ماه: می 2022

غلاة میان شیعیان جعفری در آثار اهل علم: پیام به آنهائی که با عقاید غلات به شیعیان جعفری حمله می کنند

به قلم: خالد هورامی

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی سال ۵۷ در ایران و اخراج آمریکائی ها و مزدورانش از ایران و همچنین بعد از زده شدن جرقه های بیداری اسلامی که خواب طاغوتهای مرتجع عرب و عجم منطقه را آشفته کرده است ما شاهد جنگ روانی بی سابقه ای توسط دستگاههای رسانه ای و علمای سوء این مزدوران محلی بر علیه ایران و شیعه جعفری بوده ایم.

یکی از حیله ها و چشم بندهای بزرگی که این علمای درباری و جاهلین دروغپرداز در جنگ با شیعیان جعفری به کار برده اند این است که ابتدا تلاش می کنند که نشان دهند شیعه جعفری یک مذهب است که همه دارای یک عقیده هستند و در مرحله ی بعد سعی می کنند با استناد به آراء غلاة میان شیعه به شیعیان اصلی حمله کنند و چنین نشان دهند که شیعه ی جعفری یعنی همین عقاید و رفتارهای غلاة و منحرفینی که اگر دقت کنیم این غلاة اکثرا توسط خود شیعیان جعفری تکفیر و مطرود شده اند.

در زیر به ۴ رای مهم اشاره می کنیم که می توانند برای اهل تحقیق و انصاف مفید باشد:

1. ابوالحسن الشعری، شیعه را به سه گروه عمده تقسیم کرده است: غلاة، امامیه، زیدیه، وی غالیان را پانزده گروه می داند.^[۱]
2. شهرستانی، در ملل و نحل، شیعه را به پنج دسته عمده: کیسانیه، زیدیه، امامیه، غلاة، اسماعیلیه، تقسیم می کند و غلاة را یازده فرقه می داند: سبائیه، کاملیه، عَلبائیه منصوریه، کَیّالیّه، خطّابیه، هشامیه، نُعمانیه، مُغیریّه، یُونسیّه، نُصَیریه (اسحاقیه).^[۲]
3. صفرى فروشانى چند دسته از غلاة را به همراه توضیحاتی نام می برد :

تناسخيه (قائلان به تناسخ)، حلوليه (قائلان به حلول)، غرابيه (قائلان به اين‏كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و على عليه السّلام مانند دو كلاغ به هم شبيه بودند و جبرئيل عليه السّلام اشتباها وحى را بر پيامبر صلّى اللّه عليه و اله فرود آورد، در حالى‏كه مامور بود بر حضرت على عليه السّلام فرود آورد)، سحابيه (قائلان به اين‏كه حضرت على عليه السّلام در ابرهاست)، مخمّسه (قائلان به الوهيت پنج تن آل كساء، يعنى حضرت محمد صلّى اللّه عليه و اله، على عليه السّلام، فاطمه عليها السّلام، حسن عليه السّلام، و حسين عليه السّلام).^[۳]

• دکتر محمد جواد مشکور نیز به ذکر تاریخ تفصیلی شیعه و فرقه‌های بزرگ آن و عقاید آنها می‌پردازد. وی در ذیل فرق غلاة ۱۳۱ فرقه برای آنها بر می‌شمرد.^[۴]

با این آگاهی ها آیا می توان مسلمانی دلسوز و عام را پیدا کرد که با دور ریختن عمدی این حقایق و با چنگ زدن به عقاید غلاة به شیعیان جعفری حمله کند؟ قطعاً خیر. تنها دشمنان آگاه اسلام و مسلمین هستند که دست به چنین فریبکاری افکار عمومی جهت تولید جنگ داخلی میان مسلمین می زنند.

پس هشیار باشیم و فریب نخوریم.

[۱]مقالات الاسلامیین)، ۱۳/.

[۲]فرهنگ فرق اسلامی) دکترجوادمشکور، ۱۷۸/.

[۳]صفرى فروشانى، نعمت الله، غاليان كاوشي در جريانها و برآيندها تا پايان سده سوم، ۱جلد، آستان قدس رضوى – مشهد مقدس، چاپ: اول، ۱۳۷۸ ه.ش.

[۴] تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلامی تا قرن چهارم: دکتر محمد جواد مشکور، چاپ پنجم، تهران، انتشارات اشراقی، ۱۳۷۲٫

جبهه ی مقاومت یا جبهه ی بغاوت و مفسدین جهاد در افغانستان

ارائه دهنده: محمود کندزی

کلش به نام جهاد؛ جیب های خوده پر می کنند. مردم بخاطر خدا در برابر کفر جهاد کرد، اما بعض ها از این دستاورد استفاده کرده کفر را بالای ما حاکم ساختند. مردم جان، مال و ناموس خوده از دست داد تنها بخاطر خدا نه بخاط حاکمیت امریکا. (گفته‌های یک مجاهد معلول)

مردم مسلمان افغانستان جهاد در برابر کفار را یکی از حاصلات زندگی خود می ‌دانند و بر این موضوع افتخار می‌ کنند، اما همواره از کسانی که به نمایندگی از آنها رهسپار فرانسه و اروپا و اوزبیکستان و تاجیکستان و ترکیه و… شدند، ناراضی اند. اکثریت مطلق مردم افغانستان  به حدی از این خائنین وطن فروش ناراضی اند که به هیچ عنوان دیگر نمی ‌خواهند تا این افراد به نمایندگی از این قومیت آنها در بازار سیاست حرف بزنند.

در عین حال اگر دید واقع گرایانه نسبت به این قضیه داشته باشیم، درخواهیم یافت که رهبران اهل بغاوت در واقع دیگر فرصتی برای حرف زدن ندارند. کتاب تحت عنوان «مامور» به نبشته ‌ی خلیلزاد و مصاحبه این مامور ارشد قصر سفید امریکا این موضوع را به شکل خیلی واضح آشکار می کند.

در طول ۲۰ سال امریکا طی یک برنامه بزرگ بسیاری از چهره‌ های برجسته ی مجاهدین را ترور، بعض ‌ها را به شکلی از اشکال منزوی و تعداد اندکی دیگر را به گونه ا‌ی به خود وفادار ساخت که دیگر به نام جهاد و مجاهد از آن ‌ها چیزی شنیده نخواهد شد.

امریکا در ۲۰ سال حاکمیت مزدوران تمام کارهای کثیف خودش را با این مزدوران سکولار و با این قدیم جهادی ها انجام داد و خواست تا فضای جهاد و مجاهد را نیز بدنام سازد. این کار را توسط جامعه مدنی به پیش برد. همچنان توانست تا در طول دو دهه حاکمیت دموکراسی یک نظام کاملاً سکولار را به رهبری افراد سکولر و تکنوکرات بدیل مجاهدین در افغانستان پایه گزاری نماید.

حال مردم افغان باید بدانند که امریکا در این بازی برنده و رهبران مزدور آنها چون احمد مسعود و اسماعیل خان و دوستٌم و… بازنده است.

 اگر بعد از این همه بازهم تعداد اندک باقی مانده از مردم افغان فراری که می ‌توانند برای وحدت امت و حاکمیت شریعت الله سبحانه وتعالی نقش ایفا کنند، اما بازهم طمع از امریکا دارند؛ در چنین حالتی قبلاً بالای شعور سیاسی آن‌ ها شک بود و در صورت چنین کاری بالای شعوری انسانی آن ‌ها نیز شک وجود دارد، چون سرنوشت آن ‌ها نیز مانند کسانی خواهد بود که امریکا آن‌ ها را به شکل از اشکال از میان برداشت.

این است عاقبت غلامانی که چند روز پیش در کشور سکولار و کافر ترکیه جلسه تشکیل دادند . کشور سکولار و کافر ترکیه که ۲۰ سال در کنار کفار آمریکائی  و ناتو بر علیه ملت مسلمان افغان جنگید و با حقه بازی و زبان بازی هنوز بر ضد ملت مسلمان ما در جنگ است.

بدانیم : خائنها از بین نمی روند بلکه از لباسی به لباس دیگر می روند. دیروز خادم آمریکا و ناتو و غلان اشغالگران با نام دموکراسی و آزادی و سکولاریسم و …. امروز با نام جبهه ی بغاوت و …

پس فریب نخوریم.

ریشه های اصول فکری شیعه ی جعفری حاکم بر ایران در روش تعامل با اهل سنت (۳) 

جمع آوری و ارائه: شیعه علی

آیت الله خامنه ای نیز که رهبریت کنونی حکومت اسلامی در ایران را بر عهده دارد باز در همان خط صحیح اسلاف خود حرکت کرده و با تفصیلی بیشتر می گوید: … مسأله ی شیعه و سُنی یکی از ابزارهای مهم دشمنان برای زمینگیر کردن امت اسلامی است. هم سُنی ها بدانند، هم شیعه ها بدانند؛ همه، در ایران و در دنیای اسلام، این را بدانند که اختلاف شیعه و سنی یکی از ابزارها و چماق های دشمن علیه امت اسلامی است. آنها هر جور بتوانند، از این ابزار استفاده می کنند. آن روزی که سُنیِ فلسطینی زیر فشار است، یک عده ای را با این شعار، با این تبلیغات، که: اینها سُنی هستند، شما شیعه هستید؛ سعی می کنند نگذارند کمک کنند. امروز که شیعه ی لبنان زیر فشار است، به یک عده ای می گویند: شما سُنی هستید، اینها شیعه هستند؛ به آنها کمک نکنید. آنها نه به شیعه احترامی می گذارند، نه به سُنی؛ آنها با اصل اسلام طرفند. سم مهلک دنیای اسلام تفرقه است.

اختلافات را آنها به وجود می آورند: دل سُنی را نسبت به شیعه، دل شیعه را نسبت به سُنی آن چنان چرکین می کنند که نتوانند با این همه مشترکات، کنار هم قرار بگیرند. این، کار دشمن است. چرا ما این حقیقت را نمی فهمیم؟ سالهای متمادی است – از زمان مرحوم آیت اللَّه بروجردی (رضوان اللَّه تعالی علیه) و بعضی از بزرگانِ علمای اهل سُنت در مصر – که این فکر پیدا شده که بیایید اختلافات را کنار بگذارید؛ سنی، سنی بماند؛ شیعه، شیعه بماند؛ عقاید خودتان را داشته باشید؛ اما با هم، دست در دست هم بگذارید.

قرآن از زبان پیامبر اکرم (ص) به مسیحیان آن زمان می گوید: «تعالوا الی کلمة سواء بیننا و بینکم الاّ نعبد الاّ اللَّه و لا نشرک به شیئا». آن وقت فرقه های مسلمان، با خدای واحد، پیغمبر واحد، قرآن واحد، قبله ی واحد، عبادت واحد، این همه مشترکات و مسلّمات، چند موضوع مورد اختلاف را وسیله قرار بدهند برای دشمنی! این، خیانت نیست؟ این، غرض ورزیِ غرض ورزان و غفلتِ غافلان نیست؟ هر کسی که در این زمینه تقصیری بکند، پیش خدای متعال مؤاخَذ است؛ چه شیعه باشد، چه سُنی.^[۱]

اختلاف بین طرفداران دو عقیده بر اثر تعصبات، یک امری است که هست و طبیعی است، و مخصوص شیعه و سنی هم نیست. بین فِرَق شیعه، خودشان؛ بین فِرَق سنی، خودشان؛ در طول زمان از این اختلافات وجود داشته است. تاریخ را نگاه کنید، می بینید هم بین فرق فقهی و اصولی اهل تسنن – مثل اشاعره و معتزله، مثل حنابله و احناف و شافعیه و اینها – هم بین فرق مختلف شیعه، بین خودشان، اختلافاتی وجود داشته است. این اختلافات وقتی به سطوح پایین – مردم عامی – می رسد، به جاهای تند و خطرناکی هم می رسد؛ دست به گریبان می شوند. علما می نشینند با هم حرف می زنند و بحث می کنند؛ لیکن وقتی نوبت به کسانی رسید که سلاح علمی ندارند، از سلاح احساسات و مشت و سلاح مادی استفاده می کنند که این خطرناک است.

در دنیا این همیشه بوده؛ همیشه هم مؤمنین و خیرخواهان سعی می کردند که مانع بشوند؛ علما و زبدگان، تلاششان این بوده است که نگذارند سطوح غیرعلمی کارشان به درگیری برسد؛ لیکن از یک دوره ای به این طرف، یک عامل دیگری هم وارد ماجرا شد و آن «استعمار» بود. نمی خواهیم بگوییم اختلاف شیعه و سنی همیشه مربوط به استعمار بوده؛ نه، احساساتِ خودشان هم دخیل بوده؛ بعضی از جهالت ها، بعضی از تعصب ها، بعضی از احساسات، بعضی از کج فهمی ها دخالت داشته؛ لیکن وقتی استعمار وارد شد، از این سلاح حداکثر استفاده را کرد. ^[۲]

سنی و شیعه هر کدام مراسم مذهبی خودشان را، آداب خودشان را، عادات خودشان را، وظائف دینی خودشان را انجام می دهند و باید بدهند؛ اما خط قرمز این است که نباید مطلقاً بین اینها به خاطر اهانت به مقدسات – چه آنچه که از سوی بعضی از افراد شیعه از روی غفلت صادر می شود، چه آنچه که از روی غفلت از بعضی از افراد سنی مثل سلفی ها و امثال اینها صادر میشود که یکدیگر را نفی می کنند – چیزی بیان شود. این همان چیزی است که دشمن می خواهد. اینجا هم باید هوشیاری باشد. ^[۳]

[۱] در دیدار اقشار مختلف مردم در سالروز میلاد علی (ع) ۱۳۸۵/۰۵/۱۷

[۲] ۱۳۸۵/۱۰/۲۵

[۳] بیانات در دیدار مردم سقز۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۸

ریشه های اصول فکری شیعه ی جعفری حاکم بر ایران در روش تعامل با اهل سنت (۲) 

جمع آوری و ارائه: شیعه علی

• آیت الله خمینی به عنوان بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران که در واقع ادامه دهنده ی خط صحیح مذهبی شیعیان جعفری است در مورد اصل وحدت میان مسلمین می گوید:

«اگر بخواهیم اسلام و حكومت الله برقرار باشد و دست استعمار و استثمارگران خارج و داخل از كشورتان قطع شود،این انگیزه الهی را كه خداوند تعالی در قرآن كریم بر آن سفارش فرموده است از دست ندهید و در مقابل این انگیزه كه رمز پیروزی و بقای آن است فراموشی هدف و تفرقه و اختلاف است».

«بی جهت نیست كه بوق‌های تبلیغاتی در سراسر جهان و ولیده‌های (فرزندان) بومی آنان، تمام توان خود را صرف شایع‌ها و دروغ های تفرقه افكن نموده‌اند و میلیاردها دلار برای آن صرف می‌كنند. بی انگیزه نیست سفرهای دائمی مخالفان جمهوری اسلامی به منطقه و مع‌الاسف در بین آنان از سردمداران و حكومت‌های بعض كشورهای اسلامی كه جز منافع شخص خود فكر نمی‌كنند و چشم و گوش بسته تسلیم آمریكا هستند دیده می‌شود.»

«توصیه این جانب به مسلمین و خصوص ایرانیان به ویژه در عصر حاضر آن است كه در مقابل این توطئه عكس‌العمل نشان داده و به انسجام وحدت خود به هر راه ممكن افزایش دهند و منافقان را مأیوس كنند».

–         آیت الله خمینی در پیام خود در تاریخ ۲۳ بهمن ۵۷ یعنی یک روز بعد از پیروزی انقلاب و در اوج مسایل متعدد و پیچیده آن روزها به این امر اساسی چنین اشاره دارند:

«ما با مسلمین اهل تسنن یکی هستیم؛ واحد هستیم که مسلمان و برادر هستیم. اگر کسی کلامی بگوید که باعث تفرقه بین ما مسلمانها بشود، بدانید که یا جاهل هستند یا از کسانی هستند که می‏خواهند بین مسلمانان اختلاف بیندازند. قضیه شیعه و سنی اصلًا در کار نیست، ما همه با هم برادریم‏ »^[۱]

آیت الله خمینی در ۲۹ مرداد ۵۸ در پیامی به اهالی کردستان چنین می گوید:

«عوامل اجانب که منافع خود و اربابانشان را در خطر می‏بینند، برای تحریک برادران اهل سنت و دامن‏زدن به برادرکشی، قضیه شیعه و سنی را طرح نموده و می‏خواهند با شیطنت بین برادران اختلاف ایجاد کنند. در جمهوری اسلامی همه برادران سنی و شیعه در کنار هم و با هم برادر و در حقوق مساوی هستند. هر کس خلاف این را تبلیغ کرد، دشمن اسلام و ایران است و برادران کُرد باید این تبلیغات غیر اسلامی را در نطفه خفه کنند »

و نیز در جایی ایجاد اختلاف بین اهل سنت و شیعه را جنایت قلمداد می گوید: «از جمله جنایتهایی که بدخواهان به اسلام مرتکب شده‏اند ایجاد اختلاف بین برادران سنی و شیعی است‏ » ^[۲]

«من امیدوارم که با همت همه آقایان، علمای اعلام همه بلاد و با اجتماع همه، برادرهای اهل سنت و برادرهای اهل شیعه مجتمع با هم باشند و از اختلافی که می‏خواهند فاسدها و مفسدها ایجاد کنند بین ماها، از این اختلافات پرهیز کنند » ^[۳]

[۱] صحیفه امام،ج۶،ص۱۳۳

[۲] همان/۳۵۱

[۳] همان /‏۱۵/ ۳۹۸و ۳۹۹

ریشه های اصول فکری شیعه ی جعفری حاکم بر ایران در روش تعامل با اهل سنت (۱) 

جمع آوری و ارائه: شیعه علی

همچنانکه در میان حنفی ها و شافعی ها و زیدی ها و مالکی ها و سایر مذاهب اسلامی می توان فرقه های انحرافی و غلاة را پیدا کرد به همین شکل در میان مذهب جعفری نیز چنین فرقه هایی وجود داشته اند. چون شیعیان جعفری بر خلاف سایر مذاهب دارای قدرت حکومتی نبودند که تا از تولید این فرقه های انحرافی جلوگیری کنند به همین دلیل تعداد این فرقه ها در میان جعفری ها رشد عجیبی داشت حتی در عصر ائمه علیهم السلام تا اینکه بعد از قرنها شیعیان جعفری برای اولین بار در سال ۱۳۵۷ صاحب یک قدرت حکومتی شدند که در آن فقه جعفری و اهل فقه جعفری حاکمیت یافته اند.

سوالی که برای عده ای پیش می آید که این خط فکری و مذهبی از شیعیان جعفری که قدرت را در ایران در دست دارد چه نگرشی در مورد فرقه های معروف به اهل سنت دارد که در زیر به ذکر روایاتی به عنوان نمونه اشاره می کنیم:

•  رَوَى عَنْهُ (ع) زَيْدٌ الشَّحَّامُ أَنَّهُ قَالَ: يَا زَيْدُ خَالِقُوا النَّاسَ بِأَخْلَاقِهِمْ صَلُّوا فِي مَسَاجِدِهِمْ وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَكُونُوا الْأَئِمَّةَ وَ الْمُؤَذِّنِينَ فَافْعَلُوا فَإِنَّكُمْ إِذَا فَعَلْتُمْ ذَلِكَ قَالُوا هَؤُلَاءِ الْجَعْفَرِيَّةُ رَحِمَ اللَّهُ جَعْفَراً مَا كَانَ أَحْسَنَ مَا يُؤَدِّبُ أَصْحَابَهُ وَ إِذَا تَرَكْتُمْ ذَلِكَ قَالُوا هَؤُلَاءِ الْجَعْفَرِيَّةُ فَعَلَ اللَّهُ بِجَعْفَرٍ مَا كَانَ أَسْوَأَ مَا يُؤَدِّبُ أَصْحَابَهُ؛ زيد شحّام از امام صادق (ع) روايت كرده است كه به او فرمود: اى زيد با مردم (يا با اهل سنّت) با طريقه و آداب آنان معاشرت كنيد، در مساجد آنان نماز بخوانيد، و از بيمارانشان ديدن و احوالپرسى كنيد و بر جنازه‏هايشان حاضر شويد و اگر توانستيد كه پيشنماز آنان باشيد و أذان گوى ايشان شويد. پس حتما اين كار را بكنيد يا كوتاهى نورزيد، زيرا وقتى شما چنين رفتار مى‏كنيد آنان مى‏گويند: اينان از شيعيان جعفرى مذهب‏اند رحمت خداوند بر جعفر بن محمّد باد كه چه نيكو اصحاب خود را مؤدّب مى‏كند و چون اين رفتارهاى شايسته را ترك ميگوئيد با خود مي گويند: اينان شيعيان جعفرى‏اند خداوند او را جزا دهد و چنين و چنان كند كه اصحاب خود را چه بد پرورش داده است.^[۱]
• هم‌چنین آن‌قدر وحدت و برادری میان شیعه و اهل سنت از اهمیت بالایی برخوردار است که امام صادق(علیه‌السلام) به پیروان‌شان این‌چنین می‌فرماید:«هر که با آن‌ها (اهل سنت) در صف اوّل نماز بگذارد، گویا با رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌واله) در صف اوّل نماز خوانده است».^[۲]
• –        «معاویة بن وهب» می‌گوید: از امام صادق(علیه‌السلام) درباره چگونگى رفتار با مخالفان پرسیدم، حضرت در پاسخ فرمود: «به امامان خویش که خود را پیرو آنان مى‌دانید نگاه کنید و به هر شکلی که آنان رفتار کردند، شما نیز عمل کنید. به خدا سوگند که آنان از مریض‌شان عیادت مى‌کنند و بر جنازه‌هایشان حاضر مى‌گردند و در میان آنان به حق گواهى مى‌دهند و امانت‌شان را به آنان باز مى‌گردانند».^[۳]

[۱] ج‏۱، ص۳۸۳؛ ابن بابويه، من لا يحضره الفقيه،

[۲] شیخ کلینی، کافی، ج۳، ص۳۸۰؛ من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۸۲؛ وسائل الشیعه، ج۸، ص۲۹۹-۳۰۰٫

[۳] کلینى، الکافى، ج۲، ص۶۳۶٫