از تعطیلی و ممنوعیت مراسم عزاداری خیابانی عاشورا و روز پیروزی انقلاب در ایران تا آزادی راهپیمائی در حمایت از ملت مظلم فلسطین
به قلم: سید خالد موکریانی
زمانی که رژیم سکولار صهیونیستی قصد اخراج مردم اهل سنت محله ی شیخ جراح در بیت المقدس را داشت و از یهودی ها افراطی به عنوان یک ابزار جهت مشغول کردن مسلمین به یهودیان و غفلت از سکولاریستها(عاملین اصلی جنایات) وارد عمل کرد تا نشان دهد جنگ بین یهودی ها و مسلمین است نه بین سکولاریستها (مشرکین) با مسلمین و حتی یهودی ها و سایر شریعتهای آسمانی، ملت مسلمان و شافعی مذهب این منطقه در معرض انواع حملات سکولاریستها(مشرکین) و یهودی های ابزار شده قرار گرفتند.
در چنین اوضاع و احوالی این مسلمین شافعی مذهب اهل سنت با سنگ و چوب از خود دفاع می کردند یا با خودروهای خود بر تجمع نظامیان سکولار صهیونیست حمله کرده و عملیات استشهادی انجام می دادند و مرگ را بر ذلت و تسلیم شدن ترجیح می دادند.
اینجا بود که مسلمین مجاهد جنبش حماس و جهاد اسلامی که به دارالاسلام ایران گروه خورده اند به دادخواهی و «حمایت از فلسطینیان تحت ستم کرانه باختری و بیت‌المقدس» جهاد مسلحانه خود و شلیک موشک به مناطق صهیونیست نشین را شروع کردند.
در کنار این همه می دانیم که چندین قرن است در ایران شیعیان جهت عزاداری عاشورای حسینی در خیابانها و مکانهای عمومی چون حسینیه ها به انجام مراسم خاص خود می پردازند ، علاوه بر این ایرانیان بدون در نظر گرفتن مذهب و قومیت در ۲۲ بهمن روز پیروزی انقلاب اسلامی چندین دهه است به راهپیمائی در خیابانها می پردازند؛ این دو واقعه را می توان بزرگترین واقعه ها برای ملت ایران دانست. اما دیدیم که به دلیل شیوع بیماری واگیر کرونا از انجام این مراسمها جلوگیری به عمل آمد.
با این وجود ما دیدیم که در حمایت از قیام مسلمین شافعی مذهب فلسطین ایرانیان شیعه و سنی با آزادی کامل به راهپیمائی کردند و حمایت آشکار خود را از نهضت اسلامی ملت مسلمان و شافعی مذهب فلسطین اعلام کردند.
آیا برای مغرض ترین و کینه توز ترین انسانی که تنها یک زره انصاف و عدالت در وجودش باقی مانده باشد این رخدادها پیام آشکاری در موضع گیری دارالاسلام ایران دربر ندارد؟