«السُّنة» و «أَهْلُ السُّنَّةِ» بودن و «الجَمَاعَة» و «أَهْلُ الجَمَاعَة» بودن، احکام و وظایف (۱۳)
بسم الله و الحمد لله، اما بعد:
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
الفتنه یعنی چه و قتال الفتنه در برابر الجماعة به چه معناست؟
الفتنه: نوعی آزمایش و ابتلاء و امتحان است[۱] که هم می تواند در نعمت و خیر و شدت تکلیف[۲] و مسئولیت و اطاعت باشد مثل: إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَ أَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ (تغابن/۱۵) و هم در عذاب و شر و عصیان و سرپیچی و قتل و مصیبت؛ هم در خیر باشد هم در شر: كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ (انبیاء/۳۵) هر کسی مزه مرگ را می‌چشد. ما شما را (در زندگی دنیا) با خیر و شر کاملاً آزمایش می کنیم، و سرانجام به سوی ما برگردانده می‌شوید.
اما فرق بین الفتنه و ابتلاء و آزمایش و امتحان در این است که الفتنه هم می تواند از سوی الله تعالی باشد هم از سوی انسان؛ الله تعالی در مورد اینکه خودش انسانها را مورد الفتنه و «آزمایش کامل» قرار می دهد می فرماید:
- أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ * وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ (عنكبوت/۲ – ۳). آیا مردمان گمان برده‌اند همین که بگویند ایمان آورده‌ایم به حال خود رها می‌شوند و ایشان امتحان و آزمایش نمی شوند؟! ما کسانی را که قبل از ایشان بوده‌اند آزمایش کرده‌ایم، آخر باید الله بداند چه کسانی راست می‌گویند، و چه کسانی دروغ می‌گویند.
این «آزمایش کامل» و الفتنه و امتحانی که توسط الله تعالی در خیر و شر«وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً» (انبیاء/۳۵) از مومنین گرفته می شود برای گرفتن نمره ی قبولی و ثبت در کارنامه ی اعمال و به دست آوردن رضایت الله و بهشت است و خیری است که الله تعالی به اندازه ی ایمان و طاقت هر کسی او را در معرض این «آزمایش کامل» و خیر جهت ارتقای درجات قرار می دهد که پیامبران و صدیقین و شهداء و صالحین بیشترین و مهمترین وسنگین ترین آزمایشها را تحمل کرده اند به همین دلیل الله تعالی در مورد میزان این آزمایش و دعای پیامبران و تمام پیروان صادق آنها در این زمینه می فرماید: لاَ یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْراً کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ (بقره/۲۸۶) الله به هیچ کس جز به اندازه توانائیش تکلیف نمی‌کند هر کار(نیکی که) انجام دهد برای خود انجام داده و هر کار (بدی که) بکند به زیان خود کرده است. پروردگارا! اگر ما فراموش کردیم یا به خطا رفتیم، ما را ( به خاطر این فراموشی یا اشتباه) مورد مؤاخذه و پرس و جو قرار مده، پروردگارا ! بار سنگین (تکالیف و آزمایش) را بر (دوش) ما مگذار آن چنان که بر کسانی که پیش از ما بودند گذاشتی . پروردگارا! آنچه را که توان و یارای آن را نداریم بر ما بار مکن (و ما را به بلاها و مصیبتهایی که از توان ما خارج است گرفتار نکن) و ما را عفو کن واز ما درگذر و به مارحم کن و ما را ببخش. تو یاور و سرور مائی، پس ما را بر جمعیّت کافران پیروز گردان.
از سوی دیگر الله تعالی در مورد انسانهائی که مومنین را مورد الفتنه قرار می دهند می فرماید: إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ (بروج/۱۰) بی‌گمان کسانی که مردان مؤمن و زنان مؤمن را مورد فتنه قرار می دهند، و سپس توبه نمی‌کنند، قطعاً عذاب جهنم دامنگیر ایشان خواهد شد و همچنین عذاب آتش سوزان بهره آنان خواهد بود.
الفتنه ی شری که توسط انسان جهت ضربه زدن به مومنین تولید شده است می تواند در مورد دین و جان و ناموس و مال و آبرو و الجماعه و دارالاسلام و جلوگیری از آزادسازی زمین از دست کفار و «صَدٌّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَكُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ» (بقره/۲۱۷) و نرفتن به میدانهای جهاد و هم نشینی با دارودسته ی منافقین «أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا ۗ» (توبه/۴۹) و هر کار شری باشد که رضایت الله و رسولش صلی الله علیه وسلم در آن وجود نداشته باشد و معصیت الله باشد؛ اما بزرگترین فتنه و بلا و مصیبت برای مومنین افتادن در شرک و ضربه خوردن از جانب دین است که از کشته شدن و ضربه خوردن از جانب جان هم بدتر است. وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ (بقره/۱۹۱) وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ (بقره/۲۱۷).
رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: بَادِرُوا بالأعْمَالِ فِتَنًا كَقِطَعِ اللَّيْلِ المُظْلِمِ، يُصْبِحُ الرَّجُلُ مُؤْمِنًا وَيُمْسِي كَافِرًا، أَوْ يُمْسِي مُؤْمِنًا وَيُصْبِحُ كَافِرًا، يَبِيعُ دِينَهُ بعَرَضٍ مِنَ الدُّنْيَا.[۳] به سوی اعمال نيک بشتابيد پيش از فرارسيدن فتنه هايی که مانند شب تاريک هستند و انسان در صبحگاه مومن و در شب کافر می گردد يا شبانگاه مومن و صبحگاه کافر می گردد و دينش را در برابر کالای ناچيز دنيا می فروشد.
در اینجا رسول الله صلی الله علیه وسلم مومنین را به انجام اعمال صالحه قبل از تولید این فتنه های اجتماعی فراگیر سفارش می کند؛ آیا فتنه ی احزاب سکولار و سکولاریسم در هر دو بخش جنگ نرم فرهنگی و عقیدتی و اقتصادی و جنگ مسلحانه را در میان خانواده و فامیلت و محله و روستا و شهر و دارالاسلام و سایر سرزمینهای اشغال شده ی مسلمین مشاهده نمی کنی که عده ای به آن آلوده و گرفتار شده اند که اتفاق می افتد شخص، شب مومن است اما با همنشینی با کفار سکولار و دو رکعت فلان شبکه سکولاریستی دیدن و ۴ رکعت فلان شکبه ی سکولاریست دیگر و به همین ترتیب با زیرو رو کردن دهها شبکه ی مختلف کفری و سکولاریستی صبح که بیدار می شود یک کافر سکولار شده است؛ یا صبح مثل یک مومن بیرون میرود اما با هم نشینی با دوستان و همکاران کافر سکولار و یا با زیرو رو کردن شبکه های مختلف مجازی کفار سکولار، شب که به خانه بر می گردد یک کافر سکولار شده است؛ و هر دو طیف تمام ذکرشان شده دنیا و شکم و لذتهای دنیوی و به همین سادگی خواهان از بین رفتن الجماعه و دارالاسلام مسلمین و تولید حکومتی سکولار و حاکمیت سکولاریستها (=مشرکین= احزاب) می شوند که در آن ۱- قدرت حاکمیت ۲- قانون و برنامه ۳- اطاعت کردن ۴- مجازات و پاداش از دین الله گرفته شده و به کفار سکولار و دین سکولاریسم داده می شود.
مگر شما چنین موجوداتی را نمی بیند؟ فتنه ی واقعی همین است: مصیبت در دین. رسول الله صلی الله علیه وسلم دعا می کرد: اللَّهمَّ … اِجْعَلْ ثَأرَنَا عَلَى مَنْ ظَلَمَنَا، وَ اُنْصُرْنَا عَلَى مَنْ عَادَانَا، وَ لاَ تَجْعَلْ مُصِيبَتَنَا فِي دِينِنَا، وَ لاَ تَجْعَلِ اَلدُّنْيَا أَكْبَرَ هَمِّنَا وَ لاَ مَبْلَغَ عِلْمِنَا، وَ لاَ تُسَلِّطْ عَلَيْنَا مَنْ لاَ يَرْحَمُنَا.[۴] ای الله … انتقام ما را از آنکه بر ما ستم روا داشته بگير، و ما را بر آنکه بر کسی که با ما دشمنی می کند نصرت و ياری ده و مصيبت ما را در دين ما مگردان و دنيا را بزرگترين مقصد و نظرگاه علم ما مگردان و بر ما آن را که ترحم ندارد، چيره مکن.
بر این اساس الفتنه را هم شخص مسلمان می تواند با سرپیچی یا انحراف از قوانین شریعت الله برای خودش یا دیگران تولید کند و با جهالت یا گناه و معصیت خودش یا دیگران را در آن بیاندازد و هم دیگران و از خارج، الفتنه را بر او تحمیل کنند.
ادامه خواندن شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله :«السُّنة» و «أَهْلُ السُّنَّةِ» بودن و «الجَمَاعَة» و «أَهْلُ الجَمَاعَة» بودن، احکام و وظایف (۱۳)