نگرانی ها و اما و اگرهای همسایگان افغانستان در مورد حاکمیت امارت اسلامی افغانستان

نگرانی ها و اما و اگرهای همسایگان افغانستان در مورد حاکمیت امارت اسلامی افغانستان

به قلم: ابومحمود کندزی

با آنکه امارت اسلامی افغانستان بارها اعلام کرده است که هدف او اجرای شریعت الله و دادن حقوق یکسان به تمام مذاهب اسلامی شیعی و سنی است با این وجود ما هنوز با اما و اگرهایی از سوی همسایگان افغانستان مواجه هستیم که لازم است به دقت مورد بررسی و آسیب شناسی قرار گیرند.

  • یکی از دلنگرانی های عده ای این است که : طالبان یک دست نیستند و حتی اگر بر تمام افغانستان نیز مسلط شوند باز ممکن است در بین خودشان دچار اختلاف و جنگ داخلی شوند و افغانستان بار دیگر دچار بی ثباتی شود!

باید گفت که این دیدگاه از دو سرچشمه ناشی می شود:

  1. ناشی از مطالعات کتابخانه ای انقلابات سکولاریستی است که پس از پیروزی معمولاً جنگی داخلی جهت یکدست کردن نیروهای انقلابی صورت می گیرند که عده ای در این میان قتل عام می شوند مثل جنگ منشویکها و بلشویکهای روسیه و غیره . در اینجا می گویند که انقلاب فرزندان خودش را می خورد.
  2. ناشی از هرج و مرج بعد از تسلط احزاب مختلف دست نشانده ی حکومت سکولار پاکستان بر کابل چون احزاب ربانی و حکمتیار و دوستم و … بعد از خروج نیروهای شوروی از افغانستان است.

اگر به دقت نگاه کنیم این نگرانی ربطی به امارت اسلامی ندارد، چون امارت اسلامی در چند سالی که حاکمیت را در اختیار داشت و در این این ۲ دهه جهاد با آمریکا و مزدورانش ثابت کرده است که این نگرانی ها در مورد آن بیجا و صرفاً بهانه است.

  • یکی دیگر از اما و اگر های عده ای این است که طالبان با تصرف مناطق مختلف قصد دارد که در مذاکرات و رایزنی با اداره ی کابل برگ برنده ای در اختیار داشته باشد و بعد از آنکه مثل حکمتیار و ربانی و دوستم شریک این حاکمیت دست نشانده شد درصد بیشتری از قدرت را بر پایه اشغال سرزمینی در اختیار بگیرد.

زمانی که امارت اسلامی قصد دارد شریعت را در جامعه پیاده کند و اداره ی کابل هم دنبال دمکراسی سکولاریستها است، پس این تحلیل این عده هم نامعتبر و بیجا خواهد بود. چون در جامعه ای یا سکولاریسم و دمکراسی سکولاریستها می تواند حاکمیت پیدا کند یا شریعت الله .

  • یکی دیگر از اما و اگر های عده ای این است که آمریکا به بهانه سرکوب طالبان افغانستان را اشغال کرد و در این ۲۰ سال اشغالگری حکومت کابل را تقویت کرد بلکه زمینه را برای فعالیت طالبان و نا امنی بیشتر در افغانستان مهیا کردند و حتی به حکومت کابل را هم مجبور به آزادسازی زندانیان کرد که همین الان این زندانیان آزاد شده با اداره کابل می جنگند و…

اگر واقع بین باشیم، امارت اسلامی با قدرت نظامی  و زور اسلحه، آمریکا را مجبور به پذیرش خواسته هایش چون آزاد سازی زندانیان و اخراج نیروهای زمینی اش از افغانستان کرد، هر چند تکلیف هواپیماهای بدون سرنشین آن مشخص نیست.

  • یکی دیگر از نگرانی های عده ای نسبت به امارت اسلامی افغانستان این است که نگاهی که طالبان به مردم افغانستان دارد نگاهی نیست که بتواند حکومت ملی را اداره کند.

امارت اسلامی نیز هرگز خود را مکلف به تشکیل حکومتی ملی و سکولار نکرده است، بلکه با تطبیق شریعت الله افغانستان را سقفی برای تمام افغانها می داند. پس این نگرانی هم بیجا است. افغانستان با قومیتهای مختلف زبانی، متشکل از سه مذهب اسلامی حنفی و جعفری و حنبلی و تفاسیر دیگر اسلامی است؛ و امارت اسلامی خود را متعهد به دادن حقوق یکسان به تمام مذاهب و تفاسیر اسلامی و قومیتهای مختلف نژادی و زبانی کرده است و هرگز در فکر یکسان سازی مذهبی و قومیتی نبوده است. پس این نگرانی هم نابجاست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *