«ایمان» مسلمین را در سخنان و اعمالشان در برادری و وحدت اسلامی و نپذیرفتن سرپرستی کفار ببین
«ایمان» یعنی اینکه شخص قلبش بر چیزی آرام گرفته باشد و بر آن مستقر شده باشد که ثمرات این ایمان هم در سخنان و اعمالش خودش را نشان می دهد مگر اینکه شخص مومن دارای جهل باشد و در سخنان و اعمالش دچار خطاها و اشتباهاتی شود یا دچار فراموشی شود و گرنه شخص مومن آگاهی که دچار فراموشی یا خطا نشده باشد سخنان و اعمالش نشانگر ایمان او به الله و تصدیق و حی و قوانین الله است.
حالا الله تعالی در جاهای مختلفی به مسلمین امر می کند که وحدت داشته باشند و از تفرق دوری کنند و بیان می کند که تمام مومنین با هم برادر هستند . در اینجا شخصی که به این دستورات و احکام ایمان داشته باشد با سخنان و اعمالش ثابت میکند که همهی مومنی برادر هستند هر چند ميان برخی از آنها مشکلات و اختلافاتی هم وجود داشته باشد چون الله تعالی فرموده است: إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِخۡوَةٞ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَ أَخَوَيۡكُمۡۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ [الحجرات: ۱۰].فقط مؤمنان برادران همديگرند، پس ميان برادران خود صلح و صفا برقرار كنيد، و از خدا ترس و پروا داشته باشيد، تا به شما رحم شود.
این شخص مسلمان اگر مومن باشد به این شکل تمام مومنین را برادر خود می داند و اگر مومن باشد از تفرق هم دوری می کند چون می داند که الله تعالی به چنگ زدن به يك ريسمان واحد و وحدت امر ميكندو می فرماید:وَٱعۡتَصِمُواْ بِحَبۡلِ ٱللَّهِ جَمِيعٗا وَلَا تَفَرَّقُواْۚ [آل عمران: ۱۰۳].و همگي به رشتهي (ناگسستني قرآن) خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد.
تا اینجا اگر شخص مومن باشد تمام مومنین را برادران خود می داند و از هر گونه تفرقی هم دوری می کند و می رسد به مرحله سوم که باز اگر مومن باشد دوستی و ولايت و سرپرستی خودش را در خدا و پيامبر او و مؤمنین حصر میکند و سرپرستی هیچ کافری را نمی پذیرد چون الله تعالی می فرماید:
- إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُمۡ رَٰكِعُونَ ٥٥﴾ [المائدة: ۵۵].تنها خدا و پيغمبر او و مؤمناني ياور و دوست شمايند كه خاشعانه و خاضعانه نماز را به جاي مي‌آورند و زكات مال به در مي‌كنند.
- يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَجۡعَلُواْ لِلَّهِ عَلَيۡكُمۡ سُلۡطَٰنٗا مُّبِينًا ١٤٤﴾ [النساء: ۱۴۴].اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! كافران را به جاي مؤمنان به دوستي نگيريد. مگر مي‌خواهيد حجّت و برهان آشكاري عليه خود به دست خدا دهيد (بر اين كه شما هم جزو منافقانيد؟)».
- لَّا يَتَّخِذِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۖ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَلَيۡسَ مِنَ ٱللَّهِ فِي شَيۡءٍ إِلَّآ أَن تَتَّقُواْ مِنۡهُمۡ تُقَىٰةٗۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفۡسَهُۥۗ وَإِلَى ٱللَّهِ ٱلۡمَصِيرُ٢٨﴾ [آل عمران: ۲۸].مؤمنان نبايد مؤمنان را رها كنند و كافران را به جاي ايشان به دوستي گيرند، و هر كه چنين كند (رابطهي او با خدا گسسته است و بهره‌اي) وي را در چيزي از (رحمت) خدا نيست-مگر آن كه (ناچار شويد و) خويشتن را از (اذيّت و آزار) ايشان مصون داريد و (به خاطر حفظ جان خود تقيه كنيد)- و خداوند شما را از (نافرماني) خود برحذر مي‌دارد و بازگشت (همگان) به سوي او است».
پس : اظهار برادری با تمام مومنین و پرهیز از تفرق و گرایش به اتحاد و به سرپرستی نگرفتن کفار و عدم پذیرش حاکمیت کفار از نشانه های «ایمان» است و این موارد یکی از علامات «ایمان» شخص به الله و آیات الله و قوانین وشریعت الله محسوب می شود که ما در سخنان و اعمال شخص می توانیم این «ایمان» و مومن بودن شخص مسلمان آگاه را تشخیص دهیم.