حزب دموکرات کردستان ایران و خیمه شب بازی اتحاد مجدد (۲)
به قلم: ابوسلیمان هورامی
اگر به دقت به این انشعابات و ریزشها دقت کنیم متوجه می شویم که سیاست و مساله ی این احزاب سکولار تامين منافع مردم و حتی کل اعضای حزب نيست؛ واضح است که درد این احزاب سکولار کمپ نشین درد مردم کُردستان نیست و پیروزی های اینها نیز ربطی به پیروزی مردم ندارد.
مردم ما حاکمیت ضد مردمی چند ماهه ی این احزاب کومله و دمکرات و متحدین آنها در اوایل انقلاب ۵۷ تجربه کرده اند و همچنین حاکمیت ۳۰ ساله ی احزاب سکولار در کُردستان عراق و اعتراضات طبقات مختلف مردم اقلیم را می بینند که نه تنها منافع مردم کورد توسط این احزاب سکولار تامین نمی شود بلکه آشکارا منافع عمومی کوردها توسط این احزاب سکولار پایمال شده است.
زمانی که حزب دمکرات کوردستان ایران سياستش را به جنگ آمريکا در ايران گره می زند که اگر جنگی رخ می داد ایران به افغانستان و عراق و سوریه و یمن و سومالی کنونی تبدیل می کرد و جامعه ی ایران به صورت عام و کوردها به صورت خاص منهدم می شد تا حزب دمکرات کردستان ایران به عنوان پیاده نظام و مزدور آمریکا به قیمت انهدام و نابودی مردم و جامعه به قدرت می رسیدند.
مردم ما این واقعیتها را می بینند و به این نتیجه رسیده اند که این احزاب درد و مساله و جنگ و دعوا و انشعاب آشتی اشان به خاطر منافع مردم کورد و جامعه ی کوردها نیست؛ البته احزاب سکولار هم هرگز ادعا نکرده اند که این جنگ و انشعاب و آشتی ها به خاطر مردم بوده بلکه آنرا به منافع درون حزبی خود گره زده اند.
طرفداران سحر شده و متوهم این احزاب سکولار اگر این اتفاقات آنها را بیدار و متوجه نکند باید بدانند که نسل سوخته ای هستند که نوه های بیدار آنها از داشتن چنین پدرانی شرمنده خواهند شد و تاریخ کورد به عنوان خائنین به دین و ملت و وطن فروشان مزدور صدام حسین و آمریکا و ترکیه از آنها یاد خواهد کرد.