خود را به تمام شریعتهای آسمانی و تمام مذاهب اسلامی و قومیتهای ایرانی داد. این هدیه واقعاً من را شگفت زده و خوشحال کرد.

قدر این نعمت را بدانیم .

---

[۱] حبس و جزای نقدی درجه ۵ از این قرار است:

– حبس بیش از دو تا پنج سال

– جزای نقدی بیش از هشتاد میلیون (۸۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال تا یکصد و هشتاد میلیون (۱۸۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال

– محرومیت از حقوق اجتماعی بیش از پنج تا پانزده سال

– ممنوعیت دائم از یک یا چند فعالیت شغلی یا اجتماعی برای اشخاص حقوقی

– ممنوعیت دائم از دعوت عمومی برای افزایش سرمایه برای اشخاص حقوقی

[۲] یعنی تبدیل می شود به مجازات درجه ۴ که از این قرار است :

– حبس بیش از پنج تا ده سال

– جزای نقدی بیش از یکصد و هشتاد میلیون (۱۸۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال تا سیصد و شصت میلیون (۳۶۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال

– انفصال دائم از خدمات دولتی و عمومی

استراتژی وحدت اسلامی در منهج فکری سيد قطب رحمه الله

ارائه دهنده: عبدالله

سيد قطب رحمه الله آفت بزرگ جوامع اسلام را ملى‏گرايى مى‏داند و معتقد است تا وحدت ميان مسلمانان جهان حاصل نشود، امپرياليسم غرب بر منابع مالى مسلمانان چنگ خواهد انداخت. علت مخالفت سيد با ملى‏گرايى اين است كه ملى‏گرايى در مقابل وحدت مسلمانان قرار گرفته. همين انديشه سيد، يكى از مواردى بود كه باعث تيرگى روابط او با جمال عبدالناصر شد؛ زيرا جمال عبدالناصر به ناسيوناليسم عربى معتقد بود؛ در حالى كه سيد قطب رحمه الله با ملى‏گرايى به شدت مخالفت مى‏كرد.

وى در نوشتارى مى ‏نويسد: بى ‏ترديد، انديشه تنگ و تاريك ملى ‏گرايى در درون مسائل داخلى ما انديشه ويرانگرى بود؛ انديشه‏اى كه نيروهاى ميهن بزرگ اسلامى را پراكنده ساخت و آن را به دولت‏هاى كوچك ناتوان بى‏ارزشى كه با هيچ‏چيزى، قدرت مقابله ندارد، تبديل نمود. انديشه‏اى بود كه به امپرياليسم غربى اجازه و امكان داد روزانه يك كشور اسلامى را بدَرَد و بخورد؛ در حالى كه اطمينان دارد اين مرزهاى ساختگى به هيچ دولت كوچكى اجازه كمك به ديگرى را نخواهد داد (تاريخ فرهنگ معاصر، ش ۶، ص۲۷۸، به نقل از مصر الفتاه، ۶سپتامبر ۱۹۵۱م).

سيد قطب رحمه الله همچون سيدجمال الدين اسدآبادى رحمه الله مرزهاى جغرافيايى را در هم شكست. وى معتقد بود هر جا مسلمانى هست، آن‏جا قلمرو اسلام است. در جريان ملى شدن صنعت نفت ايران، وى نامه‏اى به آيت الله سيدابوالقاسم كاشانى رحمه الله نوشت و از نهضت ملى‏شدن صنعت نفت حمايت كرد. سيد قطب رحمه الله در اين نامه نكات بسيار مهمى را بيان مى‏كند. به اعتقاد او، نهضت ملى‏شدن صنعت نفت، نهضت ملى نيست؛ بلكه نهضتى اسلامى به رهبرى شخصى روحانى است. وى اين گام را قدمى در راه استقرار نظام اسلامى و كوتاه كردن دست اجانب از كشور ايران مى‏داند. همچنين در اين نامه مسلمانان را به وحدت و دورى از تفرقه فرا مى‏خواند.