تأثیر مشارکت اهل سنت در انتخابات شوراهای دارالاسلام ایران
به قلم : مسعود سنه ای
اسلام دینی است که با قوانینش پیوند ناگسستنی بین دین و دنیا برقرار کرده است و هرگز نمی توان اداره ی زندگی دنیوی را از قوانین اسلامی جدا کرد و پذیرش یا عدم پذیرش حکمرانی قانون شریعت الله نقش سیاسی هر فرد در جامعه را مشخص می کند.
در نظام اسلامی، مسلمین از کانال شوراهای مختلف می توانند قدرت دولت را تحدید و حتی نظارت کنند، وجود همین شوراها و نظارت همگانی بر قدرت حکومتی و مسئولین حکومتی دو رکن اصلی حکومت اسلامی بر منهاج نبوت است.
به همین دلیل از شاخصه های توسعه ی سیاسی ـ اجتماعی دارالاسلام، به میزان و نحوه ی مشارکت سیاسی مردم آن بستگی دارد و به هر اندازه مسلمینِ آگاه در امر شوراها مشارکت داشته باشند و مطابق با اصول مذهبی خود اقدام به انتخاب نمایندگان خود بزنند به همان اندازه باعث ثبات سیاسی و تثبیت شوراها و در نتیجه موجب کارائی بیشتر شوراها و حاکمیت می شوند.
به این شکل می توانیم واضح ببینم که مشارکت مسلمین در تعیین سرنوشت خود «حقی» است که هم می توانند از آن استفاده کنند و هم می توانند آن را ضایع کنند بدون آنکه در دنیا مشمول مجازاتی شوند، اما فقهای مسلمین در اجرای احکام اجتماعی و بویژه بخش اجرائی و حکومتی آن به لحاظ آثاری اخروی آن یعنی تحت عنوان «نظارت عمومی»، «حق‌النصیحه»، «دعوت به خیر» و «امر به معروف و نهی از منکر» و احکام تکلیفی و به سان یک «تکلیف» که ثواب و عقاب اخروی را به دنبال خواهد داشت، آن را مورد گفتوگو قرار دادهاند.
به این شکل مسلمین باید بدانند اگر چه می توانند از این «حق» مشارکت خود در امور اجتماعی سهل انگار کنند و یا آن را نادیده بگیرند اما به هر حال در قیامت نسبت به سهل انگاری آنها در تعیین سرنوشت جمعی مورد مواخذه قرار خواهند گرفت بخصوص اگر این عدم مشارکت آنها منجر به انتخاب شخصی نامطلوب و یا تضعیف و صدمه زدن به منافع جمعی محل و یا دارالاسلام و یا تقویت جبهه ی کفار سکولار جهانی و متحدین منطقه ای آنها گردد چنانچه اکانت رسمی وزارت خارجه رژیم صهیو نیستی با انتشار کاریکاتوری رسماً پذیرفت که مشارکت در انتخابات ایران، تیری بر وجود این رژیم است.
اگر دیده می شود که امروزه کفار سکولار جهانی و احزاب سکولار و مرتد محلی به همراه دارودسته ی منافقین در شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی شروع به مأیوس کردن و دلسرد کردن شهروندان دارالاسلام ایران از مشارکت در انتخابات شده اند لازم است ما از خود بپرسیم که :
- این مشارکت‌گریزی و محروم کردن خود خواسته از این «حق» تعیین سرنوشت، می تواند به نفع مسلمین شریعت گرا و دارالاسلام آنها باشد یا به سود کفار سکولار جهانی و مرتدین محلی و دارودسته ی منافقین داخلی؟
- – آیا انتقاد ما از فلان مسئول یا حتی از فلان بخش قانون اساسی که ممکن است بر خلاف مذهب ما باشد، می‌تواند توجیهی شرعی برای عدم حضور در انتخابات و سرفنظر از این «حق» و پیوستن به جبهه ی دشمنان دارالاسلام باشد؟
ما اهل سنت متاسفانه هنوز نتوانسته ایم در امور شوراهای خود کسانی را انتخاب کنیم که متخصص در امور فقهی «مذهب» خودمان باشند و تا همین الان بر سنی زاده بودن و«نژاد» نمایندگان تمرکز کرده ایم . یعنی در واقع «نژاد» را جایگزین «مذهب» کرده ایم که انحرافی آشکار از منهج اسلامی است.
اگر اهل سنت ایران روزی بتواند بر اساس قانون اساسی دارالاسلام ایران «مذهب» را جایگزین «نژاد» کند به راحتی می تواند در منطقه ی خود به عنوان یک فرآیند از کانال همین شوراها مسئولین اجرائی را مورد کنترل قرار دهد و از دارالاسلام خود در برابر دشمنان حمایت هوشمندانه کند.