جایگاه جهاد در قرآن و سنت و آراء علماء
ارائه: ابومحمود کندزی
الله که مي فرمايد: {كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ} [البقرة: ۲۱۶]، و ، پيامبر صلي الله عليه وسلم به کفار سکولار قریش مي فرمايد: (تسمعون…؟! أما والذي نفس محمد بيده، لقد جئتكم بالذبح) ” مي شنويد…؟! قسم به کسي که جان محمد در دست اوست، براستي که با پيام کشتار به سوي شما آمده ام ” [رواه الإمام أحمد]
راه جهاد همان راهي است که الله تعالي پيامبرش صلي الله عليه وسلم را به آن امر مي کند، {فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ وَحَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ} [النساء: ۸۴] « در راه خدا بجنگ ( حتي اگر هم تنها باشي و باك نداشته باش . چرا كه وعده نصرت و پيروزي به تو داده شده است ) . تو جز مسؤول ( اعمال ) خود نيستي . و مؤمنان را ( هم به جنگ دعوت كن و بدان ) ترغيب و تحريك نما .)
، پيامبر صلي الله عليه وسلم مي فرمايد: ( بُعثت بين يدي الساعة بالسيف حتى يعبد الله وحده لا شريك له، وجُعل رزقي تحت ظل رمحي، وجُعل الذلة والصغار على من خالف أمري…) ” نزديک وقوع قيامت با شمشير مبعوث شدم تا اينکه الله به يگانگي پرستش شود و شريکي براي او قرار داده نشود، و روزي ( رزق ) من زير سايه نيزه ام قرار داده شده، و ذلت و خواري براي کسي خواهد بود که با دستور من مخالفت کند… ” [رواه الإمام أحمد].
، رسول الله صلي الله عليه و سلم مي فرمايد: (أمرت أن أقاتل الناس حتى يشهدوا أن “لا إله إلا الله وأن محمداً رسول الله”) ” از جانب خدا به من امر شده است تا زماني كه مردم به يگانگي الله و به حقانيت رسالت محمد صلي الله عليه وسلم شهادت ندهند، با آنان جهاد كنم ” [متفق عليه].
پيامبر صلي الله عليه و سلم خبر داده است که نجات و آسايش در گِرو جهاد است، و اين چنين مي فرمايد -در جواب سوال حذيفه رضي الله عنه -: يا رسول الله هل بعد هذا الخير؛ شر، كما كان قبله شر؟! قال: (نعم)، قال حذيفة: فما العصمة منه؟ قال صلى الله عليه وسلم: (السيف) (آيا بعد از اين خير ( اسلام )، شّري هم وجود دارد همانگونه که قبل از آن شر ( شرک و جاهليت ) بود؟ فرمود: «بلي» حذيفه گفت: راه نجات از آن چيست؟ پيامبر صلي الله عليه و سلم فرمودند: «شمشير» ) [رواه الإمام أحمد].
پيامبر صلي الله عليه وسلم آشکارا براي ما بيان مي کند که ترک جهاد همان علت اصلي خواري و ذلتي است که امت از آن شکايت مي کند، پس فرمودند: (إذا تبايعتم بالعينة، وأخذتم أذناب البقر، ورضيتم بالزرع، وتركتم الجهاد؛ سلط الله عليكم ذلا، لا ينزعه حتى ترجعوا إلى دينكم) ” آنگاه که به صورت عينه معامله کرديد و دم گاوها را گرفته (به کشاورزي مشغول شديد) و به کشت و کار دل خوش نموده، و جهاد را ترک کرديد، خداوند ذلتي را بر شما چيره خواهد کرد، و تا زمانيکه به دينتان بازنگرديد آن را از شما برنمي*دارد ” [رواه أبو داود].
و پيامبر صلي الله عليه و سلم به ما اينگونه خبر داده است که؛ گروهي که هدايت يافته و ياري شده است، آن گروهي است که در راه خدا قتال و جهاد مي کند.
پيامبر صلى الله عليه وسلم می فرمايند: (لا تزال عصابة من أمتي يقاتلون على أمر الله، قاهرين لعدوهم، لا يضرهم من خالفهم، حتى تأتي الساعة وهم على ذلك) ” هميشه گروهي از امت من براي برپا کردن فرمان الله به قتال مي پردازند، بر دشمنانشان پيروز هستند، مخالفانشان نمي توانند به آنان ضرري برسانند[۲])، تا اينکه قيامت برپا مي شود و آنان در اين حال هستند ” [رواه مسلم].
و پيامبر صلي الله عليه وسلم مي فرمايند: (لا يزال من أمتي؛ أمة، يقاتلون في سبيل الله، لا يضرهم من خالفهم، يزيغ الله قلوب قوم يرزقهم منهم، يقاتلون حتى تقوم الساعة) ” هميشه از امت من؛ گروهي، در راه خدا قتال مي کنند، مخالفانشان نمي توانند به آنان ضرري برسانند، و خداوند قلوب قومي را منحرف مي گرداند و از آنان روزيشان مي دهد، و پيوسته مبارزه مي کنند تا اينکه قيامت فرا مي رسد ” [رواه النسائي].
و نيز پيامبر صلى الله عليه وسلم می فرمايند: (لا تزال طائفة من أمتي يقاتلون على الحق، ظاهرين إلى يوم القيامة… فينزل عيسى بن مريم صلى الله عليه وسلم، فيقول أميرهم: “تعال صلِ لنا”، فيقول: “لا، إن بعضكم على بعض أمراء”، تَكْرِمَةَ الله هذه الأمة) ” هميشه گروهي از امت من در راه حق قتال مي کنند، و تا قيامت پيروز خواهند بود… تا اينکه عيسي بن مريم پايين مي آيد، پس فرمانده آنها مي گويد: ” بفرما براي ما نماز بگزار (امامت کن)” مي گويد: ” نه، همانا بعضي از شما بر بعضي ديگر سروري دارد”، کرامتي است که الله به اين امت عنايت کرده است” [رواه مسلم].
و اين طائفه بدون هيچ انقطاعي باقي خواهد ماند تا اينکه الله آنان را وارثان زمين و هر چه بر آن است قرار می دهد، و در هيچ مقطعي از زمان غايب نخواهند بود.
و این بشارتي است به اينکه حق به کلي از بين نمي رود همانطور که در گذشته از بين رفته بود، بلکه هميشه گروهي بر آن پابرجا هستند.
بنابراين؛ طائفه منصوره که رسول الله صلى الله عليه وسلم آنرا مدح کرده و ما را بر تکثير افرادش تشويق کرده است، همان گروهي است که با تيزي شمشير به قتال مي پردازد, و قطعا کسي که با آن مخالفت کند و يا آنرا خوار گرداند از جمله آن گروه نخواهد بود
پيامبر صلي الله عليه وسلم در مورد کسي که قصد ملحق شدن به کاروان مجاهدين را نداشته باشد حکم نفاق داده است، مي فرمايد: (من مات ولم يغز ولم يحدث نفسه بالغزو؛ مات على شعبة من النفاق) ” کسيکه بميرد و جهاد نکند و در باره جهاد با خود زمزمه نکرده باشد ( در دل قصد آنرا نداشته باشد )، بر شاخه ای از نفاق مرده است” [رواه مسلم].
امام نووي رحمه الله مي گويد: ( و منظور اين است که اگر کسی اين کار ( قصد نکردن برای جهاد ) را انجام دهد براستي که در اين صفت خود را به منافقيني که از جهاد سرپيچي کردند شبيه ساخته، پس ترک جهاد شعبه اي از نفاق است ) [شرح صحيح مسلم: ج۵/ص۳۰۹].
پس اگر اين حکم کسي باشد که با خود قصد ملحق شدن به اين گروه مبارک را نداشته باشد، پس چگونه خواهد بود حکم کسي خود را دشمن و مخالف آن قرار مي دهد، و بر آن افترا وارد مي کند و مردم را از ملحق شدن به آن سست مي کند؟!!