اهمیت و جایگاه اتحاد در احادیث رسول الله صلی الله علیه وسلم (۲)
به قلم: ابوبکر الخراسانی
الله جل جلاله می فرماید : قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَن یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذَاباً مِّن فَوْقِکُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً وَیُذِیقَ بَعْضَکُم بَأْسَ بَعْضٍ انظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الآیَاتِ لَعَلَّهُمْ یَفْقَهُونَ (انعام/۶۵)
ترجمه : بگو : خدا می‌تواند که عذاب بزرگی از بالای سرتان و یا از زیر پاهایتان بر شما بگمارد (و شما را دچار بلاهای آسمانی و بمبارانهای هوائی یا بلاهای زمینی همچون زلزله‌ها و آتشفشانها و انفجارهای مینها و دیگر موادّ منفجره جنگها سازد) و یا این که کار را بر شما به هم آمیزد (و در نتیجه حقیقت امر بر شما مشتبه شو) و دسته‌دسته و پراکنده گردید (و جنگها در میانتان برپا گرداند) و برخی از شما را به جان برخی دیگر اندازد و گرفتار همدیگر سازد. بنگر که چگونه آیات (قرآنی و دلائل جهانی خود) را بیان و روشن می‌گردانیم تا بلکه (بیندیشند و به خود بازگردند و حقیقت را) بفهمند.
در اینجا الله جل جلاله بدترین بلای زمینى را اختلاف و تفرقه و مشغول شدن مسلمین به مسلمین و تولید جنگ داخلی در میان مسلمین مىداند که به خاطر این تفرق و جنگ داخلی عده ای از مسلمین به جان عده ای دیگر از مسلمین می افتند و توسط همدیگر عذاب داده می شوند و به همدیگر گرفتار می شوند.
آیا ما با چشم سر این عذاب را همین الان در افغانستان و یمن و سوریه و عراق و لیبی و … نمی بینیم؟ مگر نمی بینیم که گروههائی چون داعش چه جنایاتی در حق مسلمین می کنند آنهم به بهانه های پوچ و بی ارزش؟!!!
عن النعمان بن بشير رضي الله عنهما قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «الجماعة رحمة والفرقة عذاب»، أي: جماعة الإمام. ترجمه : جماعت و اتحاد و همگرایى و اتفاق رحمت الهى است و تفرقه و جدایى عذاب است . جماعت هم یعنی رهبر. که قطعاً رهبر دارالاسلام منظور است نه رهبران گروههای متفرقی که همیشه پیام آور جنگ داخلی و ذلیلی و شکست و نابودی بوده اند.
مگر ما اثر این عذابی که این گروههای متفرق به هم می چشانند را نمی بینیم؟ و باز نمی بینیم که بر اثر این اختلاف و تفرقه چگونه مورد اهانت و تاخت و تاز قدرتهاى سکولار جهانى و صهیونیستها قرار گرفتهاند و سرزمینهای اسلامی زیر چکمههاى قدرت سکولار و جهانخوار آمریکا به ویرانه تبدیل شده است؟
اگر مومنین گرد همین رهبریت دارالاسلام جمع می شدند و وحدتی فراگیر درست می کردند و یا حتی کمترین همگرایى و اتحاد داشتند چنین فاجعه هایى رخ نمى داد. رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد این رهبر دارالاسلام و امرائی که این رهبر تعیین می کند می فرماید: مَن رَأَى مِن أمِيرِهِ شيئًا يَكْرَهُهُ فَلْيَصْبِرْ، فإنَّه مَن فارَقَ الجَماعَةَ شِبْرًا، فَماتَ، فَمِيتَةٌ جاهِلِيَّةٌ.( صحيح مسلم۱۸۴۹ صحيح البخاري۷۱۴۳) ترجمه: کسی که چیزی از رهبر خود ببیند و خوشش نیاید باید صبر کنند؛ زیرا هر کس از جماعت مسلمین یک وجب خارج شود، اگر بمیرد، به مرگ جاهلی مرده است.
این واضح است که ممکن است ما به دلایل جهل و بی خبر بودن از اتفاقات روز دنیا و سیاستهای بین المللی یا به دلایل امنیتی و غیره از بعضی از سیاستها و سخنان رهبر دارالاسلام یا امیران او خوشمان نیاید، اما این باعث نمی شود که ما دچار تفرق شویم و خودمان و دیگران را دچار عذاب و جنگ داخلی و … کنیم.
این یکی از همان نکاتی است که بسیاری از مسلمین از آن غافل شده اند و فریب دشمنان آشکار و کافر خارجی و دارودسته ی منافقین داخلی و جاهلان اهل تفرق را خورده اند.