ماه: دسامبر 2022

پیام بزرگترین روحانی اهل تشیع افغانستان مقیم ایران به مهاجرین افغانی ساکن در ایران در مورد امارت اسلامی افغانستان

ارائه: شیعه علی

سید عیسی حسینی مزاری، روحانی مقیم ایران که رئیس کل مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان، خبرگزاری صدای افغان (آوا) و عضو مجمع جهانی اهل بیت(ع) است  پیامی در مورد مواجهه‌ی مهاجرین افغانستانی در ایران با طالبان منتشر کرده است که حائز اهمیت است.

این پیام با آنکه چند ماه قبل نشر شده اما به دلیل اهمیت آن و فعالیتهای مشکوک دسته ای خائن و مزدور در میان افغانهای مهاجر ایران، متن این پیام را بازنشر می کنیم که در پی می‌آید:

در روزهای اخیر شاهد برخی حرکت‌های اعتراضی ضد طالبان به خصوص در سطح چند شهر ایران بودیم که دسته‌ای زن و مرد، راه افتاده، به ظاهر در دفاع از شیعیان افغانستان، علیه این گروه، شعارهای تند و زننده‌ای سر دادند.

اگر نگوییم سازمان دهندگان این تحرکات ناآگاه‌اند و احساسی و یا مشکوک‌اند و وابسته به جریان‌های خاص، تا آتش نفاق و جنگ داخلی میان شیعیان و طالبان برافروزند، انگیزه اکثر معترضان، برداشت از گذشته طالبان است و احساس می‌کنند با تسلط این گروه بر ولایات کشور، ممکن است ظلم و تعدی علیه شیعیان اِعمال گردد، این در حالی است که به دنبال سقوط یکی پس از دیگری ولسوالی ها(شهرستان‌ها) و سپس ولایات به دست طالبان و تاحالا که تقریبا تمام افغانستان به استثنای ولایت پنجشیر تحت استیلای این گروه قرار گرفته است، نه تنها گزارش خاصی از بدرفتاری طالبان در دست نیست بلکه از یکسو سخنگویان این گروه بارها عنوان کرده اند که عفو عمومی اعلام نموده، حتی با مخالفین مسلح خود کاری ندارند و در کل، برخلاف رویه و منش بیست سال پیش ظهور و بروز کرده و خواهند کرد و از سوی دیگر، شخصیت‌های حقیقی و حقوقی متعدد در مصاحبه با رسانه های جمعی، به ویژه خبرگزاری صدای افغان(آوا) از رفتار و گفتار طالبان اظهار رضایت کرده، سپاس گذار نوع و چگونگی تعامل آنها با شهروندان کشور بودند و از همه مهمتر، عوامل این گروه با مردم در سالم و امن و پرشور برگزار شدن مراسم های مربوط به محرم الحرام در سرتاسر افغانستان همکاری عمیق و فراگیر داشته اند.

پس، از یکسو نمی توان یک فرد یا جریان را قصاص قبل از جنایت کرد بلکه رفتار نیک و حسنه آنان را در عرصه های مختلف باید ستود و از طرف دیگر بایستی فرصتی در نظر گرفت تا طالبان در معرض آزمایش جدی قرار بگیرند و اگر رفتار و گفتار حسنه کنونی را نه تنها ادامه داده بلکه بهتر و کاملتر انجام دادند، چه بهتر و باید مورد حمایت قرار بگیرند و اگر ناکام شدند، باید نصیحت شوند و ارشاد تا مسیر صواب را در پیش بگیرند و اگر نشد، همان زمان، فرصت و ظرفیتی خواهد بود تا تصمیم مقتضی اتخاذ گردد. در غیر آن، بی گدار به آب زدن و علیه این گروه تبلیغات مسموم به راه انداختن، جز آب انداختن به آسیاب دشمن چیزی دیگری عاید نخواهد کرد.

بنابراین؛ از یکسو مردم مهاجر هشیار باشند تا هر فرد حقیقی یا حقوقی هموطن یا غیر آن، چه نا آگاه و چه مشکوک و وابسته به جریان‌هایی که عمدا تصمیم به بر افروختن آتش اختلاف و جنگ میان شیعیان و طالبان دارند، نتوانند از موجودیت و احساسات مهاجرین سو استفاده کنند و از سوی دیگر، مطالبات به حقی، که بتواند افکار و اذهان طالبان را روشن کند، تا سران و مسئولان ذیصلاح آن‌ها، در پرتو اطلاع رسانی دقیق، در نحوه تعامل با مردم، تصمیم درست بگیرند و کشور از بحران ۴۰ ساله به سلامتی عبور کند، توسط مردم و جریان های دلسوز اسلامی و ملی با جدیت طرح و جهت اجرایی شدن آن تعقیب شود.

سیدعیسی حسینی مزاری – رئیس کل مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان

«افساد فی الأرض» یعنی چه و چرا اجرای احکام مفسدین در دارالاسلام ایران عده ای از مولوی ها و مُلاها را هراسان کرده است؟ (۷)

به قلم: آغسار تورکمن

با وجود آراء متعدد و مختلف اهل علم در گذشته، در این بخش از بحث خود به دو تفسیر از تفاسیر معتبر اهل سنت می پردازیم که سخن تمام اهل علم را به صورت مختصر گفته اند، تا هم قانون شریعت الله در این زمینه ها روشن شود و هم میزان جهالت و دغل بازی عده ای از مولوی ها و آخوندها و ماموستاها روشن شود که با نام مذهب و از جیب مردم نان می خورند و یکی از مراجع تولید فتنه و فتنه گری شده اند و سعی دارند با عوام فریبی و تولید شبهات و با تحریک احساسات قومیتی و مذهبی مردم، عده ای از جوانان را در این «بازی کثیف» رسانه ای و روانی خود قربانی کنند.

الله(ج) می فرماید: إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَافٍ أَوْ يُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (توبه/۳۳)  ‏کیفر کسانی که (بر حکومت اسلامی می‌شورند و بر قوانین و احکام شریعت می‌تازند و بدین‌وسیله) با خدا و پیغمبرش می‌جنگند، و در روی زمین (با تهدید امنیّت مردم و سلب حقوق انسانها و..) دست به فساد می‌زنند، این است که (در برابر کشتن مردم) کشته شوند، یا (در برابر کشتن مردم و غصب اموال) به دار زده شوند ، یا (در برابر راهزنی و غصب اموال، تنها) دست و پای آنان در جهت عکس یکدیگر بریده شود، و یا این که (در برابر قطع طریق و تهدید ، تنها) از جائی به جائی تبعید گردند. این رسوائی آنان در دنیا است، و برای ایشان در آخرت مجازات بزرگی است .‏

ابن کثیر بعد از توضیحی در مورد محاربه که در واقع ترویج کفر و راهزنی و … است می گوید: وكذا الإفساد في الأرض يطلق على أنواع من الشر”. یعنی افساد در زمین بر انواع شر اطلاق می شود. .. والصحيح أن هذه الآية عامة في المشركين وغيرهم ممن ارتكب هذه الصفات” و صحیح این است که این آیه عام است که هم سکولاریستها( مشرکین) را شامل می شود و هم هر کسی غیر از سکولاریستها که مرتکب این صفات شود.

ابن کثیر از البخاري ومسلم حدیث العرنيين قوم «عكل یا عرينة » را می آورد که پس از ایمان آوردن و بعیت دادن دچار جرمهایی می شوند که رسول الله صلی الله علیه وسلم این آیه را بر آنها تطبیق می دهد. 

 قرطبی نیز در تفسیر خودش بر این آیه با ذکر آراء مختلف و حدیث العرنيين می گوید: ” قال مالك والشافعي وأبو ثور وأصحاب الرأي : الآية نزلت فيمن خرج من المسلمين يقطع السبيل ويسعى في الأرض بالفساد .” مالک و شافعی و ابوثور و حنفی ها (یا اصحاب رای) می گویند: آیه در مورد هر مسلمانی نازل شده است که دست به راهزنی می زند و سعی می کند در زمین فساد به بار آورد.

مورد مهمی که امام قرطبی بیان می کند و با فعل اغتشاشگران ۱۴۰۱ش در تولید اعتصاب اجباری بازاریان و مغازه داران با رعب و وحشت و یا مجبور کردن کامیونداران حمل مواد تجاری و مورد نیاز مردم به اعتصاب و حمله به مغازه ها و آتش زدن مغازه ها و کامیونهایی که تن به این اجبار نمی دادند صدق می کند این است که می گوید: ” قول الله تعالی: ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ  لشناعة المحاربة وعظم ضررها، وإنما كانت المحاربة عظيمة الضرر; لأن فيها سد سبيل الكسب على الناس ، لأن أكثر المكاسب وأعظمها التجارات ، وركنها وعمادها الضرب في الأرض”. یعنی: سخن الله تعالی: این رسوائی آنان در دنیا است، به دلیل زشتی و پلیدی محاربه و ضررهای بزرگ آن است؛ چون باعث بسته شدن راههای کسب و کار بر مردم می شود، چون اکثرشغلها و و بیشتر تجارتها اصل و اساسش بر حمل و نقل و امن بودن راهها و مکانهای تجاری است.”

آیا اخوندها و مولوی ها و ماموستاها و خطبای مساجد در این چند روز گذشته ندیدند که به دلیل اغتشاشات سکولاریستهای محلی چه بر سر مکاسب تجاری کوچک و متوسط و زندگی اقتصادی مردم آمد؟  

آیا مذهب حنفی یا شافعی یا جعفری یا نجدی و غیره این خطبای مساجد  به آنها می گوید که  با خطبه های آن چنانی بخشی از «جبهه»ی جنگ روانی این اغتشاشگران سکولار و سکولار زده  باشند و یا «فتنه گر» و محرک مردم و جوانان جاهل و احساسی و مرید ماهواره ها و فضای مجازی به پیوستن به «جبهه»ی دشمنان باشند؟ یا می بایست به چنگ زدن به شریعت الله و مذهب خودشان در برابر این «جبهه»ی متحد کفار سکولار جهانی و احزاب سکولار محلی و دارودسته ی منافقین و سکولار زده های بومی قرار می گرفتند؟

«افساد فی الأرض» یعنی چه و چرا اجرای احکام مفسدین در دارالاسلام ایران عده ای از مولوی ها و مُلاها را هراسان کرده است؟ (۶)

به قلم: آغسار تورکمن

کلمات دیگری که معمولاً در مورد این اغتشاشات به چشم می خورد عباراتی چون: «فتنه» خرداد۶۰ منافقین، «فتنه» تیر۷۸،«فتنه» ۸۸، فتنه۹۶، فتنه ۱۴۰۱ است که نیاز به بررسی دارد چون الله تعالی می فرماید که مومنین حتماً در معرض این فتنه ها قرار می گیرند:أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَکُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ (عنکبوت/۲) آیا مردمان گمان برده‌اند همین که بگویند ایمان آورده‌ایم  به حال خود رها می‌شوند و ایشان دچار فتنه نمی‌گردند؟!‏

 راغب اصفهانی با ذکر آیه ی «ویسعون فی الارض فساداً» می گوید: هر چند «سعی» در معانی متعددی مانند راه رفتن سریع، تلاش و کوشش کردن، کسب و پیشه، اهتمام داشتن و قصد به کار رفته است، لکن مقصود از آن در آیة شریفه جدیت و تلاش و کوشش است.[۱] در این صورت محاربه ی با الله و رسولش صلی الله علیه وسلم و برپاکردن فساد در زمین تنها برداشتن اسلحه نیست بلکه تلاش و کوششی سازماندهی و برنامه ریزی شده جهت هر نوع مخالفت با فرمانهای شریعت اسلام می‌شود، چنانچه الله تعالی رباخواری را محاربه با الله و رسولش صلی الله علیه وسلم نام برده است: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَذَرُواْ مَا بَقِیَ مِنَ الرِّبَا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ (بقره/۲۷۸) ‏ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از خدا بپرهیزید و آنچه از ربا باقی مانده است فروگذارید، اگر مؤمن هستید.‏فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ فَأْذَنُواْ بِحَرْبٍ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ (بقره/۲۷۹)پس اگر چنین نکردید، بدانید که به جنگ با خدا و پیغمبرش برخاسته‌اید.  

کسانی که مشمول حکم «مفسد فی الارض» می شوند در واقع فتنه گرانی هستند که فتنه ای که تولید کرده اند شدیدتر و بزرگتر از قتل نفسی است که مشمول قصاص و کشته شدن می شود.

الله تعالی زمانی که حکم جنگ و کشتن سکولاریستها (مشرکین= احزاب) را می دهد به روشنی بیان می کند که فتنه ی حاکمیت و قوانین سکولاریستها برای مسلمین بسیار بدتر از کشتن است و می فرماید: ‏ وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَیْثُ أَخْرَجُوکُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ (بقره/۱۹۱) و هرجا آنان (سکولاریستها= مشرکین = احزاب را) دریافتید ایشان را بکشید، و آنان را که شما را از آنجا بیرون کرده‌اند بیرون سازید، و فتنه از کشتن بدتر است.

پس هر فعالیت و تلاشی که برای این باشد که مسلمین و جامعه ی مسلمین را از حالت اعتدال شرعی به سوی اختلال و تغییر و دگرگونی به فساد و مخالفت با شریعت الله بکشاند «فتنه» است و مومن با آنکه در معرض این فتنه ها قرار می گیرد اما نباید در فتنه بیافتد؛ در مثالی روشن، الله تعالی زمانی در مورد دارودسته ی منافقین می فرماید: وَمِنْهُم مَّن یَقُولُ ائْذَن لِّی وَلاَ تَفْتِنِّی أَلاَ فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُواْ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکَافِرِینَ ‏(توبه/۴۹) بعضی از منافقان می‌گویند: به ما اجازه بده (تا در جهاد با رومیان شرکت نکنیم) و ما را دچار فتنه (جمال ماهرویان رومی) مساز. هان ! هم‌اینک ایشان (با مخالفت فرمان خدا) به خودِ فتنه افتاده‌اند و آتش دوزخ، کافران را فرا می‌گیرد.‏

تحکیم قوانین شرکی سکولاریستها، ترویج عقاید شرکی سکولاریستی در میان مسلمین و باز کردن انواع فاحشه خانه ها و میخانه ها و سایر مصادیقی که اهل علم برای «فتنه»بیان کرده اند که تمام این مصادیق فتنه از قتل انسان نیز بدتر هستند؛ بر این اساس است که الله تعالی با ذکر مصادیقی، در مشروعیت جنگ با کفار سکولار (مشرک) می فرماید: یَسْأَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ وَصَدٌّ عَن سَبِیلِ اللّهِ وَکُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِندَ اللّهِ وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَلاَ یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّىَ یَرُدُّوکُمْ عَن دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُواْ وَمَن یَرْتَدِدْ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُوْلَئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَأُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (بقره/۲۱۷) ‏از تو درباره جنگ‌کردن در ماه حرام می‌پرسند. بگو: جنگ در آن (گناهی) بزرگ است. ولی جلوگیری از راه خدا (که اسلام است) و بازداشتن مردم از مسجدالحرام و اخراج ساکنانش از آن و کفر ورزیدن نسبت به خدا، در پیشگاه خداوند مهمتر از آن است، و فتنه بدتر از کشتن است. (مشرکان = احزاب= سکولاریستها) پیوسته با شما خواهند جنگید تا اگر بتوانند شما را از دینتان (محتوای ۴گانه ی دینتان یعنی : ۱- قدرت حکومتی ۲- قانون و برنامه ۳- اطاعت کردن ۴- مجازات و پاداش) برگردانند، ولی کسی که از شما از دین خود برگردد و در حال کفر بمیرد، چنین کسانی اعمالشان در دنیا و آخرت بر باد می‌رود، و ایشان یاران آتش (دوزخ) می‌باشند و در آن جاویدان می‌مانند .‏

در اینجا الله (ج) ادامه ی جنگ با این سکولاریستها(مشرکین= احزاب) را تا زمان از بین رفتن «فتنه» می داند و امر می کند: وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّه(انفال/۳۹)/ وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ لِلّهِ (بقره/۱۹۳) و با آنان (سکولاریستها) بجنگید تا فتنه‌ای باقی نماند و دین (با هر ۴ معنی و مفهوم کامل آن تماماً) از آن الله گردد.

در این صورت افساد فی الارض از مصادیق «فتنه»است و باید قبول کنیم اگر کشتن یک شخص مجازاتش مرگ است پس لیدر و برپا کننده ی «فتنه» قطعاً سزاوارتر است به کشته شدن و مرگ. الله (ج) در مورد این فتنه گران می فرماید: إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ‏(بروج/۱۰) بی‌گمان کسانی که مردان مؤمن و زنان مؤمن را دچار فتنه می کنند و سپس توبه نمی‌کنند، قطعاً عذاب دوزخ دامنگیر ایشان خواهد شد و همچنین عذاب آتش سوزان بهره آنان خواهد بود.‏

پس انتظار مومنین در دارالاسلام ایران محاکمه و مجازات شرعی فتنه گران است چه در قالب آخوند و مولوی و شیخ و ماموستا خود را نشان دادند یا در قالب یک شخص سکولار.

ادامه دارد … ان شاء الله

[۱]  راغب اصفهانی، ۱۴۰۴: ۲۳۳

«افساد فی الأرض» یعنی چه و چرا اجرای احکام مفسدین در دارالاسلام ایران عده ای از مولوی ها و مُلاها را هراسان کرده است؟ (۵)

به قلم: آغسار تورکمن

عبارت دیگری که این روزها و پس از دادگاهی و اعلام جرم اغتشاشگران ۱۴۰۱ش می بینیم «محاربه است» که باز به دلیل جهل عوام نسبت به این اصطلاح و عوام زدگی دسته هایی از مولوی ها و حاکمیت ماهواره ها و فضای مجازی دشمنان عده ای خیال می کنند این اصطلاح از اختراعات نظام ایران است؛ اما این اصطلاح «قرآن»ی است : إنما جزاء الذين يحاربون الله ورسوله ويسعون في الأرض فسادا (مائده/۳۳) پس اختراع هیچ مذهب و نظام حکومتی نیست.

جالب است بدانیم که از نظر مذهب حنفی و حنبلی برای اینکه شخصی حکم محارب بگیرد شرط گذاشته اند که محارب سلاح یا چیزی که در حکم سلاح است از قبيل «عصا» و «سنگ» استعمال نماید، اما از نظر مذاهب مالكي و شافعی شرط نیست که محارب سلاح استعمال کند و همینقدر که قدرت و شوکت خویش را جهت ارتکاب جرمهایی که در حکم محاربه هستند بکار ببرد، برای تحقق محاربه کفایت می کند.

آیا این اغتشاشگران سکولار از سنگ و چوب و قمه و چاقو و اسلحه ی گرم جهت ایجاد رعب و وحشت و قتل و کشتار مردم استفاده نکردند؟

نکته ی مهم دیگری که متوجه ی مجریان جنگ رواین در ماهواره ها و فضای مجازی و همچنین متوجه مولوی ها و آخوندها و مُلاها و ماموستاها می شود این است که در مذاهب حنفی و مالکی و حنبلی کسی که با تشویق یا همفکری یا کمک رسانی در عمل محاربه با محارب معاونت نماید، محارب محسوب می شود؛اما از نظر شافعیه کسی که شخصا در انجام عمل محاربه مباشرت دارد محارب شناخته می شود و مسبب و معاون در عمل محاربه و نیز کسی که در مباشرت عمل حضور داشته، لكن مباشر فعل نباشد، محارب محسوب نمی گردد بلکه عاصی است که مرتکب معصیت گردیده و تعزیر دارد.

آیا مولوی ها و ماموستاهایی که با سخنان غیر شرعی خود محرک و مشوق دسته هایی از مردم برای اغتشاش و درگیری و کشت و کشتار بودند مشمول این حکم در مذهب خودشان نمی شوند؟ قطعاً می شوند هر چند نظام بخواهد بین این مُلاها با عوام فرق بگذارد.

نکته ی دیگر اینکه مذهب حنفی برای تحقق محاربه شرط نموده اند که در دارالاسلام ( سرزمینی که قانون اساسی آن بر اساس یکی از مذاهب اسلامی باشد و قدرت و حاکمیت در دست این قوانین و مسلمین باشد) واقع شود و اگر محاربه در دارالکفر (سرزمینی که توسط قوانین کفری و هر یک از کفار[یهودی، نصرانی، مجوس، صابئین، سکولاریستها] اداره می شود) تحقق یابد حد محاربه واجب نخواهد شد، زیرا در دارالکفر (محل وقوع بزه) امام که متولی و مسئول اقامه حدود است ولایتی ندارد. شیعه زیدیه نیز همین عقیده را دارند.ولی مالكيه و شافعيه و حنابله حد در هر دو صورت را واجب می دانند، اعم از اینکه محاربه در دارالاسلام محقق شود یا در دار الکفر .

البته مذهب مالکی شرط نموده است که فعل باید بنحوی باشد که امکان استغاثه برای مجنى عليه وجود نداشته باشد، یا اینکه در صورت امکان استغاثه او را از کمک خواستن منع نماید. همچنین در صورتیکه مجنی علیه را در اطراف محل قرار دهد، بطوریکه وصول استغاثه مجنی علیه مشکل و ممتنع شود، عمل او محاربه محسوب می گردد و نیز چنانچه کسی را که برای کمک رسانی حاضر شده تهدید نماید بطوریکه از روی ترس از کمک رسانی به مجنی علیه خودداری کند، فعل او محاربه محسوب می شود.

این دقیقاً چیزی است که ما در میان اغتشاشگران سکولار ۱۴۰۱ش دیدیم که حتی  کسی را که می گفت این بیچاره را نزنید خودش را نیز می زدند و یا می کشتند به همین دلیل کسی حتی جرئت نداشت از بی گناهی که توسط این محاربین سکولار در حال زجرکش شدن و جان دادن بود دفاعی کند.

ادامه دارد … ان شاء الله

«افساد فی الأرض» یعنی چه و چرا اجرای احکام مفسدین در دارالاسلام ایران عده ای از مولوی ها و مُلاها را هراسان کرده است؟ (۴)

به قلم: آغسار تورکمن

همچنانکه گفته شد فساد از لحاظ لغوی به معنای خارج شدن شیء از حالت اعتدالی است که شریعت در فرد و جامعه به وجود آورده، چنانچه راغب در تعریف جامعی می‌نویسد :الفساد خروج الشی عن الاعتدال، قلیلاً کان الخروج عنه او کثیراً و یضاده الصلاح و یستعمل ذلک فی النفس و البدن و الاشیاء الخارجة عن الاستقامة (راغب، ۱۴۱۲: ۶۳۶).

در این صورت هر عملی که آثار تخریبی گسترده‌ای را به وجود آورد و یا به بیان دیگر هر عملی که موجب بروز فساد گسترده‌ای گردد، مانند سعی در درست کردن احزاب و ضرار در دارالاسلام و تن ندادن به شورا و اجماع جمعی و تشویق مردم به حرکت در مسیر تفرق و چند دستگی و یا سعی در توزیع مواد مخدر یا دایر کردن اماکن و شبکه‌های فساد و فحشاء و… که به صورت سازماندهی شده سعی در به فساد کشاندن جامعه است ایجاد چنین شبکه‌هایی به هر انگیزه‌ای مصداق «افساد فی‌الارض» است.

آنوقت در کمال تعجب می بینیم که کسی چون مولوی نقشبندی از اعدام چند قاچاقچی عمده ی مواد مخدر اظهار تاسف می کند و اشک تمساح می ریزد و یا شخصی چون مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی خطیب مسجد مکی زاهدان از اعدام اغتشاشگران سکولاری که در ۱۴۰۱ش همه کشته شدن مردم و زجر کش شدن مردم توسط آنها را به صورت تصویری دیدیم تحت عنوان « اعدام‌ بی‌رویه» نام می برد  و می گوید: اعدام‌ بی‌رویه و سرکوب، نتیجه‌ای جز ناراضگی پروردگار، نفرت عمومی و شعله‌ور شدن آتش خشم ملت ندارد.”

از این مولوی و امثال او می خواهیم نه بر اساس توهمات خودشان که مثل عوام غکوچه و بازار حتی برای پوتین و جنگ اوکراین و مسائل بین المللی مدیحه سرائی می کنند و طرح ارائه می دهند بلکه بر اساس مذهب حنفی که دارند به صورت مستند بیان کنند که در مذهب ابوحنیفه حکم چنین اغتشاشگران سکولاری چه هست؟ همین الان در امارت اسلامی افغانستان که بر اساس مذهب حنفی اداره می شود اگر کسی به صورت مسلحانه اقدام به تخریب اموال عمومی و ارعاب عمومی و کشتن طرفداران امارت اسلامی و حتی مردم عادی کند چه واکنشی نشان می دهند؟

از این مولوی و امثال او می خواهیم: اینهمه که درخواست تطبیق قانون در ایران را دارید برای یک بار هم که شده قانون اساسی اسران را بخوانید و بر اساس این قانون بگوئید که حکم محاربه و افساد فی الارض در این قانون چه هست؟ آیا مسئولین نظام ایران بر اساس این قانون مورد پذیرش آنها عمل می کنند یا برخلاف آن؟

در کتاب فقه السنه در تعریف «محاربه» آمده است: ” حرابه عبارت است از خروج طائفه ای با اسلحه در کشور اسلامی که هرج و مرج پدید آورند و خونریزی کنند و اموال مردم را بربایند و هتک عرفی وحیثیت مردم را فراهم آورند و موجب رکود و هلاکت منابع درآمد و نسل شوند. و فرقی نیست که طائفه موصوفه از مسلمین باشند و یا از اهل ذمه و یا معاهد و یا از کفار حربی باشند، مشروط بر اینکه در دارالاسلام مرتکب جنایت مذکوره شوند و از آن طرف هم فرقی نمی کند که مجنى عليهم مسلمان باشند يا أهل ذمه، و همانطور که محاربه با خروج جماعتی محقق می گردد با خروج یک نفر نیز تحقق می پذیرد. و در مفهوم محاربه گروههای مختلف که هر یک عهده دار و مسئول انجام کاری هستند داخل می شوند مانند گروه کشتار و تروریست ها و گروه دزد اطفال و گروه دستبرد زننده به خانه ها و بانکها و گروه رباینده دختران و زنان و گروه رباینده دولت مردان و حکام جهت ایجاد فتنه و تزلزل امنیت و گروه اتلاف کننده زراعت و مواشی و چهارپایان.

… در نتیجه با جامعه مسلمین در ستیز و محاربه می باشند و از جانب دیگر با تعالیم عاليه اسلام که برای تثبیت امنیت عمومی و حفظ حقوق و سلامت بشریت است، در جنگ و ستیزند. و چنانکه جماعت مذکور محارب نامیده شده اند قطاع الطريق نیز نامیده می شوند زیرا که مردم شهرها و آبادیها بواسطه جنایات آنان از عبور و مرور آزاد در خیابانها و کوچه ها و راههای بیرون از شهرها، خوف و بیم دارند و بدیهی است که سفاکی و تطاول و چپاول آنها سبب قطع عبور و مرور آزاد در طرق و شوارع است، پس آنان قطاع طريقند و حتی بعضی از فقهاء این عمل را سرقت کبری نامگذاری کرده، چه آنکه زیان آن دامنگیر عموم ساکنین دارالاسلام است، به خلاف سرقت عادی که سرقت صغری است و زیان آن دامنگیر مسروق منه است..”     

مولوی های گرامی : به مذهب خودمان برگردید و جهالت بسیاری از مردم اسلام خواه و سنتی بلوچهای حنفی به مذهب خودشان را اسبابی برای سوء استفاده و تجارت خودتان قرار ندهید؛ خیال نکنید که مسلمین اهل علم از گفتار و رفتار ضد اسلامی شماها غافل هستند.

ادامه دارد … ان شاء الله

راز عزت اولیه مجاهدین چچن و قفقاز و در نهایت تبدیل شدن مجاهدین سنتی به سربازان پوتین در اوکراین

به قلم: فضل الرحمن فرغانه ای

سرزمین شافعی مذهب چچن با اتحاد و تمرکز بر مذهب شافعی و جهاد فی سبیل الله در میان مسلمین به سرزمین جهاد و مقاومت افسانه ای در برابر تزارهای صلیبی و سکولارهای کمونیست شوروی و سکولارهای لیبرال روسیه شناخته شده بود و مجاهدین این سرزمین به شجاعت زبانزد اهل جهاد شده بودند تا اینکه تفکر «نجدیت» به درون اهل دعوت و جهاد چچن نفوذ پیدا کرد.

نجدیت همچون یک آفت با تولید تفرق و مشغول کردن مسلمین به مسلمین به بهانه های غیر شرعی مشرک بودن و اهل بدعت بودن و صوفی بودن و… مسلمین، اولین تخریبات آن جدا کردن اهل جهاد از مردم بود و جهاد را از حالت مردمی آن خارج کرد و مجاهدین را تبدیل به ماهیانی کرد که آبی برای شنا نداشتند و روسیه و مزدورانش نیز با طرفداری از مذهب شافعی و اندیشه های تصوفی که وجود داشت مردم را به سمت خود کشیدند و حتی دیدیم که آنها را در جنگ اوکراین خرج می کنند.

این ثمره ی حتمی تفکرات نجدیت در میان تمام سرزمینهای اسلامی و در میان تمام مذاهب اهل سنت است. زمانی که هنوز این تفکر نتوانسته بود بر جهاد مسلمین چیره شود ما شاهد عملیاتهای مبارکی در قلب روسیه بودیم که در زیر یکی از بیانیه های امیر امارت قوقاز اسلامی «دوکو ابوعثمان» درباره انفجارات موسکون را برای شما بیان می کنیم که نشان از قدرت و عزت است. 

اعوذبالله من الشیطان الرجیم،بسم الله الرحمن الرحیم . الحمدلله رب العالمین و الصلاةو السلام علی نبینا محمد و علی آله و صحبه و من اتبع هداه الی یوم الدین. سلام به تمام کسانی که برای تطبیق شریعت الله در جهان می جنگند.

من امیر مجاهدین امارت قوقاز،دوکو عمروف،هستم این بیانیه را درتاریخ ۲۹ مارس ۲۰۱۰ اعلان می کنم و همانطور که همه می دانند در تاریخ ۲۹ مارس دو عملیات در موسکو به وقوع پیوست که منجر به کشته شدن کفار گردید و این دو عملیات یک پیام مخصوص به سازمان اطلاعات روسیه بود.این عملیات به دستور مخصوص من انجام گرفت و این عملیات ان شاء الله آخرین عملیان نیست.

در مورد این عملیات می خواهم مشخص کنم که ما چرا به آن اقدام کردیم: همانطور که همگان می دانند درتاریخ ۱۱فبرایر۲۰۱۰ سازمان اطلاعات در چچن و دقیقاً در منطقه اوروس مارتان اقدام به قتل عام مسلمینی کرد که از فقیرترین و ضعیفترین مردم بودند.آنها مشغول جمع اوری گیاهان جنگلی بودند تا شکم گرسنه شان را سیر کنند.این مردم بدون اینکه بین آنها فرق گذارده شود،به دست سازمان اطلاعات روسیه قتل عام شدند و علاوه بر ان،اجساد آنها را تکه تکه کرده و به تمسخر جنازه های کشته شدگان پرداختند.

اما این عملیاتی که به دستور من انجام گرفت،بر فقراء و ضعفای کفار انجام نگرفت ،چون آنها در قلب موسکو زندگی می کردند. و امروز هر سیاستمدار و هر خبرنگار و هر کسی که مرا به تروریسم متهم کند،با این کارش مرا به خنده وا می دارد چون من حتی یک بار هم نشنیدم که آنها پوتین را به تروریسم و قتل مردم بیگناه متهم کرده باشند و یکی از آخرین جنایتهای او جنایت ۱۱ فبرایر بود.

و من به تمام روسها که مردان و گروهکهای خود را به قوقاز ارسال خواهند کرد،تضمین می دهم که این آخرین عملیات نبوده بلکه این گونه عملیات در سرزمینتان ادامه پیدا خواهد کرد.

و شما را به عملیات دیگری مژده می دهم که واکنشی به کشته شدن مجموعه ای از مجاهدین در ۱۱ فبرایر،خواهد بود.ان شاء الله به زودی می بینید و می شنوید،و این عملیات به روشی خاص و با موازین دیگری ان شاء الله انجام خواهد گرفت.

برای همین هشدار می دهم و اعلان می کنم که جنگ فقط روی صفحات تلویزیونتان و بدور از جنایتهایی که گروهکهای ترور شما به رهبری پوتین در سرزمین قوقاز انجام می دهند، ادامه نخواهد داشت. برای همین به شما وعده می دهم که جنگ به خیابانهای تان خواهد رسید و آن را در زندگیتان و خانواده هایتان خواهید چشید ان شاء الله.

الله اکبر.